ตอนที่ 14 บริษัทเดียวกัน

   หลังจากที่โศภิตาแยกตัวกลับไปยังห้องนอนของตัวเองแล้ว เมฆินทร์ก็ทำได้แต่ถอนหายใจออกมาเสียยืดยาว จากนั้นก็ออกมายืนรับลมที่ข้างนอกระเบียงห้องนอน สายตาที่เหม่อลอยมองออกไปไกลสุดลูกหูลูกตานั้นอย่างใช้ความคิด เมฆินทร์ทอดสายตาไปยังผืนไร่ที่กว้างขวางด้วยจิตใจและความคิดที่สับสนว้าวุ่น ก่อนที่จะหายใจออกมาอย่างแรงแล้วจึงใช้แขนทั้งสองข้างวางไปที่ราวระเบียง ก้มหน้าลงไปมองที่พื้นดินแต่สายตาดันไปสะดุดเข้ากับร่างสวยบอบบางที่นั่งพิมพ์งานในโน๊ตบุ๊คอยู่ ตรงระเบียงห้องนอนของเธอที่อยู่ทา