ตอนที่ 2 กำไลข้อมือ

ร้อยเล่ห์เกมรัก

-A A +A

ตอนที่ 2 กำไลข้อมือ

จบบริบูรณ์
เปิดขาย

ท่านประธานใหญ่คือปู่ของหลี่อวี้หานคือผู้อยู่เบื้องหลังธุรกิจทั้งหมด พ่อแม่ของหลี่อวี้หานเกิดอุบัติเหตุทางเครื่องบินจนเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่หลี่อวี้หานอายุได้ห้าขวบ การดูแลหลี่อวี้หานจึงไปตกเป็นหน้าที่ของปู่ทั้งหมด
หลี่อวี้หานเองเป็นคนเก่งฉลาดไอคิวสูงถูกจัดอยู่ในกลุ่มอัจฉริยะตั้งแต่เด็ก เขาเริ่มเข้ามาเรียนรู้งานในบริษัทตั้งแต่อายุสิบแป็ดปี 
นิสัยสุขุมเย็นชารอบคอบ เด็ดขาดเจ้าเล่ห์และเลือดเย็นไม่เคยปราณีคู่แข่งคู่ค้าหรือคู่ต่อสู้ขอแค่เขาไม่ชอบเขาก็สามารถกำจัดได้อย่างเลือดเย็น 
ข้อดีของเขาคือเขามองว่าผู้หญิงผู้ชายมีความเท่าเทียมกัน 
ในตอนนี้คุณปู่ตระกูลหลี่นั่งจ้องหญิงสาวตรงหน้าที่ท่าทางกำลังครุ่นคิดวิเคราะห์สิ่งที่เขาพูดอยู่นั้นเขาเองก็รู้สึกเอ็นดูหญิงสาวตรงหน้าไม่น้อย เขาอยู่มาจนอายุปูนนี้แล้วพบเจอผู้คนมามากมายหลายรูปแบบนับไม่ถ้วนเขามั่นใจว่าเขามองคนไม่ผิด เลือกใช้คนไม่ผิดแน่นอนเมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า
" เอางี้ผมให้เวลาคุณกลับไปคิดสามวันแล้วมาให้คำตอบผม เมื่อคุณตัดสินใจได้แล้วคุณก็มาให้คำตอบพร้อมกับกระเป๋าเดินทางไปประเทศจีนพร้อมเราทันที "
เรื่องนี้คุณท่านหลี่รอช้าไม่ได้อีกแล้วเพราะหลานชายของเขาอายุครบ30ปีเดือนหน้าพอดี สำหรับเขาอะไรที่ไม่ดีต่อตระกูลควรขจัดทิ้งแม้มันจะทำให้ใจคนเจ็บปวดก็ตาม
เฟิร์นกำลังคิดว่า
 เงินสิบล้านเธอสามารถส่งน้องสาวเรียนจนจบ ป.ตรี ได้สบาย แถมยังมีเงินซื้อบ้านให้น้องชายน้องสะใภ้และหลานๆอยู่กันอย่างอบอุ่นได้
และที่สำคัญที่สุดคือเงินจำนวนนี้สามารถซื้อรถซื้อบ้านซื้อที่เลี้ยงพ่อแม่เธอได้สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดชีวิตได้โดยไม่ต้องลำบากหาเงินอีก แค่นี้เธอก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้วเพราะข้างหลังเธอมีน้องสาวน้องชายน้องสะใภ้คอยดูแลพ่อแม่แค่นี้เธอก็สบายใจ และเธอสามารถให้เงินเก็บกับแต่ละคนในครอบครัวของเธอได้อีกต่างหาก 
[ อืม ทำก็ทำอดทนเอาแค่หนึ่งปี ]
ตอนนี้เธอคิดได้แค่นี้เพราะเธอเองก็เรียนจบแล้วยังไม่ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง
[ ชีวิตที่เหลือไปตายเอาดาบหน้าละกัน ]
เธอคิดคำนวณจัดการวางแผนคนในครอบครัวเสร็จเธอรู้สึกโล่งและตัดสินใจได้ทันทีแต่เธอจะต้องเล่นตัวสักหน่อยเธอจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบเพื่อไม่ให้เขาอ่านความคิดเธอออกเธอเก็บความตื่นเต้นดีใจไว้ในส่วนลึกสุดของใจ แม้จะไม่ใช่สิบสองล้านแบบที่เธอคิดแต่สิบล้านบวกกับระยะเวลาหนึ่งปีก็ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว ส่วนการรับมือกับคุณชายหลี่อวี้หานเธอเตรียมรับมือไว้แล้วงานนี้ได้ป่วนกันจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งปวดขมับแน่ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งสนุกจนเผลอหลุดส่งเสียงออกมาในลำคออย่างเจ้าเล่ห์
" หึ หึ ! "
ผู้ช่วยเห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรเพลินจนหลุดออกมาแสดงว่าเธอมีความคิดที่ร้ายไม่เบาถึงขั้นส่งเสียงแบบนี้ออกมาผู้ช่วยจึงกระแอมเสียงขึ้นทันที
" อะหื้ม! "
เฟิร์นสะดุ้งทันทีนี่เธอคิดไปไกลแล้วทั้งที่ยังไม่เริ่มงานเลยเธอเรียกสติกลับมาทันที
คุณท่านหลี่จึงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยรอยยิ้มว่า
" คุณว่ายังไงจะให้คำตอบเลยหรือลองกลับไปคิดทบทวนก่อน "
เฟิร์นยิ้มขึ้นอย่างบริสุทธิ์และตอบไปว่า
" ดิฉันขอกลับไปคิดดูก่อนนะคะสามวันจะมาให้คำตอบพร้อมเดินทางไปกับคุณค่ะ "
คำตอบนี้คุณท่านหลี่พอใจมากเขารู้ว่าเธอตกลงแล้วแต่เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้านี้เบื้อหลังใบหน้าสวยสดใสน่ารักนี้ยังมีลูกเล่นอะไรมาเสนอกับเขาอีก จึงเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ
" อืมได้ๆผมจะรอคำตอบของคุณนะ " 
" ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวก่อนนะคะ "
คุณท่านหลี่พยักหน้าอนุญาตเฟิร์นก็เดินออกไปพร้อมกับผู้ช่วยลู่ที่เดินมาส่งเธอพอถึงหน้าประตูผู้ช่วยลู่ก็หยิบนามบัตรออกมายื่นให้เธอ
" นามบัตรผมครับมีอะไรสามารถติดต่อมาได้ทันทีตลอด24ชั่วโมงครับ "
" โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะไว้ตัดสินใจได้แล้วจะโทรแจ้งทันทีค่ะ "
" ครับเชิญครับ " 
พูดจบผู้ช่วยลู่เปิดประตูให้เธอ เธอเดินออกมาอย่างสบายใจและโล่งใจสุดๆวันนี้เธอรู้สึกว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่อีกสวรรค์เมตตาเธอจริงๆเธอเดินยิ้มออกไปอย่างมีความสุข
ผู้ช่วยลู่มองตามหลังหญิงสาวผู้สดใสร่าเริงเฉลียวฉลาดคนนี้แล้วสีหน้าดูไม่ดีขึ้นมาทันทีเพราะเขารู้ดีว่าทุกอย่างมันแค่เริ่มต้น จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปหาคุณท่านหลี่ทันที
คุณท่านหลี่เมื่อเห็นผู้ช่วยของตนเองก็เอ่ยขึ้น
" เด็กผู้หญิงคนนี้สวยน่ารักฉลาดมีไหวพริบกล้าหาญไม่ยกย่องคนมีฐานะเป็นเด็กที่มีคุณธรรมพร้อมช่วยเหลือคนอื่นอย่างกล้าหาญดี ดีจริงๆเพียงแต่เธอเกิดมาผิดที่ไปหน่อยน่าเสียดายจริงๆ "
ผู้ช่วยลู่ได้แต่ตอบว่า  " ครับ "
เขาอยู่กับคุณท่านหลี่มาตั้งแต่ยังหนุ่มๆทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยของคุณท่านหลี่
ทางด้านเฟิร์นเมื่อเธอเดินออกมางานเลี้ยงก็เลิกราบรรดานักธุรกิจต่างทยอยกันกลับออกไปเธอเดินลงมาถึงใต้ตึก เดินเท้าไปตามทางเดินสวนเธอเหลือบไปเห็นเงาของคนในสวนจึงไปแอบดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นพอเห็นว่าสองคนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มเธอถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูกรีบวิ่งหนีออกไปจากพื้นที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
เพราะกลัวจะถูกจับได้จึงวิ่งชนิดไม่สนใจอะไรกำไลข้อมือเธอไปเกี่ยวกับกิ่งไม้จนหลุดจากมือเธอไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เสียงรองเท้าของเธอทำให้สองคนที่กำลังจูบกันนั้นหมดอารมณ์ที่จะทำกิจกรรมต่อทันที
" อวี้หานมีคนเห็นเรา "
หลี่อวี้หานรู้สึกหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะแต่เขาก็ไม่แสดงออกมาให้หญิงสาวตรงหน้ารู้สึกได้เขาเอามือไปจับไหล่ของหญิงสาวตรงหน้าอย่างเบามือพร้อมกับเอ่ยอย่างอบอุ่นว่า
" หรงเอ๋อร์ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับนะคุณกลับไปรอผมที่ห้องก่อนผมยังมีธุระต้องไปคุยกับคุณปู่ "
หญิงสาวพยักหน้าอย่างเชื่อฟังน่ารักและอ่อนโยนดูแล้วน่าทะนุถนอมที่สุด
" ได้ค่ะ ฉันจะรอคุณนะคะ "
หลี่อวี้หานดึงหญิงสาวเข้ามากอดแล้วจูบไปที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน แล้วหญิงสาวก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในโรงแรมส่วนหลี่อวี้หานเดินไปดูร่องรอยของคนที่มาแอบดูเขา เขาสงสัยว่าเป็นคนที่ปู่เขาส่งมาหรือเปล่า
เขาเดินดูรอบๆก็เหลือบไปเห็นบางอย่างจึงหยิบมันขึ้นมา มันคือกำไลข้อมือสีเงินสลักอักษรตัวเอฟและตัวดับบิวW&Fไว้บนกำไลข้อมือดูก็รู้ว่าเป็นกำไลที่ถูกสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ
การออกแบบมีเอกลักษณ์เฉพาะมีการฝังเพชรแท้รูปหัวใจไว้ตรงกลางระหว่างตัวอักษรอีกด้วย
" คงเป็นกำไลที่สั่งทำขึ้นมาเป็นคู่สินะ " 
เขาคิดว่าเดี๋ยวค่อยไปฝากไว้ที่พนักงานต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์ของโรงแรมเผื่อเจ้าของจะมาตามหา
ขณะที่พึมพำเขาเผลอยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวและแอบอิจฉาความรักของพวกเขานิดๆโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่กำลังพินิจพิจารณากำไลข้อมือนั้นโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นเขารู้ว่าต้องเป็นปู่เขาแน่นอน 
มือข้างหนึ่งรีบรับโทรศัพท์ มือที่ถือกำไลก็เก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้วยความเคยชิน
" ครับคุณปู่ จะไปหาเดี๋ยวนี้ครับ "
พูดจบก็วางสายและรีบเดินขึ้นตึกไปยังห้องของปู่ทันที 
เมื่อไปถึงก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างสบายๆ เขาจะเป็นแบบนี้แค่ตอหน้าปู่เขาคนเดียว 
" คุณปู่มีอะไรรึเปล่าครับเรียกผมมาในเวลานี้ "
" มีสิถ้าไม่มีจะเรียกแกมาอย่างเร่งด่วนเหรอ "
 คุณท่านหลี่พูดขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจเพราะเขารู้ว่าคุณหนูตระกูลหรงตามหลานชายเขามาถึงที่นี่
" คุณหนูหรงนั่นน่ะดูก็รู้ว่าเข้าหาแกมีจุดประสงค์ไม่ดี อีกอย่างเธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแออย่างที่เห็น "
หลี่อวี้หานเองก็รู้สึกเบื่อกับอะไรเดิมๆเขาหวังว่าสักวันคุณปู่เขาจะเปลี่ยนความคิดมีทัศนคติที่ดีต่อหรงเอ๋อร์ของเขาแต่เหมือนเขาจะคิดผิด
จากนั้นหลี่อวี้หานก็เอ่ยขึ้นอย่างเบื่อหน่ายและไม่สบอารมณ์ว่า
" คุณปู่ครับผมกับหรงเอ๋อร์เราโตมาด้วยกันเรารู้นิสัยกันดี เธอไม่ได้ไม่ดีอย่างที่คุณปู่คิด ตระกูลเราก็รู้จักกันดีคุณปู่ก็รู้ว่าเราสองคนรักกันมานานแล้วต่อให้คุณปู่หาผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้มาทุกคนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวของผมไม่มีทางที่ผมจะไปชอบไปสนใจใส่ใจผู้หญิงพวกนั้นเด็ดขาดนอกจากหรงเอ๋อร์แล้วผมจะไม่รักคนอื่นอีกแล้ว "
คุณท่านหลี่นั่งกุมขมับรู้ว่ายิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งแย่กลัวจะต้องมาทะเลาะกันใหญ่โตกับหลานชายเพียงคนเดียวของเขาเพราะผู้หญิงคนนั้นอีก
ทำไมเขาจะไม่รู้ต้นตระกูลของผู้หญิงคนนี้ดีล่ะเขารู้ดีที่สุดรู้เป้าหมายของตระกูลหรงดีด้วยตระกูลหรงน่ะต้องการเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจของเขาเขารู้ดีและหลานชายเขาก็รู้ดี แต่เขากลัวหลานชายจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคนตระกูลหรงเท่านั้นจนถึงทุกวันนี้เขาเลยต้องอยู่เบื้องหลังคอยคุมอยู่ตลอดไม่วางใจที่จะมอบอำนาจทั้งหมดไปให้หลานชายรับผิดชอบคนเดียวถ้าข้างกายหลานยังมีคุณหนูตระกูลหรงผู้นั้นอยู่เขาไม่สามารถเกษียณตัวเองออกมาพักผ่อนอย่างสบายใจได้
แต่ความจริงหลี่อวี้หานเขาก็รู้ดีว่าตระกูลหรงนั้นมีจุดประสงค์อะไรและเขาสามารถรับมือได้อย่างสบายหรงเอ๋อร์นั้นเขาต้องการไม่อาจสูญเสียได้แต่ธุรกิจเขานั้นคนตระกูลหรงก็เข้ามาเกี่ยวข้องไม่ได้เช่นกัน
สำหรับเขาหากได้แต่งงานกับหรงเอ๋อร์ตามที่ปรารถนาพ่อตาแม่ยายแล้วยังไงไม่หวังดีคิดไม่ซื่อเขาไม่ลังเลที่จะกำจัดทิ้ง ความเลือดเย็นนี้คุณปู่เขาไม่เคยรู้เพราะสำหรับปู่แล้วเขาคือเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังลุ่มหลงในรสชาติของความสนุก
สุดท้ายคุณท่านหลี่ก็ต้องยอมหลานอีกตามเคยเพราะเขามีหลานเพียงคนเดียวที่สามารถพึ่งพาใช้งานได้ในตอนนี้จึงไม่อยากไปทะเลาะเพราะคนนอก แบบนั้นมันไม่คุ้มเลยจริงๆ
" อืม ปู่จะไม่ยุ่งไม่ห้ามแล้ว หลานรักใครปู่ก็จะรักด้วยแต่หลานอย่าเพิ่งรีบมีทายาทให้ปู่แล้วกันหลานยังหนุ่มใช้ชีวิตให้คุ้มถึงเวลาที่เหมาะสมค่อยหมั้นหมายกัน หลานคิดว่าไง "
หลี่อวี้หานมองปู่อย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเขาจ้องจับผิดสำรวจความไม่ปกติของปู่อยู่นานแต่ก็ไม่พบอะไร
คุณท่านหลี่รู้ทันจึ้งพูดขึ้นว่า
" ปู่ก็แก่แล้วขี้เกียจที่จะมาทะเลาะกับแกเพราะเรื่องนี้ปู่คิดมาหลายวันแล้วหลานรักใครปู่ก็จะยอมรับขอแค่หลานมีความสุขก็พอหรือหลานอยากจะทะเลาะกับปู่จนปู่อกแตกตายเพราะเรื่องนี้กันล่ะ "
สองปู่หลานคุยกันงอนง้อกันอย่างกับเด็กๆ
" ไม่แน่นอนครับ ผมไม่ยอมให้ปู่ตายง่ายๆหรอกครับ ผมดีใจที่ปู่เข้าใจผมและยอมรับหรงเอ๋อร์สักทีถ้าเธอรู้ต้องดีใจมากแน่ๆ ผมรักปู่ครับ "
สองปู่หลานยืนกอดกันอย่างมีความสุขเป็นภาพที่อบอุ่นหาได้ยากมากแทบจะหาดูไม่ได้เลยตั้งแต่ที่คุณชายหานกับคุณหนูหรงประกาศคบกัน
ตอนเช้าหลี่อวี้หานก็พาคุณหนูหรงขึ้นเครื่องที่ท่าอากาศยานเชียงใหม่แต่เช้า ทั้งสองเดินจับมือกันคู่สวยหล่อก็เป็นธรรมดาที่จะเป็นที่สะดุดตาผู้คนในสนามบินจากนั้นทั้งสองเข้าไปนั่งในเครื่องอย่างมีความสุข
ทางด้านคุณท่านหลี่ผู้ช่วยหลงเดินเข้ามารายงาน
" ท่านประธานใหญ่ครับ คุณชายกับคุณหนูหรงออกเดินทางไปเรียบร้อยแล้วครับ "
เมื่อรู้ว่าหลานเดินทางกลับประเทศแล้วก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์มันช่วยไม่ได้เขาไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นหลานสะใภ้ รวยชาติตระกูลดีแต่คุณสมบัติไม่ตรงตามสเปคที่เขาต้องการแถมเป็นหญิงร้ายลึกซ่อนกรงเล็บไว้แบบนี้เขาไม่ต้องการ
เก็บไว้ข้างกายหลานเขานั้นไม่ใช่เรื่องดีกำจัดก็ยากยิ่งกว่าอะไรแบบนี้ไม่เรียกร้ายไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้นคุณท่านหลี่หันไปถามผู้ช่วยที่มารายงาน
" คุณหนูเฟิร์นติดต่อมาหรือยัง "
ผู้ช่วยลู่ตอบเพียงว่า  " ยังครับ "
ทางด้านเฟิร์นนั้นเธอกำลังหากำไลข้อมือของเธอทั่วห้องก็หาไม่เจอสุดท้ายเธอก็ต้องหาตามสถานที่ต่างๆที่อยู่ในความทรงจำของเธอแต่หายังไงก็หาไม่เจอ
" เรื่องกำไลข้อมือพักไว้ก่อนดีมั้ยนะแต่ถ้าหาไม่เจอพี่วินรู้ต้องโกรธแน่ๆเลยจะทำยังไงดี หาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอไปตกหายแถวไหนนะ เอ้หรือว่าจะไปสั่งทำขึ้นมาใหม่แต่นั่นมันก็คงจะหลายพันฮือๆๆๆทำไงดีๆ "
เธอหาไปบ่นไปงอแงไปราวกับเด็กจนผู้ช่วยลู่มาพบเข้ากับเธอพอดี
" เอ่อ คุณเฟิร์นครับคุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอครับ ให้ผมช่วยมั้ย "
เฟิร์นสะดุ้งที่คนมาไม่ให้สุ้มให้เสียง
" อุ่ย ตกใจหมดเลย เอ่อ อ้อ ไม่มีค่ะไม่เป็นไรขอบคุณมากฉันขอตัวนะคะ "
เธออยังไม่อยากจะคุยกับคนผู้นี้ในเวลานี้เธอไม่มีอารมณ์จริงๆ 
แต่พอจะจากไปก็นึกถึงจำนวนเงินที่ต้องสั่งทำกำไลจะสั่งทำใหม่ก็คงต้องใช้เงินหลายพัน
ผู้ช่วยลู่เห็นว่าเธอจะจากไปจึงรีบเอ่ยทันที
" เอ่อ คุณหนูเฟิร์นครับพอดีท่านประธานใหญ่ถามถึงคุณตลอดเลยว่าคุณติดต่อมาหรือยัง คุณพอจะให้คำตอบได้หรือยังครับ "
" อืม งั้นขอเป็นพรุ่งนี้เราก็นัดเซ็นสัญญาทำข้อตกลงกัน ดีมั้ยคะ "
" ครับผมจะเรียนท่านประธานใหญ่ให้นะครับ ผมขอเบอร์คุณไว้ติดต่อนัดเวลาเซ็นสัญญาด้วยครับ "
" ได้ค่ะ "
เฟิร์นยื่นเบอร์เธอให้กับผู้ช่วยลู่ทั้งสองเมมเบอร์กันไว้เพราะยังไงเธอคิดว่ายังต้องอยู่กันอีกยาว
" ฉันขอตัวนะคะ "
" ครับ " 
เฟิร์นก็เดินหันหลังออกไปที่จริงเธอตัดสินใจตั้งแต่วันแรกแล้วยิ่งกำไลข้อมือมาหายอีกเธอยิ่งอารมณ์ไม่ดี
เพราะนั่นคือสิ่งของแทนใจเดียวที่เธอกับธาวินมีไว้คิดถึงกัน ธาวินได้มอบให้เธอก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศ พวกเขาสัญญากันว่า
" ถ้าวินเรียนจบกลับมาจะไปขอเฟินเฟินแต่งงานนะเฟินเฟินต้องรอพี่นะ ห้ามนอกใจกันเด็กขาดเข้าใจมั้ย "
เธอพยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่ายดูน่ารักน่าเอ็นดูแล้วก็เอ่ย
" พี่วินก็เหมือนกันนะห้ามนอกใจกันเด็ดขาด "
" โอเคพี่สัญญาว่าจะไม่นอกใจและจะรักเฟินเฟินคนเดียวตลอดไป "
จากนั้นธาวินก็นำกำไลข้อมือที่เขาสั่งทำขึ้นออกมา
" นี่เป็นกำไลคู่เป็นตัวแทนของเราสองคน เฟินเฟินชอบมั้ย "
เฟิร์นยิ้มอย่างมีความสุขพยักหน้า
" ของที่พี่วินให้เฟิร์นชอบทั้งนั้นค่ะ "
จากนั้นธาวินก็สวมกำไลนั้นให้เฟิร์นทันทีพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า
" เฟินเฟินชอบก็ดีแล้วทีแรกพี่กลัวว่าเฟินเฟินของพี่จะไม่ถูกใจ  "
พูดจบก็ยื่นกำไลอีกวงให้เฟิร์น
" อ่ะ สวมให้พี่บ้าง "
" ค่ะ " เฟิร์นรับกำไลมาจากนั้นก็สวมใส่ข้อมือของธาวินทันที
" ใส่แล้วห้ามถอดห้ามทำหายนะเข้าใจมั้ยในเวลาที่เราห่างกัน หวั่นไหวหรือท้อแท้กับสิ่งใด กำไลนี้จะเป็นตัวแทนของเราสองคนคอยเตือนสติให้รู้ว่าเราอยู่ข้างๆกันตลอดเวลา "
" ค่ะสัญญาว่าจะใส่ไว้ติดตัวตลอดรักษามันอย่างดี "
ทั้งสองกอดกันเกี่ยวก้อยสัญญาต่อกันโดยที่ข้อมือของทั้งสองนั้นมีกำไลข้อมือที่เหมือนกันอยู่เป็นสิ่งของแทนใจของทั้งสองคน

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.