ตุ๊กตามังกร - ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

 

        ไอโออยู่ท่ามกลางความมืดมิด เบื้องหน้าในสายตาของเขา ปรากฏภาพมังกรสีทองเพศเมีย เธอนอนหมดแรงอยู่ที่พื้นหญ้า

 

เมลเลีย... !?!

 

นั่นคือเธอ คู่ครองของเขา

 

สภาพเธอเต็มไปด้วยบาดแผลจากของมีคม เลือดไหลริน

 

แววตาของเธอที่กระเพื่อมราวผิวน้ำ ไม่ต่างกับเปลวไฟริบหรี่ท่ามกลางหิมะ พร้อมจะดับหายไปทุกเมื่อ

 

ปากของเธอค่อยๆ เปิดเหมือนจะพูดบางอย่าง ทว่าไม่มีคำพูดใดให้ได้ยิน

 

    ไอโอตกใจตื่น หายใจถี่รัว ดวงตามองไปภายในถ้ำรอบตัวอย่างกระวนกระวาย แต่ไม่พบเมลเลีย

 

ไอโอมองออกไปทางช่องขนาดใหญ่ที่บนเพดานถ้ำ เมลเลียเหมือนมังกรส่วนใหญ่ที่สามารถกินอาหารครั้งเดียวและอยู่ได้นานหลายเดือน ถ้าจะหาอาหารประทังชีวิต จะเลือกออกหาอาหารยามเที่ยงวัน เพราะเป็นช่วงเวลาที่มีความอบอุ่นมากที่สุด มันทำให้มังกรอย่างเขาและเธอรู้สึกกระปรี้กระเปร่า และเธอยังเป็นนักล่าที่เก่ง ดังนั้นเธอจะไม่ใช้เวลาในการล่านาน แต่วันนี้เธอออกไปนานมาก จนกระทั่งเย็นแล้ว

 

ไอโอใจสั่นเมื่อนึกถึงความฝันเมื่อครู่นี้ แต่เขาไม่ปักใจเชื่อ มันแค่ความฝัน มันแค่ความรู้สึกเป็นห่วงจากจิตใต้สำนึก ไม่ใช่ความจริง และไม่ใช่นิมิต...

 

แม้เขาไม่ใช่ผู้วิเศษที่สามารถรู้ทุกสิ่งทุกอย่างจากนิมิต แต่เมื่อคิดมาถึงอย่างหลัง เขาอยู่ไม่สุขอีกต่อไป เขาจึงลุกไปที่หน้าปากถ้ำ

 

น้ำขังที่พื้นหิน ปรากฏภาพสะท้อนชายหนุ่มคนหนึ่งเดินผ่านไป อายุประมาณยี่สิบต้นๆ ผมสีทองอย่างคนยุโรป หน้าตาดูเป็นคนใจดี แต่หากใครได้สบตาของเขา จะรู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนเคร่งขรึม เหมือนผู้ใหญ่ที่ผ่านอะไรต่ออะไรมานาน

 

แต่เมื่อเขาเดินผ่านน้ำขังอีกจุดหนึ่งที่อยู่ใกล้ปากถ้ำ ภาพสะท้อนไม่ปรากฏเป็นมนุษย์ สิ่งที่มาปรากฏคือมังกร มีเกล็ดสีทองทั่วทั้งตัว ยกเว้นปีกที่เป็นพังผืด กระนั้นปีกของเขายังเป็นสีทองเหมือนเกล็ด ร่างกายขนาดประมาณม้า

 

ไอโอมองลงไปจากเทือกเขา ลักษณะพื้นที่เบื้องล่างเป็นป่าทึบ กินพื้นที่ไกลออกไปเกือบสิบห้าไมล์ เขารู้ว่าเมลเลียจะไม่ลงไปหาอาหารข้างล่าง เพราะเธอไม่ชอบสภาพแวดล้อมอย่างนั้น

 

ดวงตาสีเหลืองมองตามแนวขอบฟ้า หวังว่าจะพบร่างสะท้อนแสงเป็นประกายของเธอ ไอโออยู่กับเธอมานาน เขารู้ว่าเธอชอบล่าสัตว์ที่ทุ่งโล่งและป่าโปร่ง เธอมีอาหารโปรดคือกระต่าย แม้สัตว์ชนิดนี้เคลื่อนไหวปราดเปรียวจนจับยาก บางครั้งในการไล่จับทำให้เกิดอารมณ์ แต่เธอก็ชื่นชอบ เธอคงเห็นเป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่ง เขาเคยแข่งกับเธอ สุดท้ายเขาพ่าย เพราะประสบการณ์ของเขาในการจับสัตว์ชนิดนี้มีน้อย ถ้าเธอได้กลิ่นแม่ลูกอ่อนจากกระต่าย หรือสังเกตมันตั้งท้องอยู่ เธอจะปล่อยมันไป และถ้าการไล่จับใช้เวลานานเกิน เธอจะไม่เสียเวลาในการจับพวกมันอีก เธอจะไปหาสัตว์อื่นเอามาเป็นอาหารแทน

 

ยิ่งเวลาผ่านไปและยังไม่เห็นเธอ ไอโอก็วิตกกังวลมากขึ้น

 

เธอตกอยู่สถานการณ์ลำบากจนไม่สามารถกลับมาได้เร็วๆ นี้หรือไม่ ? หรือว่าเธอตกอยู่สถานการณ์อันตราย รอคอยให้เขาไปช่วยเธออยู่ ?

 

ยิ่งไอโอคิด ความคิดของเขาก็เลยเถิดไปไกล สร้างความกลัวให้หัวใจของเขา สุดท้ายตัดสินใจ ถีบตัวแล้วกลางปีกบินออกไปตามหา

 

ไอโอเริ่มการตามหาบริเวณที่เธอชอบล่ามากที่สุดก่อน ระหว่างทางเขาจะสังเกตพื้นเบื้องล่างและร้องเรียกหา

 

สิ่งที่เข้ามาในสายตามีแค่นกที่บินแตกตื่น หมีวิ่งหนีเข้าถ้ำ ฝูงกวางหนีเตลิดเปิดเปิง ฝูงหมาป่าแยกเขี้ยวขู่แต่ตั้งท่าพร้อมจะวิ่งหนี

 

แสงสว่างหายไป มีความมืดและดวงดาวมาแทนที่

 

ไอโอยังคงไม่หยุดตามหา ส่วนหนึ่งเพราะความกังวล อีกส่วนหนึ่งเพราะมังกรอย่างเขาสามารถมองเห็นยามกลางคืน ขอแค่มีแสงให้เล็กน้อย

 

จนกระทั่งไปครบหมดทุกสถานที่ที่เธอชอบไปหาอาหาร ไอโอตัดสินใจย้อนกลับไปที่ถ้ำ หวังว่าเธอจะกลับมาแล้วโดยที่เขาไม่สังเกตเห็น แต่ยังไม่พบเธอ เขาก็เปลี่ยนการค้นหาใหม่ โดยค้นหาหมุนเป็นวงกลมแล้วขยายออก

__________

 

        ไอโอยังคงพยายามค้นหาตลอดทั้งคืน จะหยุดพักการบินก็ต่อเมื่อลงไปเดินหาที่พื้น เหตุนี้ทำให้ดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำเพราะความเครียดและเพราะไม่หลับไม่นอน

 

เมื่อแสงแรกวันใหม่มาจากขอบฟ้า ไอโอฉุกคิด หนึ่งในสิ่งที่มีความสามารถคุกคามมังกรได้ก็มีมนุษย์

 

แม้ไอโอมั่นใจว่าเธอจะไม่เสี่ยงเข้าไปใกล้ดินแดนพวกมนุษย์ เพราะเขาแน่ใจว่าเธอต้องรู้ว่าอันตรายมากเพียงใด แต่ปีกของเขาก็กระพือมุ่งไปทิศทางนั้น เขาไม่อาจรู้ได้ว่าตอนนั้นเธอคิดอะไรแปลกๆ หรือไม่ เขารู้อย่างเดียวว่าเกิดสังหรไม่ดีเมื่อคิดขึ้นมา

 

ระยะห่างระหว่างที่อยู่อาศัยปัจจุบันของไอโอและดินแดนที่พวกมนุษย์อยู่ มีประมาณหนึ่งพันไมล์ สำหรับมนุษย์ที่คิดจะเดินทางมาที่นี่ ถือว่าเป็นระยะทางไกลมาก ตรงข้ามกับมังกรที่ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง ยิ่งเป็นประเภทมังกรภูเขาอย่างไอโอที่บินได้เร็วเป็นพิเศษ ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว

 

ไอโอบินข้ามภูเขา ข้ามผ่านที่ราบลุ่ม ข้ามแม่น้ำหลายสาย ข้ามผ่านทุ่งโล่ง ข้ามผ่านทะเลสาบ แต่ละสถานที่ผ่านสายตาของเขาไปอย่างรวดเร็ว แต่กระนั้นเขาก็ไม่ลืมมองหาความผิดปกติ

 

อีกประมาณร้อยไมล์จะถึงขอบเขตอันตราย ซึ่งเป็นผืนป่าที่พวกมนุษย์กล้าเข้ามาล่าสัตว์ ไอโอได้ยินเสียงดนตรีและเสียงเฮฮาแว่วๆ เขากวาดสายตาไปมาอย่างละเอียดมากกว่าเดิม แล้วก็สังเกตเห็นกลุ่มมนุษย์ตั้งที่พักชั่วคราวอยู่ใกล้ชายป่าติดแม่น้ำ ทันใดนั้นเกิดใจสั่น ให้ความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่าง มันเป็นลางสังหรณ์เลวร้าย เขาจึงมุ่งไปใกล้ ภาวนาในใจว่าอย่าให้เป็นอย่างที่คิด

 

ยิ่งเข้าใกล้กลุ่มมนุษย์ ทั้งภาพและเสียงชัดมากขึ้นตาม ไม่นานเขาก็ได้รับรู้อย่างประจักษ์ชัด เรื่องที่เขาหวาดกลัวมากที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว เขาเห็นร่างมังกรสีทอง ตัวขนาดหมาป่า นอนอยู่บนรถลากที่อยู่ใจกลางที่พัก

 

ไอโอรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีดหน้าอกไปถึงหัวใจเมื่อเห็นมนุษย์คนหนึ่งขึ้นไปชูดาบ เท้าเหยียบหัวของเมลเลีย เหมือนประกาศชัยชนะ ขณะที่มนุษย์ที่อยู่โดยรอบส่งเสียงอย่างชื่นชม

 

แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ไม่มีผู้ใดทนดูได้เมื่อเห็นผู้ที่ตนรักถูกกระทำอย่างนั้น ไม่เว้นมังกรอย่างเขา ไอโอจึงเร่งความเร็วเข้าไป

 

พวกมนุษย์หันมาตามเสียงกระพือปีก ไอโอไม่ปล่อยให้พวกมนุษย์ได้สติ เขาพ่นลูกไฟออกไป แต่เจตนาไม่ใช่ฆ่า เขาทำเพื่อขับไล่ออกไปจากเมลเลีย

 

แน่นอนได้ผล พวกมนุษย์แตกกระเจิงไปละทิศละทาง พร้อมร้องอย่างตื่นตกใจ

 

แต่ไม่นาน พวกมนุษย์ได้สติอย่างรวดเร็ว ต่างคนต่างคว้าอาวุธหันหาไอโอ แต่พวกมนุษย์ทำได้แค่นั้น เพราะไอโอโฉบเอาเมลเลียจากไปแล้ว

__________

 

        ที่บนผาสูงแห่งหนึ่ง

 

สภาพเนื้อตัวของเมลเลียเต็มไปด้วยบาดแผล เกล็ดหลุดออกไปบางส่วน และปีกฉีกขาด บ่งชี้ว่าเธอถูกจู่โจมปานฟ้าแลบ เป็นเหตุให้เธอป้องกันตัวและบินหนีไม่ทัน

 

เนื้อตัวของไอโอสั่นสะท้าน ท้ายสุดเขายืนไม่ไหวอีกต่อไป ขาของเขาทรุด ปีกของเขาอ่อนแรงตกลงราวน้ำแข็งละลายพริบตา

 

ไอโอก้มหน้าแนบใบหน้าของเธอ หลับตาอย่างกล้ำกลืน แต่เปลือกตาของเขาไม่อาจหยุดยั้งความรู้สึก น้ำตาของเขาไหลออกมา หยดลงสู่เกล็ดของผู้อันเป็นที่รัก

 

เหตุใดมนุษย์ต้องทำร้ายเธอ เธอไปทำอะไรให้ ?

 

ไอโอเชื่อว่าเธอไม่มีวันทำอะไรพวกมนุษย์ก่อน รวมไปถึงการต่อสู้แย่งเหยื่อกัน เพราะเธอไม่มีนิสัยชอบทำอย่างนั้น เขาเข้าใจตัวเธอ เช่นเดียวกับเธอที่เข้าใจตัวเขามากที่สุด แต่บัดนี้ไม่มีเธอผู้เป็นอันที่รักของเขาอีกต่อไปแล้ว

 

ไอโอลืมตา บัดนี้ดวงตาของเขาแดงก่ำชัด ไม่ต่างจากเลือดสด ทั้งความกลัว ความเศร้าเสียใจ และความเครียด มันถูกหล่อหลอมกลายเป็นความโกรธ ฉุกคิดได้ว่าพวกมนุษย์ชอบการพิสูจน์ตัวเองด้วยการสังหาร หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือพวกมนุษย์เห็นเป็นเรื่องสนุก ในเมื่อพวกมนุษย์ชอบมากนัก เขาจะส่งคืนความโปรดปรานนี้ให้ มนุษย์จะได้รู้ว่าโทสะของมังกรเป็นอย่างไร !!!