บทที่ 4 มีอรก็เหมือนมีห้องนอนอยู่ที่นั่นเสมอ 2/3

         อรดีเดินลงมาที่ห้องรับแขกของตึกพาณิชย์สามชั้นที่เธอขออนุญาตทำเป็นโรงเรียนสอนบัลเล่ต์ ปกติแล้วนอกจากผู้ปกครองของเด็กๆ ที่มาหาเธอก็จะมีเพื่อนสมัยมหา’ลัยที่มาแวะหาเธอบ้าง แต่วันนี้กลับต่างออกไปเพราะป้าของคิมหันต์เป็นคนที่รอเธออยู่

ในวันแต่งงานป้าของคิมหันต์อวยพรและฝากหลานชายไว้กับเธอมากมาย แต่กลับไม่มีใครรู้เลยว่าคิมหันต์วางแผนเข้าหาอรดีเพื่อที่จะไปแก้แค้นอาทิตย์ เขาช่างเก็บความลับได้เก่งพอๆ กับการเล่นละครตบตาคนอื่น

         อรดียกมือไหว้ป้าของคิมหันต์พลางนั่งลงข้างๆ พอเห็นอาหารในกล่องพลาสติกใสมากมายก็ทำให้นึกแปลกใจอยู่บ้าง

“พอดีป้าผ่านมาทางนี้น่ะ เลยเอาของอร่อยๆ มาฝาก” ป้าคริมาบอกอย่างอารมณ์ดี

อรดียกมือไหว้รู้สึกซึ้งใจ “ขอบคุณมากนะคะ แต่เยอะมากเลยค่ะคุณป้า อรทานไม่หมดแน่เลย”

คริมายิ้มพลางโอบไหล่ของหลานสะใภ้ด้วยความเอ็นดู หลานรักใคร นางก็รักด้วย คิมหันต์เลือกเมียได้ดีพร้อมทั้งทำงานเก่งและเป็นแม่บ้านที่ดีอีกด้วย

         “ไม่เห็นจะยากเลย หนูอรก็ไปทานกับคิมสิ ที่ทำงานของคิมห่างจากตึกนี้ไม่เท่าไหร่เอง เป็นผัวเมียกันไปเยียมไปหากันที่บริษัทบ้าง พวกแมลงที่อยากกินน้ำหวานจะได้รู้ว่าสวนดอกไม้นี้มีเจ้าของแล้ว เข้าใจที่ป้าจะสื่อใช่ไหมจ๊ะหนูอร”

         อรดียิ้มเหมือนว่าจะเข้าใจ ป้าคริมาคงไม่ชอบเปรมมิกานัก แล้วยิ่งมีข่าวว่ารายนั้นกำลังจะทำเรื่องหย่ากันสามีคงกลัวว่าคิมหันต์จะใจอ่อนกลับไปคบหาแฟนเก่ากระมัง

         “ขอบคุณค่ะคุณป้าที่หวังดีกับอร ถ้างั้นเดี๋ยวใกล้เที่ยงอรค่อยไปหาคิมแล้วกันแล้วนะคะ” อรดีรับปากเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจของป้าคริมา แต่จะไปจริงๆ หรือเปล่า ค่อยคิดอีกที

         คริมายิ้มพอใจรู้สึกโล่งอก “ดีเลย ถ้างั้นป้ากลับล่ะนะ”

         “อรเดินไปส่งที่รถนะคะ”

         อรดีเดินไปส่งคริมาที่รถ คริมาก็พูดย้ำไม่ขาดว่าต้องไปที่บริษัทของคิมหันต์ให้ได้ อรดีเลยชักเอะใจว่าถ้าเธอไม่ไปตามที่บอก คริมาอาจมีสายอยู่ที่บริษัทคอยรายงายอยู่ก็ได้ เพราะฉะนั้นเธอคงต้องไปหาคิมหันต์ตามความต้องการของป้าคริมาเสียแล้ว ถ้ามารู้ที่หลังว่าเธอผิดคำพูด ป้าคริมาคงไม่ชอบใจเธอสักเท่าไหร่ เธอไม่อยากมีปัญหากับใคร แค่คิมหันต์กับพี่ชายตัวเองก็ทำให้เหนื่อยมากพอแล้ว

         คิมหันต์ค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเห็นข้อความอรดีว่าจะมาหาเขาที่บริษัทพร้อมกับถ่ายรูปอาหารมากมาย ก่อนจบท้ายว่าป้าคริมาฝากมาให้ ที่แท้เธอถูกป้าเขาขอแกมสั่งให้มาหาที่บริษัทเท่านั้นเอง เขาเกือบจะดีใจที่อรดีมาหา แต่พอวินาทีต่อมาชายหนุ่มกลับก่นด่าตัวเองว่าใจอ่อนกับเรื่องไม่เป็นเรื่องทำไม แต่ถึงกระนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองประตูว่าเมื่อไหร่มันจะเปิดออก แล้วอรดีก้าวเข้ามาในห้องทำงานของเขา

         จนกระทั่งเลยเที่ยงมานิดหน่อยอรดีก็ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของสามี เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นห้องทำงานในตึกเค กรุ๊ป ของเขา ที่ผ่านมาเขาไม่เคยชวนมาที่นี่ เธอเองก็ไม่ได้อยากรู้ว่าเขามีอะไรบ้างในชีวิต ห้องทำงานของคิมหันต์หรูหราเน้นสีขาวกับกระจกรอบด้าน ซึ่งสามารถปรับไม่ให้แสงผ่านเข้ามาได้เวลาทำงานจะได้ไม่ระเคืองตา เขาทำงานอยู่ที่โต๊ะไม่ได้สนใจการมาถึงของเธอสักเท่าไหร่ หญิงสาววางอาหารที่ถือมาไว้บนโต๊ะสำหรับรับแขก ก่อนจะให้เสียงเจ้าของห้องที่ทำงานเหมือนไม่รับรู้อะไรรอบตัว

“คุณป้าคริมาฝากอาหารมาให้อรกับคิมค่ะ อรเลยมาที่นี่ คิมไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะที่อรมาที่บริษัทของคิม” อรดีมองสามีที่กำลังเงยหน้าขึ้นมา

คิมหันต์เก็บสีหน้าไว้ด้วยความเรียบเฉย “อรมาที่นี่ได้ตลอด ตราบใดที่เรายังเป็นสามีภรรยากัน”

อรดีพยักหน้า ใช่สินะ ตราบใดที่เธอกับเขาเป็นสามีภรรยากัน เธอย่อมมาที่นี่ได้ แต่หากไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว เขาคงสั่ง รปภ. ไม่ให้เธอเข้ามาในตึกได้กระมัง

อรดีเปิดกล่องอาหารซึ่งมีช้อนและส้อมมาให้พร้อมอยู่แล้ว คิมหันต์เดินมานั่งที่โซฟาข้างๆ กัน อรดีหันไปมอง แต่ไม่ได้พูดอะไร ความใกล้ชิดทำให้เธอยังใจเต้นแรงกับคิมหันต์เสมอ แต่สำหรับเขาคงเป็นแค่ไม่อยากเอื้อมไกลเลยมานั่งใกล้เธอแค่นั้นเอง ทั้งสองทานอาหารอย่างเงียบๆ คิมหันต์ถามว่าเธอมาที่นี่อย่างไร หญิงสาวตอบว่ามาแท็กซี่เพราะจะได้ไม่ต้องหาที่จอดรถ เขาพยักหน้าแล้วทานอาหารต่อ

“มีขนมไทยด้วยนะคะ” อรดีบอกคิมหันต์พลางเปิดกล่องขนมให้อีกฝ่าย

เขาหยิบส้อมมาจิ้มเม็ดขนุนไปทานอย่างเอร็ดอร่อย อรดีมองแล้วได้แต่รู้สึกดีอยู่ในใจเพราะขนมไทยเธอซื้อมาเอง แต่ให้คิมหันต์เข้าใจว่าป้าของเขาซื้อมาฝากจะดีกว่า

อรดีเก็บกล่องอาหารที่ทานหมดแล้วใส่ถุงมัดรวมไว้ ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำส่วนตัวในห้องทำงานของคิมหันต์ แต่พอเดินออกมาจากห้องน้ำเธอกลับเห็นว่าคิมหันต์ยืนขวางประตูห้องไว้ พอเธอมองไปที่ลูกบิดถึงได้เห็นว่ามันถูกกดให้ล็อค

         “คิมมาขวางทางอรทำไมคะ”

         “อย่าเพิ่งรีบกลับเลยอร” คิมหันต์บอกอรดีด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

         อรดีเห็นสายตาที่หิวกระหายของคิมหันต์ก็รู้ได้เองทันทีว่าเขาอยากจะทำอะไร

         “ที่นี่ห้องทำงานนะ เดี๋ยวใครเข้ามาหรอก”

         “ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก...” คิมหันต์อุ้มอรดีไปที่โซฟาแล้วทอดวางร่างที่ขืนตัวลงนอน ก่อนพูดทีเล่นทีจริงว่า  “ที่ไหนมีอรก็เหมือนมีห้องนอนอยู่ที่นั่นเสมอ”

อืม...ไหนมีอรก็เหมือนมีห้องนอนอยู่ที่นั่นเสมอ แกไม่ได้รู้สึกอะไรกับอรเลยเนอะคิม เออๆ เชื่อก็ได้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

                 LOVE NO.9