บทที่ 20 พลังที่ตื่นขึ้น
บทที่ 20 พลังที่ตื่นขึ้น
แสงสีทองห่อหุ้มร่างของลีร่าในสภาพดาบไว้แน่น พลังของเธอเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่พยายามบีบอัดจิตวิญญาณของเธอและเอเรนให้สลายไป
แต่แล้ว... ในช่วงเวลาวิกฤตที่สุด!
ร่างของเซเลเน่ที่นอนอยู่ข้างๆ พลันเปล่งแสงสีแดงเลือดจางๆ ออกมา ดวงตาสีแดงเลือดของเธอลืมขึ้นเต็มที่ จ้องมองไปยังผู้กล้าคนใหม่ด้วยแววตาที่ว่างเปล่าแต่เปี่ยมด้วยพลัง!
ทันทีที่ดวงตาของเซเลเน่เบิกโพลง พลังเวทศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังพุ่งเข้าใส่ศาสตราโลหิต อีเร็น ก็พลันหยุดชะงักลงกลางอากาศ แสงสีทองของมันบิดเบี้ยวและสั่นไหวราวกับถูกรบกวนด้วยคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็น ผู้กล้าคนใหม่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
“อะไรกัน!” ผู้กล้าคนใหม่พึมพำ น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความไม่เข้าใจในปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า
จากร่างของเซเลเน่ ไอหมอกสีแดงจางๆ เริ่มแผ่กระจายออกไปช้าๆ ไอหมอกนั้นไม่ได้รุนแรงเหมือนเปลวเพลิงของเอเรน แต่กลับสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ลึกล้ำ และมันกำลังพุ่งตรงเข้าหาพลังเวทศักดิ์สิทธิ์ของผู้กล้าคนใหม่ ไอสีแดงนั้นซึมซับและกลืนกินพลังแสงสีทองเข้าไปทีละน้อย ราวกับความมืดที่ดูดกลืนแสงสว่าง
ลีร่าในร่างดาบสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่คลายลง เธอรู้สึกถึงพลังของตัวเองและเอเรนที่เริ่มกลับคืนมาเล็กน้อยอย่างรวดเร็วราวปาฏิหาริย์
‘เซเลเน่!’ เสียงของเอเรนดังก้องในห้วงสำนึกของลีร่า เขาก็รับรู้ถึงพลังที่น่าทึ่งของเด็กหญิงเช่นกัน ‘พลังแบบนี้ มันเป็นพลังอะไรกัน ’
เซเลเน่ไม่ได้ตอบ เธอลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ เส้นผมสีขาวของเธอดูโดดเด่นตัดกับความมืดมิดของป่า ดวงตาสีแดงเลือดจ้องมองผู้กล้าคนใหม่ด้วยความสงบนิ่ง แต่แฝงไว้ด้วยพลังที่ไม่อาจหยั่งถึง เธอยกมือเล็กๆ ขึ้นช้าๆ หันฝ่ามือไปยังผู้กล้าคนใหม่
“หยุด...” เสียงเล็กๆ ของเธอดังก้องไปทั่วบริเวณ มันไม่ใช่เสียงของเด็ก แต่เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจอันบริสุทธิ์
พลังเวทศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังจะสลายไปจากการถูกกลืนกินก็พลันระเบิดออก! แสงสีทองแตกกระจายออกไปทุกทิศทางด้วยแรงปะทะที่รุนแรงกว่าครั้งไหนๆ ผู้กล้าคนใหม่กระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเขาซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
“นี่มัน เป็นฝีมือของเด็กคนนั้น... ” ผู้กล้าคนใหม่คำราม เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานที่แข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวจากเด็กหญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้า พลังนั้นไม่ใช่พลังปีศาจ แต่ก็ไม่ใช่พลังศักดิ์สิทธิ์ที่เขาคุ้นเคย
เหล่าอัศวินที่อยู่รอบนอกต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นพลังงานเช่นนี้มาก่อน และไม่เข้าใจว่าเด็กหญิงผมขาวดวงตาสีแดงผู้นี้คือใครกันแน่ แต่ความหวาดกลัวเข้าครอบงำพวกเขาอีกครั้ง
‘เอเรน นี่แหละโอกาส’ เสียงของลีร่ากระตุ้น
‘รีบใช้พลังของเซเลเน่!’
เอเรนไม่รอช้า พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังที่เหลือล้นที่ไหลเวียนอยู่ในศาสตราโลหิต อีเร็น ซึ่งเป็นผลมาจากการตื่นขึ้นของเซเลเน่ เอเรนตวัดดาบอีเร็นขึ้นสูง เปลวเพลิงสีดำอมแดงพุ่งออกมาจากคมดาบอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม มันไม่ใช่แค่เปลวเพลิง แต่เป็นคลื่นพลังแห่งความมืดสามารถกลืนกินและทำลายทุกอย่างได้
“รับไป!” เสียงของเอเรนดังก้องจากตัวดาบ ไอพลังสีดำอมแดงมุ่งตรงเข้าหาผู้กล้าคนใหม่ด้วยความเร็วที่เหนือเสียง ผู้กล้าคนใหม่พยายามตั้งรับ เขารวบรวมพลังแสงสีทองทั้งหมด สร้างเป็นกำแพงป้องกันขนาดใหญ่
ตู้มมมมมมมม!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วผืนป่า พลังแห่งความมืดปะทะเข้ากับกำแพงแสงศักดิ์สิทธิ์อย่างรุนแรง สร้างแรงสั่นสะเทือนที่ทำให้ต้นไม้ล้มระเนระนาด อัศวินที่อยู่ใกล้เคียงกระเด็นกระดอนออกไปไกลหลายสิบเมตร บางคนถึงกับกระอักเลือดออกมา
เมื่อควันและฝุ่นจางหายไป ภาพที่ปรากฏคือผู้กล้าคนใหม่ที่ยืนหอบหายใจหนัก ใบหน้าของเขาซีดขาว มือที่สร้างกำแพงแสงยังคงสั่นเทา แต่เขาก็ยังคงยืนหยัดอยู่ได้
เอเรนรู้ว่าการโจมตีครั้งนี้ใช้พลังมหาศาล และพลังของเซเลเน่ก็เริ่มลดลงหลังจากใช้พลังไปเมื่อครู่
‘เซเลเน่... พักก่อนนะ’ ลีร่าสื่อสารกับเด็กหญิง
เซเลเน่หรี่ตาลงเล็กน้อย พลังสีแดงจางๆ รอบตัวเธอเริ่มจางหายไป เธอล้มตัวลงนอนอย่างเงียบๆ อีกครั้ง ราวกับว่าการใช้พลังงานนั้นได้ทำให้เธอหมดแรง
‘เอเรน... พลังของพวกเราก็จะหมดแล้วเหมือนกัน...’ ลีร่าเตือน
‘เราต้องรีบหนี’
เอเรนรับรู้ได้ถึงสถานการณ์ที่คับขัน เขาหันดาบอีเร็นไปยังทิศทางที่อัศวินกำลังโอบล้อมเข้ามา
“ถอยไป!” เอเรนคำราม เสียงของเขาเต็มไปด้วยพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมด
เขาตวัดดาบอีเร็นเป็นวงกว้าง สร้างกระแสลมหมุนวนที่เต็มไปด้วยเศษหินและฝุ่นดิน พุ่งเข้าใส่อัศวินที่กำลังเข้ามาใกล้ อัศวินเหล่านั้นต้องหยุดชะงัก และใช้โล่ป้องกันตัวเอง ทำให้เกิดช่องว่างชั่วขณะ
เอเรนไม่รอช้า เขารีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวเซเลเน่ที่นอนอยู่ แล้วพุ่งทะยานเข้าสู่แนวป่าที่หนาแน่นที่สุด โดยมีดาบอีเร็นในมือคอยปกป้องทุกการโจมตีที่พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
ผู้กล้าคนใหม่มองตามร่างของเอเรนที่หายลับไปในเงามืด เขายังคงยืนนิ่งด้วยความสับสนและเหนื่อยล้า พลังที่เขาเพิ่งเผชิญหน้านั้นเหนือความเข้าใจของเขามากนัก
“ตามไป!” อัศวินที่รอดชีวิตนายหนึ่งตะโกน “อย่าให้มันหนีไปได้!”
แต่ผู้กล้าคนใหม่กลับไม่ขยับ เขามองไปยังทิศทางที่เอเรนหายไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยคำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้
แสดงความคิดเห็น