บทที่ 19: ผู้กล้าปะทะศาสตรา

บทที่ 19: ผู้กล้าปะทะศาสตรา

‘ลีร่า... พลังของฉันกำลังหมด...’ เสียงของเอเรนที่อยู่ในห้วงสำนึกของศาสตราดังก้องอย่างอ่อนแรง 

‘ฉัน... ฉันคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน… พวกเธอรีบหนีไป’

ลีร่าสัมผัสได้ถึงความอ่อนล้าของเอเรนที่ส่งผ่านมา เธอรู้ว่าการคงสภาพเช่นนี้ใช้พลังงานมหาศาล และพลังของเอเรนก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่

“ไม่นะเอเรน! อย่าเพิ่ง!” ลีร่าร้องในใจ เสียงของเธอเจือความตื่นตระหนก เธอพยายามรวบรวมพลังเวทมนตร์ของตัวเอง เพื่อพยุงร่างของเด็กหนุ่ม

ขณะที่ลีร่าในร่างดาบกำลังพยายามควบคุมพลังที่ร่อยหรอ เหล่าอัศวินที่เหลือรอด ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพียงทหารราบธรรมดา ก็เริ่มล้อมวงเข้ามาอีกครั้ง ใบหน้าของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ความมุ่งมั่นที่จะจับกุมผู้สังหารหัวหน้าของพวกเขาก็ยังคงมีอยู่

“จงมอบตัวเสีย! ปีศาจ!” อัศวินนายหนึ่งตะโกน พยายามรวบรวมความกล้า 

“เจ้าไม่มีทางหนีพ้นหรอก! กองทัพของพวกเรากำลังมาถึง!”

เอเรนหันคมดาบ อีเร็น ไปยังกลุ่มอัศวินที่เข้ามาใกล้ แม้พลังจะลดลง แต่จิตสังหารของเขาก็ยังคงเด่นชัด เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เซเลเน่ที่อยู่เบื้องหลังได้เด็ดขาด

ทันใดนั้นเอง! เสียงลมกระโชกแรงก็พัดผ่านแนวป่าราวกับพายุขนาดย่อม แสงสว่างจ้าสีทองอร่ามพุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้า แหวกม่านเมฆหนาทึบลงมาสู่ใจกลางวงล้อมของอัศวินและลีร่า แรงปะทะของพลังงานที่มองไม่เห็นทำให้พื้นดินยุบตัวเป็นวงกว้าง และเหล่าอัศวินที่อยู่ใกล้เคียงต่างกระเด็นกระดอนออกไป

ฟิ้ววววววว!

เมื่อแสงสีทองจางลง ร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นยืนอยู่กลางอากาศ ผมสีทองสว่างไสวพลิ้วไหวในสายลม ดวงตาสีฟ้าครามเปล่งประกายเจิดจ้า เขาไม่ได้ถืออาวุธใดๆ แต่ร่างกายของเขากลับแผ่พลังงานบริสุทธิ์และทรงอำนาจออกมาอย่างมหาศาล

นั่นคือ ผู้กล้าคนใหม่! ผู้ที่เพิ่งถูกอัญเชิญมายังโลกนี้!

เขาลงมายืนอยู่บนพื้นอย่างแผ่วเบา สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ ลานที่เต็มไปด้วยซากศพอัศวินและพลังงานแห่งความมืดที่ยังคงอบอวลอยู่ ดวงตาสีฟ้าครามหยุดลงที่ร่างของลีร่าในสภาพศาสตราโลหิต อีเร็น และเด็กหญิงผมขาวที่นอนอยู่ข้างๆ

‘พลังงานนี้...’ ผู้กล้าคนใหม่พึมพำกับตนเอง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสับสน 

‘มันคือพลังแห่งความมืด... ที่พวกผู้กล้าในตำนานเคยต่อสู้ด้วย...’

“ท่านผู้กล้า! ในที่สุดท่านก็มา!” อัศวินนายหนึ่งที่ล้มอยู่รีบตะโกนขึ้นด้วยความดีใจสุดขีด 

“ท่านคือความหวังของพวกเรา! โปรดช่วยกำจัดปีศาจตนนี้ด้วยเถิด! มันสังหารหัวหน้าเฟรดริคและอัศวินของเรามากมาย!”

ผู้กล้าคนใหม่มองไปยังลีร่าในร่างดาบด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความลังเลและความสงสัย เขาไม่ได้รู้สึกถึงความชั่วร้ายทั้งหมดจากเธออย่างที่อัศวินกล่าว แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานที่มืดมิดและรุนแรงอย่างปฏิเสธไม่ได้

‘เอเรน... ระวัง เขาคือผู้กล้าที่แท้จริง!’ เสียงของลีร่าเตือนในห้วงสำนึกของดาบ อีเร็น 

น้ำเสียงของเธอยิ่งแผ่วลง ‘เขาไม่ใช่พวกอัศวินชั้นต่ำพวกนั้น... พลังของเขามหาศาลนัก...’

เอเรนเองก็รับรู้ได้ถึงพลังบริสุทธิ์และแข็งแกร่งของผู้กล้าคนใหม่ เธอรู้ดีว่านี่คือคู่ต่อสู้ที่แท้จริง แตกต่างจากเหล่าอัศวินที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง พลังเวทมนตร์ของเขาที่เพิ่งฟื้นตัวก็ดูด้อยไปถนัดตาเมื่อเทียบกับชายหนุ่มตรงหน้า

แต่แล้ว ผู้กล้าคนใหม่ก็ตัดสินใจ เขาหลับตาลงชั่วครู่ ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาที่แน่วแน่ เขายกมือขึ้นช้าๆ แสงสีทองบริสุทธิ์เริ่มก่อตัวขึ้นในฝ่ามือของเขา

“ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร...” ผู้กล้าคนใหม่เอ่ยเสียงกังวานไปทั่วบริเวณ 

“แต่พลังที่คุณช้... และร่องรอยความตายที่คุณทิ้งไว้... มันไม่อาจยอมรับได้”

เขาเล็งฝ่ามือที่เปล่งแสงสีทองมายังลีร่าในร่างดาบ

“ในฐานะผู้กล้าที่ถูกอัญเชิญมา... ผมจะต้องกำจัดภัยคุกคามทุกอย่างที่ทำลายความสงบสุขของโลกใบนี้!”

พลังแสงสีทองบริสุทธิ์พุ่งตรงเข้าใส่เอเรนในร่าง อีเร็น อย่างรวดเร็วราวสายฟ้า มันไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพ หากแต่เป็นพลังเวทศักดิ์สิทธิ์ที่มุ่งตรงเข้าทำลายแก่นแท้ของพลังแห่งความมืดด

เอเรนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดรุนแรงที่แล่นไปทั่วร่างศาสตราโลหิต พลังเวทศักดิ์สิทธิ์นั้นเผาผลาญจิตวิญญาณของเขาและอีเรรนในร่างดาบราวกับเปลวเพลิงที่บริสุทธิ์กำลังชำระล้างความมืดมิด

‘อ๊ากกกกกก!’ เสียงกรีดร้องของอีเร็นดังก้องในห้วงสำนึกของลีร่า มันเป็นเสียงแห่งความเจ็บปวดและความเกลียดชัง ‘พลังศักดิ์สิทธิ์! เกลียดนัก!’

ลีร่าและพยายามต้านทานพลังโจมตีนั้นอย่างสุดกำลัง เปลวเพลิงสีดำอมแดงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดพยายามลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งเพื่อต่อต้าน แต่ก็ไร้ผล

‘ลีร่า... หนีไป...’ เสียงของเอเรนแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ‘ฉัน... ฉันคงไม่ไหวแล้ว...’

แสงสีทองห่อหุ้มร่างของลีร่าในสภาพดาบไว้แน่น พลังของเธอเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่พยายามบีบอัดจิตวิญญาณของเธอและอีเรนให้สลายไป