บทที่ 34: ฉันจะเป็น… ฝันร้ายของแก

ขณะนั้นบนใบหน้าของไททันวิหคนิลมีรอยยิ้มเย้ยหยัน

“ข้าบอกแล้วว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้ามันโง่เง่า เฮ้อ~ ใครจะไปรู้ว่าพวกเจ้าโง่ได้ขนาดนี้”

“ในบรรดามนุษย์พวกนี้ มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นภัยคุกคามต่อข้าได้ แต่ที่เจ้ากลายเป็นแบบนี้ก็เพราะคิดจะช่วยชีวิตของคนคนหนึ่งเท่านั้น เจ้าคิดว่าเจ้ายังสมควรเป็นคู่ต่อสู้ของข้าอยู่หรือเปล่า?”