บทที่ 17 ภัยคุกคามใหม่ 

บทที่ 17 ภัยคุกคามใหม่ 

ฉึก!

มีดสั้นแทงเข้าที่สีข้างของเอเรนอย่างรุนแรง เลือดสีแดงสดพวยพุ่งออกมาจากบาดแผล แรงกระแทกทำให้ร่างของเอเรนเซถอยหลังไปชนกับอสูรวารีที่กำลังพุ่งเข้ามา แต่เขากลับกัดฟันแน่น ไม่ยอมล้มลง!

“แก...” เอเรนคำราม ดวงตาเปล่งประกายเปลวเพลิงสีดำอมแดงที่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า เขารับรู้ถึงพิษร้ายที่กำลังแล่นเข้าสู่กระแสเลือด แต่ความโกรธก็กลบความเจ็บปวดไว้หมดสิ้น

ชายชุดดำพยายามดึงมีดกลับ แต่เอเรนกลับคว้าข้อมือของเขาไว้แน่น ราวกับคีมเหล็ก ร่างกายของเอเรนโชนแสงสีดำอมแดง หมอกควันพิษที่มือสังหารปล่อยออกมาถูกดูดกลืนเข้าสู่ร่างของเขาอย่างรวดเร็ว พลังของเอเรนเริ่มปะทุขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แม้จะถูกพิษ

“เป็นไปไม่ได้!” ชายชุดดำอุทาน ใบหน้าภายใต้หน้ากากแสดงความตื่นตระหนก “พิษของข้า... มันสลายพลังเวทย์... ทำไม...”

เอเรนไม่ตอบ เขาใช้แรงทั้งหมดบิดข้อมือของชายชุดดำอย่างรุนแรง จนมีดสั้นหลุดจากมือ มือสังหารกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เอเรนจะกำหมัดแน่น พลังเพลิงสีดำอมแดงรวมตัวกันที่หมัดของเขา แล้วชกเข้าที่หน้ากากของชายชุดดำอย่างจัง!

เพล้ง!

หน้ากากโลหะแตกเป็นเสี่ยงๆ เผยให้เห็นใบหน้าของชายผู้นั้นที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ร่างของเขากระเด็นไปชนต้นไม้ใหญ่ เสียงกระดูกหักดังกร๊อบ! ชายชุดดำทรุดลงบนพื้นแน่นิ่งไปทันที

เอเรนหอบหายใจหนัก เขายืนนิ่งอยู่กลางวงล้อมของอสูรและเสียงฝีเท้าของอัศวินที่ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความอ่อนล้า แต่ดวงตาคู่คมสีดำสนิทที่โชนเปลวเพลิงสีดำอมแดงก็ยังคงจ้องมองไปยังทิศทางที่กองทัพกำลังมาถึงอย่างไม่เกรงกลัว

เด็กหนุ่มตัดสินใจสังหารพวกมอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า เพียงไม่นานก็เหลือเพียงร่างไร้วิญญาณของพวกมัน 

ในเวลาเดียวกันนั้น ห่างออกไปหลายร้อยไมล์ ในปราสาทหลวงใจกลางอาณาจักซ์ ภายในห้องโถงพิธีกรรมลับที่ลึกที่สุดและได้รับการป้องกันแน่นหนาที่สุด แสงสีน้ำเงินเจิดจ้าปะทุขึ้นจากวงแหวนอัญเชิญขนาดมหึมาบนพื้นห้อง เสียงคำสวดมนต์โบราณของเหล่านักบวชและจอมเวทก้องกังวานไปทั่วบริเวณ พลังเวทมหาศาลไหลวนมารวมกัน ก่อตัวเป็นลำแสงพุ่งตรงขึ้นสู่เพดานที่เปิดออกสู่ท้องฟ้า

องค์ราชาวิลเลียมที่สาม ยืนอยู่หน้าวงแหวนอัญเชิญด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังศูนย์กลางของพลังที่กำลังก่อตัว

“ไม่ว่าจะแลกด้วยสิ่งใด... ขอเพียงนำผู้กล้ามายังโลกนี้!” องค์ราชาพึมพำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวังและความสิ้นหวังปะปนกัน

ทันใดนั้น แสงสีน้ำเงินก็พลันสว่างจ้าขึ้นอีกครั้ง บดบังทุกสิ่งรอบกายชั่วขณะ แรงกระแทกของพลังเวทแผ่ซ่านออกมาอย่างรุนแรงจนพื้นห้องสั่นสะเทือน บรรดาจอมเวทและนักบวชต่างต้องยันกายไว้แทบไม่ทัน

เมื่อแสงเจิดจ้าจางหายไป ร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นยืนอยู่กลางวงแหวนอัญเชิญ เขามีรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีทองสว่างไสวราวกับแสงตะวัน ดวงตาสีฟ้าครามเปล่งประกายอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏความสับสนและงุนงงอย่างเห็นได้ชัด เสื้อผ้าของเขาเป็นชุดที่แปลกตา ไม่ใช่ชุดของชาวโลกนี้ แต่เป็นชุดที่ดูคล้ายกับชุดนักเรียนจากโลกที่เอเรนเคยจากมา

“ที่นี่... ที่ไหน?” ชายหนุ่มพึมพำเสียงแผ่ว สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ ห้องโถงพิธีกรรมที่ไม่คุ้นเคย

“ในที่สุดก็มาถึง... ผู้กล้าคนใหม่!” องค์ราชาวิลเลียมที่สามกล่าวด้วยน้ำเสียงเปี่ยมล้นไปด้วยความยินดีและโล่งใจ 

“ยินดีต้อนรับสู่อาณาจักรของข้า”

ในขณะเดียวกันนั้น ห่างออกไปในป่าลึกทางเหนือ เอเรนรับรู้ได้ถึงพลังงานมหาศาลที่ปะทุขึ้นจากระยะไกล มันเป็นสัญญาณของการอัญเชิญผู้กล้าที่เกิดขึ้น 

‘มาแล้ว!’ ลีร่าเตือน 

“พลังงานแบบนี้ …การอัญเชิญรูปภาพสำเร็จแล้ว “

เอเรนกำดาบนิลแน่น ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา เขาตระหนักดีว่าการปรากฏตัวของผู้กล้าคนใหม่จะส่งผลต่อแผนการของเขาอย่างแน่นอน