บทที่ 18: ศาสตราโลหิตคืนชีพ

18: ศาสตราโลหิตคืนชีพ

 

ไม่นานนัก กองทัพอัศวินขนาดมหึมาก็ปรากฏตัวขึ้นจากแนวป่าที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล พวกเขาเป็นชุดอัศวินที่เพิ่งได้รับคำสั่งเร่งด่วนให้ตามล่าผู้ก่อความวุ่นวายในหมู่บ้านเฮเมรา และบังเอิญมาถึงบริเวณที่เอเรนกำลังยืนพักเหนื่อยอยู่ 

 

“นั่นมัน! ชายคนนั้น!” เสียงของอัศวินนายหนึ่งตะโกนชี้มาที่เอเรน “เขาคือผู้สังหารหัวหน้าเฟรดริค!”

 

“ล้อมมันไว้! อย่าให้มันหนีไปได้!” อัศวินระดับสูงอีกนายที่นำทัพคำรามสั่ง เสียงเกราะกระทบกันดังกึกก้องเมื่อเหล่าอัศวินเริ่มกระจายกำลังโอบล้อมเอเรนไว้ทุกทิศทาง ปลายหอกและดาบสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มสาดส่องลงมา เอเรนกระชับดาบนิลในมือ เตรียมพร้อมสำหรับการปะทะที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

 

‘นี่แหละคือโอกาส’ เอเรนคิดในใจ ‘ฉันจะแสดงให้พวกมันเห็นว่าพลังของผู้กล้าที่แท้จริงเป็นเช่นไร!’

 

เสียงโห่ร้องของเหล่าอัศวินดังกึกก้องไปทั่วป่า พวกเขาพุ่งเข้ามาหาเอเรนพร้อมกันด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของเอเรนยังคงสีดำสนิท แต่ประกายเปลวเพลิงสีดำอมแดงฉายวาบขึ้นอย่างรุนแรงอีกครั้ง ไอพลังแห่งความมืดมิดแผ่พุ่งออกมาจากร่างของเขาอย่างน่าเกรงขาม ดาบนิลในมือโชนแสงสีแดงฉานดุจโลหิต

 

‘เอเรน พวกมันเยอะเกินไป’ 

 

ลีร่าเตือนด้วยความกังวลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์ของกองอัศวินที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย และบางพลังงาน... มันเหนือกว่าอัศวินทั่วไป

 

“ไม่เป็นไร” เอเรนตอบเสียงก้อง

 

“ฉันจะทำให้พวกมันเห็นว่าการที่มาลองดีกับฉันมันคือความผิดพลาด”

 

เขาพุ่งเข้าใส่กลุ่มอัศวินที่อยู่ใกล้ที่สุด ดาบนิลในมือตวัดเป็นวงกว้าง ตัดผ่านเกราะเหล็กราวกับตัดกระดาษ เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นไปทั่ว อัศวินหลายนายล้มลงในพริบตา ทว่าจำนวนของพวกเขานั้นมีมหาศาล และมีพลังเวทที่พวกเขาใช้ประสานกัน

 

“เวทมนตร์ธรณี! พันธนาการมันไว้!” อัศวินกลุ่มหนึ่งร่ายเวท พื้นดินรอบกายเอเรนพลันปูดโปน ก่อตัวเป็นหนามแหลมคมพุ่งเข้าใส่ และมีเถาวัลย์หินแข็งกระด้างพยายามจะรัดตรึงร่างของเขา

 

เอเรนหลบหลีกการโจมตีเหล่านั้นอย่างคล่องแคล่ว ทว่าพลังเวทมนตร์ของพวกอัศวินก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาเห็นอัศวินบางนายที่สวมเกราะสีเงินวาววับ ดูแตกต่างจากคนอื่นๆ แสงแห่งความศักดิ์สิทธิ์เปล่งประกายจางๆ ออกมาจากตัวพวกเขาราวกับดวงดวงดาราที่ทอแสงในยามค่ำคืน 

 

‘ระวังเอเรน! นั่นพวกอัศวินศักดิ์สิทธิ์! พลังของพวกเขาไม่เหมือนอัศวินทั่วไป’ 

 

ในขณะที่เอเรนพยายามรับมือกับอัศวินจำนวนมหาศาลและเวทมนตร์ที่รุมเร้าเข้ามา พลังจากศาสตราโลหิต อีเร็น ก็เริ่มปะทุขึ้นรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ประกายเปลวเพลิงสีดำอมแดงในดวงตาของเอเรนยิ่งเจิดจ้าขึ้น ไอแห่งความมืดมิดหนาแน่นจนบิดเบือนอากาศรอบกาย

 

ทันใดนั้น! อัศวินศักดิ์สิทธิ์นายหนึ่งที่รูปร่างกำยำกว่าคนอื่นๆ พุ่งเข้ามาจากด้านข้าง มือของเขาถือหอกศักดิ์สิทธิ์ที่เปล่งแสงสีทองสว่างจ้า ก่อนจะพุ่งหอกนั้นเข้าใส่ร่างของเอเรนอย่างรวดเร็ว

 

เอเรนไม่ทันได้หลบ หอกศักดิ์สิทธิ์พุ่งเข้าปักกลางลำตัวของเขาอย่างจัง! แรงกระแทกมหาศาลทำให้ร่างของเอเรนเซถอยหลังไปหลายก้าว เลือดสีแดงสดทะลักออกมาจากบาดแผล พลังแห่งศาสตราวิญญาณที่เคยฟื้นฟูร่างกายเริ่มติดขัด

 

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง... ปรากฏการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!

 

เปลวเพลิงสีแดงฉานพลันลุกโชนรุกล้อมรอบร่างของ ลีร่า ที่ทะยานออกจากบาเรียสีฟ้าใสราวกับน้ำทะเล! แววตาของเธอแสดงถึงความแน่วแน่และพลังอันน่าเกรงขาม ที่สุดแล้วเธอก็ได้ตัดสินใจครั้งสำคัญ

 

“ให้ข้ายืมร่างซะ!” เสียงของศาสตราโลหิต อีเร็น ดังก้องกังวานในห้วงสำนึกของลีร่า

 

‘ได้! ฉันจะให้เธอยืมร่างเอง!’ 

 

 สิ้นคำ! ร่างของลีร่าที่ถูกโอบล้อมด้วยเปลวเพลิงสีแดงฉานก็พลันสลายไปในอากาศ ทิ้งไว้เพียงแสงสีแดงเข้มที่พุ่งออกมาจากจุดที่เธอยืนอยู่ แสงนั้นหมุนวนก่อตัวเป็นรูปกายของ ดาบนิลขนาดใหญ่! คมดาบแหลมคมเปล่งประกายสีแดงเข้มราวโลหิต ด้ามจับห่อหุ้มด้วยเกล็ดโลหะแข็งกระด้าง ดาบนั้นพุ่งตรงเข้าสู่มือของเอเรนที่กำลังยืนหอบด้วยความเจ็บปวด!

 

นี่คือ ศาสตราโลหิต อีเร็น ที่ได้กลับคืนสู่สภาพสมบูรณ์ พร้อมด้วยจิตวิญญาณของลีร่าที่หลอมรวมเป็นหนึ่งกับมัน!

 

เอเรนสัมผัสได้ถึงน้ำหนักของดาบในมือ มันไม่ได้หนักหน่วงอย่างที่คิด หากแต่เบาราวกับขนนก ทว่ากลับเต็มไปด้วยพลังงานมหาศาลที่หลั่งไหลเข้ามาในตัวเขาอย่างไม่ขาดสาย นี่คือพลังแห่งศาสตราโลหิต อีเร็น ที่ผสานรวมกับจิตวิญญาณของลีร่า!

 

ดวงตาของเอเรนจับจ้องไปยังอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังยืนอยู่แนวหน้า พวกเขาเป็นพลังที่แท้จริงของกองทัพแห่งนี้!

 

 เอเรนยกดาบนิล อีเร็น ขึ้นสูง เปลวเพลิงสีแดงฉานจากดาบเริ่มลุกโชนขึ้นรอบกายของเขา มันไม่ใช่เปลวเพลิงธรรมดา หากแต่เป็นเปลวเพลิงที่มืดมิดและกัดกินทุกสิ่ง เขาเป็นผู้รับรู้ถึงพลังมหาศาลที่หลั่งไหลเข้ามาในตัวอย่างไม่ขาดสาย พร้อมกับเสียงกระซิบของอีเร็นที่กระหายการทำลายล้าง

 

“แกคือศาสตราโลหิต!” อัศวินศักดิ์สิทธิ์นายหนึ่งคำราม ดวงตาของเขาฉายแววรังเกียจและเตรียมพร้อมจะต่อสู้ “พวกเราจะกำจัดเจ้าให้สิ้นซาก! เพื่อความบริสุทธิ์ของอาณาจักร!”

 

“ความบริสุทธิ์งั้นหรือ? พวกแกต่างหากที่เป็นปีศาจ!” เอเรนคำรามตอบ ดวงตาของเขาเปล่งประกายเปลวเพลิงสีดำอมแดงที่รุนแรงกว่าเดิม

 

เขาพุ่งเข้าใส่กลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็วเกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิด มือหนึ่งถือดาบนิล อีเร็น ที่โชนเปลวเพลิงสีแดงดำ อีกมือหนึ่งร่ายเวทมนตร์ที่ผสานพลังแห่งศาสตราวิญญาณของเขาเองกับพลังเวทน้ำแข็งของลีร่า

 

พลังเวทน้ำแข็ง พลันปะทุขึ้นอย่างรุนแรง พายุหิมะน้ำแข็งโหมกระหน่ำเข้าใส่กลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์อย่างฉับพลัน อากาศรอบข้างกลายเป็นน้ำแข็ง ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่พุ่งเข้ากระแทกเกราะเหล็กของอัศวินอย่างจัง สร้างเสียงดังกึกก้อง

 

“เวทมนตร์น้ำแข็ง! มันเป็นแม่มด!” อัศวินศักดิ์สิทธิ์บางนายตะโกนด้วยความตกใจ

 

แต่อัศวินศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายดาย พวกเขายกโล่ที่ประดับด้วยสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นป้องกัน พลังเวทแสงสีทองปะทุออกจากตัวพวกเขาสลายเวทน้ำแข็งของเอเรนให้แตกกระจาย เวทมนตร์เพลิงและเวทมนตร์สายฟ้าถูกยิงตอบโต้กลับมาอย่างรุนแรง

 

เอเรนใช้ความว่องไวที่ได้รับจากศาสตราวิญญาณของเขาในการหลบหลีกการโจมตี เปลวเพลิงสีดำอมแดงจากดาบ อีเร็น แผดเผาเวทมนตร์แสงที่พุ่งเข้ามาใกล้ ดาบนิลในมือตวัดเป็นวงกลม สร้างแนวป้องกันที่แข็งแกร่ง

 

‘เจ้าจงใช้พลีังของข้า…พลังแห่งความมืดและเพลิง’ เสียงของศาสตราโลหิตดังขึ้นพร้อมกับพลังอันมหาศาลที่ควยพุ่งออกมา 

 

เอเรนหลับตาลง เขาควบรวมพลังจิตวิญญาณของตนเองเข้ากับลีร่าและอีเร็นอย่างสมบูรณ์แบบ พลังแห่งศาสตราวิญญาณของผู้กล้า ผสมผสานกับพลังเวทมนตร์โบราณของลีร่า และพลังแห่งศาสตราโลหิต อีเร็น หลอมรวมเป็นหนึ่ง

 

ดวงตาของเอเรนซึ่งเคยเป็นสีดำสนิทพลันเปล่งประกาย เปลวเพลิงสีดำที่ผสมผสานกับความมืดมิด เหมือนดวงตาที่เขาเคยมีก่อนหน้านี้ เปลวเพลิงสีดำอมแดงพุ่งออกจากร่างของเขาอย่างรุนแรง กลืนกินแสงสว่างรอบข้าง

 

นี่คือพลังที่แท้จริงของการหลอมรวมของสามจิตวิญญาณ!

 

เอเรนเหวี่ยงดาบนิล อีเร็น ออกไปข้างหน้า พลังเพลิงสีดำอมแดงพุ่งเข้าใส่กลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์อย่างรุนแรงกว่าครั้งไหนๆ ราวกับพายุเพลิงแห่งหายนะที่ไม่มีใครต้านทานได้ อัศวินศักดิ์สิทธิ์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อเปลวเพลิงสีดำอมแดงแผดเผาเกราะและเนื้อหนังของพวกเขาให้ไหม้เกรียมในพริบตา

 

การปะทะระหว่างพลังแห่งความมืด เปลวเพลิง และความบริสุทธิ์ของแสงศักดิ์สิทธิ์กำลังจะตัดสินชะตากรรมของป่าแห่งนี้ และอาจจะเป็นชะตากรรมของโลกทั้งใบ ดาบ อีเร็น ตวัดเข้าใส่อัศวินศักดิ์สิทธิ์คนแล้วคนเล่า บาดแผลลึกปรากฏบนเกราะของพวกเขา เลือดสีแดงฉานกระเซ็นไปทั่ว ผืนป่ากลายเป็นสมรภูมิที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงอาวุธปะทะกันอย่างดุเดือด

 

ลีร่าที่อยู่ในร่างดาบรับรู้ถึงความโกรธแค้นของเอเรนที่ส่งผ่านเข้ามา เธอสัมผัสได้ถึงแรงกระหายการทำลายล้างของอีเร็นที่หลอมรวมเป็นหนึ่งกับเธอ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงความมุ่งมั่นที่จะปกป้องเซเลเน่ที่นอนอยู่ไม่ไกลนัก

 

‘เราต้องรีบ... ก่อนที่พวกเขาจะสังเกตเห็นเซเลเน่!’ ลีร่าเตือนเอเรน

 

เอเรนตอบรับด้วยการเร่งความเร็วในการโจมตีให้รุนแรงยิ่งขึ้น ดาบ อีเร็น กลายเป็นสายฟ้าสีดำอมแดง พุ่งเข้าสังหารอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่เหลืออยู่ด้วยความเด็ดขาด ทุกการเคลื่อนไหวของดาบคือการตัดสินชีวิตและมรณะ

 

ไม่นานนัก อัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ต้องล้มลงไปต่อหน้าดาบนิลที่โชนเปลวเพลิง ดวงตาของพวกเขายังคงเบิกค้างด้วยความหวาดกลัวและไม่เชื่อว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ให้กับสิ่งที่ดูเหมือนดาบเพียงเล่มเดียว

 

เมื่ออัศวินศักดิ์สิทธิ์คนสุดท้ายล้มลง สัญญาณพลังงานที่รุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ก็ปะทุขึ้นจากผืนป่าแห่งนี้! คลื่นพลังนั้นพุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า เป็นการแจ้งเตือนครั้งใหญ่หลวงที่สุดไปยังอาณาจักร

 

แต่ชัยชนะนี้ต้องแลกมาด้วยพลังงานมหาศาล ดาบนิล อีเร็น เริ่มส่องแสงริบหรี่ลง เปลวเพลิงสีดำอมแดงที่เคยลุกโชนก็ค่อยๆ จางหายไป