บทที่ 379 สัตว์ขี่ของลู่หยาง

เมื่อได้เห็นว่าน้ำหอมมอมเมาสัตว์ยังคงใช้การได้ผล ลู่หยางก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินไปยังขอบหลุมกับดัก

ราชาสิงโตเพลิงยังคงพยายามลุกขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มจึงทำได้เพียงเกาศีรษะตัวเองเบา ๆ และพึมพำออกมาว่า

“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วลองจับมันดูเลยก็แล้วกัน”

หลังจากพูดจบเขาก็หยิบบังเหียนออกมาพร้อมกับเลือกทำการฝึกสัตว์ขี่

ระบบ: ราชาสิงโตเพลิงดิ้นรนอย่างรุนแรง การฝึกล้มเหลว!

ข้อความนี้ไม่ได้ทำให้ลู่หยางรู้สึกแย่เลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันมันกลับทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะควบคุมตัวเอาไว้ไม่อยู่

หากเป้าหมายเป็นสัตว์ที่ไม่สามารถฝึกเป็นสัตว์ขี่ได้ ระบบจะทำการแจ้งเตือนว่ามอนสเตอร์ตัวนี้ไม่สามารถถูกฝึกได้ การที่ระบบแจ้งเตือนมาแบบนี้ก็หมายความว่าเขาสามารถจับราชาสิงโตเพลิงไปเป็นสัตว์ขี่ได้จริง ๆ

“ไอ้หนูมาอยู่ด้วยกันกับพี่เถอะ” ลู่หยางกล่าวกับราชาสิงโตเพลิงก่อนที่เขาจะใช้บังเหียนเพื่อทำการฝึกมันต่อไป

1 ชั่วโมง

2 ชั่วโมง

…

เวลาได้ผ่านพ้นไปเกือบทั้งวันและในที่สุดเสียงประกาศจากระบบที่ลู่หยางรอคอยมันก็มาถึง

ระบบ: คุณฝึกราชาสิงโตเพลิงสำเร็จแล้ว

ในตอนนั้นชายหนุ่มยังไม่ได้สังเกตเห็นข้อความแจ้งเตือนความสำเร็จเลย เพราะเขายังคงใช้บังเหียนสำหรับฝึกหัดตามความเคยชิน ในอีกด้านหนึ่งเขาก็กำลังคุยเล่นอยู่กับหลานอวี่ เพราะช่วงนี้หญิงสาวต้องกลับบ้านทำให้พวกเขาไม่ได้เจอหน้ากันมา 2 วันแล้ว

ลู่หยางยังคงใช้บังเหียนตามความเคยชินต่อไปกว่า 30 ครั้งกว่าที่เขาจะรู้สึกตัว และทันใดนั้นเขาก็มองไปยังราชาสิงโตเพลิงในหลุมด้วยความตกตะลึง

“สำเร็จแล้วเหรอ? สำเร็จแล้วจริง ๆ ด้วย ฉันจับราชาสิงโตเพลิงได้แล้ว” ลู่หยางตะโกนขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

ต่อมาชายหนุ่มก็ใช้ฟังก์ชั่นเรียกสัตว์ขี่ทำให้ราชาสิงโตเพลิงภายในหลุมหายไป ก่อนที่มันจะมาปรากฏตัวข้าง ๆ เขาอีกครั้ง

ราชาสิงโตเพลิง

เอฟเฟกต์ เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ 185%

สัตว์ขี่ระดับบอสที่สามารถเพิ่มความเร็วได้สูงกว่าสัตว์ขี่ทั่ว ๆ ไปถึง 35% แบบนี้เป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก และการได้มีราชาสิงโตเพลิงในครอบครอง มันก็หมายความว่าเขาจะสามารถเดินทางไปยังแผนที่ต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว 

เมื่อรวมผลประโยชน์จากการมีสัตว์ขี่ตัวนี้ประกอบกับการมีหุ่นก็อบลิน มันก็จะทำให้เขาสามารถสร้างหอคอยขึ้นมายังแผนที่ต่าง ๆ ได้อย่างมากมาย และตราบใดก็ตามที่เขาใช้คทาวาร์ป มันก็จะทำให้เขาสามารถวาร์ปไปจัดการกับบอสในแผนที่ต่าง ๆ ได้ในเวลาเพียงแค่พริบตาเดียว

“พี่กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?” หลานอวี่ถามหลังจากสังเกตว่าลู่หยางเงียบหายไป

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ

“กำลังเก็บเลเวลอยู่กับหยู่เว่ยนอกป้อมวินด์ธันเดอร์ค่ะ” หลานอวี่ตอบ

“ช่วยส่งพิกัดมาให้ที เดี๋ยวฉันจะรีบไปหา” ลู่หยางกล่าว

“โอเคค่ะ” หลานอวี่ตอบ

“โอเค ขอเวลาแป๊บหนึ่ง” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะสั่งให้ราชาสิงโตเพลิงวิ่งไปยังยอดเขาที่เขาเคยกระโดดลงมา

ราชาสิงโตเพลิงวิ่งได้รวดเร็วเป็นอย่างมาก และในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีมันก็วิ่งขึ้นไปถึงยอดเขาได้สำเร็จ ลู่หยางจึงเรียกหุ่นก็อบลินออกมาเพื่อให้มันสร้างหอคอยเอาไว้ที่นี่

หลังจากหอคอยถูกสร้างจนเสร็จเขาก็ใช้ม้วนคัมภีร์เพื่อเทเลพอร์ตกลับไปยังป้อมปราการวินด์ธันเดอร์ ซึ่งในระหว่างนั้นเขาก็บังเอิญได้พบกับเรดลีฟไฟอิ้งที่กำลังนำกองกำลังกลับมาพักผ่อน

“สวัสดีครับหัวหน้า” เรดลีฟไฟอิ้งพูดทักทาย

ลู่หยางยกมือขึ้นมาทักทายง่าย ๆ ก่อนที่เขาจะเรียกสิงโตเพลิงแล้วขี่มันออกไปนอกป้อมปราการ

“โอ้โห! หัวหน้าขี่อะไรอยู่น่ะ?” เรดลีฟไฟอิ้งอุทานอย่างตกใจ

“เกมนี้มันมีสัตว์ขี่ด้วยเหรอ?” แบล็คโน้ตพูดอย่างตื่นเต้น

การกระทำของลู่หยางทำให้ทุกคนได้ข้อพิสูจน์แล้วว่าเกมนี้มันมีสัตว์ขี่ให้ใช้งานอยู่จริง ๆ เพราะก่อนหน้านี้หัวข้อเรื่องสัตว์ขี่มันก็เป็นหัวข้อที่ผู้เล่นถกเถียงกันมาเป็นเวลานาน

“หัวหน้า เราต้องเลเวลเท่าไหร่ถึงจะใช้สัตว์ขี่ได้ครับ?” แบล็คโน้ตตะโกนถาม

“เลเวล 35” ลู่หยางตะโกนตอบ

ทันใดนั้นแบล็คโน้ตก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ ก่อนที่เขาจะมองดูไปยังแถบค่าประสบการณ์ของตัวเองที่เพิ่งจะมีเลเวล 30 กับอีก 85% เท่านั้นเอง

“พวกเราไปเก็บเลเวลกันไหม? ฉันก็อยากจะใช้สัตว์ขี่เหมือนกับหัวหน้าบ้างแล้ว”

“สัตว์ขี่ของหัวหน้าเท่มากเลย… เดี๋ยวก่อนนะหัวหน้าเลเวล 35 แล้วงั้นเหรอ?!” เรดลีฟไฟอิ้งอุทานอย่างตกตะลึง

“หัวหน้าเก็บเลเวลไวขนาดนั้นได้ยังไง?”

แม้ทุกคนจะมีข้อสงสัยแต่ใครจะไปรู้ว่าลู่หยางใช้วิธีการเก็บเลเวลในแผนที่เลเวล 60 ซึ่งในระหว่างนั้นลู่หยางก็ได้ขี่สิงโตเพลิงผ่านป้อมปราการเพื่อไปยังพิกัดที่หลานอวี่ได้ให้มา

ตลอดทางมีผู้เล่นจากกิลด์ต่าง ๆ ให้ความสนใจกับลู่หยางอย่างมากมาย ซึ่งทุก ๆ คนต่างก็มองไปยังสิงโตเพลิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง

“หัวหน้ากิลด์บลัดบราเธอร์มีสัตว์ขี่แล้วงั้นเหรอ?”

“เท่าที่ฉันได้ข้อมูลมาฟังก์ชั่นสัตว์ขี่มันเปิดใช้งานตอนเลเวล 35 ไม่ใช่เหรอ? เขาจะเก็บเลเวลเร็วเกินไปแล้ว!”

...

ไกลออกไป

เซี่ยหยู่เว่ยกำลังนำทีมเก็บเลเวลอย่างขะมักเขม้น แต่ในทันใดนั้นมันก็มีร่างสีแดงเพลิงวิ่งเข้ามาใกล้พวกเธออย่างรวดเร็ว

“เอ๋ ทำไมจู่ ๆ มันถึงมีสิงโตอยู่แถวนี้ล่ะ?” หลานอวี่ถามอย่างสงสัย

“ตัวใหญ่ขนาดนั้นมันน่าจะเป็นบอสนะ” หยางหวางกล่าว

“ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม” เซี่ยหยู่เว่ยสั่งการด้วยน้ำเสียงอันจริงจัง

ไม่นานสิงโตเพลิงก็เข้ามาในระยะ 30 เมตร ซึ่งในระหว่างที่ทุกคนกำลังจะโจมตีอยู่นั่นเอง จู่ ๆ พวกเขาก็สังเกตเห็นลู่หยางที่นั่งอยู่บนหลังของสิงโต

“พี่! นี่มันสัตว์ขี่ของพี่เหรอคะ?!” หลานอวี่ถามอย่างตกใจ

“ใช่แล้ว” ลู่หยางตอบ

“หัวหน้า คุณไปเอาสัตว์ขี่สวย ๆ แบบนี้มาจากไหน?” เซี่ยหยู่เว่ยเดินเข้ามาหาลู่หยางอย่างประหลาดใจ

“อยากได้ไหมล่ะ? ถ้าอยากได้อีกสักพักฉันจะพาพวกเธอไปจับมันกันคนละตัว” ลู่หยางกล่าว

“ได้ด้วยเหรอคะ?” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

“ได้สิ หากสมาชิกทีมหลักมีเลเวล 35 ขึ้นไปกันหมดแล้ว ฉันจะแจกสัตว์ขี่ให้กันคนละตัว” ลู่หยางกล่าว

“มันไม่มากไปหน่อยเหรอคะ? แค่บังเหียนอันหนึ่งมันก็มีราคาตั้ง 100 เหรียญทองแล้วนะ” เซี่ยหยู่เว่ยพูดอย่างประหลาดใจ

ปัจจุบันสมาชิกหลักของกิลด์มี 13,000 คน หากลู่หยางจะแจกสัตว์ขี่ให้กับทุกคน มันก็หมายถึงเขาจะต้องลงทุนเป็นเงินถึง 1,300,000 เหรียญทอง ซึ่งมันถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่มาก

“เธอไม่ต้องไปสนใจเรื่องเงินหรอก ว่าแต่วันนี้เป็นยังไงบ้าง พวกโซลออฟอีเทอนิตี้สร้างปัญหาอะไรขึ้นมาอีกไหม?” ลู่หยางถาม

“ไม่ค่ะ ตอนนี้การเคลื่อนไหวของพวกเขาแปลกมากเลย พวกเขาต่างก็นำทีมเก็บเลเวลไม่ต่างไปจากพวกเรา ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะรวมกำลังมาทำสงครามเลยแม้แต่นิดเดียว” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

“ช่วงนี้ก็ระวังพวกเขาเอาไว้ก่อน มารอดูซิว่ามันคิดจะใช้กลอุบายอะไรออกมาอีก” ลู่หยางกล่าว

ยิ่งเขาได้เห็นการเคลื่อนไหวของโซลออฟอีเทอนิตี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีความมั่นใจว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายย่อมไม่ใช่บลัดบราเธอร์แน่ ๆ

—

อีกด้านหนึ่ง

นอกป้อมปราการสกายมิสท์

บลัดไทแรนท์นำลูกน้องออกไปเก็บเลเวลอย่างบ้าคลั่งและสัญญาว่าจะแจกชุดอุปกรณ์ระดับทองให้ทุกคนฟรี ๆ โดยมีข้อแม้ว่าคนเหล่านี้จะต้องเข้าร่วมในสงครามของกิลด์

“หัวหน้า วันนี้พวกเรามีสมาชิกเลเวล 30 เพิ่มอีก 5,000 คนแล้วครับ” ฉู่หานรายงาน

“ดีมาก บอกให้ทุกคนพยายามต่อไป” บลัดไทแรนท์กล่าว

“หัวหน้าทำไมพวกเราต้องรีบเก็บเลเวลกันขนาดนี้ด้วย? พวกเราจะต้องทำสงครามกับลู่หยางงั้นเหรอครับ?” ฉู่หานถาม

บลัดไทแรนท์เผยรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหัวและพูดว่า

“เมื่อถึงเวลาเดี๋ยวนายก็จะรู้เอง ตอนนี้ออกไปทำหน้าที่ของตัวเองก่อนเถอะ”

หลังจากได้รับคำสั่งฉู่หานก็หันหลังแล้วเดินจากไป

“เป็นแค่สายลับคิดจะมาสืบข่าวของพวกเรางั้นเหรอ!” เซาธ์โคสท์กล่าวด้วยน้ำเสียงอันดูถูก

 

 

---

ยังระแวงอยู่อีกเหรอ?! นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย