บทที่ 375 ภารกิจคุ้มกัน

ดยุกกอลลอสทอดสายตามองออกไปในระยะไกลก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรแต่พวกดาร์คไนท์ดีม่อนมันจ้องจะทำร้ายเผ่าของเราอยู่เรื่อยเลย ฉันจึงอยากฝากให้นายคุ้มกันลูกน้องกลุ่มหนึ่งของฉันไปที่หุบเขาวินเทอร์วินด์ให้ทีหากนายทำภารกิจนี้ได้สำเร็จฉันก็อนุญาตให้นายซื้อของจากคลังสินค้าเราได้

ไว้ใจผมได้เลยครับลู่หยางตอบรับเพราะเขากำลังรอประโยคนี้จากดยุกกอลลอสอยู่แล้ว

ระบบ: คุ้มกันก็อบลิน 20 ตัวไปยังหุบเขาวินเทอร์วินด์

ในชาติก่อนตอนที่เขาศึกษาเกี่ยวกับเรื่องเผ่าพันธุ์ก็อบลิน เขาก็เคยเห็นภารกิจนี้มาก่อน ซึ่งมันถือว่าเป็นภารกิจที่ค่อนข้างยาก เพราะท้ายที่สุดการเดินทางจากซอร์ลินแลนด์ไปยังหุบเขาวินเทอร์วินด์ก็จำเป็นจะต้องเดินผ่าน 5 แผ่นที่ แล้วมันก็ไม่จำเป็นจะต้องพูดถึงเหล่าบรรดามอนสเตอร์ที่จะมาคอยขวางระหว่างทาง เพราะในทุก ๆ ช่วงเวลาหนึ่งมันจะมีดาร์คไนท์ดีม่อน 6 ตัวปรากฏตัวขึ้นมาทำร้ายพวกก็อบลินด้วย

ดาร์คไนท์ดีม่อนเป็นมอนสเตอร์ที่ชอบซ่อนตัวอยู่ในความมืด ในระหว่างการต่อสู้มันจะชอบดูดซับพลังงานของเป้าหมาย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นผู้เล่นอาชีพอะไรที่จะต้องเผชิญหน้ากับพวกมันต่างก็ต้องเผชิญกับเรื่องที่น่าปวดหัวเหมือน ๆ กันหมด

หากพลังงานในตัวของผู้เล่นหมดลง มันก็จะทำให้พวกเขาไม่สามารถทำการเคลื่อนไหวได้ ดาร์คไนท์ดีม่อนก็จะใช้ช่วงเวลานี้โจมตีพวกก็อบลินแล้วถ้าหากว่าก็อบลินภายในกลุ่มเสียชีวิตเกิน 6 คนในเวลานั้นภารกิจก็จะล้มเหลวในทันที

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะให้หัวใจแห่งเทพอสูรกับฮั่นอิ่งไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีนกฟีนิกซ์ที่ถูกเรียกออกมาในก่อนหน้านี้อยู่ ซึ่งนกฟีนิกซ์เลเวล 8 ก็มีพลังโจมตีอยู่มากกว่า 4,000 หน่วย ซึ่งมันเป็นพลังมากเกินพอที่จะสังหารพวกดาร์คไนท์ดีม่อนได้อย่างง่ายดาย

“พวกเราพร้อมแล้วครับ” โมลินกล่าวหลังจากนำกลุ่มก็อบลินช่างฝีมือมาหยุดอยู่ด้านหน้าดยุกกอลลอส

ลู่หยางพูดอำลาดยุกกอลลอส ก่อนจะเดินตามโมลินและนำเหล่าช่างฝีมือออกไป

“สหาย คราวนี้พวกเราคงจะต้องพึ่งพาคุณแล้วนะ หวังว่าคุณจะช่วยปกป้องพวกเราอย่างเต็มที่” โมลินพูดขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว ซึ่งหลังจากที่เขาออกมานอกประตูใหญ่นิสัยขี้กลัวของก็อบลินก็ถูกแสดงออกมาในทันที

“วางใจได้เลย ฉันรับรองว่าจะไม่มีดาร์คไนท์ดีม่อนตัวไหนมาทำอันตรายพวกคุณได้” ลู่หยางกล่าว

“จริงเหรอ?” ช่างฝีมือทางด้านหลังถามอย่างตื่นเต้น

“นี่คือปรมาจารย์โอบัค เขาคือผู้เชี่ยวชาญในการสร้างหอคอยของพวกเรา” โมลินกล่าวแนะนำ

ลู่หยางชะงักค้างไปเล็กน้อยเพราะเขาจำได้ว่าในชาติก่อนมันไม่เคยมีปรามอาจารย์ก็อบลินที่ชื่อว่าโอบัค ซึ่งหลังจากที่เขาพิจารณาเรื่องนี้แล้ว มันก็น่าจะเป็นเพราะว่าในชาติก่อนผู้เล่นที่มาทำภารกิจไม่สามารถปกป้องโอบัคเอาไว้ได้

หลังจากเผ่าก็อบลินสร้างอาณาจักรของตัวเองขึ้นมาได้สำเร็จ เหล่าบรรดาปรมาจารย์ก็อบลินแต่ละคนจะทำการเปิดระบบแลกเปลี่ยนให้กับผู้เล่นที่เคยช่วยเหลือพวกเขามาก่อน ซึ่งไอเท็มที่อยู่ในรายการแลกเปลี่ยนของปรมาจารย์เหล่านี้ก็มีของดี ๆ ให้เลือกซื้อหากันอย่างมากมาย เพราะเพียงแค่ผู้เล่นทำภารกิจที่เกี่ยวข้องกับปรมาจารย์เหล่านี้ให้สำเร็จ พวกเขาก็จะมีช่องทางซื้อขายสิ่งดี ๆ เป็นเวลานาน

ลูกแก้วสีแดงสดภายในมือของลู่หยางค่อย ๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และเมื่อมันได้ลอยขึ้นไปอยู่ในระดับความสูง 20 เมตร ตัวลูกแก้วก็เปิดออกเผยให้เห็นนกฟีนิกซ์ที่กำลังส่งเสียงกรีดร้องก้องกังวาล

“นั่นมันนกฟีนิกซ์”

“แข็งแกร่งมาก”

“คราวนี้พวกเราคงจะไม่เป็นอะไรแน่ ๆ”

…

พวกก็อบลินกระซิบกระซาบกันอย่างพอใจ ขณะที่โอบัคได้หันมาพูดกับลู่หยางว่า

“หนุ่มน้อย นายคือคนที่แข็งแกร่งมากจริง ๆ ถ้าในครั้งนี้ฉันรอดชีวิตกลับมาได้ฉันก็ยินดีที่จะให้นายเข้ามาซื้อสินค้าภายในคลังของฉัน”

“ขอบคุณมากครับ” ลู่หยางกล่าว

ทันทีที่พูดจบมันก็มีกลุ่มดาร์คไนท์ดีม่อนที่มีความสูงกว่า 2 เมตรปรากฏตัวขึ้นมาจากความว่างเปล่า โดยลำตัวของพวกมันเป็นสีดำสนิทบริเวณรอบ ๆ ตัวเต็มไปด้วยหนวดเส้นเล็ก ๆ ซึ่งทันทีที่มันปรากฏตัวได้เพียงแค่ไม่นาน ร่างทั้งร่างของมันก็แยกออกกลายเป็นปากขนาดใหญ่พร้อมกับพุ่งเข้าใส่โอบัคอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันโอบัคก็รีบวิ่งไปหลบด้านหลังลู่หยางด้วยความตื่นตระหนก ชายหนุ่มจึงทำการชี้นิ้วสั่งการให้นกฟีนิกซ์พ่นลูกไฟออกมาจัดการกับพวกดาร์คไนท์ดีม่อนไปทีละตัว

ดาร์คไนท์ดีม่อน (กึ่งอีลิท)

เลเวล 35

พลังชีวิต 20,000/20,000

การโจมตีของนกฟีนิกซ์เป็นการโจมตีแบบวงกว้างที่สามารถสร้างความเสียหายได้ครั้งละมากกว่า 4,600 หน่วย หลังจากที่มันเริ่มโจมตีไปเพียงแค่ไม่นาน ดาร์คไนท์ดีม่อนทั้งหมดในระยะ 20 เมตรก็ถูกสังหารลงจนหมดโดยไม่มีสิทธิ์ได้เข้าใกล้โอบัคเลยแม้แต่น้อย

“ว้าวสหาย! คุณโคตรเก่งเลย” โมลินตะโกนอย่างตื่นเต้น ขณะที่โอบัคมองไปทางลู่หยางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ

ระบบ: ความสัมพันธ์ของคุณกับโอบัคเพิ่มขึ้น 10 คะแนน

ระบบ: คุณได้รับค่าชื่อเสียงจากสมาคมช่างหิน 120 คะแนน

“ไม่เป็นไรครับ พวกเราเดินทางต่อกันเถอะ” ลู่หยางกล่าว

หากพวกดาร์คไนท์ดีม่อนมีความเก่งกาจเพียงแค่ระดับนี้ลู่หยางก็ไม่ค่อยอยากจะพาพวกโอบัคไปส่งที่หุบเขาวินเทอร์วินด์เท่าไหร่นัก เพราะถ้าหากพวกเขายังคงวนอยู่แถวนี้เขาก็จะสามารถเพิ่มค่าชื่อเสียงไปได้เรื่อย ๆ

สมาคมช่างหินของเผ่าก็อบลินคือหนึ่งในสมาคมที่เพิ่มค่าชื่อเสียงได้ยากมากที่สุดในเกม ดังนั้นถ้าหากว่าเขามีโอกาสเขาก็อยากจะฟาร์มค่าชื่อเสียงเก็บเอาไว้ให้ได้มากที่สุด

—

บริเวณนอกซอร์ลินแลนด์คือเทือกเขาเคนริท ซึ่งในเทือกเขาเต็มไปด้วยมอนสเตอร์อย่างมากมาย ลู่หยางจึงให้นกฟีนิกซ์คอยคุ้มกันพวกโอบัคเอาไว้ ส่วนตัวเขาเองแยกตัวออกไปกำจัดมอนสเตอร์บริเวณด้านหน้า

มอนสเตอร์ประจำถิ่นของเทือกเขาแห่งนี้คือสิงโตภูเขาที่มีพลังชีวิตไม่มากนัก ลู่หยางจึงสามารถกำจัดพวกมันและเปิดเส้นทางได้อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นดาร์คไนท์ดีม่อนก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ซึ่งในคราวนี้เหตุการณ์ก็ยังคงเป็นเหมือนกับครั้งก่อน โดยที่พวกมันถูกนกฟีนิกซ์ใช้ลูกไฟแผดเผาก่อนจะทันได้เข้าใกล้ตัวของโอบัค

พวกโอบัคแสดงท่าทางขอบคุณลู่หยาง ซึ่งชายหนุ่มก็เพียงแค่เผยรอยยิ้มและนำทุกคนเดินหน้าต่อไป

หากลู่หยางคาดเดาไม่ผิดสาเหตุที่ผู้เล่นในชาติก่อนไม่สามารถปกป้องโอบัคเอาไว้ได้ มันก็น่าจะเป็นเพราะการทำภารกิจปกป้องโอบัคเป็นภารกิจคุ้มกันก็อบลินเป็นครั้งแรก แล้วเขาคนนั้นก็คงจะไม่คาดคิดมาก่อนว่าศัตรูที่จะโผล่ขึ้นมาเป็นถึงมอนสเตอร์ระดับกึ่งอีลิทที่มีพลังชีวิตสูงถึง 20,000 หน่วย และเนื่องจากภารกิจนี้เป็นภารกิจที่จะต้องทำเพียงคนเดียว แม้ว่าผู้เล่นคนนั้นอาจจะเผชิญหน้ากับดาร์คไนท์ดีม่อนได้แต่อีกฝ่ายก็คงไม่มีความสามารถมากพอในการคุ้มกันโอบัค

หลังจากเดินทางผ่านเทือกเขาเคนริทผ่านทุ่งราบก็อดเบลสซิงข้ามแม่น้ำวินเทอร์ซีล ลู่หยางก็นำพาโอบัคมาถึงทางเข้าหุบเขาวินเทอร์วิน

“การเดินทางครั้งนี้ราบรื่นมากเลย”

“ดีจัง พวกเราใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว”

…

บทสนทนาของพวกก็อบลินไม่ได้ทำให้ลู่หยางลดความระวังของตัวเองลง เพราะในฐานะที่เขาเคยเป็นทหารรับจ้างระดับสูงสุดในชาติก่อน เขาจึงรู้ดีว่าระหว่างการทำงานไม่ควรประมาทแม้แต่น้อยจนกว่างานจะได้รับการยืนยันว่าแล้วเสร็จ

ตัวอย่างภายในเกมเคยมีคนพลาดสิ่งดี ๆ เพราะความประมาทมาแล้วเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ยกตัวอย่างเช่น ในตอนที่ผู้เล่นสู้กับบอสแล้วบอสเหลือพลังชีวิตเพียงแค่ 1% แต่สมาชิกภายในทีมกลับถูกสังหารลงทั้งหมด การเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้จะทำให้คนที่เกี่ยวข้องเสียใจไปเป็นเวลานานและลู่หยางก็ไม่อยากจะต้องมานั่งเสียใจในภายหลัง

ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังก้าวเท้าเดินไปด้านหน้า จู่ ๆ พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาเบา ๆ จนแทบจะไม่มีใครสัมผัสได้

ชายหนุ่มขมวดคิ้วขึ้นอย่างฉับพลัน ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นกั้นไม่ให้พวกโมลินเดินหน้าเข้ามา

“ระวังด้วย แถวนี้มันไม่ปกติ”

“มีอะไรงั้นเหรอ?” โมลิมถามด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่รู้สึกถึงความผิดปกติจากพื้นที่บริเวณนี้เลย

ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาก่อนที่เขาจะได้พบกับก้อนหินมหึมาและบริเวณก้อนหินนั้นก็มีทางลาดที่สามารถปีนขึ้นไปได้

“ทุกคนขึ้นไปบนก้อนหินใหญ่ก้อนนั้นก่อน” ลู่หยางตะโกนสั่งการ

โอบัคและโมลินรีบพาก็อบลินวิ่งตามลู่หยางขึ้นไปบนก้อนหินใหญ่พร้อมกับมองไปยังบริเวณโดยรอบที่เต็มไปด้วยความเงียบสงัด ซึ่งในตอนนี้แม้แต่โมลินก็เริ่มสัมผัสถึงความผิดปกติได้แล้ว

“ทำไมมันเงียบแปลก ๆ ไม่มีมอนสเตอร์โผล่ออกมาสักตัวเลย?” โมลินกล่าว

ฟิ้ว!

ทันใดนั้นมันก็มีเสียงลมลอดผ่านหุบเขาราวกับเสียงผีที่กรีดร้อง และในเวลาเพียงแค่ไม่นานพื้นดินก็เริ่มมีการสั่นสะเทือนเบา ๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

ลู่หยางมองสำรวจพื้นที่โดยรอบอย่างระมัดระวังพร้อมกับเรียกเก็บนกฟีนิกซ์มาไว้ภายในมือ เพราะท้ายที่สุดในตอนนี้นกฟีนิกซ์คือไพ่ใบสำคัญ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจปล่อยให้มันได้รับอันตรายได้เป็นอันขาด

“ฉันเกลียดบรรยากาศแบบนี้ที่สุดเลย” โอบัคพูดขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

ตูม!

ทันทีที่โอบัคพูดจบ มันก็มีดาร์คไนท์ดีม่อนขนาดใหญ่พุ่งทะลุขึ้นมาจากใต้ดิน และทันใดนั้นหนวดทั้ง 10 กว่าเส้นก็ยืดออกมาคว้าตัวโอบัคและก็อบลินที่อยู่รอบ ๆ ไปพร้อม ๆ กัน

ราชาดาร์คไนท์ดีม่อน (บอส)

เลเวล 35

พลังชีวิต 500,000/500,000

 

 

---