บทที่ 369: ข้าเป็นปีศาจ

“เจ้าทำอะไรน่ะ รีบลุกขึ้นมา!” การคุกเข่าแบบกะทันหันทำให้เซี่ยหมิงตกใจ เขารีบลุกขึ้นจากที่นั่งเข้าไปช่วยพยุงคนตรงหน้าขึ้นมา

ชิงยวนยืนขึ้นตามแรงดึงของเขา ขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ท่านเจ้าสำนัก ท่านเป็นเหมือนพ่อแม่ผู้มอบชีวิตใหม่ให้แก่ข้า ข้าเพียงต้องการตอบแทนท่านด้วยวิธีของตัวเอง”

“ข้ารู้แล้ว ถ้าเจ้าเห็นว่ามันทำให้เจ้ามีความสุข ก็ทำไปเถิด” เจ้าสำนักเซี่ยพูดอย่างหมดหนทาง