March Time Traveler ตอนที่ 9 ไอเทมพิเศษ

ไอเทมพิเศษ

 

    ‘เปรี้ยะ!! เปรี้ยะ!!’เสียงดังเหมือนกับกระจกขนาดใหญ่แตกออก

 

    “เร็วเข้าพ่อหนุ่มไม่มีเวลาแล้ว”ลุงเสือตะโกนอีกครั้ง คราวนี้มาร์ชรีบปีนเชือกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเงยหน้ามองบนท้องฟ้าเห็นรอยแตกระแหงเป็นเส้นสีดำไปทั่ว

 

    “เกิดอะไรขึ้นกันครับ”มาร์ชถาม

 

    “รอยแยกกำลังจะปิดตัวแล้วไงล่ะ”ลุงเสือตอบ

 

    “เตรียมตัวรับประสบการณ์ใหม่ในชีวิตได้เลยพ่อหนุ่ม”ลุงหมูพูดแล้วยิ้มออกมาที่มุมปากเล็กน้อย

 

    “ประสบการณ์อะไรครั...บ”มาร์ชพูดจบ

 

    ‘เพล้ง’ท้องฟ้าแตกออกแล้วทุกอย่างก็มืดลง มีจุดแสงเล็กๆปรากฏขึ้นที่ตรงกลางระหว่างมาร์ชกับพวกคุณลุงทุกคน ก่อนที่มาร์ชจะเห็นว่าทุกคนโดนดูดเข้าไปในแสงพร้อมกันหมดรวมทั้งตัวของมาร์ชเองก็ด้วย มาร์ชรู้สึกเหมือนกับโดนดูดอย่างรุนแรง ก่อนที่จะบิดแล้วหมุนด้วยแรงมหาศาล ตามด้วยความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงอย่างรวดเร็วในเวลาสั้นๆ มาร์ชหลับตาลงปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไป

 

    ‘อุ๊บบบ!แหวะ’เสียงอ้วกของใครบางคนดังขึ้นทำให้มาร์ชค่อยๆลืมตาขึ้นมอง

 

    “ให้ตายสิตาหมู นี่แกลงรอยแยกอสูรตั้งกี่ครั้งแล้ว ตอนโดนดึงกลับก็อ้วกได้ตลอด”ลุงแว่นพูดในขณะที่ลูบหลังให้ลุงหมูอยู่

 

    “มาร์ชไม่อ้วกแหะนี่ลงรอยแยกอสูรครั้งแรกจริงรึเปล่าเนี่ย”ลุงเสือพูดขึ้นตอนที่เดินมาหามาร์ช มาร์ชยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ เลยยิ้มให้ลุงเสือแทนคำตอบ

 

    “ก็ฉันมันแก่แล้วนี่หว่า อุ๊ แหวะ”ลุงหมูพูดจบก็ก้มลงไปอ้วกต่อก่อนจะยื่นมือไปรับขวดน้ำที่ลุงหนวดยื่นให้

 

    “ลุงหนวดกับลุงขาว นี่หมายความว่าเรากลับมาที่โลกมนุษย์แล้วสินะครับ”มาร์ชถามขึ้นหลังจากเห็นลุง 2 คนที่เฝ้าทางเข้ารอยแยกอสูร ลุงเสือที่ยืนอยู่ใกล้ๆหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาตบบ่ามาร์ชเบาๆ

 

    “ใช่แล้วล่ะ เรากลับมาอย่างปลอดภัยทุกคนเลย”ลุงเสือพูดแล้วก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินไปหาเพื่อนๆ

 

    “เอ่อลุงครับ นี่ศิลาอสูรครับ”มาร์ชยื่นศิลาอสูรที่ลงไปเก็บที่ก้นหลุมกับดักให้ลุงเสือ

 

    “อ้อ พ่อหนุ่มเก็บไว้เถอะ พวกฉันคุยกันตอนที่เธออยู่ก้นหลุมว่า จะยกมันให้เป็นของที่ระลึกในการลงรอยแยกอสูรครั้งแรกน่ะ”ลุงเสือตอบแล้วยิ้มออกมา

 

    “ใช่แล้ว ไหนจะเรื่องที่พ่อหนุ่มแนะนำวิธีการต่อสู้นั่นให้พวกเราอีก”ลุงแว่นพูดขึ้นหลังจากที่ลุงเสือเดินไปยืนรวมกันกับทุกคนแล้ว

 

    “ขอบคุณครับ”มาร์ชตอบแล้วยกมือไหว้ขอบคุณทุกคน

 

    “เอาล่ะๆแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันได้แล้ว เอ่อมาร์ชเดี๋ยวลุงโอนลิดที่หารแบ่งกันหลังจากขายศิลาอสูรให้เจ๊บุษรา ให้เอาไปให้นะ กลับบ้านดีดีล่ะ”ลุงเสือบอกทุกคนก่อนจะหันมาคุยกับมาร์ช 

 

     “ครับผม ขอบคุณลุงๆป้าๆมากๆอีกครั้งนะครับ”มาร์ชพยักหน้าแล้วยิ้ม 

 

     “แล้วรอบนี้ได้ไอเทมพิเศษอะไรมามั่งล่ะ”เสียงลุงหนวดถามขึ้นหลังจากที่ทุกคนเดินห่างออกไป แต่มาร์ชก็พอจะได้ยินที่คุยกันอยู่

 

     “ไม่ได้อะไรเลย แต่ศิลาอสูรเยอะมากคงขายได้ลิดเยอะน่าดู ฮ่าๆ”ลุงเสือตอบ แล้วหันมามองมาร์ชที่ยังยืนนิ่งอยู่ ก่อนจะยิ้มแล้วโบกมือลาเล็กน้อย มาร์ชเลยโบกมือกลับ ก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ แล้วขี่มันกลับร้านแปดดาว

 

  

 

     ‘ฟึบ ฟึบ ฟึบ’เสียงการปรากฏร่างเงาของใครบางคนดังขึ้นตรงใต้ต้นไม้ที่เคยมีรอยแยกอสูรเกิด หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปได้เพียง 5 นาที

 

    “เอ ทำไมรอยแยกอสูรมันหายไปแล้วล่ะ ฉันมั่นใจว่ามีรอยแยกตรงนี้นะ”เสียงผู้ชายเล็กแหลมพูดขึ้น

 

    “ถ้าไม่เห็นก็คือมันปิดตัวลงเพราะพวกตาแก่นั่นกำจัดอสูรในรอยแยกนี่หมดแล้วไง ไอ้โง่”เสียงผู้หญิงด่าอย่างเกรี้ยวกราด

 

    “เป็นไปได้ยังไง ปกติพวกมันใช้เวลานานกว่านี้มากเลยนะในการจัดการปิดรอยแยกอสูร”เสียงผู้ชายที่เล็กแหลมพูดขึ้นอีกครั้ง

 

    “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าทำไมมันจัดการได้ไว รู้ยังงี้ฉันมาจัดการเอง ไม่ต้องรอแกกลับมาจากอีกรอยแยกซะก็ดี”ผู้หญิงคนเดิมพูดแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ที่แก้มข้างขวาของผู้หญิงคนนี้มีตัวอักษร G สักเอาไว้

 

    “กลับกันได้แล้ว”เสียงผู้ชายอีกคนที่ดูเหมือนจะอายุน้อยที่สุดพูดขึ้น

 

    “จ้า/ครับ”เสียงผู้หญิงและผู้ชายที่เล็กแหลมตอบพร้อมกัน ก่อนที่ร่างเงาทั้ง 3 จะหายไปจากบริเวณนั้น

 

     ร้านแปดดาวมาร์ชเอามอเตอร์ไซค์ของป้าไปจอดเก็บในที่จอดตรงหน้าร้านแล้วก็เดินเข้าไปข้างในร้าน กล่องข้อความยังคงแจ้งเตือนเขาเรื่องอาณาเขตทันทีที่เดินเข้าในร้าน

 

    “กลับมาแล้วครับป้า”มาร์ชตะโกนบอกป้าเจ้าของร้านแปดดาว

 

    “อ้าวกลับมาแล้วหรอ ไหงกลับมาไวจัง”ป้าชะโงกหน้าออกมาจากครัวแล้วถาม

 

    “ไวยังไงหรอครับ”มาร์ชถามกลับ

 

    “เอาเป็นว่าตอนนี้มาช่วยฉันในครัวก่อนสิลูกค้าเยอะมาก”ป้าไม่ได้ตอบคำถามมาร์ช แต่เรียกมาร์ชเข้าไปช่วยงาน มาร์ชมองในร้านมันรู้สึกคึกคักผิดปกติ คนเข้าร้านเยอะมากแทบทุกโต๊ะมีคนนั่งกันหมด เมื่อมาร์ชเดินไปถึงที่บริเวณห้องครัวป้าก็ยื่นมือมาทางมาร์ช มาร์ชก็รีบยื่นมือออกไป

 

     ‘ตรวจพบการยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนข้อมูลจากระบบวงแหวนของผู้ใช้ชื่อ บุษรา ท่านยินยอมทำการหรือไม่’ มาร์ชอ่านข้อความจบก็กดตกลงที่หน้าจอกลางอากาศตรงหน้า ก่อนหน้านี้มาร์ชได้คุยกับไอสไตน์เรื่องการใช้งานระบบวงแหวน ถ้าหากอยู่ด้วยกันตามลำพังจะใช้การสื่อสารผ่านทางเสียงในหัวโดยตรง แต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยให้ใช้การทำงานแบบปกติ ผ่านทางหน้าจอข้อความที่ลอยในอากาศ 

 

    ‘ได้รับรายการเสื้อผ้าเข้ามาใหม่จำนวน 2 เมนู’มาร์ชอ่านข้อความจบก็เลื่อนไปกดสวมใส่ทันที แหวนก็เริ่มขั้นตอนเปลี่ยนชุดแบบทุกครั้ง แล้วผ้ากันเปื้อนสีขาวกับหมวกเชฟทรงสูงสีขาวก็ปรากฏขึ้นบนตัวมาร์ช แล้วมาร์ชก็ช่วยงานป้าเจ้าของร้านตามที่ป้าบอกทุกอย่างได้อย่างคล่องแคล่ว และไม่ว่ามาร์ชจะทำอะไรก็จะมีข้อความสร้างทักษะเด้งขึ้นตลอด จนกระทั่งถึงเวลาปิดร้าน

 

    “ขอบคุณที่มาอุดหนุนครับ”มาร์ชพูดขอบคุณลูกค้าที่เพิ่งเดินออกไปคนสุดท้าย

 

    “เห้อ เหนื่อยแย่เลยลงรอยแยกอสูรเสร็จกลับมาก็ต้องมาช่วยงานฉันต่อเลย ว่าแต่ไม่ยักรู้ว่าเธอทำอาหารเป็นด้วย”ป้าเจ้าของร้านพูดแล้วเดินมานั่งตรงเคาน์เตอร์ร้าน

 

    “อ่อพอดีว่าผมเคยทำอะไรกินเองบ่อยๆอ่ะครับเลยพอจะทำได้มั่ง”มาร์ชพูดแล้วยิ้มออกมา

 

    “ไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนแล้วมากินข้าวเดี๋ยวฉันทำไว้ให้”ป้าบอกกับมาร์ช มาร์ชพยักหน้าแล้วก็เดินไปห้องน้ำตามที่ป้าบอกทางให้ มันอยู่ตรงชั้นใต้ดินของร้านเลยห้องที่เขาใช้นอนไป

 

    “อะไรกันครับเนี่ย นี่ห้องน้ำหรือห้องว่างเปล่า ฉันเข้าผิดห้องเปล่าวะ”มาร์ชเปิดประตูเข้ามาเห็นห้องสีขาวๆโล่งๆไม่มีอะไรเลยก็ตกใจ

 

    ‘แต่เดี๋ยวสินี้มันเป็นยุคไหน ฉันจะไม่ทำตัวบ้านนอกหรอกนะ’มาร์ชคิดในใจจบก็รีบพูดต่อ

 

    “ไอสไตน์ช่วยสอนการใช้งานห้องน้ำให้ฉันหน่อย”

 

    ‘รับทราบค่ะ การใช้ห้องน้ำเพียงแค่เลือกสุขภัณฑ์ต่างๆผ่านทางระบบวงแหวนได้เลย แล้วสุขภัณฑ์จะปรากฏขึ้นในห้องทันทีค่ะ เสียงไอสไตน์ดังขึ้นในหัวมาร์ช

 

    “งั้นเธอช่วยเอาอ่างอาบน้ำร้อนมาก่อนเลยนะ ปรับอุณหภูมิน้ำที่เหมาะสมให้ด้วยล่ะ”มาร์ชพูดจบ ก็มีอ่างอาบน้ำสีขาวปรากฏขึ้นที่กลางห้องน้ำ แล้วระดับน้ำในอ่างก็ค่อยๆเพิ่มจนเกือบเต็ม มาร์ชลองเอามือจุ่มลงไปก็รู้สึกว่าน้ำอุ่นพอดีมากๆ เลยให้ไอสไตน์ถอดเสื้อผ้าออกให้ แล้วลงไปนอนแช่ในอ่างอาบน้ำอย่างสบายตัว

 

     ครึ่งชั่วโมงต่อมา....

 

    ‘ก็อก ก็อก ก็อก’เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น

 

    “นี่พ่อหนุ่มเป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงป้าเจ้าของร้านดังขึ้นที่หน้าประตูห้องน้ำ มาร์ชที่กำลังตื่นขึ้นหลังจากแช่น้ำสบายตัวจนเผลอหลับยังมึนๆหัวอยู่จึงยังไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

 

    ‘นี่ฉันเผลอหลับตอนแช่น้ำหรอเนี่ย สงสัยจะเหนื่อยจัด’มาร์ชคิดในใจ

 

    “นี่พ่อหนุ่มเป็นอะไรหรือเปล่า ถ้ายังไม่ตอบฉันจะพังประตูเข้าไปละนะ”ป้าถามซ้ำอีกครั้ง

 

    “มะ มะ ไม่เป็นไรครับป้าอย่าพังประตูเข้ามานะครั...บ”มาร์ชหลังจากตั้งสติได้อย่างรวดเร็วก็เลยรีบตะโกนบอกป้าทันที

 

    “งั้นรีบแต่งตัวขึ้นไปกินข้าวได้แล้ว อาบน้ำนานเกินไป ระวังจะเป็นลมล่ะ”ป้าตะโกนบอกแล้วก็เดินกลับไป

 

    ‘ฟู่ว’มาร์ชถอนหายใจโล่ง ที่ป้าไม่พังประตูเข้ามาจริงๆ จากนั้นมาร์ชก็รีบลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วกดเลือกชุดแต่งตัวด้วยชุดนอนสีดำ แล้วเดินขึ้นไปที่ร้านแล้วนั่งกินข้าวกับป้าที่โต๊ะอาหาร

 

    “เอ่อนิพ่อหนุ่ม พวกตาแก่พวกนั้นเขาโอนลิดมาให้เธอแล้วนะ จะเอาเลยไหม”ป้าเจ้าของร้านพูดขึ้น ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่

 

    “ป้าครับ ผมไม่มีที่พักอาศัย ผมมาอยู่กับป้าฟรีๆคงไม่ดีแน่ๆ ลิดนั่นป้าเก็บไว้ละกันครับ ถือเป็นค่าเช่าของผม ไว้ผมหาที่พักใหม่ได้จะรีบย้ายออกทันทีเลยครับ”มาร์ชพูดแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ

 

    “แต่ลิดมันเยอะพอสมควรเลยนะ เห็นว่าได้ศิลาอสูรมาเยอะเลย เสียดายไม่ได้ไอเทมพิเศษมาเลย”ป้าพูดแล้วก็ทำท่าคิด

 

    “แค่กๆ เอ่อป้าครับไอเทมพิเศษที่ว่ามันมีอะไรบ้างครับ”มาร์ชสำลักเล็กน้อย ก็รีบคว้าน้ำดื่มก่อนจะถามป้า

 

    “ไอเทมพิเศษก็จำพวกอาวุธ เครื่องป้องกัน เครื่องประดับ โพชั่นเพิ่มพลังชีวิต โพชั่นเพิ่มพลังเวทย์ “ป้าตอบพลางทำท่านับนิ้ว

 

    “แล้วกุญแจหรืออะไรอย่างอื่นล่ะครับป้า”มาร์ชถามต่อ

 

    “ฉันไม่เคยได้ยินนะว่ามีกุญแจดร็อปตอนฆ่าเผ่าอสูร เพราะพวกมันไม่น่าสร้างบ้านอยู่กัน เลยไม่พกกุญแจล็อกบ้านกันหรอก ฮ่าๆๆ”ป้าตอบแล้วก็ขำออกมา

 

    “ฮ่าๆๆๆ”มาร์ชขำตามแบบแห้งๆ

 

    “เอ่อพวกตาแก่พวกนั้นเล่าให้ฉันฟังแล้วนะ เรื่องที่เธอช่วยแนะนำพวกเขาโจมตีพวกเผ่าอสูรน่ะ ไหนเธอว่าเธอไม่เคยลงรอยแยกอสูรมาก่อน แล้วทำไมถึงวางแผนการได้ในระยะเวลาสั้นๆแบบนั้น ฉันนึกสงสัยตั้งแต่เธอกลับมาไวแล้ว ปกติพวกตาแก่ลุยรอยแยกอสูรกันที 3-4 วัน”ป้าถามขึ้นแล้ววางช้อนส้อมลงในจาน เงยหน้าขึ้นมองมาร์ช

 

     “ผมเล่นเกมมาเยอะน่ะป้า ฮ่าๆ”มาร์ชพูดแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนออกไป

 

     “อ่อยังงั้นหรอกรึ ว่างๆฉันควรหาเกมมาเล่นมั่งละมั้งแบบนี้ เอาล่ะฉันอิ่มแล้วขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนละกัน เธอก็อย่าลืมเก็บจานไปล้างในครัว แล้วก็ปิดไฟในร้านให้ด้วยล่ะถ้ากินเสร็จแล้ว”แล้วป้าเจ้าของร้านก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วเดินลงไปชั้นใต้ดิน

 

     ‘ไอ้เด็กเมื่อวานซืน คิดจะหลอกฉันด้วยมุกแบบนี้หรอ ฉันแค่แก่ไม่ได้โง่นะ แต่ช่างเหอะเธอคงมีเหตุผลของเธอนั่นแหละที่ต้องปิดบังฉัน’ป้าคิดในใจหลังจากเดินมาหยุดที่ชั้นใต้ดินของร้าน 

 

     “กินอิ่มแล้วรีบจัดการงานให้เสร็จดีกว่าจะได้ไปนอนพัก วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แช่น้ำก็เผลอหลับไปละครั้งนึงด้วย”มาร์ชหลังจากนั่งกินต่ออีกสักพักนึง ก็สั่งให้ไอสไตน์ควบคุมรถเข็นอาหารมาเก็บจานที่โต๊ะไปเข้าเครื่องล้างอัตโนมัติ และสั่งให้ปิดไฟที่ร้าน มาร์ชยืนสำรวจความเรียบร้อยเสร็จก็เดินลงไปชั้นใต้ดิน ไปห้องที่ป้าเจ้าของร้านให้เขาใช้นอนเมื่อ 2 คืนก่อน

 

     “กระเป๋ามิติ”มาร์ชพูดขึ้น หลังจากล็อกประตูห้องแล้วเดินมานั่งบนเตียง เขาล้วงมือเข้าไปในหน้าต่างเมนูกระเป๋ามิติ ก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมา มันเป็นลูกกุญแจสีแดง ที่มีหัวเป็นรูปฟันที่มีเขี้ยวอันใหญ่สี่ซี่ขบกันอยู่

 

                      ข้อความ

 

     กุญแจรอยแยกเฉพาะดินแดนอสูร(ระดับพิเศษ)

 

     กุญแจรอยแยกเฉพาะดินแดนอสูรนี้ สามารถใช้เพื่อเปิดไปยังดินแดนอสูรได้ แต่จะไปแบบสุ่มพื้นที่ไปและเป็นการไปโดยไม่ได้เปิดรอยแยกมิติ จึงไม่มีการสร้างทางเข้ารอยแยกมิติ แต่จะมีระยะเวลาจำกัดในการอยู่คือ 8 ชั่วโมงต่อ 1 ครั้ง และใช้เวลาในการสะสมพลังเวทย์เพื่อใช้งานใหม่ 16 ชั่วโมง

 

     “ผมรู้สึกผิดจังที่ไม่ได้บอกพวกลุงๆป้าๆว่ามีไอเทมชนิดนี้ดร็อปจากการฆ่าอสูรหัวหน้าโคลนดำด้วย แต่เอาไว้ค่อยหาอย่างอื่นไปตอบแทนพวกเขาทีหลังก็แล้วกัน ผมคิดว่าผมอยากเก็บเจ้าสิ่งนี้ไว้ใช้เอง บนโลกแห่งเกมคือการแก่งแย่งแข่งขันกันอยู่แล้ว หวังว่าพวกลุงจะเข้าใจผมนะ”มาร์ชพูดกับตัวเองแล้วกำลูกกุญแจในมือจนแน่น แล้วนึกย้อนไปถึงตอนที่หยิบกุญแจนี่ครั้งแรกแล้วมีข้อความเด้งขึ้นเตือนเขา ตอนแรกมาร์ชก็กะจะบอกเรื่องกุญแจนี่ให้พวกลุงๆป้าๆแต่มัวยืนปลื้มใจกับศิลาอสูรที่พวกลุงตัดสินใจให้เขาเป็นของที่ระลึก จนลืมเรื่องกุญแจไปซะสนิทเลย มานึกขึ้นได้ก็ตอนป้าเจ้าของร้านพูดถึงไอเทมพิเศษก็เลยสำลักข้าว

 

    “ลองใช้ซะหน่อยก็แล้วกัน ใช้ไอเทมกุญแจรอยแยกเฉพาะดินแดนอสูร”สิ้นเสียงมาร์ชก็เกิดกลุ่มควันสีดำก็ลอยขึ้นมาจากเท้าของเขาแล้วเริ่มลามมาจนถึงเอว มันยังคงลามขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงคางของเขา ถึงแม้มันจะเป็นควันแต่ความรู้สึกที่มาร์ชรู้สึกมันเป็นเหมือนน้ำมากกว่า พอมันลามมาจนถึงจมูกมาร์ชมาร์ชก็เลยกลั้นหายใจ ไม่นานนักมันก็คลุมมาร์ชจนมิดหัวทุกอย่างมืดสนิททันที

 

    ‘เฮือกกกก’เสียงมาร์ชหายใจเข้าอย่างแรงหลังจากกลั้นหายใจมานาน มาร์ชกำลังจะสำรวจรอบตัวก็ต้องเบิ่งตาโต

 

                    ข้อความ

 

     เผ่าอสูรหมานรก(ระดับ 10) เตรียมจู่โจม

 

      เผ่าอสูรหมานรก(ระดับ 10) เตรียมจู่โจม

 

     เผ่าอสูรหมานรก(ระดับ 10) เตรียมจู่โจม

 

     หลังกล่องข้อความที่เด้งตรงหน้ามาร์ช ตอนนี้มีหมาสีดำที่ตัวโตเท่าวัวโตเต็มวัย 3 ตัวกำลังจ้องมาที่เขา พร้อมกับแยกเขี้ยวมีน้ำลายไหลออกมาจากปากเป็นสาย มันส่งเสียงขู่อยู่ในลำคอของมันตลอดเวลา

 

    “โชคดีจริงๆมาถึงก็มีคนมาคอยต้อนรับเลย”มาร์ชยังคงยืนประจันหน้ากับพวกอสูรหมานรก

 

    ‘ถ้าเราหันหลังวิ่งมันได้ไล่เราแน่ๆ และแน่นอนว่าเราวิ่งหนีมัน ไม่มีโอกาสรอดแน่ๆโอ้ยยยทำไมฉันสะเพร่าขนาดนี้ยังไม่ได้เตรียมตัวให้ดีเลยทำไมถึงรีบใช้ไอเทมขนาดนี้ เดี๋ยวก่อนตอนนี้ต้องตั้งสติก่อนมาร์ช’สิ้นสุดความคิดมาร์ชก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วเพราะทักษะสภาวะจิตเกมเมอร์ มาร์ชเริ่มก้าวเท้าถอยหลังช้าๆแล้วใช้หางตามองสำรวจรอบตัวเท่าที่จะทำได้ ในขณะที่อสูรหมานรกก็เริ่มขยับตาม พวกมันเริ่มเดินแยกออกจากกันเพื่อล้อมเขา ในที่สุดตัวตรงกลางก็พุ่งเข้าใส่มาร์ชอย่างรวดเร็ว มาร์ชตกใจไม่คิดว่าอยู่ๆมันจะพุ่งเข้าใส่เขาไวขนาดนี้ ด้วยความตกใจบวกกับความซวยมาร์ชได้ไปเตะใส่ก้อนหินก้อนหนึ่งเข้า จนเขาต้องหงายหลังล้มลง ส่วนอสูรหมานรกที่พุ่งเข้าใส่เขาด้วยสัญชาตญาณนั้น มันต้องการปลิดชีพเหยื่อจึงเล็งโจมตีที่จุดอ่อน มันเล็งไปที่คอของมาร์ชแล้วอ้าปากกัดเต็มแรง แต่พอมาร์ชล้มลงกระทันหัน คมเขี้ยวของมันก็พลาดเป้า ไปกัดใส่ต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังมาร์ช

 

    “เข้าทางฉันล่ะ”มาร์ชที่หันไปมองตามร่างของอสูรหมานรกที่กระโจนข้ามเขาไปกัดใส่ต้นไม้ ตอนนี้มันกำลังพยายามดึงปากออกจากต้นไม้อยู่ มาร์ชไม่รอช้ากระโดดขึ้นขี่คออสูรหมานรกนั่นทันที

 

    “แน่จริงก็มากัดฉันเลยสิ”มาร์ชที่กำลังขี่คออสูรหมานรกอยู่ร้องท้าทายพวกมันอีก 2 ตัวที่กำลังจ้องเขาอยู่ ดูท่าทางพวกมันก็ลังเลที่จะโจมตีมาร์ชอยู่เหมือนกัน เพราะนอกจากมันจะจ้องมาร์ชก็ทำได้แค่เดินวนไปมา

 

    ‘ฉันจะอยู่แบบนี้ได้อีกไม่นาน ต้องรีบหาทางทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ อ่อจริงสิ’มาร์ชคิดในใจ

 

    “เปิดหน้าต่างสถานะ”สิ้นเสียงมาร์ชหน้าต่างสถานะก็ลอยตัวในอากาศตรงหน้ามาร์ช

 

                สถานะ

 

ชื่อ มาร์ช                 ระดับ 3

 

ฉายา -                  อาชีพ -

 

พลังชีวิต 300             พลังเวทย์ 120

 

ความแข็งแกร่ง 12+5       ความทนทาน 12

 

ความคล่องแคล่ว 12+5      ความฉลาด 12

 

ความโชคดี 12

 

          แต้มคงเหลือ 0

 

     “ฉันขอเลือกที่จะแบ่งอัพพลังด้านความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วก็แล้วกัน หลังจากได้เห็นการต่อสู้ของพวกลุงๆป้าๆมาแล้ว”มาร์ชกดใช้แต้มคงเหลือเพื่ออัพพลังสถานะ แล้วก็กดตกลง ก่อนจะเปิดกระเป๋ามิติหยิบเอาอีเต้อมาถือไว้

 

    ‘บรู๋วววว’ ‘บรู๋วววว’ ‘บรู๋ววว’จู่ๆมันตัวหนึ่งก็ส่งเสียงหอนขึ้น ก่อนจะหอนรับกันเป็นทอดๆ สิ้นเสียงหอนจากตัวที่มาร์ชกำลังขี่คอมันอยู่ ตัวที่อยู่ด้านข้างก็กระโจนเข้าใส่เพื่อขย้ำมาร์ชโดยไม่สนว่าจะพลาดไปโดนพวกเดียวกันไหม มาร์ชเห็นแบบนั้นก็กระโดดลงจากคอของอสูรหมานรกทันที เมื่อเท้าของเขาสัมผัสพื้นก็รีบพลิกตัวหันกลับไปดู ก็เห็นว่าอสูรหมานรกตัวที่เขาเคยขี่ถูกกัดตรงที่คออย่างรุนแรง จนเนื้อที่คอของมันหลุดติดปากของอีก 2 ตัวที่กระโจนใส่เขา มาร์ชอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขายังนั่งอยู่ตรงนั้นจะเป็นยังไง มันยังคงขย้ำอยู่อย่างนั้นอีก 3-4 ครั้ง มาร์ชจึงรีบมุดเข้าไปในพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ๆ เมื่อมันเริ่มรู้แล้วว่าคมเขี้ยวของมันไม่ได้ปลิดชีพเหยื่ออย่างที่ต้องการ มันก็หยุดขย้ำเพื่อนของพวกมัน ก่อนจะหันใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเลือดของเพื่อนมันเหลียวมองหามาร์ช ส่วนตัวเพื่อนที่โดนขย้ำล้มลงนอนกระตุกแล้วก็หายใจอย่างแผ่วเบา 

 

    ‘บ้าจริงเชียวมันเป็นอสูรประเภทหมาจมูกมันต้องดี ต่อให้หลบไปแบบนี้ยังไงมันก็ต้องหาเราเจอแน่ๆ เดี๋ยวก่อนนะที่ๆอันตรายที่สุด คือที่ๆปลอดภัยที่สุด’มาร์ชคิดจบก็รีบมุดออกจากพุ่มไม้แบบเงียบที่สุด แล้วมานั่งชันเข่า แล้วค่อยๆย่องเคลื่อนที่อ้อมออกจากบริเวณนั้น โดยที่สายตายังมองไปที่อสูรหมานรกอยู่ตลอดจนมันลับสายตา 3นาทีต่อมามาร์ชก็พุ่งย้อนกลับไปทางที่อสูรหมานรกตัวที่โดนกัดนอนอยู่ 

 

    “ถึงแล้วฉันต้องรีบจัดการด่วนเลย มันกำลังตามกลิ่นฉันมา”มาร์ชพูดขึ้นหลังจากวิ่งอ้อมสะเปะสะปะเพื่อล่ออสูรหมานรกสองตัวออกไป แล้วย้อนมาถึงตัวที่นอนอยู่ มาร์ชใช้อีเต้อเจาะเข้าที่หัวมันทันที

 

     

 

               ข้อความ

 

     ท่านได้กำจัดเผ่าอสูรหมานรก(ระดับ 10 ) ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ

 

ทำให้ระดับของท่านเพิ่มเป็นระดับ 4

 

    ท่านได้รับศิลาอสูร(ระดับ 1)

 

    ศิลาอสูรนี้เป็นเหมือนจิตวิญญาณของอสูรที่ถูกบีบอัดจนกลายเป็นก้อน สามารถใช้เป็นวัตถุดิบในการสร้างสิ่งต่างๆ

 

    “เยี่ยมระดับเพิ่มแล้ว แต่เราตอนนี้ยังสู้กับมันไม่ได้แน่ๆ ทำตามที่คิดไว้ก่อนดีกว่า”มาร์ชพูดกับตัวเองหลังอ่านข้อความตอนก้มหยิบศิลาอสูร มาร์ชเดินไปขยับซากของอสูรหมานรกเล็กน้อย 

 

    “เอ๊ะ นี่เหรียญอะไรกันทำไมไม่เคยเห็นมาก่อน”มาร์ชเห็นเหรียญสีแดงที่มีอักษร L กลางเหรียญ ใต้ซากอสูรหมานรก จึงก้มลงไปหยิบมัน

 

                ข้อความ

 

    ท่านได้รับเหรียญลิดแดง(ระดับ 1) เหรียญนี้มีมูลค่าเท่ากับ 1,000 ลิด

 

     “อ่าวดร็อปลิดด้วยหรอ ทำไมป้าเจ้าของร้านไม่บอกเราว่ามีการดร็อปลิดจากการฆ่าเผ่าอสูร สงสัยจะลืมคนแก่ก็งี้แหละ ถ้างั้นฉันก็เห็นช่องทางทำมาหากินใหม่แล้ว รวยแล้วตู แต่เรื่องรวยเอาไว้ทีหลังตอนนี้เรื่องรอดต้องมาก่อน”มาร์ชพูดจบก็เอาเสียมออกจากกระเป๋ามิติมาขุดหลุมลึกลงไป ด้วยทักษะขุดที่ได้มาตอนทำกับดักในดินแดนอสูรครั้งที่แล้วบวกกับค่าพลังความแข็งแกร่งที่เพิ่งอัพมาทำให้ใช้เวลาไม่นานก็ขุดหลุมลงไปได้ลึกถึง 5 เมตร มาร์ชกำลังจะขนดินไปทิ้งแต่เหลือบไปเห็นอสูรหมานรก 2 ตัวเดินมาแต่ไกล

 

    “อะไรว่ะล่อไปตั้งไกลทำไมมาถึงไวจัง ไม่ต้องขนมันละดิน ไม่ต้องเนียนมันแล้ว”มาร์ชพูดจบก็รีบเอาเชือกมัดซากศพอสูรหมานรกก่อนจะกระโดดลงหลุมที่ขนาดพอดีกับตัวของเขา อสูรหมานรกเห็นมาร์ชแต่ไกลมันก็รีบวิ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว มันมาถึงก็ไล่ดมไปทั่วบริเวณนั้นก่อนจะมาหยุดที่ซากของพวกมัน แล้วมันก็ใช้เท้าเขี่ยซากนั่นแต่ซากก็ไม่ขยับ เพราะมาร์ชที่อยู่ก้นหลุมได้ดึงเชือกที่มัดซากเอาไว้ อสูรหมานรกมันก็ไม่ยอมแพ้ใช้ฟันของมันกัดซากเพื่อนของมันและเชือกจนขาด 

 

    “โอ้โห นี่พวกแกจะฆ่าฉันให้ได้เลยใช้ไหม”มาร์ชตะโกนออกมาเสียงดัง มันเหมือนจะเข้าใจที่มาร์ชพูดมันเลยคาบซากของเพื่อนมันที่ขวางปากหลุมเหวี่ยงออกไป ก่อนจะใช้เท้าของมันขุดขยายปากหลุมเพื่อลงไปหามาร์ช

 

    “โถไอ้หมาบ้า มาสิมา จะแข่งขุดดินกับฉันหรอ”มาร์ชพูดจบก็ลงเสียมขุดดินที่ก้นหลุมทันที เศษดินที่มาร์ชขุดมาร์ชก็ใช้มือปั้นมันให้กลม แล้วเขวี้ยงใส่อสูรหมานรก แต่ด้วยความแคบของหลุมมาร์ชจึงปาได้แบบไม่ถนัด

 

    ‘เอ๋ง’มันร้องออกมาหลังจากโดนมาร์ชเขวี้ยงก้อนดินใส่ 

 

    ‘เพราะอัพค่าความแข็งแกร่ง ขนาดปาไม่ถนัดยังรุนแรงขนาดนี้เลย’มาร์ชคิดหลังจากเห็นพวกอสูรหมานรกร้องออกมา แต่พอมันหายเจ็บมันก็ยังขุดเปิดปากหลุมเพื่อลงไปหามาร์ชต่อทันที แต่ไม่ว่ามันจะขุดไล่ตามมาร์ชเท่าไรก็ไม่ทันสักที เพราะมาร์ชขุดหนีมันเรื่อยๆเช่นกัน ในที่สุดมันก็เลิกขุดตามมาร์ช เพราะนอกจากจะขุดตามไม่ทันยังต้องเจ็บตัวฟรีทุกครั้งที่โดนก้อนดินปาใส่

 

    “ไม่แน่จริงนี่หว่าาาาา”มาร์ชเห็นมันเลิกขุดก็ตะโกนกวนประสาทอสูรหมานรกอยู่ที่ก้นหลุม แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อมาร์ชก็ต้องเบิ่งตาโตเมื่อเห็นอสูรหมานรกกำลังทำอะไรบางอย่าง

 

    “นะ นะ นั่นพวกแกกำลังคิดจะทำอารายยย ม่ายน้าาา”มาร์ชร้องตะโกนออกมาเสียงดัง

 

    

ฮั่นแน่สนุกกันใช่ไหมล่ะ ที่จริงนิยายผมไปไกลมากแล้วนะครับ แต่ผมอัพลงทางอื่น เช่น เด็กดี ธัญวลัย ถ้าอยากอ่านต่อช่วยสนับสนุนเป็นกำลังใจให้นีกเขียนได้นะครับ พิมพ์หา March Time Traveler ใน google ได้เลยนะ