บทที่ 224 ท่านของเนื้อนวล

--- เอลิซ Talk ---

 

ในระหว่างที่ฉันกำลังสับสนและลังเลว่าควรจะเชื่อใจทดอีกครั้งดีไหม จังหวะนั้นเองก็ได้มีบุคคลที่สามเดินเข้ามา...

 

ตึก...ตึก...ตึก

 

เสียงรองเท้าหนังที่กระทบกับพื้นห้องที่เหม็นอับ บวกกับบรรยากาศที่อึมครึม ทำให้การปรากฏตัวของคนที่มาใหม่ ช่างดูเยือกเย็นและน่าหวาดหวั่น

 

“อ่ะ...ท่านขาาาา มาแล้วหรอค่ะ” เนื้อนวลที่เมื่อเห็นคนที่มาถึงก็กระดี๊กระด๊าเข้าไปออดอ้อนควงแขนเขาทันที

 

“ว่าไงคะท่าน สินค้าใหม่ที่เนื้อนวลนำมาให้ถูกใจท่านไหมคะ” เสียงเล็กเสียงน้อยของเนื้อนวลที่กำลังฉอเลาะคนตรงหน้า ถึงกลับทำให้ฉันต้องหันไปดู

 

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เห็นหน้าว่าคนเข้ามาใหม่เป็นใคร ชายคนนั้นก็ได้หันหลังเข้าไปประชิดร่างกับเนื้อนวลเสียก่อนแล้ว

 

“จะถูกใจหรือไม่ถูกใจตอนนี้กูก็ยังไม่บอกมึงหรอก เพราะว่ากูขอเอามึงให้หาย...ก่อนดีกว่า” สิ้นเสียงหยาบกระด้างที่ถูกเปล่งออกมา เจ้าของเสียงนั้นก็ตรงเข้านัวเนียเนื้อนวลทันที

 

“ว๊ายยยย ~~ อุ้ย!! ท่านค่ะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงเนื้อนวลหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายหยาบคาย

 

แคว่กกกก ~~

 

เสื้อผ้าของเนื้อนวลถูกฉีกกระชากออก จนเผยให้เห็นเพียงชุดชั้นในที่เหลือไว้เพื่อปกปิดของสงวน ที่คิดว่าอีกไม่นานคงจะถูกทึ้งออกเช่นกัน

 

แต่ทว่า...เพียงเท่านั้นยังไม่พอต่อความต้องการของชายหยาบกระด้าง ที่แม้ว่าฉันจะยังไม่ทันเห็นหน้าคาตาเขา แต่ดูท่าทางเขาจากด้านหลังแล้วช่างละม้ายคล้ายใครบางคนที่ฉันรู้จักเสียเหลือเกิน เพียงแต่ว่า...เขาคนนั้นที่ฉันรู้จักกลับดูดีสะอาดสะอ้านและเนี้ยบมากกว่าคนคนนี้มากนัก

 

ทั้งสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอย่างไม่อายสายตาคนอื่นที่ยังอยู่ในห้องนี้ บวกกับการกระทำที่ทำเหมือนว่าพวกฉันคือธาตุอากาศ มันทำให้ฉันได้แต่เบือนหน้าหนีด้วยความรู้สึกอับอาย และเมื่อฉันหันไปอีกทางเพื่อหลีกหนีภาพที่ไร้ยางอายตรงหน้า กลับต้องพบเข้ากับสีหน้าที่ไม่สู้ดีของทด ที่ตอนนี้ดูเขาจะทั้งโกรธจัดพร้อมกับปะปนไปด้วยความเสียใจ แต่ภาพนั้นก็ทำให้เขาทำได้แค่เพียงยืนกำหมัดกัดฟันแน่นเอาไว้เท่านั้น

 

เสียงหยาบโลนจากการร่ำร้องด้วยความสุขสมดังลั่นไปทั่วทั้งห้องกลิ่นสนิม เมื่อรวมกับการกระทำที่เต็มไปด้วยความหยาบกระด้างและกักขฬะที่ทั้งสองคนต่างปลดปล่อยกันออกมาอย่างไม่มียางอาย ทำให้ทั้งฉัน และเรน่าต่างหลับตาลงด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสะอิดสะเอียน

 

ฉันที่จำต้องทนฟังเสียงร้องครวญครางของทั้งสองร่าง เนื่องจากตัวเองนั้นถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ จึงไม่อาจจะเอามือขึ้นมาอุดหูเอาไว้ได้ และเมื่อพายุแห่งกามราคะมอดไหม้ลงคงเหลือไว้เพียงเสียงหอบหายใจแรง จึงทำให้ฉันได้รู้ว่า เกมสวาทที่แสดงอย่างอล่างฉ่างได้จบลงแล้ว

 

“แฮ่กๆๆๆ / แฮ่กๆๆ” เสียงหอบหายใจของทั้งสองร่างที่ผสานกัน เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าคนทั้งคู่ได้เสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว

 

ฉันที่ไม่กล้าแม้กระทั่งจะหรี่ตาขึ้นมาดู ด้วยความกลัวว่าจะเจอภาพบางอย่างที่ไม่น่ามอง จึงทำได้เพียงยังคงหลับตาเอาไว้อยู่อย่างนั้น

 

 

“มึงนี่ยังเอามันเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เสียแรงที่กูอุตส่าห์แวะกินมึงก่อน” ผู้ชายที่เข้านัวเนียเนื้อนวลจนเสร็จกิจ เอ่ยชมพร้อมกับลุกขึ้นมายืนรูดซิปจัดแจงแต่งตัวของตัวเอง

 

หลังจากที่ฉันจับสัญญาณได้แล้วว่า สถานการณ์ทุกอย่างน่าจะเข้าสู่โหมดปกติแล้ว ฉันจึงค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมา โดยที่ใบหน้ายังก้มอยู่และยังมีผมสีดำยาวสลวยตกลงมาปกปิดอำพรางความสวยเอาไว้

 

ฉันใช้สายตาลอบสังเกตเหตุการณ์รอบตัวผ่านเรือนผม จนทำให้รู้ว่าเนื้อนวลยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกขึ้นมาแต่งตัว นั่นก็เพราะว่าเสื้อผ้าของเธอได้กลายเป็นเศษผ้ากระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้องจากการที่ถูกชายคนนั้นฉีกทึ้งเพื่อขยี้สวาท

 

ส่วนชายคนนั้นเขาก็ไม่สนใจเลยว่าเนื้อนวลจะล่อนจ้อนไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดเนื้อสาวหรือไม่ เพราะหลังจากเขาได้ปลดปล่อยความกักขฬะใส่ร่างเนื้อนวลจนสาแก่ใจแล้ว เขาก็ไม่แม้แต่จะชายตามองร่างของหญิงสาวอีกเลย

 

เนื้อนวลที่คล้ายกับว่าจะรู้นิสัยของคู่ขาตัวเองดี เธอที่ค่อย ๆ เอื้อมมือไปเก็บเศษเสื้อผ้ากลับมา แล้วจัดแจงเอาเศษเสื้อผ้าน้อยชิ้นเหล่านั้นขึ้นมาทาบลงบนเรือนร่างของเธอเพื่อดูว่ายังมีชิ้นส่วนไหนที่ใช้ได้บ้าง แต่ทว่า...ดูเหมือนว่าเสื้อผ้าเหล่านั้นจะไม่สามารถนำมาใส่ได้อีกแล้ว

 

“เอ่อ...ท่านค่ะ สะ...เสื้อผ้าเนื้อนวล” เนื้อนวลเอ่ยเสียงกระเส่า ส่งสายตาออดอ้อน โดยหวังว่าชายตรงหน้าจะสละเสื้อสูทสุดหรูของเขา ส่งมาห่อเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ เพื่อเห็นแก่ความสุขสมที่ร่วมกันบรรเลงเมื่อครู่

 

แต่สิ่งที่เนื้อนวลหวังกลับต้องมลายลง เมื่อการกระทำและคำพูดที่ตอบกลับมาของชายคนนั้น ทำให้เนื้อนวลถึงกับอ้าปากค้างไปไม่เป็น

 

“หึ...มึงก็แก้ผ้าอยู่แบบนี้แหละ คนร่าน ๆ อย่างมึงรับลูกน้องกูสัก 10 20 คน จะเป็นไรไป...” สิ้นเสียงหยาบกระด้างที่พูดออกไป เนื้อนวลถึงกับหน้าถอดสีทันที

 

หลังจากพูดจบชายคนนั้นก็หันหลังให้เนื้อนวลทันที โดยไม่แม้แต่จะชายตาแลมองผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะระบายความใคร่ใส่แม้แต่น้อย

 

“ทะ...ท่านค่ะ ยะ...อย่าพูดเล่นแบบนี้ซิคะ...” เนื้อนวลที่พูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว เพราะถึงเธอจะแก่แดดแก่ลมมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยต้องนอนกับใครพร้อมกันทีละหลาย ๆ คน

 

ความหวาดกลัวเริ่มที่จะเกาะกินหัวใจของเธอ ทำให้เธอได้แต่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางทดชายที่รักเธอทันที

 

ทดที่ถึงแม้ว่าจะอดสูต่อสิ่งที่เนื้อนวลกระทำต่อหน้าต่อตาของเขา แต่ทว่า...ด้วยความรักและความสงสารที่มีต่อเธอ เพราะถึงยังไงในความคิดของเขาเธอก็เป็นแค่เด็กสาวที่ทะเยอทะยานมากไปเท่านั้น

 

พรึ่บ!!

 

เสื้อสูทตัวนอกของอดีตบอดี้การ์ดหนุ่มของฉัน ถูกถอดออกมาจากร่างอันกำยำของเขา แล้วโยนทาบทับลงไปบนตัวของเนื้อนวล เพื่อใช่ปกปิดเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของเธอ

 

ควับ!!

 

ใบหน้าเหี้ยมเกรียมของชายคนนั้นหันขวับไปที่ทดทันที หลังจากที่เขาได้ยินเสียงคล้ายกับสิ่งของที่แหวกอากาศผ่านหลังเขาไป

 

“ใครใช้ให้มึงถอดเสื้อให้มัน...ห๊ะ...!!” เสียงคำรามลั่นด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับร่างกายสูงโปร่งเดินย่างสามขุมไปที่ทดทันที

 

ทดได้แต่กุมมือประสานไว้ตรงหน้านิ่ง พร้อมกับก้มหน้า อย่างไม่ต้องการที่จะมีเรื่อง

 

“มึงไม่ได้ยินที่กูสั่งหรอ ว่าให้มันแก้ผ้าอยู่แบบนั้นน่ะ” ผู้ชายหยาบคายคนนั้นแสดงความต่ำทรามในกมลสันดานออกมาอย่างไม่แคร์ใคร เอ่ยพูดกับทดอย่างต้องการจะเอาเรื่อง