บทที่ 212 ทรยศ!!

ณ สถานที่รกร้างแห่งหนึ่ง

ซ่าาาา ~~

น้ำที่ถูกสาดมาบนใบหน้าของฉัน ทำให้ฉันค่อย ๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา

“แค่กๆๆ ...แฮ่กๆๆ” ฉันที่เหมือนเพิ่งฟื้นจากการจมน้ำ เนื่องจากน้ำจำนวนมากที่ราดรดลงมาเมื่อครู่ดูจะเข้าไปขัดจังหวะการหายใจของฉันจนทำให้ฉันสำลัก

กลิ่นสนิมและกลิ่นเหม็นอับ ทำให้ฉันแทบอยากจะอาเจียนออกมาในทันทีที่รู้สึกตัว และเมื่อสายตาเริ่มจะปรับโฟกัสได้นิดหน่อย ภาพตรงหน้าก็เหมือนจะทำให้ฉันนึกอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา...