บทที่ 162: รักษาตัวด้วย

“แล้วท่านมีแผนอย่างไร ท่านจะยอมเดินทางลงใต้ไปตามที่เขาสั่งอย่างนั้นหรือ?” เฟิ่งมู่ชิงยังคงอดกังวลเรื่องนี้ไม่ได้

เมื่อจวินหรูเย่เห็นว่าหญิงสาวกำลังกังวลเรื่องของตัวเอง เขาก็รู้สึกอบอุ่นในใจ และความรู้สึกขมขื่นก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนกลายเป็นน้ำผึ้งหวาน พร้อมกับที่เขายกยิ้มมุมปากกว้างขึ้น

ส่งผลให้ใบหน้าที่เคยเย็นชาและแข็งกร้าวอ่อนโยนลง ในขณะที่ดวงตาสีนิลที่มองภรรยาสาวเป็นประกายสดใส