Realm of Tales : Road To Fantasy Warfare (AU) บทที่ 7 บทส่งท้ายเรื่องขวดแก้ว

“หลังจากที่เจ้านายพาพี่สูง...เอ๊ย!! พี่ไอออนโกเล็มที่ชื่อว่ายักษ์มา เจ้านายก็ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ เจ้านายก็ไปถล่มขวดหินแล้วไปขวดแก้วจังเกิ้ลต่อเลย” - แจ้

“ทำไมต้องเรียกเขาว่าพี่สูงด้วย?” - ลี

 

ในเรื่องเล่า...

 

        หลังจากที่หนีจากขวดแก้วทะเลทราย ลีก็ได้ไปขุดหาทรัพยากรในทะเลทรายให้เยอะ ๆ พร้อมกับคาใจที่ว่า ในขวดทะเลทรายมันไม่มีอะไรให้เยอะกว่านี้แล้วเหรอ ดังนั้น ลีจึงกลับบ้านไปเช็กของก่อน

        “เป้าหมายของเราวันนี้ เราต้องไปทำลายขวดหินก่อน จากนั้นก็ค่อยไปขวดแก้วจังเกิ้ล” ลีพูด “รู้สึกว่าชั้นสามน่าจะเป็นงานหินพอสมควร พวกปีศาจสิงสถิตอยู่ในนั้นเต็มเลย”

        และเมื่อลีมาถึงบ้าน ปรากฏว่าแจ้ก็ยังคุยถูกคอกับยักษ์เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีลามาสองตัว กับวอนเดอริ่งเทรเดอร์อีกหนึ่งคนอยู่ในบ้าน

        “สวัสดี” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ทักลี

        “มาได้ไงเนี่ยลุง?” ลีถาม

        “ก็ฉันแอบเข้ามาในบ้านนี่แหละ แหม สร้างไว้ซะรกหูรกตาเชียว” วอนเดอริ่งเทรเดอร์บอก

        “โธ่ ได้ข่าวว่าลุงขายของแล้วต้องใช้มรกตแลกไม่ใช่เรอะ?” ลีถาม “ผมจะไปมีมรกตพอได้ยังไง”

        “ไม่ต้องห่วง รอบนี้นายต้องใช้ดินและหินแลกมา” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ตอบ “เพราะฉันจะให้ทั้งของเอ็นชานต์ รวมถึงแร่ ชุดเกราะ และเครื่องมือเนเธอไรต์อีกเยอะเลยล่ะ”

        “แจ้ ยักษ์ นี่พวกนายเคยเจอเขามาก่อนหรือเปล่า?” ลีถามไก่และไอออนโกเล็ม

        “ผมเคยเห็นนะ เขามักจะโผล่ที่ขวดแก้วหมู่บ้านบ่อย ๆ” ยักษ์ตอบ

        “ผมไม่เคยเห็นมาก่อนนะ” แจ้บอก

        “เอาล่ะ ในเมื่อลุงมาที่นี่แล้ว ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วล่ะ ผมขอแลกให้หมดเลยแล้วกัน”

        “ได้เลย” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ตอบ “แลกได้หนึ่งบล็อกนะ จะได้ทั้งอาหารอย่างละ 64 ชิ้น, ได้ขวดน้ำยาเยอะ ๆ ได้แร่เนเธอไรต์ 64 ชิ้น ได้ทั้งเครื่องมือและชุดเกราะเนเธอไรต์ด้วย

        “อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” ลีพูด “งั้นจัดมา”

        หลังจากที่ลีได้ของมาเยอะแยะแล้ว ลีสังเกตว่าแจ้กับยักษ์กำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ ลีจึงทักว่า “ถามอะไรกัน?”

        “อ๋อ เขาถามผมเรื่องวิธีทำให้ตัวสูงน่ะครับ” ยักษ์ตอบ

        “ผมแค่ถามเรื่องสูง ผมอยากสูงเหมือนเจ้านายบ้าง” แจ้บอก

        “จะสูงไปเพื่ออะไร?” ลีถาม

        “ผมจะได้ใกล้ชิดเจ้านายไง เวลาคุยกันจะได้ไม่ต้องเงยหน้ามองเจ้านายให้ปวดคอเปล่า ๆ” แจ้ตอบ

        “เออ ๆ” ลีเสริม “แต่รู้สึกว่าเวลาฉันจะคุยกับยักษ์ฉันก็ต้องทนปวดคอเงยหน้ามองยักษ์ด้วยเหมือนเป็นวัฏจักร”

        “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ยักษ์พูดขณะที่เจ้าตัวยืนอยู่บนบล็อกเฟอร์นิเจอร์

        “ยักษ์ ในขณะที่นายไปยืนอยู่บนนั้นฉันก็ต้องเงยหน้ามอง สูงมากเลยนะเนี่ย” ลีพูด

        “พวกบรรพบุรุษของผมนี่สูงประมาณตึกห้าหรือหกชั้นเลยนะครับ” ไอออนโกเล็มพูด

        “สูงขนาดนั้นเวลาเดินนี่อย่างกับไททันเลยนะ” ลีพูด

        “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ยักษ์พูด

        “แล้วเจ้านายจะไปไหนอีก?” แจ้ถาม

        “ไปขวดหินและขวดจังเกิ้ล” ลีพูด “มีอะไร?”

        “เปล่า เป็นห่วง” แจ้บอก

        “ว่าแต่สโนวี่ไปไหนเนี่ย ตั้งแต่ยักษ์มานี่เธอทำตัวแปลก ๆ” ลีพูด แล้วถามยักษ์ว่า “เห็นน้องสโนวี่หรือเปล่า?”

        “รู้สึกว่าจะอยู่ด้านล่างนะครับ” ยักษ์ตอบ

        แต่ก่อนจะไปหาสโนวี่ เขาต้องจัดระเบียบของสำคัญใส่ลงไปในหีบ จากนั้นเขาก็สร้างถัง (Barrel) ขึ้นมาเพิ่มเพื่อเก็บของเพิ่มเติมอีกครั้ง ส่วนแร่และอาหารที่เผาได้เขาก็ไปเผาที่เตาบลาสต์เฟอร์แนนซ์และสโม้กเกอร์ ซึ่งเขาแบ่งอาหารไว้สำหรับเผาที่เตาสโม้กเกอร์ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งเขาเก็บไว้เผาที่แคมป์ไฟร์ด้วย

        “เอาล่ะ หวังว่ามันน่าจะพอแล้วนะ” ลีพูด เขาได้ตั้งทั่งตีเหล็กและอะไรต่อมิอะไรให้เขาเอ็นชานต์เยอะแยะไปหมด แล้วจากนั้นเขาก็เปลี่ยนชุดเปลี่ยนเครื่องมือไปเป็นเนเธอไรต์อย่างเต็มตัวแล้ว จากนั้นก็ลงไปหาสโนวี่ด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงนี้เธอชักจะงอนพ่อตั้งแต่ที่พายักษ์มา

        และเมื่อลีพบกับสโนวี่ ลีถามทันทีว่าเธอเป็นอะไร

        “ก็หลังจากพ่อพาพี่ยักษ์มา พ่อก็ไม่สนใจหนูเลย” สโนวี่ตอบ

        “ไม่ใช่อย่างนั้นนะ” ลีพูด “ขึ้นมาได้แล้ว”

        “เดี๋ยวหนูตามไป” สโนวี่ตอบ

        “คนหนึ่งหายโกรธ อีกคนก็โกรธตาม” ลีพึมพำระหว่างที่ขึ้นมาจากโพรง “ไม่เข้าใจจริง ๆ เลย อารมณ์ผู้หญิงชอบแปรปรวน”

        “คุณลีครับ คุณจะไปไหนหรือเปล่า?” ยักษ์ถามลีเมื่อขึ้นมาแล้ว

        “ฉันจะไปจัดการกับขวดหินน่ะ” ลีตอบ “มีอะไรเหรอ?”

        “ให้ผมไปจัดการด้วยไหมครับ” ยักษ์ถาม

        “อย่าเลยยักษ์ ครั้งที่แล้วที่ฉันพานายมานี่ลำบากจะแย่แล้ว ถ้าฉันพานายไปขวดหินนี่มีหวัง...” ลีพูด “ต้องเล่นยักษ์โยโย่ นี่ฉันต้องหิ้วนายไปนะเนี่ย”

        “ขนาดหิ้วกันไปเลยเหรอ?” แจ้ถาม

        “หิ้ว หมายถึง...โอเค นายน่าจะรู้ว่าหิ้วหมายถึงอะไร ฉันจะพาไปไง” ลีพูด

        “เจ้านาย ระวังตัวดี ๆ ด้วยนะ” แจ้ว่า

        “โอเค” ลีพูด

 

        แต่ว่า ลีดันออกตอนกลางคืน ลีจึงได้แค่ไปขุดหาของที่ขวดแก้วทะเลทรายอย่างเดียว แล้วก็กลับมานอนเพื่อไม่ให้พวกที่เกิดตอนกลางคืนออกอาละวาดได้ แล้วรีบกลับมานอนทันที

 

        วันต่อมา สโนวี่ขึ้นมาแล้วเรียบร้อย แต่สีหน้าของเธอยังไม่ดีขึ้นเลย ดังนั้น ลีจึงอุดช่องทางที่เป็นโพรงไว้ไม่ให้ใครลงไปอีก จากนั้นเขาจึงเอาบล็อกทรายแลกกับเครื่องมือเนเธอไรต์เพิ่มอีกเพื่อสำรองไว้ ก่อนที่จะฝากยักษ์ให้ดูแลน้อง ๆ แล้วออกไปจัดการกับขวดหินทันที

        ทันทีที่ลีมาถึงขวดหิน พวกซอมบี้ก็กระโดดลงมารุมกินโต๊ะลีอีกครั้ง ลีแทบจะปราบไม่ทัน แถมยังมีครีปเปอร์อีก คราวนี้พื้นชั้นล่างเป็นรูพรุนเยอะเลย ฮอสไตล์ม็อบตัวไหนโชคร้ายพอแล้วก็กระโดดลงไปตายเสียก่อนจะได้จัดการกับลีเสียด้วยซ้ำ

        ลีได้เห็นว่ามันน่าจะเป็นโอกาสดีแล้ว เขาก็บุกเข้าไปยังชั้นบนเต็มที่เลย แล้วก็ทำลายตัวเกิดใหม่ได้ไม่กี่ตัว แต่จังหวะนั้นตอนจะถึงชั้นสาม ลีกลับพลาดถูกแมงมุมกัดกระเด็นตกจากขวดหินตายเป็นครั้งแรก ของทั้งหมดสูญหายไปในทันที

        แต่ลีไม่ได้ซวยแล้วซวยเลย ดังนั้น เขาจึงใช้เครื่องมือที่เขาเหลืออยู่ขุดทั้งดินทั้งหิน ไม่ว่าจะจากขวดแก้วทุนดร้าหรือขวดแก้ววิลเลเจอร์ให้มากที่สุดเพื่อแลกทั้งเครื่องมือ แถมพูดย้ำตัวเองว่าต้องย่อตัวให้ได้

        “เจ้านายคึกอะไรคนเดียว?” แจ้ถาม

        “คนเพิ่งตายมาเมื่อกี๊ ไม่คึกได้ไง?” ลีพูด

        “เจ้านายตายแล้ว? แล้วนี่ไม่ใช่ผีเหรอ?” แจ้ถาม

        “ฉันไม่ตายถาวรหรอก ฉันเกิดใหม่ได้” ลีตอบ “ว่าแต่ เชือกนายหายไปไหน?”

        “ไม่รู้สิ” แจ้ตอบ

        “ใครเอาเชือกแจ้ออกไป?” ลีถามทุกคน “เรื่องนี้ยักษ์ต้องมีคำตอบ”

        ว่าแล้วลีก็ไปถามยักษ์ทันทีที่เขาเจอ แต่คำตอบของยักษ์คือไม่รู้

 

        ลีเซ็งมากที่ต้องสูญเสียค่าประสบการณ์ที่ได้มาจนถึงเลเวล 22 พร้อมกับของในตัวที่จำเป็นอีก ซึ่งลีคิดว่าจะต้องลุยให้เต็มที่ เขาคิดจะทำลายขวดหินทั้งหมดให้จงได้ เขาไต่ผนังของขวดหินออกไปแล้วเข้าชั้นสามจากด้านนอก จากนั้นพอมาถึงชั้นสามซึ่งจัดการหมดแล้ว และยังไม่หมดเท่านี้ เขาจึงจัดการสอยเพดานเพื่อให้พวกที่อยู่จากชั้นสี่ลงมา ซึ่งนั่นเป็นความเสี่ยงที่ถ้ามันตกลงมาเยอะ ๆ อาจจะทำให้ลีถูกรุมกินโต๊ะจนตายได้ และมันก็มาเยอะจริง ๆ มันมารุมกินโต๊ะลีเต็มที่เลย ลีจึงคว้าเอาโล่ในมือสำรองมากั้นการโจมตีทั้งหมด แล้วไล่ตีพวกที่มารุมกินโต๊ะจนหมดเกลี้ยง (ไม่ต้องกังวลนะว่าเขาจะไม่ใช่โล่ เขาใช้เหมือนกัน)

        ลีคิดว่า ต้องให้พื้นเป็นรูใหญ่ ๆ จะได้ให้พวกปีศาจที่อยู่ชั้นสี่ตกลงไปยาว ๆ แต่ก็แทบจะไม่ไหวเหมือนกัน เพราะว่าเขาต้องใช้โล่บังสลับกับตีด้วย วุ่นวายพอสมควร แต่ลีก็คิดว่าต้องจัดการให้มันจบ ๆ ไป ดังนั้น เขาจึงลงมาขุดพื้นให้เป็นรูขนาดใหญ่เพื่อจะให้พวกปีศาจจากชั้นสี่ตกลงไปยาว ๆ และรอให้พวกปีศาจตกลงมาเรื่อย ๆ แถมยังพูดกล่อมพวกฮอสไตล์ม็อบให้ลงมาให้หมด แต่ก็เหมือนหลายตัวจะลงผิดบ้างอะไรบ้าง ประกอบกับจะมืดแล้วด้วย ลีจึงรีบกลับไปบ้านทันที แต่สงสัยพวกในขวดหินไม่ยอมให้ลีกลับไปแบบสบาย ๆ ดังนั้นเขาจึงถูกลูกธนูยิงตกจากสะพานตายอีกครั้ง

        เมื่อกลับมาอีกครั้ง ลีเสียใจมาก เพราะว่าอุตส่าห์ได้มาเต็มที่แล้ว กลับไม่ได้อย่างที่เขาหวังไว้ ดังนั้น ลีจึงคิดว่าจะเอาชุดและเครื่องมือเนเธอไรต์จากวอนเดอริ่งเทรเดอร์ประจำบ้านอีกครั้ง โชคดีที่ความซวยของเขาไม่ได้ทำให้ชุดเพชรที่เขาได้มาจากห้องลับหายไป แต่อุตส่าห์ดิ้นรนมาได้ขนาดนี้ แล้วมาจบเห่ขนาดนี้ เขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน

        “พ่อหนุ่มไปเจออะไรมารึถึงได้ร้องไห้แบบนั้น?” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ถามลี

        “ลุงไม่รู้หรอกว่าผมไปเจออะไรมา” ลีตอบ “มันมาเป็นขบวนเลย ยิงธนูใส่กลางหลังมาเลย”

        ดังนั้น สิ่งที่เขาต้องตามหาคือเชือก เพราะเขาจะได้พายักษ์ไปจัดการด้วย แต่ปัญหาก็คือ ยักษ์ก็หายไปด้วย

        “สโนวี่! ยักษ์หายไปไหน!” ลีถามลูกสาว

        “หนูไม่รู้” สโนวี่ตอบเสียงกวน ๆ

        “เสียงนิสัยมาก” ลีพูด

        “อ๋อ ฉันไม่เห็นยักษ์ตั้งแต่ตอนที่นายหายไปล่าสุดแล้ว” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ตอบ

        “ผมว่า ยักษ์น่าจะออกไปตามหาผมแน่ ๆ เลย” ลีบอก “โอเค ก็ได้ ลุงไม่ต้องตอบผมหรอกว่ายักษ์อยู่ไหน”

        ลีได้เทรดของแลกเครื่องมือกับชุดเกราะเนเธอไรต์อีกครั้งก่อนที่จะออกไปเพื่อคิดจะทำลายขวดหินให้ได้ ถ้าทำลายเสร็จ ลีจะไปทำพิธีฝังศพยักษ์ที่จังเกิ้ลให้ได้ เพราะไม่มีไอออนโกเล็มตัวไหนมาแทนที่ยักษ์ได้ แต่สุดท้ายลีก็ไปที่ขวดแก้วหมู่บ้านเพื่อ...

        “พอจะมีไอออนโกเล็มเหลือสักตัวไหมครับ?” ลีถาม

        “อ้าว ครั้งสุดท้ายที่นายเอาไปยังไม่พออีกเหรอ?” หนึ่งในวิลเลเจอร์ถาม

        “พอดีว่าผมทำมันหายครับ” ลีตอบ

        “หาย??” หนึ่งในวิลเลเจอร์ถาม

        “ใช่ครับ ผมทำมันหาย มันหายไป” ลีตอบ

        “นี่จะบอกอะไรให้นะ ไอออนโกเล็มจะผูกพันกับเจ้าของ ถ้าเจ้าของหายไปไหน ไอออนโกเล็มก็จะตามหา” หนึ่งในวิลเลเจอร์อธิบาย

        “พอดีว่าผมไปตายตรงขวดหินนั่น เขาก็อาจจะไปตามหาผมและตายตามผมที่นั่นด้วยก็ได้” ลีพูด

        “แย่ล่ะสิ” หนึ่งในวิลเลเจอร์พูด

        “แล้วพอจะมีให้เหลือสักตัวไหมครับ?” ลีถาม

        “มีสิ อยู่ข้างหลังพวกเรานั่นแหละ” หนึ่งในวิลเลเจอร์ตอบ

        “แล้วทำยังไงครับเพราะเชือกก็ไม่มีด้วย” ลีถาม

        “อันนี้ก็แล้วแต่บุญกรรมที่นายทำมานะว่าเขาจะไปกับนายหรือเปล่า” หนึ่งในวิลเลเจอร์ตอบ

        “งั้นผมจะลองดูครับ” ลีตอบ จากนั้นลีก็ไปขอไอออนโกเล็มอีกตัวให้มาที่บ้านเขา แต่กลับได้รับคำตอบเป็นการปฏิเสธ ลีจึงตัดสินใจออกจากขวดแก้วหมู่บ้านไป

        “แล้วมาทำไมเนี่ย?” หนึ่งในวิลเลเจอร์ถามไล่หลัง

        “พอดีว่าผมกลับมาเฉย ๆ เผื่อฟลุกครับพี่” ลีตอบ (สุดท้ายมันก็ไม่ได้ฟลุกอย่างที่ต้องการนั่นแหละ)

 

        ที่ขวดหิน ลีพยายามอย่างมากที่จะเข้าถึงชั้นสี่ให้ได้ แต่เขาก็เห็นว่าพวกฮอสไตล์ม็อบร่วงลงมาโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง เขาก็สะใจที่พวกมันตกลงไปง่าย ๆ เลย

        แต่พวกที่ไม่ยอมตกจากขวดหินอาจจะต้องใช้ความพยายามหน่อย เพราะว่ายังไงลีก็ต้องหาวิธีที่จะเข้าถึงชั้นสี่ที่เข้าถึงยากที่สุดให้ได้ ผลลัพธ์ก็คือ ขวดหินสามชั้นแรกพรุนไปเยอะมาก เพราะลีมักจะขุดพื้นแต่ละชั้นให้พวกมันร่วงลงไป และลีก็ไม่ยอมแพ้แม้แต่นิดเดียว ซึ่งลีก็เอาโล่มาบังด้วยเพื่อป้องกันตัวเอง แต่สุดท้ายลีก็โดนแมงมุมกัดตาย

        เมื่อลีกลับมา ลีหัวเสียอย่างหนัก

        “เจ้านายใจเย็น ๆ นะ ทุกอย่างจะโอเคขึ้น” แจ้ปลอบเจ้านายของตัวเอง

        “จะให้ใจเย็น ๆ ได้ยังไง ยักษ์หายไปทำไมนายไม่บอกก่อนล่ะแจ้!!” ลีถาม

        “ตอนที่นายรู้นายไม่ให้เขาบอกหรือเปล่า?” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ถามลี

        “อ้าวเหรอ?” ลีหันมาบอกพ่อค้าชุดน้ำเงินแล้วก็บอกไก่ว่า “นั่นแหละ”

        “จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ พี่สูงเขาทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ” แจ้บอก

        “จริงรึ เขาทำอะไร?” ลีถาม

        “ก็วัน ๆ นะ พี่สูงเขาเอาแต่ส่องกระจกมองเจ้านายตลอดเวลาเลย” แจ้บอก “เวลาเจ้านายออกไปข้างนอกนะเขาก็มองเจ้านายประจำ และตอนที่เจ้านายไปตายครั้งที่สองนะ เขาปลดเชือกล่ามผมแล้วตามเจ้านายไปด้วย!”

        “นี่ฉันไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย” ลีพูด “และถ้าเขาหายไป แสดงว่าเขาตายแล้วสินะ”

        “ยังหรอกเจ้านาย เจ้านายเชื่อในพรหมลิขิตไหม?” แจ้ถาม

        “ไม่” ลีตัดบท แล้วนอนทันทีเนื่องจากว่าจะมืดค่ำแล้ว

 

        วันต่อมา ที่ขวดหิน ลียังตามล้างตามผลาญไม่หยุด ซึ่งเขาเข้าถึงชั้นสี่แล้ว แต่ลีกลับตายก่อนที่เขาจะได้ทันขุดเอาตัวเกิดใหม่ออกไปเสียอีก เมื่อลีกลับมา เขาจึงรีบกลับไปอย่างเร่งด่วนเพื่อไม่ให้เขาต้องเสียของไป แต่สุดท้ายเขาก็ตายเป็นครั้งที่ห้า

        เนื่องจากลีไม่ได้เตรียมของอะไรไปเลย ดังนั้น ลีจึงรีบฝ่าฝูงชนไปแม้มันจะเสี่ยงจะทำให้ลีตายไวขึ้นก็ตาม ในที่สุด เขาก็ได้ขุดตัวเกิดใหม่แตกเป็นชิ้นแรกก่อนจะตายเป็นครั้งที่หก

        เมื่อลีกลับไปอีกครั้ง ลีก็ได้ขุดตัวเกิดใหม่แตกเพิ่มอีกสองชิ้นก่อนจะตาย

        เมื่อเขารู้ว่าจุดหมายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ลีจึงตัดสินใจทำชุดและเครื่องมือที่ทำจากเนเธอไรต์ทันที (ปกติจะต้องหุ้มกับชุดหรือเครื่องมือเพชรที่โต๊ะสมิธติ้ง (Smithing Table) แต่ลีสามารถสร้างชุดและเครื่องมือจากเนเธอไรต์เพียว ๆ ที่โต๊ะคราฟติ้งได้)

        และในที่สุด เขาก็ออกโรงเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อจัดการกับพวกปีศาจที่อยู่ในขวดหินให้จงได้ และในที่สุด เขาก็ทำสำเร็จ เขาสามารถทุบตัวเกิดใหม่ที่เหลืออยู่อีกสามบล็อกให้แตกได้สำเร็จ

        และเนื่องจากเพดานคือหินอ็อบซิเดียน สิ่งที่เขาจะขุดได้มีแค่อีเต้อเพชร (Diamond Pickaxe) อีเต้อเนเธอไรต์ (Netherite Pickaxe) และอีเต้อที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้น ซึ่งกว่าจะขุดได้มันอาจจะใช้เวลาเกือบสิบวินาที แต่อย่างน้อยพอขุดได้แล้วก็ดร็อปเป็นบล็อกให้ลีต่อไปนั่นแหละ แต่ลีเลือกที่จะขุดผนังเป็นบันไดต่อขึ้นไป และถัดจากชั้นสี่ขึ้นไปจะเป็นหีบสี่ใบที่ซ่อนคุกกี้ 27 ชิ้นไว้ข้างใน และเมื่อเปิดหีบทุกใบแล้วเจออันเดียวกัน ลีจึงคิดจะทุบหีบเพื่อเอาของจากข้างในให้หมดเลย

        เสร็จแล้ว ลีก็ได้ต่อสะพานด้วยหินที่ได้จากขวดหินเพื่อไปยังขวดจังเกิ้ล แต่ว่าหินกลับหมดก่อนที่จะถึงขวดแก้วเสียก่อน ลีจึงกลับบ้านพร้อมกับไปบอกข่าวดีกับแจ้และสโนวี่ว่าเขาสามารถกำจัดขวดหินได้สำเร็จแล้ว

        “แจ้” ลีเรียกไก่ “ฉันทำสำเร็จแล้ว ฉันสามารถจัดการกับขวดหินได้สำเร็จแล้ว”

        “ยินดีด้วยเจ้านาย” แจ้บอก

        “สโนวี่ พ่อทำสำเร็จแล้วนะลูก” ลีบอกลูกสาว

        “ยินดีด้วยนะคะพ่อ” สโนวี่พูด

        “ลุงพ่อค้าครับ” ลีบอกพ่อค้าชุดน้ำเงิน “ผมทำสำเร็จแล้วครับ”

        “ยินดีด้วยพ่อหนุ่ม” วอนเดอริ่งเทรเดอร์บอก

        “แต่ก่อนอื่นผมต้องไปจังเกิ้ลก่อน เพื่อไปทำหลุมศพให้กับยักษ์ด้วย” ลีพูด “โอ้ จะค่ำแล้วเหรอเนี่ย งั้นนอนก่อนละครับ”

 

        วันต่อมา

        “จะไปได้ยังไง ลืมเลย” ลีพูดแล้วกลับมาที่บ้าน

        “ลืมอะไรรึ?” วอนเดอริ่งเทรเดอร์ถาม

        “ลืมขุดหินสิครับ” ลีตอบ จากนั้นก็วิ่งมายังโพรง ปรากฏว่าเขาพบยักษ์ยืนตระหง่านอยู่หน้าโพรง!! เล่นเอาลีอึ้งกิมกี่เลย

        “อะไรเหรอครับ?” ยักษ์ถามลี

        “ยักษ์!!” ลีร้องลั่น “รู้ไหมว่าฉันตามหานายแทบแย่เลยยักษ์ นายหายไปไหนมา?”

        “ก็ผมอยู่แถวนี้ไงครับ” ยักษ์ตอบ

        “อยู่แถวนี้เหรอ?? อยู่แถวนี้เหรอ?!” ลีว่า “ฉันหานายไม่เจอเลยนะ นายอยู่แถวนี้เหรอ?? รู้ไหมว่าฉันนึกว่านายตายไปแล้ว ฉันก็เลยไปจัดการขวดหินให้”

 

        “ทุกคน ไม่มีใครตายแล้วนะ” ลีประกาศแก่ทุกคน

        “ยินดีด้วยนะเจ้านาย” แจ้บอก

        “งั้นเดี๋ยวฉันจะไปจังเกิ้ลก่อนนะ” ลีบอกแจ้ “เพื่อไปตรวจสอบอะไรดูหน่อย”

 

        และเมื่อลีต่อสะพานมาถึงขวดจังเกิ้ลแล้ว ลีก็พบว่าในขวดจังเกิ้ลไม่มีอะไรน่าแปลกใจเท่าไหร่นัก ดังนั้น เขาจึงกลับไปยังขวดแก้วหมู่บ้านเพื่อขอบคุณที่ให้ไอออนโกเล็มแก่เขาไป

        “ขอบคุณมากนะครับที่ให้ไอออนโกเล็มผมไป” ลีบอกพวกวิลเลเจอร์ “คือไอออนโกเล็มผมยังไม่ตายนะครับ”

        “เหรอ แล้วไปเจอที่ไหน?” หนึ่งในวิลเลเจอร์ถาม

        “อยู่หลังบ้านน่ะครับ พอดีว่าผมหาไม่เจอ ไปเจอเอาตอนที่ทำลายขวดหินเสร็จแล้วน่ะครับ” ลีตอบอย่างเคอะเขิน “ยังไงก็ขอบคุณสำหรับไอออนโกเล็มด้วยนะครับ”

        “ยินดี ๆ แล้วพบกันใหม่นะ” พวกวิลเลเจอร์บอก

 

        เมื่อมาถึงบ้าน ลีก็ได้พบว่า สโนวี่อยู่มุมหนึ่ง วอนเดอริ่งเทรเดอร์อยู่อีกมุมหนึ่ง ส่วนแจ้กับยักษ์อยู่หลังอดีตสโตนเจนฯ

        “ในเมื่อเราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว เพราะฉะนั้นเรามาถ่ายรูปกันหน่อยไหม?” ลีว่า

        การถ่ายรูปที่ลีพูดถึงคือ การปรับมุมกล้องให้เป็นมุมมองบุคคลที่สามแบบด้านหน้า แล้วกดแคปเจอร์หน้าจอนั่นเอง

        “ไม่เอาอ่ะเจ้านาย ทำเป็นเด็กไปได้” แจ้บอก

        ลีหันมามองแจ้ด้วยสายตาอำมหิตแล้วถามว่า “จะถ่ายไหม?”

        “ถ่ายสิ” แจ้ตอบ

        “ว่าแต่สโนวี่กับลุงวอนเดอริ่งล่ะ” ลีพูดแล้วไปชวนวอนเดอริ่งเทรเดอร์และสองลามาให้มาถ่ายด้วยกัน ส่วนสโนวี่...

        “หนูอยากถ่ายกับพ่อสองคน” สโนวี่ตอบ

        ลีจึงถ่ายคู่กับสโนวี่แล้วมาถ่ายกับพวกแจ้ ยักษ์ และวอนเดอริ่งเทรเดอร์ต่อจนเสร็จ

        “โอเค ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยนะที่อยู่กับฉันมาตลอด” ลีพูด

        “ผมต้องขอบคุณคุณลีมากเลยนะที่ปล่อยให้ผมได้อยู่กับคุณ” ยักษ์พูด

        “ลุงวอนเดอริ่ง” ลีบอกวอนเดอริ่งเทรเดอร์ “ขอบคุณมากเลยนะที่เป็นพ่อค้าให้ผมแลกเอาของเทพ ๆ มาใช้ในการทำลายขวดหิน”

        “ไม่เป็นไร ฉันก็แค่พ่อค้าที่ผ่านทางมาเท่านั้นแหละ” วอนเดอริ่งเทรเดอร์บอก

        “เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อนนะ” แจ้พูด

        “เอาเถอะ แจ้” ลีบอกแจ้ “ขอบคุณมากเลยนะ”

        “ไม่เป็นไรหรอก” แจ้พูด “บางครั้งผมอาจจะหงุดหงิดไปบ้าง”

        “สโนวี่ ขอบคุณมากนะ” ลีบอกลูกสาว

        “ค่ะพ่อ” สโนวี่ตอบ

        “โอเค...” ลีพูด

 

จบเรื่องแรก...