บทที่ 144 ศัตรูที่แอบแฝง

--- เรน่า Talk ---

ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ~~

เหตุการณ์มันเริ่มจาก...

หลังจากที่ฉันขอตัวไม่ร่วมกินข้าวกับพวกเขา แล้วกลับมาพักสงบจิตสงบใจที่ห้องนอนอยู่นาน เมื่อจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ในระดับนึงแล้ว ฉันก็ได้ตัดสินใจที่จะเปิดประตูเพื่อออกมาอีกครั้งเพราะมีความรู้สึกอะไรบางอย่าง แต่เนื่องจากในตอนนั้นฉันก็แอบคิดว่าความรู้สึกที่ฉันเป็นอาจจะเป็นเพราะฉันยังไม่ได้กินอะไร ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องของฉันเลยตั้งแต่มา มันก็เลยอาจจะเป็นเพราะความหิวก็ได้ที่ทำให้ฉันรู้สึกหวิว ๆ แบบนี้

และประกอบกับฉันที่คิดว่าในห้องครัวคงไม่มีใครอยู่แล้ว ป่านนี้พวกเขาทั้งสองคนคงจะกลับไปยังห้องนอนของตัวเองแล้ว  จึงทำให้ฉันอยากจะไปหาอะไรอุ่น ๆ รองท้องสักหน่อย เผื่อว่าจะทำให้ฉันได้นอนหลับสบายขึ้น

แต่เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้จนจะถึงห้องครัว กลับพบเข้ากับเนื้อนวลที่กำลังทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ เหมือนคนที่กำลังแอบดูอะไรบางอย่างอยู่ ฉันที่พอเห็นอย่างนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่เนื้อนวลกำลังแอบมองน่าจะเป็นสองคนนั้นที่น่ายังอยู่ในห้องครัวแน่ ๆ และเมื่อได้ยินเสียงคุยกันเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ ๆ จึงทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าทั้งสองคนอยู่ในห้องครัวอย่างแน่นอน

ฉันที่ในตอนแรกกะจะเดินเข้าไปทักเนื้อนวล เพราะสงสัยว่าเธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่เดินเข้าไป พร้อมกับกำลังจะเดินหันหลังกลับไปยังห้องนอน แต่ทว่า...สิ่งที่ทำให้ฉันเปลี่ยนใจอยู่ดูเนื้อนวลต่อเลยนั่นก็คือ อากัปกิริยาของเนื้อนวลในตอนที่กำลังแอบดูพวกเขาสองคนอยู่ ฉันรู้สึกได้ว่ามันมีพิรุธบางอย่าง

และแล้วสิ่งที่ฉันสงสัยก็ดูเหมือนจะเข้าเคล้าอะไรบางอย่างขึ้นมา...

เมื่อสิ่งที่เนื้อนวลแสดงออกมามันชัดเจนแล้วว่าเธอมีแผนร้าย เนื้อนวลที่ปกติจะวางตัวทำตัวใส ๆ เป็นเด็กดีสำหรับป้าเธซ่าเสมอ แต่ ณ ตอนนี้ เบื้องหน้าที่ฉันเห็นอยู่ในขณะนี้ ฉันเห็นเด็กสาวแสนดีกำลังจ้องมองไปยังบุคคลที่อยู่ในครัวด้วยสายตาแข็งกร้าว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความริษยาอย่างไม่ปิดบัง อีกทั้งใบหน้าบูดเบี้ยวที่บ่งบอกได้ดีว่าเจ้าของใบหน้านั้นไม่พอใจมากแค่ไหน เท่านั้นยังไม่พอ ลักษณะมือของเธอที่กำหมัดแน่นพร้อมกับทุบไปที่กำแพงอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งเป็นคำตอบได้เลยว่าเธอเกลียดสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากแค่ไหน

แต่ทว่า...เธอเกลียดใครล่ะ...

ฉันที่ยังยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจมากมาย โดยเฉพาะความรู้สึกที่ว่าเพราะเหตุใดเนื้อนวลถึงทำแบบนี้ มาแอบดูคนเขาพลอดรักกันแบบนี้ แล้วยังมาออกอาการแบบนี้อีก แต่ถ้าหากว่าฉันลองคิดอย่างคนทั่วไปที่ได้มาเห็นภาพของเธอแล้วล่ะก็ มันก็อาจจะเป็นไปได้ว่า เธออาจจะมีความอยากรู้อยากเห็นแบบที่เป็นไปตามวัยของเด็กสาว ที่บังเอิญได้มาพบเจอกับความวาบหวามตรงหน้า

แต่ทว่า...การแสดงออกของเนื้อนวลที่ฉันได้เห็นมันทำให้ฉันต้องปัดสิ่งที่คิดออกไป อาการที่แสดงออกมาว่า เกลียด อย่างเห็นได้ชัดและไม่ปิดบังของเธอ จนถึงขนาดที่ใบหน้าสวยใสตามวัยดูร้ายกาจจนน่าเกลียดมันทำให้ฉันไม่สามารถคิดเป็นอื่นได้เลย...นอกจากว่าเธอไม่พอใจที่สองคนนั้นกำลังแสดงความรักต่อกัน

ฉันไม่ลังเลที่จะสังเกตการณ์ต่อ โดยที่เนื้อนวลเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าบัดนี้ได้มีคนเฝ้าดูเธอต่ออีกทอดนึงแล้วเช่นกัน

เสียงที่เล็ดลอดออกมา มันก็เพียงพอที่จะทำให้คนที่ได้ยินเดาได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องครัวนั้นเป็นอย่างไร แม้ว่าเสียงเหล่านั้นจะเรียกความเห่อร้อนให้กับใบหน้าสาวของฉันได้ แต่พฤติกรรมของเนื้อนวลกลับทำให้ฉันยิ่งตกตะลึงมากกว่า เมื่อได้ยินสิ่งที่เนื้อนวลสบถออกมา...

‘อีเอลิซมึงบังอาจมาแย่งของของกู เดี๋ยวมึงได้เจอดีแน่...หึ’ เนื้อนวลที่พูดออกมาอย่างคนมาดร้าย พร้อมกับจ้องไปข้างหน้าด้วยแววตากร้าว จนฉันอดตกใจไม่ได้ว่าภาพเด็กสาวที่เรียบร้อยแสนดีที่ฉันเคยเห็นมาตลอดนั้น มันคือ การแสดง ของเธอเท่านั้นเอง

และสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจไปมากกว่านั้น นั่นก็คือ ความจริงที่ว่า เนื้อนวลแอบชอบเซฟ...

เนื้อนวลมองภาพตรงหน้าด้วยความเคียดแค้นอีกครั้ง ก่อนที่ตัวเธอจะผละออกไปจากตรงนั้นด้วยความไม่พอใจ ฉันที่เห็นแบบนั้นก็รีบตามเนื้อนวลออกไปด้วยความอยากรู้ทันที

เมื่อมาถึงในที่ลับตาคน บวกกับเสียงคลื่นที่ดังสนั่น ทำให้เนื้อนวลกล้าที่จะทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดออกมาโดยที่ตัวเธอไม่กลัวเลยว่าจะมีใครมาเห็นหรือได้ยิน

‘กรี๊ดดดดดดดดดดดด’ เสียงเนื้อนวลที่ระเบิดออกมาอย่างคนที่อัดอั้นในอารมณ์ พร้อมกับพฤติกรรมกระทืบเท้าเตะทรายจนปลิวว่อน ก่อนที่ตัวเธอจะทิ้งตัวลงพื้นแล้วทุบกำปั้นใส่ทรายครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อระบายอารมณ์

สิ่งที่เนื้อนวลกระทำฉายสู่สายตาฉันทุกอย่าง พฤติกรรมเหล่านั้นทำให้ฉันรู้สึกช็อกอึ้งจนอ้าปากค้าง จนยากที่จะเชื่อว่าคนที่กำลังเกรี้ยวกราดอยู่ตรงหน้า จะเป็นคนเดียวกันกับเด็กสาวที่อ่อนหวานเรียบร้อยที่ฉันเคยเห็นมาตลอด 

เมื่อเธอระบายความคั่งแค้นออกมาจนพอใจแล้ว เสียงหอบหายใจถี่ก็ถูกพ่นออกมาเพื่อบรรเทาความเหนื่อยเช่นกัน ก่อนที่เธอจะพ่นคำที่ทำให้ฉันต้องตกตะลึงอีกรอบ

‘หึ อีเอลิซ กูเกลียดมึง มึงบังอาจมากที่มาแย่งคุณเซฟไปจากกู เหอะ...มึงรู้ไหมว่ากูรักของกูมาเป็นปี ๆ กูเจอเขาก่อนมึงมาเป็นปี แต่มึงมาจากไหนถึงกล้ามาชุบมือเปิบเอาเขาไปจากกู ฮึกๆ แค่อีเรน่าคนเดียวกูก็สุดจะทนแล้ว แต่กูก็ยอมเพราะกูมั่นใจว่ากูสู้ได้ เพราะกูรู้ว่าคุณเซฟไม่ได้รักอีเรน่าแต่ที่ต้องแต่งกันก็คงเพราะครอบครัว แต่กลับมึง...มัน...ไม่...ใช่ กรี๊ดดดดดดดด มึงมันมีดีอะไรทำไมคุณเซฟต้องรักมึงด้วย ฮืออออ’ เนื้อนวลที่สบถกับตัวเอง อีกทั้งกรีดร้องจนดูเหมือนกับคนบ้า พร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายด้วยความเสียใจ น้อยใจ และแค้นใจอย่างถึงที่สุด

ฉันถึงกับเอามือขึ้นมาปิดปากเพราะอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองได้เห็นและได้ยิน แม้ในใจจะสงสารคนตรงหน้าเพราะฉันเข้าใจดีถึงความรู้สึกของคนที่แอบรักว่ามันเป็นยังไง แต่ทว่า...ถึงเธอจะเสียใจมากแค่ไหน เธอก็ไม่ควรที่จะอาฆาตมาดร้ายต่อเอลิซแบบนั้น และก็ไม่ควรที่จะพูดจาไม่ดีถึงฉันอย่างนั้นด้วย

ฉันรอดูจนกระทั่งเนื้อนวลสงบลง เสียงสะอื้นที่เริ่มจางหาย จนฉันเผลอคิดว่าคงจะไม่มีอะไรแล้ว ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินจากไป ฉันก็ได้เห็นเนื้อนวลกดโทรศัพท์เพื่อโทรไปหาใครสักคนด้วยใบหน้ามาดมั่นพร้อมกับพูดในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด...