บทที่ 127 ล้อเล่นกับความรู้สึก

รุ่งเช้า ~~

 

ฉันรู้สึกตัวทันทีที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ถูกส่งมาจากอ้อมกอดของคนข้างกาย เมื่อเปลือกตาสวยค่อยๆ ขยับลืมขึ้น ก็พบเข้ากับดวงตาสีเทาเข้มที่จับจ้องมาที่ฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

 

จุ๊บ ~~

 

“Morning kiss ครับเมียคนสวย” เขาจูบลงมาเบาๆ ที่หน้าผากของฉัน พร้อมกับส่งยิ้มหวานละมุนแบบที่ฉันชอบมาให้ ก่อนจะเอ่ยคำหวานให้ฟังตั้งแต่เช้า

 

จุ๊บ ~~

 

ฉันส่งยิ้มหวานไปให้เขา แล้วจูบไปที่แก้มสากเพื่อเป็นการตอบแทนความเสน่หาที่เขามีให้คืนเขาไปเช่นกัน

 

“Morning kiss เช่นกันค่ะคุณ...อาาา..ดีดด..สาาามี...คริคริ” ^o^

 

ฉันแกล้งพูดยานคางกวนประสาทเขา เพราะว่าอยากจะดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบกลับมายังไงบ้าง...

 

“อดีตสามี หมายความว่ายัง...หึ... เฮียนะเป็นทั้งอดีตผัว ปัจจุบันผัว อนาคตผัว ของเอลิซเพียงคนเดียว และจะเป็นให้แค่เอลิซคนเดียวเท่านั้น เข้า...ใจ...ไหม...ค่ะ” แล้วก็เป็นไปอย่างที่ฉันคิด เขารัวน้ำเสียงหงุดหงิดไม่พอใจใส่ฉันแทบจะในทันทีที่ฉันพูดจบ พร้อมกับเน้นย้ำให้ฉันเข้าใจอีกในท้ายประโยค แถมด้วยทำสีหน้าบอกบุญไม่รับส่งมาที่ฉันอีกด้วย

 

“ฮ่าๆๆๆ แหมรัวมาเป็นชุดเลยนะคะ” ฉันยังกระเซ้าเย้าแหย่เขาไม่เลิก คนอะไรขี้หึงเป็นบ้า แต่ก็น่่ารักชะมัด ^-^

 

ก็อ่ะน่ะ...จะให้ทำไงได้ก็คนมันหมั่นไส้นี่หน่า เลยขอแหย่กวนประสาทเขาสักหน่อยเถอะ แหม...ทีเวลาปกตินะก็คอยแต่จะแกล้งฉัน ครั้งนี้ฉันขอแกล้งกลับบ้างเถอะ...คริคริ

 

“ไม่ต้องมาขำเลย เฮียไม่ตลกด้วยหรอกนะ” เขาที่ยังตะบึงตะบอนใส่ฉัน จนหน้าตาเริ่มบูดบึ้ง

 

จุ๊บๆๆๆ ~~

 

ฉันรัวระดมจูบไปที่แก้มของเขาทั้งสองข้าง เพื่อเป็นสัญญาณง้อขอคืนดี

 

'แต่ว่าเวลางอนนี่ก็น่าเอ็นดูไปอีกแบบนะเนี้ย...ฮ่าๆๆๆ' ฉันที่พอมองหน้าที่บูดบึ้งของเขา ก็อดที่จะนินทาเขาในใจไม่ได้

 

“โอ๋ๆๆ ไม่งอนนะคะ คุณสา....อุ๊ป ไม่พูดดีกว่า” ^-^ ฉันที่แม้จะแสดงทีท่าว่ากำลังง้อเขา แต่ก็ยังไม่ยอมเลิกแกล้งเขาสักที 

 

หน่า...นานๆ จะเห็นมาเฟียขี้งอนสักที ขอดูอีกสักพักให้เป็นบุญตาอีกสักหน่อยเถ๊อะ...คริคริ

 

“สาอะไร พูดให้จบเดียวนี้เลยนะ” เขาหันขวับมารอฟังคำนั้นจากฉัน อีกทั้งยังเอ่ยท้วงให้ฉันพูดให้จบ

 

ฉันส่ายหัวไปมาพร้อมกับทำหน้าทำตาทะเล้นใส่เขา แถมยังกลั้วหัวเราะด้วยความสะใจอีกด้วย

 

เขาหรี่ตามองฉันอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่จะค่อยๆ เอ่ยเสียงเยือกเย็นจนทำฉันขนลุก...

 

“ไม่พูดใช่ไหม...ฮึ...ได้...” สายตาคมฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาทันที พร้อมกับยกยิ้มร้ายขึ้นที่มุมปาก อย่างคนที่คิดแผนการเอาคืนออกแล้ว

 

สายตามีเลศนัยของเขาที่ส่งมาให้ ถึงกับทำให้ฉันรู้สึกหวั่นๆ นี่ฉันจะไม่โดนเขาแกล้งกลับใช่ไหม เห้อออ ยัยเอลิซเอ้ยยย ไม่น่าไปห้าวกับมาเฟียแบบนั้นเลย ก็รู้ทั้งรู้นะว่าถ้าทำกับเขาแบบนั้น จะต้องโดนเขาเอาคืนแน่ๆ

 

แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลกลใด ถึงทำให้ฉันตัดสินใจพูดและทำท่าทางแบบนั้นออกไป โดยที่ฉันไม่ทันได้คิดให้ดีๆ เลยว่า สุดท้ายแล้วฉันอาจจะต้องเจอกับบทลงโทษที่แสนวาบหวามก็ได้

 

“และถ้าเอลิซไม่พูด แล้วเฮียจะทำอะไรเอลิซหรอค่ะ” ฉันยักคิ้วหลิ่วตาปากดีทำเป็นใจดีสู้เสือถามเขากลับไป

 

“ก็ทำแบบนี้ไงคะ...หึหึหึ” เขามองฉันด้วยสายตาของผู้ชนะ พร้อมกับแสยะยิ้มกว้างอย่างคนมีชัย ก่อนจะทำการกระชากผ้าห่มที่คุมกายฉันให้หลุดออกจากเรือนร่าง

 

และเมื่อผ้าห่มถูกดึงจนพ้นร่างกายแล้ว ความรู้สึกวูบโหวงแปลกๆ ก็บังเกิดขึ้น...

 

ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนจะเลื่อนสายตาก้มลงไปมองยังเรือนร่างของตัวเองเพื่อหาคำตอบ แล้วก็ได้พบว่าตอนนี้ร่างนวลเนียนของฉันไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ ปกปิดอยู่ *o*

 

“ว๊ายยย เฮียเสื้อผ้าเอลิซหายไปไหมหมดเนี้ย” ฉันที่ตกใจกับเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเอง ถึงกับร้องโวยวายออกมา พร้อมกับมองหาเสื้อผ้าว่าได้ถูกถอดทิ้งไว้ที่ไหน

 

“หึหึ...และนี่ก็คือการลงโทษ โทษฐานที่เอลิซปล่อยให้เฮียนอนรอจนหลับ แล้วยังจะมาแกล้งยั่วอารมณ์ให้เฮียโมโหหึงแต่เช้า” เขาไม่ตอบคำถามของฉันว่าเสื้อผ้าฉันหายไปไหน และไม่รอให้ฉันเอ่ยถามถึงเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้ เขารีบเฉลยตอบข้อข้องใจของฉันในทันที พร้อมกับแสยะยิ้มร้ายอย่างคนมีชัย ก่อนจะกระชับร่างกายของฉันให้เข้าหาแนบกายของเขา

 

ฉันถึงกับอึ้งอ้าปากค้าง เมื่อได้ฟังข้ออ้างในการจับฉันแก้ผ้าของเขาแล้ว นี่เขายังไม่ลืมเรื่องที่ค้างคาเมื่อคืนอีกหรอ ถึงขั้นตามมาแก้แค้นตั้งแต่เช้าเลยเนี้ยนะ... (ฉันมองบนให้กับความเจ้าคิดเจ้าแค้นของเขาอย่างอดไม่ได้)

 

แต่เอ๊ะ!!!  ในเมื่อเขาให้เหตุผลในการลงโทษฉัน ว่าสาเหตุหลักก็มาจากเรื่องที่ฉันอาบน้ำนานจนทำให้เขานอนรอเก้อแล้วเผลอหลับไป กับฉันที่ไปแกล้งยั่วประสาทเขาในตอนเช้านี้ แต่ทว่า...กลับมีสิ่งหนึ่งที่ฉันอดสงสัยไม่ได้เลยนั่นก็คือ...ทำไมเขาถึงถอดเสื้อผ้าฉันเร็วขนาดนั้นกันล่ะ... หรือว่า......

 

อร๊ายยยยย O////O

 

เมื่อฉันปะติดปะต่อเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็ได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วว่า เขาน่าจะจับฉันเปลื้องผ้าตั้งแต่ฉันยังนอนหลับไม่ได้สติ กรี๊ดดดดดด O////O นี่เขาสำรวจเรือนร่างฉันไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี้ย....โอ๊ยยย แค่คิดอยากร้องกรี๊ดไปถึงดาวอังคาร

 

พอเรื่องราวทุกอย่างแจ่มแจ้งชัดเจนขึ้น ก็ทำให้ดวงตากลมสวยของฉันก็เบิกโพลงขึ้นมาทันที พร้อมกับเลือดที่สูบฉีดขึ้นใบหน้าให้แดงปลั่งขึ้นมาอีกครั้ง

 

ฉันเสหน้าหลบสายตากรุ้มกริ่มของเขาอย่างอัตโนมัติ เป็นเพราะความขี้เซาของตัวเองแท้ๆ เลยโดนเขาเอาเปรียบแบบนี้ ยัยเอลิซนะยัยเอลิซ...

 

ฉันก้มหน้างุดซบเข้ากับแผงอกของเขา เพราะความอายจนไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นมาสู้กับสายตาคม ส่วนคนตัวโตนั้นเขาก็ยิ่งได้ใจ หัวเราะใส่ฉันด้วยความเอ็นดูที่ฉันเสียรู้เขาจนได้

 

“นี่เฮียอุตส่าห์รวบยอดความผิดทั้งสองกระทง ลงโทษในครั้งเดียวเลยนะเนี้ย...เฮียใจดีไหมล่าาา...ฮ่าๆๆๆ” เขายังคงหัวเราะเยาะฉันด้วยความสะใจ ก่อนที่ฉันจะเริ่มหมั่นไส้แล้วรัวกำปั้นเล็กๆ เข้าที่แผงอกแกร่งของเขาอย่างไม่ออมมือ

 

ตุบๆๆๆ!!

 

“นี่แหนะๆๆ!!  หยุดหัวเราะเลยนะเฮีย...ชิ” ฉันค้อนให้เขา ทั้งที่ใบหน้าแดงระเรื่อของตัวเองยังก้มซุกอยู่ที่แผงอกของเขา

 

เขาจับมือของฉันที่กำลังทุบหน้าอกของเขาเอาไว้ แล้วเอาขึ้นไปบรรจงจูบเบาๆ จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงมาหอมที่แก้มนวลของฉันอีกที

 

ฟอด~~

 

“ทีหลังอย่าพูดแบบนั้นกับเฮียอีกนะ เฮียไม่ชอบ เอลิซจำไว้นะว่าเฮียรักเอลิซ และไม่ว่าจะเป็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต ชาตินี้ ชาติหน้า ชาติไหนๆ เอลิซก็จะมีเฮียเป็นผัวคนเดียว และเฮียก็จะมีเอลิซเป็นเมียคนเดียวเท่านั้น...จำไว้นะคะ” เขาพร่ำบอกฉันอีกครั้งถึงสิ่งที่เขาคิด พร้อมกับโปรยคำบอกรักที่หวานซึ้ง จนฉันเองรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่ไปล้อเล่นกับความรู้สึกของเขาแบบนั้น