บทที่ 97 ยืนบื้อให้กอดอยู่ได้

เรน่ายังคงเกาะแขนผมแจ ทั้งที่ผมก็พยายามสลัดเธอให้หลุดออกจากท่อนแขน แต่มือแม่งยังเหนียวแน่นยังกับปลาหมึก!!

 

เรน่าที่หันหน้าไปมองที่เอลิซพร้อมกันกับผม เอ่ยถามขึ้นมาว่า...

 

“who is that...นั่นใครคะเซฟ”

 

และก่อนที่ผมจะทันได้ตอบ เสียงแหลมก็สวนกลับมาทันที

 

“wait...wait เดี๋ยวนะหรือว่า...” ตากลมโตของเรน่าเบิกโพลงขึ้นทันที ที่เหมือนกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก พร้อมกับหันมาเขย่าแขนจนตัวผมโงนเงนไปตามแรงของเธอ

 

“เออ” ผมตอบกลับไป ไอ้นี่มันยิ่งปากมากอยู่ด้วย

 

“wow... fate (เวรกรรม) ” เรน่าพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น

 

“ใช้คำว่า destiny (พรหมลิขิต) ดีกว่าไหม” ผมจ้องไปที่ใบหน้าของคนที่อยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่ามันพูดผิดเพราะตื่นเต้น หรือตั้งใจจะกวนตีนผม

 

ผมที่มัวแต่ปวดประสาทกับคนข้างๆ จนลืมไปเลยว่ายังมีสายตาแข็งกร้าวไม่พอใจเป็นอย่างมากจากคนร่างบางที่อยู่ตรงข้าม คอยส่งมาทิ่มแทงผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว

 

พรึ่บ!!  ฟิ้ววว~~

 

“ร้อนเนอะค่ะว่าไหม” เสียงของร่างนุ่มนิ่มที่ผมชอบกอด ที่ตอนนี้กำลังโกรธผมพูดออกมาหลังจากที่เธอถอดเสื้อสูทที่ผมส่งให้เธอเอาไปคลุมกายเอาไว้ แล้วจัดการเขวี้ยงลงกับพื้น จนเผยร่างอะร้าอร่ามอวดเรือนร่างเซ็กซี่ที่อยู่ภายใต้ชุดสุดวาบหวิว ที่ถ้าชายใดได้เห็นคงได้ลอบกลืนน้ำลายกันเป็นแถวแน่นอน

 

และผมก็เป็นผู้ชายหนึ่งในนั้นที่ไม่ว่ามองเรือนร่างกี่ครั้ง เธอก็ยังทำผมให้หลงใหลได้ทุกที

 

ผมมองไปตามเรือนร่างผุดผ่องด้วยความเพลิดเพลินจนไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้ โดยเฉพาะเนื้อด้านบนของเธอที่ปริไปตามขอบเนื้อผ้าช่างดูเย้ายวนชวนให้อยากลิ้มลองเลยเกิน

 

แม้ว่าผมจะไม่ชอบเสื้อผ้าชุดนี้แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เธอใส่แล้วมันทำให้ความเป็นชายของผมแข็งกร้าวอยากจะบุกทะลวงเข้าร่างเธอเสียงเหลือเกิน

 

เรน่าที่เห็นผมนิ่งไป เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา

 

“ไม่เห็นร้อนเลยนะคะ...เซฟว่าไหม” เรน่าพูดแบบไม่ไว้หน้าเอลิซ โดยที่มือยังคงเกาะแขนแน่นอยู่อย่างนั้น

 

“อะ...เอ่อ” น้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบยังไง ถ้าขืนตอบอะไรผิดไปได้ซวยหนักว่าเดิมอีกแน่

 

ผมที่มองไปที่คนตรงหน้าอย่างขอความเห็นใจ พร้อมกับมือตัวเองก็สาละวนแกะมือเหนียวที่เกาะกุมแขนแกร่งแน่นไม่ยอมปล่อยสักที

 

สายตาของคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้าแข็งกร้าวขึ้นทุกวินาทีจนผมรู้สึกได้ว่าถ้าผมยังไม่ตัดสินใจทำอะไรสักที คืนนี้ผมคงไม่ได้นอนกอดเธอแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เริ่มที่จะลนลานมากขึ้นไปอีก

 

และก่อนที่ผมจะทันได้ทำอะไร คนร่างบางที่ผมชอบซุกไซ้ก็เดินมากระชากแขนผมให้หลุดออกไปจากการเกาะกุมของเรน่าทันที

 

พรึ่บ!!

 

“นี่ก็ยืนบื้อให้เขากอดอยู่ได้” เสียงแข็งที่ผมไม่เคยได้ยินจากเธอมาก่อน ทำผมตัวแข็งจนทำอะไรไม่ถูกไปในทันที

 

เอลิซเดินขึ้นมาข้างหน้าผมเพื่อขวางระหว่างผมกับเรน่าไว้ แล้วยืนจ้องไปที่เรน่าด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเลย เป็นสายตาที่แสดงออกว่าไม่ชอบสุดๆ และถ้าผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป เหมือนว่าเธอจะไม่ชอบที่เรน่ามาวุ่นวายกับผมมาแตะเนื้อต้องตัวผม

 

และสายตาของเธอนั้นสามารถทำให้คนที่ถูกจ้องมอง อยากที่จะขอมีดมาแล้วปลิดชีพตัวเองได้เลย

 

--- เอลิซ Talk ---

 

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ~~

 

ฉันที่นั่งดูชายหนุ่มสุดหล่อสองคนสนทนากัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาพูดคุยอะไรบ้าง แต่ดูท่าทางซีเรียสกันน่าดู ก่อนที่คุณมาร์คจะทำสีหน้าจริงจังและดูสิ้นหวังในตอนท้าย แล้วเดินจากไป โดยที่ฉันยังไม่มีโอกาสได้บอกลาเขาเลย

 

ระหว่างที่ดูสถานการณ์ตรงหน้าอยู่นั้น พนักงานก็ได้นำอาหารที่เสร็จแล้วใส่ถาดมาเสิร์ฟให้พอดี

 

ฉันอาสายกถาดอาหารเดินไปยังที่เขานั่งอยู่เอง เนื่องจากเห็นว่าทุกคนก็มีงานที่จะต้องทำกัน ถ้ามัวแต่มาคอยเทคแคร์ฉัน คงไม่ได้ทำอะไรกันพอดี

 

ฉันที่ค่อยๆ ประคองถาดเดินไปยังจุดที่เขานั่งอยู่ ก็ได้เห็นผู้หญิงร่างบางหุ่นสมส่วนดุจนางแบบเดินเข้ามาภายในร้าน

 

ผู้หญิงคนนี้เมื่อได้มองชัดๆ ก็พบว่าเธอเป็นลูกครึ่งที่จัดว่าสวยมากคนหนึ่ง ผมยาวหยักศกสีน้ำตาลแดงสว่างดูเข้ากับใบหน้าเฉี่ยวที่ดูเซ็กซี่ ไหนจะทรวดทรงองค์เอวที่มองยังไงก็คือหุ่นนางแบบชัดๆ ยิ่งเธอใส่ชุดเดรสเกาะอกสีดำกำมะหยี่ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธอดูเซ็กซี่เย้ายวนมากขึ้นไปอีก

 

ฉันมองเธอเพลินเพราะความสวยของเธอ ก่อนจะฉุกคิดขึ้นได้ว่า ตอนนี้ร้านยังไม่เปิดนี่หน่า ทำไมเธอถึงเข้ามาได้ พนักงานที่อยู่ด้านนอกปล่อยให้เข้ามาได้ยังไงกันนะ

 

ในขณะที่สมองก็คิดสงสัยในตัวเธออยู่นั้น สิ่งที่ฉันไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น....!!

 

เมื่อภาพตรงหน้าปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้น เดินตรงเข้าไปกอดคอของคุณเซฟจากทางด้านหลัง โดยที่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนอะไรเลย และยังดูท่าทางจะสนิทสนมกันมากด้วย สิ่งที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันเริ่มหายใจติดขัด หัวใจสั่นระริกและเต้นรัวเป็นกลองชุด

 

ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลยนะ...

 

ฉันยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกมือที่จับขอบถาดไว้กระชับแน่นจนเริ่มสั่น แล้วสิ่งที่ย้ำความคิดที่ฉันกลัวก็ปรากฏขึ้น เมื่อฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นโน้มตัวเข้าไปหอมที่แก้มสากของเขา โดยที่เขายังคงนิ่งไม่ไหวติงและทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ

 

เธอที่เหมือนกระซิบพูดอะไรบ้างอย่างที่ข้างหูของเขา แต่เป็นเพราะฉันไม่ได้อยู่ใกล้พวกเขามากพอจึงไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรกัน การกระทำเหล่านั้นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเจ็บหน่วงๆ ในหัวใจ เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามกรอบหน้าเพราะความเครียดที่ก่อตัวมาขึ้น ความร้อนรนกลัวว่าสิ่งที่ฉันคิดจะเป็นเรื่องจริงทำให้ทั้งสองมือของฉันเริ่มเปียกชื้น

 

ขาที่ก้าวไม่ออกทำให้ฉันยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ความปวดหนึบที่อยู่ภายในใจส่งผลให้ขอบตาสวยเริ่มร้อนผ่าว น้ำใสเอ่อออกมาเล็กน้อยแต่ก็มากพอให้ตาพร่ามัว

 

ภาพตรงหน้าการกระทำของเขาทั้งสองคน ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นฉันเลย ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นยังโอบกอดคอเขาแน่น ส่วนเขาที่แม้จะไม่ได้หันไปมองหน้าเธอ เหตุผลก็คงเป็นเพราะว่าเธอกับเขาคงจะสนิทกันมาสินะ แม้แต่มือก็ยังคงลูบไล้กันไปมาอย่างคนคุ้นเคย

 

ท่าทางหัวเราะต่อกระซิกที่ผู้หญิงคนนั้นมีให้เขา มันทำให้ฉันจากที่รู้สึกเจ็บปวด ค่อยๆ แปรเปลี่ยนกลายเป็นหมั่นไส้และไม่พอใจเป็นอย่างมาก

 

ทำไมฉันต้องมาทนยืนดูเขาทั้งสองเริงรื่น ยิ้มหัวเราะต่อกระซิกให้กันแบบนี้ด้วยนะ ใช่...ฉันจะไม่ทน!!