บทที่ 87 กิจกามยามเช้า
--- มาร์ค Talk ---
ผมรีบสาวเท้าเดินมาที่รถยนต์คู่ใจ ทันทีที่ขึ้นไปบนรถคิ้วเรียวสวยได้รูปขมวดเข้าหากันทันที ก่อนที่ผมจะหลับตาพิงหลังเข้ากับเบาะนั่งคนขับ นิ้วมือเรียวถูกยกขึ้นมานวดคลึงตรงระหว่างคิ้วอย่างใช้ความคิด
ผมจะทำยังไงดี ผมรู้ดีว่าท่านผู้นำตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ไม่มีทางปล่อยให้ผมได้ทำงานอย่างราบรื่นแน่นอน ยิ่งผมเป็นคนเสนอที่จะทำงานนี้ด้วยตัวเองแล้ว มันยิ่งทำให้ท่านผู้นำสงสัยในตัวของผม และผมรู้จักสันดานของพ่อตัวเองดีว่าคนแบบนั้น ถ้าลองได้คิดแล้วว่าจะใช้ใครให้ทำอะไร เขาไม่ยอมวางมือแน่นอน และไอ้เมฆินทร์ต้องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้อย่างแน่ๆ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะกระจกดังขึ้นทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นในรถ จนผมสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ
“มาร์ค เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” น้ำเสียงอันอบอุ่นที่คุ้นเคยดังมาจากภายนอกรถ ทำให้ผมได้รู้ว่าใครเป็นคนมาเคาะเรียก
“แม่เองหรอครับ” ผมกดเปิดหน้าตารถลง แล้วเอ่ยตอบแม่กลับไป
“สีหน้าดูไม่ดีเลย ไม่สบายหรือเปล่าหืมมม” แม่ของผมเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าครับแม่พอดีเมื่อคืนดริ๊งหนักไปหน่อย เลยมึนหัวนิดๆ ครับ” ผมตอบแม่ไปตามความจริงว่าตอนนี้ผมมึนหัว แต่สิ่งที่ไม่ใช่ความจริงคือต้นเหตุของอาการมึนหัวน
“เพี๊ยะ!! นี่แน่ะ....” แม่วาดมือเล็กๆ ตีมาที่ต้นแขนผม ท่านมักทำเหมือนผมเป็นเด็กเสมอ
“โอ๊ยยย แม่ตีผมทำไมครับเนี้ย” ผมทำทีเป็นร้องเสียงดัง ทั้งที่มันไม่ได้เจ็บอะไรเลย
“ก็ตีให้จำไง เป็นถึงคุณหมอแล้วทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้เนี้ย...หึ” แม่ทำทีเป็นดุผม ก่อนจะเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
และอันที่จริงผมแทบจะลืมแล้วว่าตัวเองเป็นหมอถ้าแม่ไม่เอ่ยขึ้นมา เพราะเมาแต่มายุ่งเรื่องไร้สาระของตระกูล
“แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังลูก เดี๋ยวแม่ทำอะไรร้อนๆ ให้กินเอาไหม แก้แฮงค์” แม่ก็คือแม่ยังไงก็อดเป็นห่วงลูกชายคนเดียวไม่ได้อยู่ดี
“ผมว่าเดี๋ยวผมไปหาอะไรกินที่โรง'บาลดีกว่าครับ เอาไว้วันหลังดีกว่า ป่านนี้คนไข้รอแย่แล้ว ผมไปก่อนนะครับ รักแม่นะ...จุ๊บ~~” ผมรีบตัดบทบอกลาแม่ทันที ก่อนจะเอ่ยบอกรักแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มนวลนุ่มของคนเป็นแม่
ผมเลื่อนกระจกรถขึ้นปิด โบกไม้โบกมือบ๊ายบายให้ผู้เป็นแม่ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไปจากคฤหาสน์วงศ์เวชรุ่งเรืองทันที
จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มที่แสดงเมื่อสักครู่เพื่อไม่ให้ผู้ที่เป็นมารดาต้องเป็นห่วงเป็นกังวล กลับหุบยิ้มขึ้นมาทันที แล้วใช้สมองประมวลผลคิดหาทางออกให้กับเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด
ณ ห้องลับในผับหรูใจกลางเมือง (ของเซบาสเธีย)
สองร่างที่นอนกอดก่ายกันทั้งที่ร่างยังคงเปลือยเปล่า อย่างไม่มีท่าทีที่ใครจะตื่นขึ้นมาก่อน
หมับ! หนุบหนับ!
มือหนาที่ตอนแรกกอดก่ายอยู่ที่เอวบางของคนตัวหอมใต้ร่าง ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจับเข้าที่หน้าอกอวบของสาวเจ้าแล้วออกแล้วขยำนวดคลึงด้วยความสนุก
“อื้อ~~ “เสียงครางมาจากคนร่างบาง พร้อมกับพยายามที่จะขยับหนีฝ่ามือที่กำลังกอบกุมก้อนอกอวบของตัวเองอยู่ ทั้งที่ตายังคงปิดหลับพริ้มไม่ได้เปิดขึ้นมามอง
“ยังไม่ตื่นอีกหรอค่ะ...อย่างงั้นลักหลับดีกว่า” เสียงทุ้มนุ่มทรงเสน่ห์กระซิบที่ข้างหูอย่างแผ่วเบาจนทำให้ขนลุกไปทั่วร่างสาว
พรึ่บ!!
ดวงตากลมโตใสลืมขึ้นในทันที ก่อนจะหันหน้าไปทางเสียงที่ได้ยิน
ฟอด ~~
“อ๊าาา ชื่นใจจังเลย แก้มเมียใครน้าาา หอมจังเลย” หน้าที่หันไปพอดีกับปลายจมูกคมที่จ่อรออยู่ก่อนแล้ว ทำให้ฉันโดนขโมยหอมไปซะฟอดใหญ่
เพี้ยะ!!
ฉันเอี้ยวตัวไปพร้อมกับตีแขนเขาด้วยความหมั่นไส้ในความเจ้าเล่ห์ของเขา
“คนทะลึ่ง แกล้งเอลิซอีกแล้วนะคะ” ฉันยู่ปากบ่นใส่เขา
“ไม่ได้แกล้งนะ...ตั้งใจจะลักหลับจริงๆ ...ฮ่าๆๆๆ” เขาพูดด้วยท่าทางยียวนก่อนจะกระชับวงแขนโอบเอวฉันให้แนบชิดเข้าไปอีก
“แน่ะ!!!” ฉันอดค้อนให้เขาไม่ได้
“ก็ใครใช้ให้เมียของเฮีย น่ารัก น่าแกล้งอย่างนี้ล่ะค่ะ...หืมมม” เขาพูดพลางใช้มือข้างหนึ่งจับคางฉันให้เชยขึ้นแล้วส่ายไปมาเบาๆ
“ปากหวานแต่เช้าเลยนะคะ เอลิซขนลุกไปหมดแล้วเนี้ย” ฉันบอกเขาโดยที่สองมือบางทำท่าทางถูกไปที่แขนของตัวเอง
“ขนลุกเพราะหนาวหรอค่ะ รู้ไหมว่าเขาว่ากันว่า เนื้อแนบเนื้อจึงจะหายหนาวน๊าาา” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มถูกส่งมาพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ของคนหื่น
“ทะลึ่ง!!” ฉันได้แต่พูดว่าเขาเบาๆ ออกไป พร้อมกับเสมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
ร่างหนาไม่รอช้าให้เสียเวลา พลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างของฉันทันที
“อุ๊ย! เฮียจะทำอะไรคะ” ฉันตกใจที่เห็นท่าทีที่รวดเร็วของเขาจนฉันเองก็ตั้งตัวไม่ทัน
“ก็ทำแบบนี้ไงคะ”
ฟอด~~ ฟอด~~ ฟอด~~
เขาที่ก้มลงมาหอมที่แก้มซ้าย แก้มขวาของฉันสลับไปมาด้วยความรวดเร็ว
“ฮ่าๆๆ เฮียยย เอลิซจั๊กจี้ ฮ่าๆๆ” ฉันหัวเราะสิ่งที่เขาทำมันทำให้ฉันรู้สึกทั้งจั๊กจี้และสยิวไปพร้อมๆ กัน
แต่มีหรอที่คนหื่นอย่างเขาจะหยุด!!
เขาเลื่อนปลายจมูกที่คอยกดบดขยี้ที่แก้มนวล ย้ายไปขบที่ติ่งหูเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนต่ำลงไปที่ลำคอขาวและไม่ลืมที่จะขบกัดเบาๆ พอให้เกิดรอยแดงนิดๆ
“อื้อออออ~~” เสียงหัวเราะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางเบาๆ เพราะความสยิวที่ก่อตัวขึ้นจากการกระทำของริมฝีปากร้ายกับปลายจมูกคม
“ฮะ...เฮีย” ฉันครางเรียกเขาเบาๆ
เขาหยุดเงยหน้าขึ้นมามองฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะยกยิ้มอย่างคนได้ใจ ก่อนที่จะดำเนินกระทำการทรมานฉันต่อ
ริมฝีปากร้อนบวกกับลมหายใจอุ่นๆ ที่มาจากปลายจมูกคม ลากไล้จากลำคอระหง ลงมาถึงปลายยอดอกอวบที่บัดนี้เม็ดมุกสีชมพูยกยอดชูชันเชื้อเชิญให้เข้าครอบงำดูดดื่ม
จ๊วบ! จ๊วบ!
แผล็บ! แผล็บ!
ลิ้นร้ายไม่รอช้าถูกแลบออกมาเพื่อโลมเลียหยอกล้อกับเม็ดมุกงามที่คุ้นเคย ที่ยามเมื่อใดได้ลงลิ้นลากไปสัมผัส ก็เหมือนกับได้ลิ้มรสของหวานจานโปรดที่กินไม่รู้จักเบื่อ ยิ่งยามได้ดูดดึงยอดทรวงอกงามคู่นั้น ก็ยิ่งไม่สามารถจะหยุดยั้งหรือผละออกจากมันได้โดยง่ายเลย
“อื้อออ~~ เสียว” ร่ายบางบิดเร่าเมื่อปลายยอดปทุมถันถูกระรัวด้วยลิ้นสาก
ความสยิวที่ได้รับการปรนเปรอสร้างความเสียวซ่านให้เจ้าของร่างจนเผลอแอ่นอกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขาโลมเลียได้ถนัด มือบางทั้งสองข้างเอื้อมไปกอบกุมเส้นผมของคนบนร่างเพื่อระบายความเสียว
เมื่อปากหนาทำการหยอกล้อเล่นกับเม็ดปทุมถันจำหนำใจ ใบหน้าคมก็ขยับเขยื้อนเลื่อนลงไปหาโพรงดอกไม้งามเพื่อหากินน้ำหวานจากร่องเกสร เนื่องจากเขายังกินไม่อิ่มจากเมื่อคืน
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 40
แสดงความคิดเห็น