บทที่ 5 นักสร้างยันต์

บทที่ 5 นักสร้างยันต์

ในครึ่งเดือน เขาทำภารกิจสำเร็จได้เพียง 15% เท่านั้น

ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลาสักระยะกว่าจะถึง 100%

มันเป็นการดีเพราะเขาเพิ่งทะลุทะลวงไปสู่ระดับเก้าของขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณ และเขายังจำเป็นต้องทำให้ระดับของเขาเสถียรก่อน

ดังนั้นเจียงเฉิงซวนจึงยังคงเก็บตัวอยู่อย่างสันโดษต่อไป

เขาไม่กลัวที่จะถูกรบกวน

เนื่องจากก่อนที่เขาจะทำการปิดด่านบ่มเพาะ เขาได้จ่ายค่าเช่าในการอาศัยอยู่ในถ้ำนี้เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว

ในเวลาเดียวกัน เขาได้เปิดใช้งานรูปแบบป้องกันของถ้ำนี้เรียบร้อยแล้วด้วย

ความตั้งใจของเขาที่ไม่ต้องการถูกรบกวนนั้นชัดเจนมาก

หากใครยังคงมารบกวนเขาโดยไม่มีเหตุผลเพียงพอในตอนนี้ พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูกับเขาอย่างแน่นอน

จากนั้นเวลาก็ผ่านไปกว่าครึ่งปีแล้ว

เมื่อเจียงเฉิงซวนยุติการปิดด่าน เขาก็ได้ทำให้ระดับเก้าของขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณเสถียรมากพอแล้ว

เมื่อดูความคืบหน้าของภารกิจแล้ว มันก็เสร็จสมบูรณ์ 100% แล้วด้วย

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณโคจรพลังครบร้อยรอบแล้ว คุณได้รับรากฐานจิตวิญญาณ +1]

รากฐานจิตวิญญาณ +1?

เจียงเฉิงซวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาไม่ได้คาดหวังว่ารางวัลในครั้งนี้จะทำให้รากฐานจิตวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นจริงๆ

นี่เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดอย่างมาก

อย่างที่ทุกคนรู้ดีว่าในโลกแห่งการฝึกตน มีสองสิ่งที่ยากมากที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงได้

อย่างหนึ่งคือความฉลาดในการทำความเข้าใจ และอีกอย่างคือรากฐานจิตวิญญาณ

เจียงเฉิงซวนพยายามสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา และตระหนักว่ารากฐานทางจิตวิญญาณของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย มันยังคงเป็นรากวิญญาณปลอมที่เป็นธาตุโลหะ ไม้ น้ำ ไฟ และดินอยู่เหมือนเดิม

ทำไมข้าไม่ลองฝึกฝนดูก่อนล่ะ?

ด้วยเหตุนี้เจียงเฉิงซวนจึงเริ่มโคจรเทคนิคหวนคืนต้นกำเนิดอีกครั้ง

ไม่กี่วันต่อมาเจียงเฉิงซวนก็ลืมตาขึ้นมา

เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ตามที่คาดไว้ ระบบไม่ได้หลอกเขา

ในขณะนี้ ความเร็วการโคจรพลังของเขาเร็วขึ้นกว่าเดิม 20% อย่างเห็นได้ชัด

ในขณะเดียวกันพลังลมปราณที่เขาสามารถดูดซับได้ในรอบเดียวนั้นเพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนถึง 20% เช่นกัน

เมื่อทั้งสองอย่างรวมกัน ความเร็วการฝึกฝนของเจียงเฉิงซวนก็เร็วขึ้นอย่างชัดเจน

และนี่เป็นผลจากการเพิ่มขึ้นของรากฐานจิตวิญญาณของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เขาไม่สามารถจินตนาการถึงผู้ฝึกตนอัจฉริยะเหล่านั้นได้จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีรากฐานจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ในตำนาน

ความเร็วในการฝึกฝนของพวกเขาจะรวดเร็วแค่ไหนกัน?

ไม่น่าแปลกใจที่นิกายและตระกูลผู้ฝึกตนต่างๆ ต่างให้ความสำคัญกับรากฐานจิตวิญญาณและความสามารถในการฝึกฝนที่ดีเท่านั้นขึ้นไป

ความแตกต่างนั้นไม่ใช่สิ่งที่ก้าวข้ามกันได้ด้วยการทำงานหนักได้จริงๆ

แต่โชคดีที่ข้ามีระบบโกงอยู่ในตัว

ไม่ว่าช่องว่างจะใหญ่แค่ไหน ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะสามารถเลื่อนระดับและไล่ตามคนอื่นๆ ได้ทันอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เจียงเฉิงซวนก็อดไม่ได้ที่จะตั้งหน้าตั้งตารอภารกิจต่อไป

อย่างไรก็ตาม สองชั่วโมงผ่านไป สี่ชั่วโมงผ่านไป หนึ่งวันผ่านไป และสองวันผ่านไป…

ระบบไม่ได้ออกภารกิจอื่นให้เขาอีกเลย

สิ่งนี้ทำให้เจียงเฉิงซวนรู้สึกกังวลเล็กน้อย

โชคดีที่เขายังคงจำการแนะนำเบื้องต้นของระบบได้ ระบบนี้จะออกภารกิจเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำหรือสิ่งที่เขาเจอในช่วงเวลานั้น

เขาแค่ไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน

เขาหวังว่ามันคงจะไม่นานเกินไป

เมื่อคิดอย่างนี้ เจียงเฉิงซวนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่ในถ้ำอีกต่อไป และเขาวางแผนที่จะออกไปซื้อวัสดุสำหรับทำยันต์แทน

ในอดีตเจียงเฉิงซวนเป็นนักสร้างยันต์ระดับ 1 ขั้นกลาง

นี่เป็นทักษะเดียวที่เขามีในตอนนั้น

นอกจากนี้มันยังเป็นวิธีที่เขาหาเงินสนับสนุนตัวเองเพื่อก้าวไปสู่ระดับที่แปดของขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณอีกด้วย

ตอนนี้แม้ว่าหินวิญญาณที่เขาสะสมไว้จะยังคงสามารถคงอยู่ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง แต่ก็ยังห่างไกลจากเพียงพอที่จะสนับสนุนเขาจนกว่าเขาจะไปถึงขั้นสมบูรณ์ของระดับเก้าของขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณได้

ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องขายยันต์เพื่อเติมเต็มกระเป๋าของเขาอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน เขาต้องการดูว่ามีอะไรใหม่ๆเกิดขึ้นในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาหรือไม่

เมื่อเขาออกมา เจียงเฉิงซวนก็ตระหนักได้ทันทีว่าดูเหมือนจะมีคนจำนวนมากในตลาดเหอหยางมากกว่าครึ่งปีที่แล้วเสียอีก

หลังจากถามคนรอบๆ แล้วก็ปรากฎว่าสาเหตุที่ทำให้มีผู้คนมากขึ้นในตลาดเหอยางในตอนนี้ก็เนื่องมาจากซากปรักหักพังนั้นแหล่ะ

ว่ากันว่าไม่นานมานี้ ผู้ฝึกตนขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณอีกคนประสบความสำเร็จในการเข้าร่วมนิกายเจียงหยางผ่านสมบัติที่เขาได้รับจากซากปรักหักพัง ยิ่งไปกว่านั้นเขากลายเป็นสาวกภายในและสลัดตัวตนของเขาในฐานะผู้ฝึกตนอิสระได้สำเร็จ

นอกจากนี้ ผู้คนจำนวนมากยังได้รับทรัพยากรการที่ช่วยการบ่มเพาะมากมายจากซากปรักหักพังนั้น

สิ่งนี้ดึงดูดผู้ฝึกตนอิสระจากทุกที่ทันที

และตลาดเหอยางแห่งนี้ก็กลายเป็นสถานที่สำหรับผู้ฝึกตนอิสระเหล่านี้มารวมตัวกันและพักผ่อนในสถานที่ต่างๆเหล่านี้

เจียงเฉิงซวนมาถึงร้านที่เรียกว่าศาลาสมบัติ

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนในวัยสี่สิบก็เข้ามาถามเจียงเฉิงซวนอย่างกระตือรือร้นว่าเขาต้องการอะไร

ตำหนักสมบัตินั้นไม่มีชื่อเสียงเท่ากับตำหนักเมฆา

และมีของขายไม่มากเท่ากับในศาลาสมบัติ

อย่างไรก็ตาม ข้อดีก็คือของที่นี่ราคาถูกกว่าของในศาลาเมฆา

และสิ่งที่เจียงเฉิงซวนต้องการคือวัสดุสร้างยันต์ระดับต่ำ

แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับคุณภาพเป็นพิเศษก็ได้

ในไม่ช้าชายวัยกลางคนก็นำสิ่งที่เจียงเฉิงซวนต้องการมามอบให้กับเขา

มันทำให้เขาต้องใช้หินวิญญาณทั้งหมด 32 ก้อน

หากเขาซื้อสินค้าในศาลาเมฆา ราคาจะแพงกว่าอย่างน้อยสี่หรือห้าก้อน

แม้ว่าหินวิญญาณสี่หรือห้าก้อนดูเหมือนจะไม่มากนัก แต่ก็ยังมีมากสำหรับผู้ฝึกตนขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณระดับต่ำเช่นพวกเขา

ขณะที่เจียงเฉิงซวนกำลังจะจากไป ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังเขา

“เอ๊ะ? นั้นสหายเต๋าเจียงไม่ใช่หรือ?”

เจียงเฉิงซวนหันกลับมาและเห็นซูไห่ชวนและภรรยาของเขา ซึ่งเขาไม่ได้เห็นมานานกว่าครึ่งปีแล้วอยู่ข้างหลังเขา

ในขณะนี้ พวกเขาทั้งสองไม่สามารถซ่อนความสุขบนใบหน้าพวกเขาได้

มีอะไรดีๆเกิดขึ้นงั้นหรือ?

เจียงเฉิงซวนพูดด้วยรอยยิ้ม "นั่นคือสหายเต๋าซู่และสหายเต๋าเหมยนั่นเอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

“ถูกต้องแล้ว สหายเต๋าเจียงนานมาแล้วที่เราพบกันครั้งสุดท้าย”

ซูไห่ชวนและภรรยาของเขายิ้มและพยักหน้า

“ยังไงก็ตาม สหายเต๋าเจียงช่วงนี้คุณยุ่งอยู่กับอะไรหรือป่าว?”

"เดี๋ยวก่อน เจ้า… เจ้าทะลวงไปสู่ระดับที่เก้าขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณแล้วงั้นหรือ?”

ในขณะนี้นี่เองที่ซูไห่ชวนและภรรยาของเขาดูเหมือนจะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวของเจียงเฉิงซวน ทำให้ร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ประสานมือกันพูดแสดงความยินดี

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะทะลวงผ่านถึงระดับที่เก้าขอบเขตการปรับแต่งพลังปราณได้แล้ว มีความหวังสำหรับเจ้าที่จะไปถึงขอบเขตการก่อตั้งรากฐานได้ในอนาคต ขอแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย”

"ยินดีด้วย!"

เจียงเฉิงซวนส่ายหัวอย่างสุภาพ

“ข้าแค่โชคดี”

“และพวกเจ้าทั้งสองคนก็ดูเหมือนมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นใช่หรือไม่?”

ซูไห่ชวนและเหมยหงหยานมองหน้ากัน

ซูไห่ชวนกล่าวว่า “สหายเต๋าเจียงชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ก่อนหน้านี้เราสองคนได้เข้าไปในซากปรักหักพังและโชคดีที่ได้พบอะไรบางอย่าง

“สหายเต๋าเจียงถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ทำไมเราไม่ไปร้านอาหารรสชาติแห่งจิตวิญญาณด้วยกันหลังจากซื้อของเสร็จแล้วล่ะ?”

เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ต้องการเป็นเพื่อนกับเจียงเฉิงซวนอย่างมากในขณะนี้

แม้ว่าเจียงเฉิงซวนจะไม่ชอบการเข้าสังคมเช่นนี้ แต่ซูไห่ชวนและภรรยาของเขาก็เป็นเพื่อนสองคนแรกที่เขารู้จักตั้งแต่เขามาที่เมืองเหอหยางแห่งนี้

แม้แต่ถ้ำที่เขาอาศัยอยู่ก็ยังได้รับการแนะนำให้รู้จักกับคู่รักคู่นี้

มันไม่เหมาะเลยที่จะปฏิเสธ

ดังนั้นเขาจึงได้แต่พยักหน้า

“เอาล่ะ งั้นเราก็ไปเจอกันที่ร้านอาหารรสชาติแห่งจิตวิญญาณเถอะ”