ก่อนเข้าบทนำ valentine days ริน

เด็กสาวผมฟ้านั่งจิบชาอยู่ในห้องนั่ง โดยที่มีเด็กน้อยผมดำกำลังท่องตำราเวทย์มนต์ และเด็กน้อยผมขาวกำลังเล่นตุ๊กตา หล่อนมองท่าทางของคุโระอย่างแปลกใจ เพราะว่าหากเป็นปกติ คนที่ต้องนั่งคร่ำเคร่งท่องตำราเวทมนต์ควรที่จะเป็น ชิโระ

“วันนี้ฝนตกแน่ ๆ เลย” ชิโระมองตุ๊กตาสัตว์นานาชนิด ก่อนที่จะหยิบขนมข้างๆขึ้นมารับประทาน 

ตอนแรกเด็กสาวคิดว่าเด็กน้อยผมขาวจะต้องหันมาทำท่าทางไม่พอใจ แต่เธอกลับคิดผิด เมื่อคุโระไม่แม้แต่จะหันมามอง  รินนำมือมาแตะริมฝีปากเป็นเชิงให้เด็กน้อยผมขาวไม่กล่าวอะไรต่อ ก่อนที่เธอจะละสายตาออกจากชิโระ หลังจากนั้นก็หันมามองคุโระ ตำราเวทย์มนต์น้า The ขนาดใหญ่แทบจะบดบังใบหน้าของเด็กน้อย 

“จะเอาอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวพี่จะหาของมาให้กินนะ” เสียงอ่อนโยนของหญิงสาวนั้นไม่ได้ทำให้เด็กน้อยผมสีดำละสายตาออกจากตำราเวทย์ 

ท่าทางดังกล่าว ทำให้รินยิ้มอย่างพึงพอใจ เธอไม่คิดเลยว่าในที่สุดเด็กน้อยผมดำก็จะกลายเป็นหนอนหนังสือเหมือนกับเธอ ก่อนที่เธอจะเตรียมตัวลุกไปหาวิน รินตัดสินใจเดินไปข้างหลังของคุโระก่อนที่จะจ้องตำราเวทย์มนต์หนาเตอะที่เด็กน้อยกำลังนั่งจ้องอย่างตั้งใจ โดยที่เธอไม่คิดจะขออนุญาต

ถึงเธอจะเดินเข้าไปข้างหลังเด็กน้อย  มันกลับไม่ได้ทำให้คุโระหันมาสนใจแม้แต่นิดเดียว เด็กน้อยยังคงจ้องตำราที่อยู่ในมือ ทำให้รินละสายตาก่อนที่จะเดินขึ้นไปด้านบน “เดี๋ยวพี่ไปดูพี่วินก่อนนะถ้ามีอะไรก็เรียกพี่ได้เลย”

 วันนี้เป็นวันที่ 2 แล้ว ที่ชายหนุ่มต้องนอนเอกเขนกอยู่บนเตียง ดีหน่อยที่ตอนนี้ตุ๊กตาหลายๆชนิดถูกเด็กทั้งสองนำไปเล่นเรียบร้อยแล้วทำให้พื้นที่บนเตียงนั้นกว้างกว่าเดิมมาก เขาบ่นคิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้ไม่ได้ที่จู่ๆ อาโออิ ก็มีท่าทางแปลกๆ หลังจากที่เขาตื่นมาก็พบว่าหล่อนได้กลับไปนอนที่ห้องของเธอเรียบร้อยแล้ว 

ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะลุกไปสำรวจรอบๆบ้านหลังใหม่  แต่หลังจากที่เขาได้คุยกับริน เด็กสาวกับบอกเขาว่าให้เขาพักผ่อนอยู่ร่างกายฟื้นตัวดีมากกว่านี้ก่อน หลังจากนั้นค่อยไปสำรวจรอบหมู่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบนอนอยู่นี่ก็ตาม แต่มันก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ 

เสียงประตูถูกเปิดทำให้วินรีบลุกขึ้น ตอนนี้ร่างกายของเขาพอที่จะขยับหยิบข้าวของได้ไม่ยากแล้ว หญิงสาวผมฟ้าเห็นดังนั้นจึงยิ้มก่อนที่จะเดินตรงมาหา 

“เป็นยังไงบ้าง ร่างกายน่าจะดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ กินยาตอนเช้าหรือยัง”

“กินเรียบร้อยแล้วล่ะไม่ต้องห่วง ว่าแต่กูคุโระกับชิโระเป็นยังไงบ้างไม่เห็นขึ้นมาที่นี่เลย” 

“ฉันบอกไม่ให้พวกเด็กๆขึ้นมาเองแหละ เพราะว่าฉันอยากให้เธอพักผ่อนให้มากกว่านี้ก่อน ยิ่งเธอพักผ่อนมากเท่าไหร่ร่างกายกับพลังเวทย์ก็จะฟื้นตัวเร็วมากเท่านั้น”

รินน้ำดอกไม้มาใส่ใจกัน หลังจากนั้นเด็กสาวเก้อจัดห้อง  “ช่วงนี้ก็อยู่นี่ก่อน  ถ้าฉันคิดไม่ผิดแค่วันเดียววินก็น่าจะหายแล้วล่ะตอนนี้ก็ขยับร่างกายได้แล้วใช่ไหมแต่แค่รู้สึกชา” 

รินนำมือมาจับชีพจรของเขาอยู่สักพัก ก่อนที่จะขมวดคิ้วมุ่น ท่าทางของหล่อนทำให้เด็กหนุ่มอดถามด้วยความเป็นห่วง  “มีอะไรอย่างนั้นหรอ”

“ร่างกายของเธอมันฟื้นตัวเร็วมากเลย ทำได้ยังไงกันเนี่ยรู้สึกว่ากำลังไม่ออกกำลังกายก็จะเพิ่มสูงขึ้นด้วย หรือว่าเป็นเพราะว่าเธอถอดแบบแม่มลที่จำกัดการใช้พลังเวทย์”

เด็กหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธ ถึงแม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าการถอดแหวนวงนั้นออกไปทำให้พลังเวทย์และพลังกายสูงขึ้น แต่ว่ามันก็ไม่มีผลที่จะใช้พิสูจน์ได้อย่างแน่นอน สำหรับหญิงสาวผมฟ้าที่เป็นผู้ใช้เวทมนตร์สายรักษา การที่ไม่มีผลยืนยันที่ชัดเจนมันเป็นเรื่องที่อันตรายมาก ลองคิดดูดีๆหากวันใดวันหนึ่งเธอได้ไปรักษาผู้ป่วย แล้วเธอสันนิษฐานพลาดเรื่องมันคงไม่จบง่ายๆอย่างนี้ 

“ฉันไม่รู้เหมือนกันนะ แต่ว่าถ้าจะคิดอยังงั้นมันก็มีโอกาสเป็นไปได้เหมือนกัน” เด็กหนุ่มชี้ไปยังแหวนที่วางกองอยู่บนโต๊ะ 

“นั่นน่ะสิ” รินเอื้อมมือจะไปจับแหวนเวทย์มนต์ แต่ว่าเธอก็ต้องชะงักเมื่อวินนำมือมาจับ 

“อย่า  มันไม่หมดมันดูดพลังมืดมากพอสมควร ถ้าเธอจับมันสม 45 ฉันไม่รู้มันจะส่งผลอะไรบ้าง”

เด็กสาวผมฟ้าคิ้วขมวดมุ่น เธออยากจะถามจริงๆว่าถ้าอย่างนั้นทำไมเด็กหนุ่มผมทองที่อยู่ตรงหน้าจึงสามารถใช้มันได้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับกืนคำถามลงคอ 

รินคิดถึงเรื่องที่พวกเธอตกลงกันเมื่อ 2 วันก่อน มันก็คือหาใครดูแลวินได้ดีกว่ากัน คนนั้นจะเป็นผู้ชนะ เริ่มที่เด็กสาวไม่เห็นด้วย หนังเมื่อโดนอาโออิท้าทายเธอจึงตอบรับ 

หลังจากนั้นหญิงสาวก็ต้องตกใจเมื่อ อาโออิได้มาคุยว่าเธอได้อาบน้ำให้กับเด็กหนุ่ม แล้วทาให้จีน่ากับรินลองทำบ้าง สำหรับจีน่าเธอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด แต่สำหรับริน หากเธอปฏิเสธเธอก็จะรู้สึกแพ้อย่างประหลาด

“ฉันตกลง ฉันจะแข่งกับเธอถึงแม้ว่าจะไม่อยากแข่งก็เถอะ” เด็กสาวว่างตำราแพทย์ก่อนที่จะพูดอย่างหนักแน่น แต่เธอกลับต้องมาคิดเสียใจทีหลัง 

รินตัดสินใจเป็นน้ำยาที่อยู่ชั้นล่าง พร้อมกับอาหารกลางวันเพื่อมาให้ชายหนุ่ม ท่านั่งข้างๆก่อนที่จะพยายามหาเรื่องมาคุยกับเด็กหนุ่ม แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับคิดไม่ออก เด็กสาวผมฟ้าไม่มองหน้าเด็กหนุ่มเธอพยายามปอกผลไม้ที่อยู่ในมือให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

บรรยากาศได้เงียบงั้นไปสักพัก  ก่อนที่เด็กสาวผมฟ้าจะถามเด็กหนุ่ม“รู้สึกเหนียวตัวหรือเปล่า” ถึงแม้ปากจะกล่าวอย่างนั้นแต่ในใจของรินกับภาวนาให้เด็กหนุ่มปฏิเสธ 

วินมองท่าทางกระดากอาย ถ้าทำแบบนั้นทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าอาโออิได้ไปเล่าวีรกรรมของเธอให้กับเด็กสาวผมฟ้าฟัง “พวกนี้นี่คิดอะไรกันอยู่น้า”

“ฉันอาบน้ำให้เอาไหม” รินพยายามเอ่ย แต่น้ำเสียงของเธอนั้นเบาราวกับมด  เธอก้มหน้าไปมองผลไม้ที่อยู่บนมือ

เมื่อชายหนุ่มเป็นดังนั้นเขาจึงใส่หน้าปฏิเสธ หากถามว่าเขาอยากให้ผู้หญิงมาอาบน้ำเขาก็คงปฏิเสธ แต่เด็กหนุ่มก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นท่าทางอึดอัดของริน เขาตัดสินใจเปลี่ยนบทสนทนา 

“ฉันเบื่อจังเลย ถ้าไปเอาหนังสือมาอ่านให้ฉันฟังหน่อยสิ” 

คำกล่าวของวินทำให้รินถอนหายใจ ก่อนที่เธอจะพยักหน้าแล้วรีบเดินออกจากห้องไป 

เด็กหนุ่มรอแล้วรอเล่าก็ไม่พบว่าหญิงสาวผมฟ้าจะกลับมาเร็วๆนี้ เขาจึงตัดสินใจค่อย ๆ เดินไปยังห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวจะอาบน้ำ เด็กหนุ่มมองอ่างน้ำขนาดใหญ่ก่อนที่จะเตรียมตัวลงไปแช่ แต่ทันใดนั้นเองร่างกายของเขาก็กลับไม่ตอบสนอง  เด็กหนุ่มพลันรู้สึกว่าโลกค่อยๆหมุนติ้ว 

ก่อนที่ร่างของเขาจะสัมผัสกับขอบอ่างอาบน้ำ เด็กหนุ่มรู้สึกถึงมือนุ่มนิ่มที่รีบมาจับแขนของเขา  วินเงยหน้าพบกับใบหน้าที่แดงราวกับลูกแตงโม 

“ถ้าเธอจะอาบน้ำทำไมไม่บอกฉันก่อน เดี๋ยวฉันพามาอาบก็ได้” ถึงแม้เปล่าเก่ายังนั้น หากแต่เด็กสาวกลับหลับตา

ไม่ต้องใช้หัวสมองคิด เด็กหนุ่มก็รู้ได้ไม่ยากว่าตอนนี้เด็กสาวตรงหน้ากำลังอาย ท่าทางกับใบหน้าของรินทำให้เขารู้สึกอย่างประหลาด วินรู้สึกว่ามังกรของเขาตื่นจากการหลับไหล ยิ่งมองดูท่าทางที่น่ารักของเด็กสาว “ไม่เป็นไร เดี๋ยว

อาบน้ำเอง รินช่วยไปหาอะไรให้ฉันกินหน่อยสิ ฉันเริ่มหิวอีกแล้ว” เขาพูดพร้อมกับรูปท้องประกอบ

“เธอจะไม่เป็นไรแน่นะ ให้ฉันไปตามคุโระเอาไหม”

เด็กหนุ่มนึกถึงท่าทางตังใจกับการอ่านหนังสือของเด็กน้อยผมดำ ทำให้เขาไม่คิดจะกวน เขาส่ายศีรษะปฏิเสธ “ไม่เป็นไร” 

เมื่อเด็กสาวผมฟ้าเห็นท่าทางมั่นใจของเด็กหนุ่มผม หล่อนจึงละสายตาออกจากอ่างอาบน้ำ หลังจากนั้นรินจึงไปทำอาหารให้กับริน หลังจากเขาอาบน้ำชำระร่างกายจนเสร็จ สิ่งที่รอเข้าอยู่หลังจากการออกจากห้องน้ำก็คือ อาหารนานาชนิดที่รินทำให้เขารับประทาน

จีน่ากับอาโออิกลับมาจากการซื้อของ คุโระและชิโระหยุดเล่นแล้วเตรียมตัวมามารับประทานอาหารกลางวัน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เด็กหนุ่มรู้สึกมีความสุข ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะยังไม่พัฒนาไปเท่าทีควร แต่สำหรับเด็กหนุ่มแค่นี้มันก็พอแล้ว