(Dangerous) #ก็ผมอันตราย 01

มหาวิทยาลัย C
“ดาร์คๆ” ซีพียูเพื่อนรัก เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในมหา'ลัยเรียกเด็กหนุ่มหน้าตายที่กำลังฟุบหลับในคลาสให้ตื่น
เมื่อเจอเสียงเรียกที่เรียกบ่อยๆก็ตื่นขึ้นทันที  “อืม...” เสียงตอบรับจากเด็กหนุ่มที่เพิ่งตื่นขึ้นมาทำให้คนที่กำลังปลุกยิ้มแย้มขึ้นมา             “เลิกแล้วเหรอ” ดาร์คที่นั่งข้างๆซีพียูเอ่ยถาม
“ อื้อ เลิกแล้ว” เสียงของซีพียูที่ปลุกให้ดาร์คตื่นตอบกลับ

“ ไปห้องเชียร์กันเหอะ”

  “อือ” 

ห้องเชียร์ คณะวิศวกรรมศาสตร์

“ น้องๆครับมากันครบแล้วใช่ไหม!! ” เสียงของพี่ว๊ากที่ตะโกนอยู่หน้าห้องถาม
“มาครบแล้วครับ/ค่ะ” เสียงของปี1 ตะโกนกลับไปให้รุ่นพี่ได้รู้ว่าทุกคนมากันครบแล้ว
“ ถ้าทุกคนมาครบแล้วงั้นผมก็ขอบอกรายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมที่จะจัดขึ้นเพื่อต้อนรับปี1ในเร็วๆนี้นะครับ” พี่ว๊ากอีกคนพูดบอก ด้วยเสียงก้องกังวาล
“ กิจกรรมที่ใกล้จะถึงนี้พวกพี่อยากทดสอบน้องๆทุกคนว่ามีความแข็งแกร่งจริงๆหรือไม่ ซึ่งจริงๆแล้วมีเอาไว้คัดคนที่อยู่คณะของเราว่ามีคนประเภทไหนบ้าง โดยการแบ่งก็ง่ายๆเลยพวกพี่ๆจะมีคณะกรรมการในการตัดสินใจว่าแต่ละคนจะอยู่อันไหน ตัวอย่างเช่น พี่จัดอยู่ในพวกโหด พี่เลยได้มาเป็นพี่ว๊าก และคณะกรรมการของทางพวกพี่ๆก็คือ ปี3และปี4ทั้งหมด พวกพี่หวังว่าจะมีคนได้รับการคัดเลือกให้มาเป็นพี่ว๊ากต่อจากพี่ด้วย และอีกอย่างกิจกรรมจะเริ่มในอีก 1 ชม.” สิ้นเสียงพี่ว๊ากแล้วกลุ่มนักศึกษาปี 1 ก็ส่งเสียงฮือฮากันทั่วห้อง
“เฮ้ย! น้องคนนั้นน่ะที่ฟุบหลับอยู่ตรงนั้น” พี่ว๊ากอีกคนที่มองรุ่นน้องปี1ที่ฟุบหลับอยู่ตั้งแต่เดินเข้ามาถึงทำให้เขาไม่พอใจที่มีรุ่นน้องที่ไม่เคารพ ทำให้คนอื่นๆเริ่มหันมามองร่างบางที่ฟุบหลับอยู่หลังเพื่อน 
“เอ่อ…พี่ครับเค้าเป็นโรคง่วงนอนครับ ถ้าไม่นอนเขาจะหงุดหงิดเอาครับ” ซีพียูรีบบอกรุ่นพี่จนลิ้นแทบจะพันกัน ขออย่าทำอะไรดาร์คเลยนะ เดี๋ยวจะเป็นปัญหาใหญ่

 “นี่เพิ่งรู้จักกันใช่ไหม? ทำไมไปฟังที่เขาพูดโกหกล่ะ” 
“เอ๋? เปล่าครับผมเป็นเพื่อนสมัยเด็กน่ะครับ”
“แบบนี้ฉันเจอมาเยอะแล้วล่ะ ที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กเพื่อที่จะให้เพื่อนใหม่รอดจากการถูกทำโทษน่ะ เห็นหน้าตาน่ารักแต่ร้ายไม่เบาเลยนะ มานี่ลุกขึ้น!” พอพี่ว๊ากพูดจบก็ตรงไปกระชากเสื้อเด็กปี 1 ที่กำลังหลับไหลขึ้นมา
“ดาร์ค!!” 
“อืม…” เด็กหนุ่มหน้าตายเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนตนก็ตื่น พอเขาลืมตาขึ้นมาก็เจอกับรุ่นพี่หน้าเหียกที่กำลังประทุษร้ายกับเสื้อของเขาอยู่

“ใคร?” เขาถามชายที่อยู่ตรงหน้าของตนไปอย่างใจเย็น
“พี่ปี3” พี่ว๊ากตอบอย่างใจเย็น
“ออ..สวัสดีครับ” พอดาร์คสวัสดีเสร็จก็มองลงไปยังมือที่ถือคอเสื้อของตนอยู่
“และ กรุณาปล่อยเสื้อผมด้วยครับ” ดาร์คพูดเสียงเย็นทำเอาขนลุกซู่เลยทีเดียว

 “พี่อยากจะให้น้องโดนลงโทษครับ น้องต้องไปวิ่งรอบสนาม10รอบด้วยครับ”
“ขอโทษนะครับ ผมผิดอะไร”
“หึ ยังมีหน้ามาถามอีกนะว่าผิดอะไร ก็น้องหลับในห้องเชียร์ไงครับ” 
“ออ…หลับนี่เอง ผมเป็นโรคง่วงนอนน่ะครับ จำเป็นที่จะต้องนอนหลับจริงๆ”
“อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย”
“ผมเป็นโรคง่วงนอนจริงๆครับ”
“วิศวะไม่รับคนอ่อนแอครับ” 
“อืม..งั้นสินะ ผมแค่เป็นโรคง่วงเฉยๆทำให้ต้องการการนอนมากๆและที่ผมเข้ามาได้ก็เพราะสมองและโรคง่วงนอนไม่ส่งผลต่อแรงของผมหรอกครับ ผมก็ต่อยตีเก่งอยู่นะครับ” ดาร์คบอกประวัติให้กับพี่ว๊ากที่ตอนนี้กำลังเลือดขึ้นหน้าสุดฤทธ์ 

“มึง!! คิดว่ากูไม่กล้าต่อยเด็กเหรอวะ!!”

ผัวะ!

เมื่อพี่ว๊ากทนไม่ไหวก็รวบหมัดของตนพุ่งเข้าใส่ใบหน้าอันแสนน่ารัก และด้วยการที่เจ้าตัวโมโหจึงทำให้แรงไปปะทะที่หน้าแรงมากจนดาร์คล้มลงอยู่บนพื้น
“ดาร์ค! เป็นไรมากหรือเปล่า! เจ็บไหม?” ซีพียูพอเห็นเพื่อนล้มลงก็รีบวิ่งไปหา เพื่อที่ตนจะสามารถหยุดยั้งหายนะที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ได้
“ใจเย็นๆนะดาร์ค” ซีพียูพูดปลอบให้เขาทำจิตใจให้สงบ
“เหอะโดนแค่นี้ถึงกับลุกไม่ขึ้นเลยหรอวะ”
“หุบปาก” เสียงของดาร์คจะเรียบเฉยกลายเป็นน้ำเสียงที่เย็นเยียบจนใครๆที่ได้ยินต้องขนลุกซู่ เหมือนอุณหภูมิของห้องจะลดลงไปด้วย
“ของขึ้นเหรอวะ ไหนขอดูหน่อยว่าตัวเล็กอย่างงี้จะทำอะไรได้”
“กูบอกให้หุบปากไง!!” เสียงตะโกนอันดุเดือดทำให้ปี1ทุกคนรีบกระเถิบไปอยู่ด้านหลังห้องเชียร์เพื่อที่จะให้ตนไม่โดนลูกหลง
“เก่งดีนี่น่ากลัวใช่ย่อย กูว่ามึงคงไม่รอดแล้วว่ะเพราะกูมีเรื่องกับคนมานับไม่ถ้วน หึๆ”
“กระจอกว่ะ”คำพูดที่ใครๆก็เคยได้ยิน ได้ออกมาจากปากอิ่มสีชมพู 
“มึงว่าไงนะ” พี่ว๊ากที่อารมณ์เดือดปุดๆอยู่แล้วพอโดนว่าปุ๊ปก็ทำให้สูญเสียการควบคุมสติ ทำให้เขาวิ่งตรงไปยังที่ๆดาร์คยืออยู่
ผัวะ!!

ตุบ!!

เอื้อ!!

“ผมบอกพี่แล้วไงว่ากระจอกน่ะ”
ดาร์คที่สยบพี่ว๊ากในหมัดเดียว พูดดูถูกอีกฝ่ายทำให้เขาตะเกียกตะกายที่จะทำร้ายดาร์คต่อ
“ซี เรียกรถพยาบาลหรือยัง”
“อือ..เรียกแล้ว เราเดาว่าพี่เขาน่าจะกระดูกซี่โครงหัก”
“พี่ๆทุกคนครับผมขอโทษที่รบกวนด้วยครับ”
“ครับไม่เป็นไรครับ ได้มีคนสั่งสอนมันได้ซักทีมันก็หาเรื่องแบบนี้ทุกปีแหละ และพี่คิดว่าน้องทำเกินไปนิดหน่อย งั้นพี่ขอลงโทษน้องนิดๆหน่อยๆนะครับ”
“ตามสบายครับ”