ตอนที่ 1 บ้านหลังใหม่
ตอนที่1
บ้านหลังใหม่
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ เข้ามา”
“คุณชโลธร มาแล้วค่ะท่าน”
คุณสุพลนั่งบนเก้าตัวใหญ่ในห้องทำงานของเขา
“สำรวยเธอออกไปก่อน”
สำรวยเป็นแม่บ้านเก่าแก่ อยู่ที่บ้านนี้มานาน พยักหน้ารับ แล้วเดินออกไป
“สวัสดีคะท่าน”
ชโลธรยกมือไหว้คุณสุพล อย่างนอบน้อม
“อ่ะ นั่งลงก่อน ไม่ต้องเกรงใจนะ เธอก็เหมือนลูกหลานฉันคนหนึ่ง”
“ฉันเสียใจนะ กับเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวเธอ ฉันก็พยายามช่วยเท่าที่ทำได้”
“แค่นี้ก็เป็นพระคุณต่อครอบครัวหนูมากมายไม่รู้จะชดใช้ท่านยังไง หนูต้องขอบพระคุณท่านมากนะคะ”
ชโลธรกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ เธอนั่งก้มหน้านิ่งมีความคิดมากมายในหัว ทำไมตัวจริงของคุณสุพล กับที่เธอคิดไว้ต่างกันลิบลับ คิดว่าท่านคงเป็นตาเฒ่าหัวงูที่จ้องจะกินเด็กๆ แต่นั่นไม่ใช่เลยท่านเป็นคนสมาร์ท ดูอบอุ่น ดูใจดี ทำให้เธอคลายความกังวลไปได้เยอะ
“เธอต้องอยู่ดูแลฉันไปก่อนสักพัก แล้วค่อยหาอะไรทำ สำรวยคงเตรียมห้องไว้ให้แล้ว หนูไปพักก่อนเถอะ”
คุณสุพลกล่าวทำลายความเงียบภายในห้อง ก่อนจะบอกเธอไปพักหลังจากเธอเดินทางมาไกลจากต่างจังหวัด
“เชิญทางนี้เลยค่ะ คุณชโลธร”
สำรวยเชื้อเชิญให้เธอเข้าห้องที่ตัวเองได้จัดไว้ให้
“ขอบคุณมากนะคะป้าสำรวย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ มีอะไรที่หนูพอช่วยได้บอกได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขาดเหลืออะไรบอกป้าได้นะคะ คุณท่านใจดีและยังฝากให้ทุกคนในบ้านดูแลหนูด้วย”
ป้าสำรวยพูดไปยิ้มไป ท่าทางเป็นมิตรของทุกคนในบ้านทำให้ชโลธรคลายความกังวลใจไปได้มาก
“งั้นคุณชโลธรพักผ่อนเถอะค่ะป้าไม่กวนแล้ว”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะป้า”
หลังจากป้าสำรวยเดินลับตาไปหล่อนปิดประตูห้อง ล้มตัวลงนอนบนที่นอนพร้อมกับถอนหายใจแรงๆ เธอได้แต่หวังว่าการมาอยู่ที่นี่จะช่วยให้ทุกคนในครอบครัวเธอมีความสุข
“เฮ้ยย นี่มันห้าทุ่มแล้วหรอ”
ชโลธรเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ คงจะเป็นเพราะพิษจากการเดินทางมายาวนาน
“ เห้ออ เผลอหลับจนได้นะชลเอ้ย” ชโลธรบ่นอุบอิบให้ตัวเอง
“จ๊อก จ๊อก!! ดึกป่านนี้จะมีอะไรกินไหมเนี่ย”
หลังจากที่ดีดตัวลุกออกจากที่นอนได้ เธอจึงพาร่างบอบบางที่ตอนนี้หิวจัดจนจะกินช้างได้ลงไปสำรวจในห้องครัวชั้นล่างของบ้าน
“ห้าทุ่มกว่าแล้ว ทุกคนคงหลับหมดแล้วมั้ง”
เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ติดอยู่ผนังบ้านในห้องโถง ถ้าเดินลงมาจากบันไดก็จะมองเห็นพอดี จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัวแล้วเปิดไฟแล้วค่อยสำรวจในตู้กับข้าวมีสิ่งที่เธอต้องการพอดี
“นี่ไงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป กินๆไปก่อนแล้วกันเนอะ” หล่อนบอกกับตัวเอง
เพราะมัวแต่หาของกินอยู่ จนลืมสังเกตุไปว่ามีผู้ชายร่างสูงโปร่ง ในชุดทำงานเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนๆ และกางเกงสแล็คสีดำซึ่งดูเข้ากันกับหุ่นล่ำสันเป็นอย่างดี กำลังยืนมองอยู่หน้าประตูห้องครัว
“เธอเป็นใคร”
เธอหันหน้าออกมาจากตู้กับข้าว ด้วยความตกใจเธอจึงร้อง “ อุ๊ย” ในขณะที่ไม่ทันระวังชามในมือก็ร่วงลงพื้น
“เผล้ง!!!”
“นี่เธอทำอะไรของเธอ ตอบมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอเป็นใคร มาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง”
ชายร่างสูงปรี่เข้ามาหาเธอ มือใหญ่จับแขนเธอทั้งสองข้าง หน้าเขาอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอไม่ถึงคืบ โดยที่เธอยังไม่ทันระวังตัว จนหญิงสาวตกใจตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกเลยในตอนนี้ เอาแต่จ้องหน้่าอันหล่อเหลาของเขาและพูดอะไรไม่ออก
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 418
แสดงความคิดเห็น