ตอนที่4 ซาโตริเด็กสาวผู้ยากจน

ความเดิมจากตอนที่แล้วหลังจากที่ผมช่วยซาโตริจากกลุ่มนักเรียนหญิงทั้งสามคนได้สำเร็จแล้วนั้น ผมก็เดินขึ้นไปยังชั้นเรียน และเรย์จิจะช่วยซาโตริได้ไหม มาติดตามชมกันเลย ผมก็เลยบอกว่า เหนื่อยจังเลยแฮะวันนี้ หวังว่าซาโตริจะไม่เป็นไรนะ สเตลล่าเลยบอกว่า แล้วเราจะช่วยซาโตริยังไงดีล่ะ องค์หญิงเลยบอกว่า ฮะๆ องค์หญิงผู้นี้พร้อมช่วยทุกคนอยู่แล้ว เอาล่ะเรย์จิงั้นเราไป- สเตตัสเลยพูดเเซกขึ้นมาว่า ยังไงก็รอตอนพักก่อนดีกว่า ผมเลยตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า อืม นั่นสิ รอตอนพักแล้วกัน หลีงจากนั้นก็ถึงช่วงพัก ผมกับสเตลล่าก็เดินเข้าไปหาซาโตริ ผมเลยถามเพียงสั้นๆว่า ขอโทษนะครับเห็นคุณซาโตริรึเปล่า นักเรียนคนนั้นก็เลยบอกว่า อืม เดี๋ยวคุณซาโตริก็ขึ้นมาค่ะ คุณมีธุระอะไรรึเปล่าค่ะ ผมเลยตอบไปเพียงสั้นๆว่า อ๋อ ก็ นิดหน่อยครับ พอหลังจากนั้นก็มีกลุ่มนักเรียนสามคนกำลังเดินตรงมายัง ม.6ห้อง1 พอผมเห็นเลยทักซาโตริเพียงสั้นๆว่า ไง ซาโตริ พอซาโตริเห็นผมก็ถึงกับตกใจ แล้วบอกไปว่า คะ คุณที่ช่วยฉันไว้เมื่อวานนิค่ะ บังเอิญจังเลยนะค่ะ ผมเลยตอบกลับไปสั้นๆตามเดิมว่า ครับ บังเอิญจังเลย นีกเรียนที่อยู่ข้างๆซาโตริสะกิดซโตริแล้วบอกว่า ใครนะ คนรู้จักเหรอ ซาโตริเลยบอกไปว่า ขะ เขาเป็นคนช่วยฉันไว้เมื่อวานค่ะ นักเรียนที่อยู่ข้างๆซาโตริเลยบอกไปแค่ว่า เห๋ โชคดีจังเลยนะ ซาโตริเลยตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า ก็ คงงั้นค่ะ และซาโตริเลยถามต่อไปแค่ว่า ว่าเเต่คุณชื่ออะไรเหรอค่ะ ผมเลยตอบกลับไปว่า ฉันยังไม่ได้บอกชื่อฉันเลยสินะ ฉันชื่อ คิตากาว่าเรย์จิ และซาโตริก็เลยบอกชื่อตัวเองต่อว่า ส่วนฉันชื่อ ฮิเมจิม่า ซาโตริ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะค่ะ คุณเรย์จิ ผมตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า  ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะซาโตริพอหลัง จากนั้นทั้งผมและสเตลล่า ก็กลับเข้าห้องของตัวเอง พอถึงช่วงพักเที่ยงทั้งผม สเตลล่าฮานามารุ และ องค์หญิง ก็เดินไปยังโรงอาหาร พอถึงโรงอาหาร และพวกผมก็เข้าไปยังโรงอาหารเพื่อที่จะหาข้าวกินกัน สเตลล่า เลยบอกแค่ว่า แล้วนายจะทำยังไงกับซาโตริล่ะ เรย์จิ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า  นั่นสิ ลองช่วยเท่าที่ช่วยได้ไปก่อนแล้วกัน สเตลล่าเลยบอกว่า งั้นเหรอ ตามใจนายแล้วกัน ยังไงฉันก็ขอช่วยนายอีกแรง ผมเลยบอกขอบคุณสเตลล่าไปแค่ว่า ขอบคุณนะ สเตลล่า พอหลังจากนั้นพวกผมก็ยืนต่อคิวเพื่อที่จะสั่งอาหาร พอหลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เห็นซาโตริเข้าพอดี ผมเลยถามไปแค่ว่า เธอก็มา หาอะไรกินเหมือนกันเหรอซาโตริ ซาโตริเลยตอบกลับมาเพียงสั้นๆว่า ชะ ใช่ คะ พอผมสิ่งที่ซาโตริถืออยู่ผมถึงกับพูดไม่ออก สิ่งที่ผมเห็นคือ ขนมปัง1ชิ้น นํ้า1ขวดแล้วนมอีก1กล่อง ผมเลยถามต่อไปแค่ว่า เธอกินแค่นั่นอิ่มเหรอนั่น ซาโตริเลย ตอบเพียงสั้นๆอีกตามเคยว่า ค่ะ พอผมเห็นผมเลยถามไปอีกว่า ให้ฉันเลี้ยงไหมเธอกินเเค่นั้นไม่อิ่มหรอก ซาโตริเลยตอบกลับไปแค่ว่า จะดีเหรอค่ะ มาเลี้ยงฉันแบบนี้ ผมเลยตอบกลับไปว่า ก็เราเป็นเพื่อนกันมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน ฉันนั่งอยู่ตรงโต๊ะตรลโน้น ยังไงเธอก็มานั่งกินกับพวกเราสิและซาโตริก็ตอบกลับไปแค่ว่า คะค่ะ เดี๋ยวฉันตามไปนะค่ะ และผมเลยตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า ยังไงก็รีบมาหล่ะ  ผมเลยตะโกนบอกกับคนขายราเมงไปว่า  ขอโทษนะครับขอแบบนี้อีที่นะครับ คนขายราเมงเลยบอกว่า ได้เลยจ๊ะรอแปปนึงนะจ๊ะ พอหลังจากนั้นผมก็เดินไปนั่งกับพวก ฮานามารุ สเตลล่าและองค์หญิง  สเตลล่าเลยบอกแค่ว่า นายมาช้านะ เรย์จิ ไปทำอะไรมา ผมเลยบอกไปว่า ก็ไปคุยกับซาโตริมานะ ก็เลยมาช้า โทษทีนะ สเตลล่าเลยตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า อืม ช่างเถอะ หลังจากนั้นซาโตริก็เดินตรงมาตรงโต๊ะที่พวกผมนั่งกันอยู่ ซาโตริเลยบอกแค่ว่า ขอโทษนะค่ะ ขอนั่งด้วยคนได้รึเปล่า ผมเลยตอบกลับไปเพียงสั้นๆว่า ได้สิ เชิญเลย และซาโตริก็มานั่งกินข้าวร่วมกันกับพวกผม พอหลังจากนั้น โต๊ะข้างๆ ก็กินข้าวเสร็จ และมีนักเรียนหญิงคนนึง กำลังถือถาดอาหารเพื่อเอาไปเก็บ  พอนักเรียนหญิงคนนั้นเห็น ก็เลยบอกไปแค่ว่า นี่พวกนายจะให้ยัยนั่นมากินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกเธองั้นเหรอ ผมเลยบอกแค่ว่า ใช่ เธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า นักเรียนหญิงคนนั้นเลยบอกว่า ยัยนั่นนะมันยากจน  ถ้าอยู่กับพวกนายมากๆระวังจะเกิดเรื่องขึ้นนะ ฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ ขอตัวไปก่อนล่ะ  และสเตลล่าก็จับมือของนักเรียนหญิงคนนั้นเอาไว้แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นสเตล่าก็ตบไปที่หน้าของนักเรียนหญิงคนนั้น นักเรียนหญิงคนนั้นเลยบอกว่า นี่เธอตบหน้าฉันทำไมฉันเจ็บนะสเตลล่า เลยบอกไปแค่ว่า ฮึ เจ็บงั้นเหรอที่เธอมาว่าเพื่อนฉันมันก็สมควรโดนแล้วล่ะ  นักเรียนหญิงคนนั้นเลยบอกว่า  ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับยัยนั่นหรอกนะเป็นคนยากจนเเท้ๆแต่กลับมากินอาหารร่วมกับพวกนายยังไงก็ยอมรับไม่ได้ ที่นั่งคนยากจนอยู่ตรงใจ้างถังขยะโน้น รีบไปนั่งกินตรงนั้นซะสิ ไปดีกว่าอยู่นานมากแล้วเเล้วเหม็นกลิ่นสาปคนจนและสเตลล่าก็โมโหขึ้นมาอีกรอบแต่รอบนี้ผมจับมือของสเตลล่าไว้ แล้วบอกเพียงสั้นๆว่า พอเถอะ สเตลล่า สเตลล่าหันหันหน้ากลับมาแล้วบอกไปเพียงสั้นๆว่าแต่...! ผมเลยตอบกลับไปอีกว่า เอาน่าพอแค่นั้นเเหละ และผม ก็พูดต่อไปอีกว่า ก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกเธอคิดอะไรอยู่แต่มาทำให้เพื่อนของฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ฉันเองก็คง.ยอมไม่ได้เหมือนกัน ยากจนแล้วยังไง ยังไงก็เป็นคนเหมือนกัน ที่พวกเธอมาว่าเพื่อนฉันแบบนี้ฉันคงยอมไม่ได้ แต่ถ้าพวกเธอยังมาว่าเพื่อนฉันแบบมนั้นอีกล่ะก็...! หลังจากนั้นผมก็หยิบปืนออกมาแล้วจ่อไปที่หน้าของนักเรียนหญิงคนนั้นแล้วบอกว่า ถ้ายังมาว่าเพื่อนฉันแบบนั้นอีกล่ะก็ หัวเธอแหลกแน่ จำไว้ด้วย  สเตลล่าเลยบอกกับผมแค่ว่า ใจเย็นก่อนเรย์จิ เก็บปืนลงเถอะ หลังจากนั้นผมเลยเอาปืนลง ฮานามารุเลยเลยบอกว่า นายนี่ใจร้อนจริงๆเลยนะแต่เาเถอะสำหรับพวกนั้นเจอแบบนั้นเข้าไปคงจะไม่กล้ามาหาเรื่องพวกเราอีกแน่ องค์หญิงเลยบอกว่า ฮะๆ สมกับเป็นบริวารข้าน่าชื่นชมจริงๆพอหลังจากนั้นพวกผมก็กินข้าวเสร็จและซาโตริเลยบอกว่า งั้นฉันขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะค่ะ ผมเลยตอบกลับไปสั้นๆว่า อืม ได้สิ พอหลังจากนั้นซาโตริก็เดินไปหา ไอ กับ ริกะ ริกะเลยบอกว่า เป็นไงได้เรย์จิช่วยไว้น่าภูมิใจจริงๆ ไอเลยบอกแค่ว่า นั่นสิค่ะ น่าภูมิใจจัง ซาโตริเลยบอกเพียงสั้นๆว่า มะ ไม่หรอกค่ะ ริกะเลยบอกต่อไปว่า ดูเรย์จิก็ชอบเธอดีนะ ผู้ชายดีๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ ขอให้เรย์จิฝากดูแลเพื่อนของฉันท่าจะดี  ไอเลยบอกไปว่า นั่นสิค่ะงั้นเราไปหาคุณเรย์จิกันเถอะค่ะก่อนที่เขาจะไปซะก่อน จากนั้น ริกะก็ตะโกนเรียกผมเพียงสั้นๆว่า นี่ เรย์จิ ผมเลยหันกลับไปก็เจอเข้ากับริกะเพื่อนของซาโตริ ผมเลยถามแค่ว่า มีอะไรรึเปล่าถึงได้เรียกฉัน ริกะยิ้มก่อนที่จะเอามือของซาโตริมาจับมือของผมแล้วบอกว่า ฝากดูแลเพื่อนฉันด้วยนะถึงซาโตริจะ เป็นลูกคนจนอย่างที่ใครหลายๆคนเขาว่าแต่ถ้าอยู่กับนายพวกฉันสองคนคงไม่ต้องเป็นห่วงเนอะไอ ไอเลยบอกว่า ใช่ค่ะ เพราะงั้นฝากคุณซาโตริเพื่อนของพวกฉันด้วยนะค่ะ ผมเลยตอบกลับไปว่า อ่า ได้สิ ซาโตริฉันจะเป็นคนดูแลให้เองพวกเธอสองคนไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกนะ ไว้ใจฉันได้เลยฉันสัญญาว่าจะดูแลซาโตริเป็นอย่างดีเอง ริกะเลยบอกต่อไปว่าได้ยินแบบมนั้นค่อยดีใจขึ้นมาหน่อยฝากซาโตริด้วยล่ะเรย์จิ เห็นแบบนี้เพื่อนแบบมนี้เพื่อนฉันก็สวยน่ารักเอาเรื่องนะนายอย่าเผลอหลงรักล่ะ พอผมได้ยินดังนั้นผมถึงกับห้าแดงแล้วบอกไปแค่ว่า คะ ใครมันจะไปคิดอย่างนั้นล่ะ พอริกะได้ยินก็ถึงกับหัวเราะออกมาแล้วบอกว่า นายนี่ตลกดีจังเลยนะเพราะแบบนี้ซาโตริถึงได้ชอบนายรึเปล่านะ ผมเลยตอบกลับไปทั้งที่หน้าแดงๆแค่ว่า มะ ไม่รู้สิและริกะเลยบอกต่อไปอีกแค่ว่า ยังไงก็ฝากเพื่อนฉันด้วยนะเรย์จิฉันขอตัวไปก่อน ผมเลยตอบกลับไป,เพียงสั้นๆว่า แล้วเจอกัน พอหลังจากนั้นทั้งผม ซาโตริ และพวกสเตลล่าก็ขึ้นไปยังชั้นเรียนกัน หลังจากนั้น พวกผมก็มาถึงยังห้องเรียนและครูประจำชั้นก็เดินเข้ามาพอดีแล้วบอกว่า เอาล่ะนักเรียนทุกคนวันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเเนะนำให้รู้จักนะเชิญเลยจ๊ะ และก็มีเสียงตอบรับจากหลังประตูเพียงสั้นๆว่า ค่ะ พอนักเรียนใหม่เดินเข้ามาผมถึงกับตกใจและครูก็บอกกับนักเรียนใหม่แค่ว่า เชิญแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักสิจ๊ะ นักเรียนใหม่คนนั้นเลยตอบรับเพียงสันๆตามเดิมว่าค่ะ นักเรียนใหม่ก็เริ่มแนะนำตัวเองว่า ฉันชื่อ อามามิ ฮารุกะ จากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ พอผมเห็นฮารุกะผมก็ตกใจแล้วบอกแค่ว่า ฮะ ฮารุกะทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ฮารุกะเลยบอกแค่ว่า ก็เพราะ...! ผมเลยงงกับคำพูดที่ว่า ก็เพราะ...! อะไรล่ะนั่นฮารุกะเลยบอกต่อไปอีกว่า  ก็เพราะคิดถึงล่ะมั้งค่ะแต่ไมาได้เลยนะค่ะดาร์ลิ่ง ผมเลยตอบกลับไปว่า อ่า ไม่ได้เจอกันตั้งนานมากเลยเธอดูเปลี่ยนไปนะพอดูในรูปคล้ายๆกับผู้ชายแต่พอมาเจอตัวจริง...! ฮารุกะเลยตอบกลับไปว่าแต่ก่อนฉันก็เหมือนผู้ชายจริงๆนั่นแหละค่ะพอมาถึงตอนนี้ฉันเลยอยากเปลี่ยรตัวเองให้เป็นผู้หญิงมากขึ้นนะค่ะ ดาร์ลิ่งจะได้...! ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า จะได้ อะไรล่ะนั้น ฮารุกะเลยบอกต่อไปแค่ว่า จะได้ชอบฉันมากขึ้นยังไงล่ะค่ะและผมก็หน้าแดงจนพูดอะไรไม่ออกและตวามสัมพันธ์ของทั้งสองจะเป็นยังไงต่อฮารุกะจะทำยังไงกับเหตุการณ์ในครั้งนี้โปรดตดตามตอนต่อไป