ตอนที่ 7 (2)

เด็กสาวกับลุงยาวสวนกล้วยยักษ์

-A A +A
อ่านต่อ

ตอนที่ 7 (2)

หมวดหนังสือ: 

“อูยย พี่ยาว” 

อารมณ์ที่กำลังร้อนระอุ ส่งผลถึงท่าทางของจันทร์ 

ส่งผลถึงการตอบสนองทั้งหมดของร่างกาย 

ลุงยาวก้มหน้าเข้าหาจุกสีน้ำตาลของจันทร์ ดูดนมจากเต้าของเธอ  

จันทร์อยู่ในสภาพเหลืออดเหลือทน ดันเนินเข้าหาดุ้นของลุงยาว แม้ว่าจะไม่ค่อยถนัดนัก เพราะท่าทางลุงยาวจะยังไม่ยอมให้เอาเข้าง่าย ๆ 

แต่อารมณ์ของจันทร์มาถึงขีดสุดแล้วละ สองแขนอวบโอบกระหวัดรอบต้นคอของลุงยาวรั้งเข้าหาร่างของเธอ 

“ดันสิคะ จันทร์ไม่ไหวแล้ว” 

“ไม่กลัวเหรอ” 

“กลัวอะไรคะ” 

“ผมยังไม่เป็นหมันนะ” 

“ไม่ค่ะ ถึงขั้นนี้แล้วยังจะต้องกลัวอะไร” 

ผลุบบบบ.... 

ลุงยาวนี่ร้ายเหลือเกิน อาศัยจังหวะที่จันทร์ขอร้องวิงวอนอย่างร่าน ก็แอบเด้าเอวส่งดุ้นผ่านร่องรึงรัดที่เต็มไปด้วยน้ำเยิ้มของจันทร์เข้าไปอย่างง่ายดาย 

“อูยยยย” 

เสียงของจันทร์เสียวสะท้าน คล้องรัดต้นคอของลุงยาวเอาไว้อย่างแน่น ปากควานหารสจูบอันดุเดือดเลือดพล่านของเขา 

“จันทร์จ๋า” 

ลุงยาวส่งแท่งลำเข้าไปเยือนถึงหุบโพรงลึก รับรู้ถึงแรงตอดรัดอยู่ตลอดเวลา หลังจากนั้นคงไม่ต้องมีอะไรมายั้งเอาไว้ได้อีกแล้ว 

ลุงยาวกระทุ้ง 

จันทร์แอ่นรับ 

จันทร์กระทุ้ง ลุงยาวเกร็งแท่งลำเพื่อให้สามารถสอดเข้าสู่โพรงลึกสุดได้อย่างที่สาวใหญ่ต้องการ เสียงครวญครางของจันทร์ของลุงยาวเวลานี้แทบไม่เป็นภาษามนุษย์กันละ 

เหงื่อผุดพราว สองร่างสมสู่จนกระทั่งเสร็จสมในเวลาไม่นานนัก โดยเฉพาะจันทร์นั้นตอดกระตุกต่อเนื่อง  

ทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว สติกลับคืนมา ในอ้อมกอดชื้นเหงื่อของลุงยาว 

ไม่มีถ้อยคำพูดใด ๆ เพราะทุกอย่างได้แสดงออกมาจนหมดสิ้นแล้ว 

จันทร์เอง เวลานี้ไม่ได้คิดว่าจะให้ลุงยาวต้องมารับผิดชอบอะไรในชีวิตของเธอ ด้วยรู้ทั้งรู้ว่าลุงยาวไม่ได้มีเฉพาะเธอเพียงคนเดียวเมื่อไหร่กันล่ะ 

ใช่ว่าไม่รู้ 

ทุกคนที่เข้าไปหาลุงยาวถึงที่สวน รู้กันเต็มอกนั่นแหละว่าเขามีสาว ๆ มากมายอยู่แล้ว การที่เขาคิดจะปักหลักอยู่กับใครสักคนอย่างจริงจัง คงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก 

แม้ว่าทุกคนอยากจะให้เป็นอย่างนั้นก็เถอะ 

“พี่รีบกลับเถอะ เดี๋ยวผึ้งจะมาเจอเข้า” 

จันทร์ไล่ลุงยาวกลับ 

“คิดถึงจัง” 

“หูย รีบกลับสวนไปเถอะค่ะ อาจจะมีสาว ๆ รออยู่ก็ได้” 

ผู้หญิงนี่นะอดประชดประชันไม่ได้ รู้ทั้งรู้ และแม้จะยอมรับอยู่ในทีแล้วว่า เขายังมีอีกหลายคนรอคิว แต่ปากก็ยังอดไม่ได้ ต้องหลุดปากออกมาจนได้ 

“ถ้างั้น ว่าง ๆพี่จะมาหาใหม่นะ” 

“ค่ะพี่ยาว” 

จันทร์ถอนใจ มองตามหลังร่างของลุงยาวที่เดินจากไป สักครู่จึงได้ยินเสียงสตาร์ทรถ... 

“แม่!” 

เสียงของผึ้งเรียก ไม่ได้เรียกดังอะไร แค่เรียกตามปกตินั่นแหละ แต่ทำเอาจันทร์ถึงกับสะดุ้งโหยง ใบหน้าเปลี่ยนสี ต้องรีบปรับสีหน้าให้นิ่งเรียบ ไม่รู้ไม่ชี้ 

“รถใครอ่ะ” 

“เอ่อ...ไม่รู้สิ” 

ตอบ ใจเต้นรัวผิดจังหวะ ไม่ได้สบตากับลูกด้วย ไม่อย่างนั้นคงเผยพิรุธให้เห็นแน่ ๆ 

“เหนื่อยจังค่ะ” ผึ้งว่า 

ตอนนี้เอง จันทร์จึงเหลียวไปดู ผึ้งกลับมาจากทำรายงาน และซื้อของติดมือกลับมาด้วย “แม่ไม่ต้องออกไปตลาดแล้วนะ หนูซื้อมาหมดแล้ว” 

“ขอบใจนะ” 

ผึ้งมองหน้าจันทร์ ความเป็นเด็ก ไหนเลยจะรู้ว่า แท้จริงจันทร์ซุกซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ในใจ ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนระหว่างเธอกับลุงยาว 

เรื่องร้อน ๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น คราบรักอุ่น ๆ ที่ยังอยู่ในหลืบ 

ทุกอย่างยังเป็นความลับ และความเป็นผู้ใหญ่กว่านั่นเอง จึงสามารถปิดบังเอาไว้อย่างมิดชิด ผึ้งไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้หรอก 

“แม่” 

“ว่า...” 

จันทร์ละสายตาจากผึ้ง ใจอดเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ เมื่อได้ยินลูกสาวเรียก ตามประสาคนมีความลับความนัย 

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.