ตอนที่ 23 .. “ เพราะเธอคือลมหายใจ ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

เมาทุกขวด เจ็บปวดทุกเพลง – ดูโอเมย์

https://www.youtube.com/watch?v=QYdx57e_xWs

ขอขอบคุณ วง ดูโอเมย์ จาก ค่าย ลายไทยอินดี้ ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 23 .. “ เพราะเธอคือลมหายใจ ”

     พอกุ้งกลับมาถึงบ้าน นิดก็รีบวิ่งออกมารับถึงหน้าประตูรั้วใหญ่ก่อนจะเข้าตัวบ้าน พอถึงตัว นิดก็กระโดดหอมแก้มทันที จนดาวหมั่นไส้ เลยพูดเบาๆ “ตอแหลซะไม่มี สงสัยกลัวผัวไม่รัก” ดีนะที่นิดไม่ได้ยิน ไม่งั้นมีเรื่องแน่

“เหนื่อยไหมคะกุ้ง นิดเตรีมอาหารไว้ให้แล้วนะ ไป ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมาทานมื้อเย็นกัน”

“ครับ นิดเข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวผมปิดประตูและเก็บรถก่อน” นิดเอาใจ “ไม่ต้อง กุ้งไปเถอะ เดี๋ยวประตูรั้วเนี่ย นิดปิดให้เอง ไป”

     กุ้งหอมแก้มนิดให้รางวัล ที่วันนี้นิดน่ารักมาก นิดดันตัวกุ้งให้เข้ารถ และพอกุ้งขับเข้าไป นิดก็ปิดประตูและเดินไปหากุ้งที่โรงรถ

“ดาว แฟ้มพวกนี้ไม่ต้องเอาลงไปนะ เพราะพรุ่งนี้ ต้องใช้อีก เออ แล้วเรื่องของนุ่น พรุ่งนี้บ่ายพี่ถึงจะเข้าไปดูนะว่าเขาทำต่อไปถึงไหนแล้ว คืนนี้ดาวสรุปเรื่องที่ประชุมวันนี้ให้พี่ด้วย เพราะพี่จะได้ปิดเรื่องของนุ่นซะที จะได้จบเป็นเรื่องๆไป”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวคืนนี้ ดาวจะทำให้นะคะ แล้วไหนหละรางวัลที่จะให้หนูหนะ”

“รางวัลอะไร เริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องอีกแล้วนะดาว ไปไป อย่างอแง” พอเห็นกุ้งไม่ลงมาจากรถซะที นิดเลยเคาะกระจกเรียก

“ไป นิดมาเรียกแล้ว” เมื่อไม่เปิด นิดจึงเปิดเอง และนิดก็ดันตาไวเสียด้วย จนเห็นการกระทำที่จงใจของดาว

     เห็นดาวกำลังจะเอียงตัวมาหอมแก้มขวากุ้ง เพราะกุ้งกำลังหันไปหยิบกระเป๋าเขียนแบบพอดี

“ทำอะไรหนะอีดาว ฉันเห็นนะ” ดาวตกใจ ไม่นึกว่านิดจะเปิดประตู จึงรีบแก้ตัว

“เปล่า หนูแค่จะหันไปหยิบของข้างหลัง” ดาวแถแบบไม่เนียน ยังไงนิดก็ดูออกว่าดาวจะทำอะไร

“แล้วทำไมต้องหันไปหยิบตอนที่ผัวฉันหันไปด้วย อีนี้นี่วอนซะแล้วนะมึง” นิดชี้หน้าดาว

“ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะระวังจะอยู่ไม่ครบอาทิตย์ ถ้ามึงยังทำตัวเป็นอีแอบแบบนี้กะผัวกูอีก” ดาวหันหน้ากลับไปนั่งคอแข็ง

     กุ้งหันมาส่งกระเป๋าเขียนแบบให้กับนิด “มีอะไรกันเหรอ ผมได้ยินไม่ถนัด”

“ไม่มีอะไรหรอกกุ้ง แค่มีพวกตายอดตายอยากแถวนี้ มันมาขอส่วนบุญ” กุ้งงงกับสิ่งที่นิดพูด ขณะที่ลงมาจากรถ

“อย่าไปสนใจเลยคะที่รัก” นิดหอมแก้มกุ้งอีกครั้ง “ไป มานิดถือให้” แล้วนิดก็เดินเคียงข้างกุ้งเข้าบ้านไป

     ดาวซึ่งนั่งอยู่บนรถ ได้แต่นั่งหัวเสียและอารมณ์บูดอยู่คนเดียว สักพักจึงหันไปหยิบแฟ้มของตัวเองที่ต้องสรุปงานให้กับกุ้งคืนนี้ขึ้นมาและรีบลงจากรถทันที พอเข้าไปถึงห้องตัวเอง ก็โยนแฟ้มลงบนที่นอน

“อึ๊ย อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะอีนิด กูจะทำให้มึงแสบเข้าไปถึงรูทวารเลยมึง ไม่เชื่อก็คอยดูกูบ้าง”

     พูดจบก็เปลี่ยนชุดแล้วไปอาบน้ำทันที และออกไปนั่งทานข้าวรวมกับกุ้งตามปกติ โดยที่ไม่สนใจสายตาของนิดเลยแม้แต่นิดเดียว

\\\\\ +++++ \\\\\

     โรสถึงบ้านประมาณ 1 ทุ่ม แม่นมเดินออกมาดู “คุณหนูไปไหนมาคะ นมโทรไป พิณโทรไปก็ไม่รับสาย มาค่ะ มาทานข้าว”

“มื้อนี้หนูขอไม่ทานนะแม่ พ่อหนูขอตัวนะ หนูเหนื่อย หนูขอแค่นมกับขนมปังสองสามแผ่นก็พอนะแม่ ให้พี่พิณเอาขึ้นไปให้หนูข้างบนด้วย หนูขอตัวก่อน และขอร้อง อย่ามาถามอะไรหนูอีก ว่าวันนี้หนูหายไปไหนมา เพราะหนูขี้เกียจตอบ เข้าใจนะ”

“ได้ๆไม่ถามก็ไม่ถาม ไม่บอกแม่ก็ไม่ว่า ไป เข้าไปพักผ่อน” แล้วนมพลอยก็เดินลงไป เพื่อบอกให้พิณนำอาหารขึ้นมาให้โรสทาน

     พูดจบโรสก็เดินหน้ามุ่ยเข้าห้องไปทันที พอถึงที่นอนก็โยนกระเป๋าประจำตัวลงบนที่นอนแล้วหงายตัวลงนอนกับที่นอน เอามือปิดหน้า สักพักก็เสยขึ้นไปจนถึงผม โรสคิดถึงภาพเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่เช้าที่เจอกุ้ง และที่กุ้งจ้องมองเธอตลอดทั้งวัน รวมถึงออยและดาวที่มีพฤติกรรมแปลกๆที่โรสสามารถรับรู้ได้ว่าสองคนนี้ไม่ได้มาดีกับเธอแน่ สักพักโรสก็คิดขึ้นมาได้

“เอ๊ะ แล้วนี่เราจะมาคิดถึงเค้าทำไมอีกเนี่ย เค้าจะไปมีอะไรกับใคร เขาอยากจะคบกับใคร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราสักกะหน่อย แล้วทำไมเราต้องไปคิดถึงเขาด้วย เมียเขาก็มีแล้ว ทำไมต้องเธอด้วยนะ คุณนรากร บ้า ไปกันใหญ่แล้ว ไม่เอา ไม่คิด แกต้องไม่คิดถึงเขาโรส แกต้องไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด โอ๊ย ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ ไหนบอกว่าลืมเค้าได้แล้วไวไง โรส ทำไม ถึง..”

     พิณเคาะประตู แล้วก็เปิดเข้ามาพอดี โรสจึงเด้งตัวลุกขึ้นมาได้ “เอาวางไว้ตรงนั้นแหละพี่ และช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้หนูด้วย”

“คุณหนู พี่ขอถามอะไรจริงๆสักข้อ แล้วอย่าโกรธพี่นะ” พิณยื่นผ้าเช็ดตัวให้โรสและถาม

“ถามอะไรหละ หนูยังไม่รู้คำถาม หนูเลยตอบไม่ได้ ว่าหนูสมควรจะโกรธไหม”

“คุณหนู ยังรักคุณกุ้งอยู่ไหม” นี่แหละเลยทำให้โรสต้องอึ้งไปเลย เงียบกริบและหันหน้าหลบพิณทันที

“ไม่รู้ หนูตอบไม่ถูก พี่อย่ามาถามหนูเลยกับคำถามนี้ หนูตอบพี่ไม่ได้” โรสไม่รู้จะบอกพิณยังไงดี เพราะใจนึงก็รัก ใจนึงก็เกลียด

     เพราะเธอคือลมหายใจของฉันไปเสียแล้วโดยปริยายในความคิดของโรส ขอแค่ให้ได้เห็นหน้าและได้คิดถึงก็เพียงพอแล้ว ตราบใดที่กุ้งยังมีนิดอยู่ โรสจึงไม่สามารถพูดความจริงกับพิณได้ ถึงโรสจะรักและอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับกุ้งมากเพียงใดก็ตาม มันก็คงเป็นได้แค่เพียงความฝันเท่านั้น โรสจึงไม่สามารถบอกใครให้รู้ถึงความจริงในส่วนนี้ได้

“แล้วอยู่ดีๆพี่มาถามหนูเรื่องนี้ทำไมเนี่ย” พิณเดินมาจับมือทั้งสองของโรสบีบไว้เบาๆ

“ก็เมื่อตอนเย็นนะซิ พี่เห็นคุณออยและเด็กอีกคนที่มากับคุณกุ้งหนะ เขามีทีท่าแปลกๆเหมือนจะแย่งคุณกุ้งกัน พี่มองปร๊าดเดียวก็รู้แล้วว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ พี่เลยมาถามคุณหนูอีกครั้งไงคะเพื่อความแน่ใจ ว่าคุณหนูจะไม่เสียใจที่ทำแบบนี้ลงไป”

“พี่พิณ พี่ก็รู้ว่าพี่กุ้งมีใคร ถึงหนูจะรักและอยากอยู่กับพี่กุ้งมากแค่ไหน แต่มันเป็นไปไม่ได้ พี่อย่ามารื้อฟื้นเรื่องนี้อีกเลย ใครจะทำอะไร ใครตบตีเพื่อจะแย่งใคร หนูคงไม่อยากที่จะไปรับรู้อะไรอีกแล้วหละ นะพี่นะหนูขอร้อง ต่อไปนี้อย่าได้เอาเรื่องนี้มาถามหนูอีกตราบใดที่พี่กุ้งไม่โสด หนูขอตัว พี่ออกไปได้แล้ว อาบน้ำเสร็จหนูจะนอนเลย”

     พิณปล่อยมือโรสและเดินออกไป ก่อนออกไปยังหันมามองโรสอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง โรสเดินเข้าห้องน้ำแบบคนไม่มีชีวิตจิตใจ พอปิดประตู ก็เปิดน้ำอุ่นแล้วลงไปนอนแช่ สักพักก็เลื่อนตัวลงไปจนมิดหัว และก็โผล่หน้าขึ้นมา

“เพราะเธอคือลมหายใจของฉันนรากร ฉันถึงต้องทำแบบนี้ ในเมื่อเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ฉันก็ขอมีความสุขเท่าที่ฉันจะทำได้ก็พอ หนูรักพี่นะพี่กุ้ง ขอให้รับรู้ไว้ด้วย แต่ในเมื่อโชคชะตา มันเป็นแบบนี้ เราก็ต้องยอมรับมัน หนูจะไม่มีใครอีก นอกจากพี่ เพราะพี่คือลมหายใจของหนู หนูขอแค่นี้แหละ แค่นี้หนูก็มีความสุขแล้ว ที่พี่มาต่อลมหายใจให้ แค่ได้เห็นหน้าทุกวันๆ หนูขอแค่นี้จริงๆ”

>>>>> ***** <<<<<

     วันเวลาผ่านไป ทุกคนก็ทำงานตามเวลาของตัวเองไป กุ้งให้ดาวไปคุมงานที่ไซด์ของนุ่นอีก 3 วันจนรั้วชั่วคราวสามารถล้อมได้หมดและสามารถลงเสาเข็มต้นแรกได้ทันทีตลอดเวลา ถ้าเมฆเข้ามาดำเนินการต่อ ส่วนโรสกับออยก็มีความสุขที่ได้ทำงานควบคู่กันไป โดยออยจะอยู่กลางแจ้งกับดาวในสถานที่ก่อสร้าง ตอนนี้ดาวเก่งแล้วกับเรื่องการถมดินปรับพื้นที่ สามารถสั่งคนรถได้ กุ้งไว้ใจให้ดาวทำตรงนี้ บางครั้งสองคนนี้ก็ยังคงเป็นคู่กัดกันตลอด เวลาที่ทำงนร่วมกัน

     กุ้งจะหาเวลาและโอกาสไปหาโรสที่ออฟฟิตเป็นประจำ จนบางครั้งดาวกับออยก็ไม่ค่อยจะพอใจนัก บางครั้งโรสก็เบื่อกับการที่สองคนนั้นมาทะเลาะเพราะแย่งผู้ชายต่อหน้าเธอ เธอจึงแกล้งออกไปติดต่องานภายนอกดีกว่า เช่นติดต่อที่เขตเพื่อขอเลขที่บ้าน หรือประปาเพื่อขอน้ำ รวมถึงการขอไฟฟ้าเพื่อใช้ในการก่อสร้าง กุ้งอาสาไปรับไปส่ง จนโรสต้องยอมใจ ให้ไปบ้าง ไม่ให้ไปบ้างตามอารมณ์ของเธอว่าวันนั้นสองสาว ออยกับดาวจะทำให้เธออารมณ์บูดระดับไหน “ให้พี่ไปส่งนะ นะ คนดีของพี่” โรสทำหน้าเบื่อๆ

“ไม่ คุณอยู่ที่นี่แหละ ดิฉันไม่อยากให้งานเสีย อีกอย่าง ดิฉันไปเองได้ รถดิฉันก็มี” กุ้งจับมือโรสมาหอมจึงใจอ่อน “เออๆไปๆเร็ว”

***** >>><<< *****

   ถึงนิดจะขับรถมาเองจากบ้านแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่เคยไว้ใจกุ้งกับดาวสักเท่าใด เลยจอดรถทิ้งไว้ที่บ้านแล้วนั่ง Taxi ไปทำงานเหมือนเดิมและยังให้กุ้งมารับเสมอตามปกติ เพราะระยะหลัง นิดเริ่มไม่ไว้ใจดาวหลังจากเห็นพฤติกรรมวันนั้นในโรงรถ

     นิดมักจะคอยจับตาดูดาวตลอดเวลาตอนที่อยู่บ้าน แต่ก็ไม่เคยจับได้คาหนังคาเขาสักที เพราะตื่นทีไรก็บ่ายทุกที สามีไปทำงานแล้ว จะไม่ให้ตื่นแบบนั้นได้อย่างไร ก็กุ้งเล่นวางยาทุกคืนตอนที่ดาวอยู่ที่นี่ เวลานิดตื่นมาทีไรจึงปวดหัวตลอดแบบหาสาเหตุไม่ได้

     เนื่องจากดาวขอให้กุ้งมานอนกับเธอในตอนเช้าของทุกวันประมาณ 6 โมงก่อนออกไปทำงานจะได้มีเวลาหาความสุขบ้าง ไม่งั้นดาวไม่ยอมจะบอกจริงกับนิดท่าเดียว กุ้งเลยต้องยอม แต่มีข้อแลกเปลี่ยนเช่นกันคือ เวลาอยู่ข้างนอก ดาวห้ามหึง ห้ามหวง และห้ามแสดงความเป็นเจ้าของโดยเด็ดขาด ไม่งั้นสิ่งที่ดาวขอมาเป็นอันยกเลิกและโมฆะ ดาวก็ตกลง

     และอีก 2 ข้อ ก็คือ1.ตอนเย็นหลังจากกลับมาถึงบ้านแล้ว จันทร์-พฤหัสฯ นิดจะอยู่บ้าน ห้ามมาวุ่นวายกับเขา อยากทำอะไรก็ทำไป และ 2.วันศุกร์-อาทิตย์ เวลาไปรับนิด ดาวห้ามไปด้วย ให้รออยู่บ้าน ถ้าทำได้ก็อยู่ต่อได้ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็กลับบ้านเลยทันที ดาวรับปากทุกอย่าง ไม่งั้นอดได้อยู่กับคนที่เธอรัก เพราะเธอคือลมหายใจของฉันดาวคิดเช่นนั้น

<<<<< ===== >>>>>

     คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์ ดาวจึงขอกุ้งบ้างเพื่อเป็นการเอาคืน เนื่องจากกุ้งขอดาว 3 ข้อ ดาวเลยขอกุ้งอีกแค่ข้อเดียว

“พี่กุ้งจะไปแล้วเหรอ” กุ้งพยักหน้า หลังจากทำงานเสร็จและอาบน้ำเป็นที่เรียบร้อยเพื่อจะไปรับนิด

“พี่ขอหนูตั้ง 3 ข้อ หนูขอพี่แค่ข้อเดียวหนูขาดทุน ดังนั้นตอนนี้หนูจะขอพี่อีก 1 ข้อ ถ้าพี่ไม่ให้ คืนนี้หนูจะบอกความจริงกับเมียพี่ว่าเราเป็นอะไรกัน” กุ้งหยุดเดินและรีบเดินกลับมาหาดาวทันที

“ดาวจะเอาอะไรอีก ถึงมาได้กล้ามาขู่พี่แบบนี้ คิดเหรอว่าพี่จะยอม”

“ไม่ยอมก็ต้องยอม ไม่เชื่อก็ลองดู” กุ้งเอาสองมือจับไหล่ดาวและจ้องหน้า

“ดาวจะขออะไรว่ามา” กุ้งพูดเสียงแข็งใส่

“ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ก่อนออกไปรับเมียพี่ พี่ต้องเอากับหนูก่อน เสร็จแล้วค่อยไป ถ้าจะให้หนูเอาแต่ตอนเช้าอย่างเดียว หนูไม่ยอม รีบก็รีบ บางวันก็ไม่เสร็จ แต่ถ้าเป็น ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เวลานี้ปลอดภัยแน่ เพราะมีใคร จะเอากันตอนไหนก็ได้ เพราะไม่มีใครมารบกวน ว่าไง จะยอมทำตามข้อตกลงหนูไหม” กุ้งไม่มีทางเลือก ต้องยอมทำตาม กุ้งพยักหน้า ดาวดีใจมาก ไม่รอช้า ดาวรีบดึงกุ้งเข้าห้องทันที

     ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พอดาวเสร็จได้สมอารมณ์หมายแล้ว ก็ปล่อยกุ้งไปตามคำสัญญา วันนี้กุ้งเลยมารับนิดสายไปนิดนึงจนทำให้นิดหงุดหงิด เพราะยืนรอนานมาก ผิดเวลาไปถึง 15 นาที ช่วงนี้ชัชวาลย์ไม่มาเพราะกำลังวุ่นๆกับการสร้างห้องจัดเลี้ยงใหม่อยู่

     คืนนี้ออยก็มาเที่ยวอีกตามประสาสาวโสด เธอมากับเพื่อนกลุ่มเดิมแต่ไม่ได้ชวนโรสมา เพราะถือว่าทำงานด้วยกันเจอหน้ากันอยู่ทุกวัน ขากลับเดินออกมากับเพื่อนจะไปขึ้นรถ เหลือบตาไปเห็นกุ้งพอดีขณะที่กำลังจะเข้ารถ เห็นกุ้งรีบเดินไปยังผับ ออยจึงบอกเพื่อน “พวกแกรอฉันที่นี่แป๊บนะ เดี๋ยวฉันมา” พวกเพื่อนๆพยักหน้า แล้วออยก็เดินกลับเข้าไปที่ผับอีกครั้งเพื่อดูกุ้งว่ามาทำไมที่นี่

     กุ้งเดินหายเข้าไปในผับเพราะนิดรอกุ้งข้างนอกไม่ไหว เมื่อย ยุงก็เยอะ ออยมองหากุ้ง “เอ พี่กุ้งหายไปไหนเนี่ย ไวจัง” ไม่นานก็เห็นนิดเดินควงแขนออกมากับกุ้งจากผับ ด้วยความสงสัย ออยจึงไม่รอช้าเดินตรงไปหากุ้งทันที แต่ไม่ได้ถามกุ้งในครั้งแรก

“นี่เธอเป็นใคร ทำไมถึงได้มาจับแขนแนบชิดกับพี่กุ้งแบบนี้” กุ้งรีบดึงออยไปอีกทาง ปล่อยให้นิดยืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว

“ออย ทำอะไร มีอะไรทำไมถึงไม่ถามพี่ก่อน อยู่ดีๆไปถามเขาแบบนั้นได้ยังไง นั่นนิดเมียพี่”

“อะไรนะ เมียพี่ แล้วยัยโรสหละ พี่เอายัยโรสไปไว้ที่ไหน นี่พี่อย่าบอกนะว่า พี่คบซ้อนหนะ พี่ทำแบบนี้กับเพื่อนหนูได้ยังไง”

    กุ้งเข้าใจว่า ออยคิดว่าโรสกับเขาเป็นแฟน/ผัวเมียกัน โดยที่ยังไม่รู้ว่า ที่แท้เราสองคนได้เลิกกันไปตั้งนานแล้ว จึงสวมรอยทำเนียนไปก่อน เพื่อจะให้เรื่องยุติ และจะได้แยกย้ายกลับบ้านไป แต่เรื่องมันกลับไม่เป็นอย่างที่กุ้งคิดซะแล้ว เมื่อออยได้ช่องที่จะได้อยู่และครอบครองกุ้งแบบโรสจับไม่ได้และรู้แล้วว่าเธอจะแย่งสามีเพื่อนได้ยังไง แบบไม่มีความผิดภายหลัง หากโรสจับได้ ออยจึงรีบชิงยื่นข้อเสนอก่อนทันที ก่อนที่กุ้งจะพูดอะไรออกมา “ห้ามบอกโรสเด็ดขาด เข้าใจไหมเรื่องนี้ ว่าพี่มีนิดอีกคน ได้ไหม ถือว่าพี่ขอ”

“ได้ หนูตกลง แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” ออยยิ้มออกมาทันที เข้าแผนเธอแล้ว หาวิธีตั้งนานยังหาไม่ได้ กลับมาได้จังหวะง่ายๆซะงั้น

“ว่าไป ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงจนเกินไป พี่ก็ให้ได้ แต่ถ้ามากเกินไป พี่ก็คงจะต้องปฏิเสธ”

“หนูไม่ขออะไรพี่มากหรอก แค่ต้องตามใจหนู ก็พอ” กุ้งทำหน้างง ไม่เข้าใจ ว่าออยต้องการอะไร ทำไมถึงต้องขอแค่นั้น

“ได้ แค่นี้ใช่ไหม” ออยยิ้มและพยักหน้า แต่นิดไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเห็นกุ้งจับแขนซ้ายออยไว้ตลอด เหมือนจะมีปากเสียงกัน นิดจึงเดินเข้ามาและไม่ทันที่จะถามอะไร นิดตบหน้าออยที่แก้มซ้ายด้วยมือขวาอย่างแรง จนออยหน้าหัน

     ออยเป็นคนที่ไม่ยอมใครอยู่แล้ว อยู่ดีๆเมื่อโดนตบโดยไม่มีสาเหตุ ก็เอาคืนซิครับ ตบกลับทันที ตั้งแต่นั้นจึงเกิดมวยหญิงทันที ทั้งสองล้มกลิ้งตบกันไปมาที่หน้าผับ เพื่อนๆของออยรอนานแล้วจึงเดินมาตามเห็นออยกำลังตบกับนิดอยู่จึงหาช่องเข้ามาแยก กุ้งได้จังหวะดึงนิดออกมา เพื่อนๆออยจึงเข้าไปดึงออยออกมาเช่นกัน กุ้งโกรธนิดมากและเข้าไปขอโทษออย

“ออยเป็นอะไรมากไหม พี่ขอโทษแทนนิดด้วย” ออยเอามือเช็ดเลือดที่ปากและถุยลงพื้น

“นิดหน่อยพี่ แต่หนูไม่เข้าใจว่า อีนี่อยู่ดีๆมันมาตบหนูทำไม หนูไม่เข้าใจ รู้จักเหรอก็ไม่”

    เพราะนิดหวงกุ้งมากจึงประกาศต่อหน้าออย “ผัวกู ใครอย่าแตะ” ออยเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันที

“เหรอ แต่ขอโทษ ผัวมึงหนะมีคนแตะไปแล้ว อยากรู้ไหมว่าใคร แต่ไม่ใช่กูแน่ ถ้ามึงอยากรู้ กูจะบอกให้เอาบุญ เอาไหมอยากรู้ไหม”

     นิดยังไม่หมดความบ้า ชี้หน้าออย “ใคร ถ้ามึงแน่จริงมึงบอกมา อย่าแค่มาหลอกมายั่วให้กูโกรธ กูไม่หลงกลมึงหรอก อีหน้าด้าน”

“ได้” กุ้งรีบดันออยออกไปให้ห่างจากนิดและส่ายหน้า เพื่อบอกให้รู้ว่า อย่า เพราะไม่งั้นได้ตบกันอีกรอบแน่

“ได้ ถ้าพี่จะไม่ให้หนูบอกเรื่องโรสกับมัน พี่ต้องลงโทษเมียพี่เดี๋ยวนี้ หรือจะทำอะไรก็ได้เพื่อทดแทนกับสิ่งที่มันได้กระทำลงไปกับหนูเมื่อกี้ เพราะหนูไม่ได้ผิดอะไรเลย อยู่ดีๆมาทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ได้ยังไง”

     เพราะออยมั่นใจว่านิดก็ยังคงไม่รู้เรื่องของโรสเช่นกัน ทั้งๆที่นิดรู้แล้ว แต่ออยนั่นแหละที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย เรื่องมันเลยยุ่งและวุ่นพันไปมากันอยู่แบบนี้ ต่างคนก็ต่างหลอกกันเอง กุ้งหลอกออยและดาว ออยหลอกโรสและกุ้ง โรสหลอกออยและกุ้ง ดาวหลอกนิด สุดท้ายออยก็กลับมาหลอกนิดอีกที

     เมื่อกุ้งยังเงียบ ไม่มีคำตอบ อยยจึงขู่กุ้งอีก “เอ จะบอกโรสดี หรือ จะบอกนิดดีหว่า ว่าพี่กำลังคบซ้อนถึงสองคน เอ หรือยังติดต่อใครคนใดคนหนึ่งอยู่” ออยได้โอกาส จึงรีบต้อนกุ้ง อีกอย่างกุ้งไม่อยากที่จะมีเรื่องกับนิดในตอนนี้ เพราะดาวยังอยู่ที่บ้านอีกคน

     ออยได้เปรียบกุ้งในเกมส์นี้ จึงพูดไปตรงๆเลยไม่เก็บเงียบไว้อีกแล้ว เพราะเธอคือลมหายใจของฉัน ออยคิดแบบนั้น ออยบอกกุ้งไปตรงๆ “หนูชอบพี่ ถ้าพี่ยอมมาคบกับหนู หนูจะไม่เอาเรื่องมันที่ตบหนูเมื่อกี้ แล้วไม่บอกมันเรื่องโรส และไม่บอกโรสเรื่องมันด้วย เอาไง หนูมีทางให้พี่เลือกแค่นี้ Yes Or No โรงพักอยู่แค่นี้เอง ไม่ยาก” กุ้งไม่มีทางเลือก เพราะออยไม่เหลือทางออกไว้ให้เขาเลย

     กุ้งจึงยอมทำตามที่ออยขอ ไม่งั้นคืนนี้ไม่จบแน่ อีกอย่างถ้าเรื่องถึงโรงพักคงไม่ดีแน่ จะส่งผลกับงานที่กำลังทำอยู่ รับรองเรื่องใหญ่แน่ ยังไงนิดก็ผิดเต็มๆ “ได้ พี่รับปากคบกับหนู ถ้ามันจะทำให้จบเรื่องทุกเรื่อง”

“แน่นะ ถือว่าเราเป็นแฟนกันแล้วนะ แล้วอย่าลืมสิ่งที่พี่พูดกับหนูคืนนี้แล้วกัน ไม่งั้นเรื่องยาวแน่”

“ออยก็รู้ว่าพี่เป็นคนยังไง คำไหนคำนั้น ขออย่างเดียวคืนนี้ขอให้เรื่องจบเป็นพอ”

“ถ้าพี่รับปาก หนูก็เชื่อ จบก็จบค่ะคุณแฟน นี่หนูทำเพื่อพี่เลยนะคะที่รัก”

     กุ้งรับปากออย เรื่องจึงจบลงอย่างง่ายดาย กุ้งเดินกลับมาหานิด “ไปกลับ ผม Clear ให้แล้ว เรื่องจะได้ไม่ต้องถึงโรงพัก ไป” กุ้งลากนิดไปขึ้นรถทันที “กุ้งหนะปล่อยนิดนะ นิดจะตบมัน”

“นิด” กุ้งมองหน้านิดและบีบแขนขวานิดอย่างแรง นิดเจ็บ รู้ว่ากุ้งเริ่มโกรธจึงต้องยอม “ปล่อยๆนิดเจ็บ จบก็จบ กลับก็กลับ”

     นิดยอมเดินขึ้นรถกลับโดยดี ออยขับรถผ่านมาเยาะเย้ย “กลับก่อนนะค่ะ ที่รัก..ของคนอื่น” นิดอยากจะลงไปตบออยอีกรอบ แต่ไม่ทันแล้ว ออยขับรถสปอตคันหรูไปไกลแล้ว กุ้งไม่อยากจะสนใจ ส่ายหัว แล้วรีบออกรถ ตรงกลับบ้านทันที

     เมื่อถึงบ้าน กุ้งก็บอกนิดอีกครั้ง ทะเลาะกันเสียงดังตรงบันได ก่อนขึ้นห้อง จนดาวแง้มประตูออกมาดูต้องแอบฟัง

“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วนิด ไอ้เรื่องอารมณ์ร้อนตบคนไม่เลือกหน้าเนี่ย รู้ไหมว่าคนที่คุณตบนั่นหนะใคร ลูกรัฐมนตรีช่วยเชียวนะ ถ้าเค้าเอาเรื่องคุณขึ้นมา ผมก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้นะจะบอกให้” นิดไม่สนใจ เดิน ตุ๊บๆๆๆ อย่างดังขึ้นบันไดเข้าห้องปิดประตูดังโครม

     กุ้งโมโหมากจริงๆ หันหน้ามายังห้องของดาว เห็นดาวยืนมองกุ้งอยู่ แต่ดูจากสีหน้าแล้วบึ้งขนาดนั้น บรรยากาศไม่ดีแน่ จึงรีบปิดประตูทันที “น่ากลัวหวะ ไม่เคยเห็นพี่กุ้งมีอาการแบบนี้มานานแล้ว” ดาวรีบวิ่งขึ้นเตียงนอนแล้วนอนเลยทันที ไม่ทำต่อแล้วงาน

     กุ้งพออารมณ์เย็น ก็เดินขึ้นห้องไป พอเข้าห้องก็ล้มตัวลงนอนทันที เพราะ อาบน้ำมาแล้วถึงสองครั้ง โดยไม่ได้เปลี่ยนชุด นอนทั้งชุดนั้นแหละ นิดออกมาจากห้องน้ำ เห็นกุ้งนอนทั้งชุดนั้นก็ปลุกกุ้ง เพื่อที่จะให้เปลี่ยนชุด แต่กุ้งไม่สนใจ ไม่ตื่นด้วย ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงหลับเร็ว นิดโกรธตัวเองมากที่ทำตัวไม่ดีในคืนนี้เลยอดเอากับกุ้งเลยคืนนี้

     แต่ด้วยความเคยชินและหวังดี นิดอยากให้กุ้งนอนแบบสบายๆก็เลย ค่อยๆเอาชุดของกุ้งออกอย่างช้าๆ ค่อยๆแกะเข็มขัดออกและดึงกางเกงสแลคออก คงเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ส่วนเสื้อก็ดึงเสื้อยืดออกและดึงผ้าห่มมาห่มให้ ก่อนเดินไปนอนก็ก้มลงไปหอมแก้มและหน้าผาก “นิดขอโทษนะกุ้ง ที่ทำตัวไม่ดีในวันนี้ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะที่รัก” จากนั้นนิดก็เปิดไฟที่หัวเตียงและเดินไปปิดไฟใหญ่ ทานนมตามปกติที่กุ้งเตรียมไว้ให้ทุกวัน นิดทานจนชินเสียแล้ว ถ้าไม่ได้ทาน จะนอนไม่หลับ

***** ----- *****

     เช้าวันใหม่ ออยก็รีบทวงสิทธิ์แฟนจากกุ้งทันที กุ้งจึงทำข้อตกลงกับออยเสียก่อน คล้ายๆกับดาว คือ 1.ห้ามแสดงออกว่าเป็นอะไรกัน ห้ามหึง ห้ามหวงและแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าใครๆในเวลางาน 2.ถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรเข้ามาหาบ่อยนัก ให้ส่งข้อความมาเป็นพอ ถ้าว่างจะโทรกลับเอง และ3.อย่าหอมแก้มหรือจูบ ในที่สาธารณะ นอกจากจะอยู่ในที่เฉพาะของเราเท่านั้น ออยรับปาก เพราะไม่งั้น ข้อตกลงที่เธอขอไว้กุ้งจะขอยกเลิกเหมือนกัน ออยจำเป็นต้องยอม เพื่อแลกกับการที่ได้คบกับกุ้งแบบเปิดเผยสักที

\\\\\ ----- /////

     วันนี้วันเสาร์ที่ 16 นุ่นชวนเอียดมาเป็นเพื่อน เพื่อที่จะดูรูปทั้งหมดที่เมฆ ล้างเสร็จแล้ว เพื่อที่จะนำมาลงใน Web และนิตยสาร เพื่อโปรโมทและขายสินค้าของเธอ นุ่นนัดให้เมฆมาเจอที่ห้างที่ใกล้ที่สุดคนละครึ่งทาง

“นี่ครับน้องนุ่น รูปตัวอย่างทั้งหมดที่พี่ล้างออกมาแล้วอยู่ในอัลบัมล์นี้นะ ส่วนต้นฉบับทั้งหมด ก็อยู่ในแฟลชไดร์ฟนี้ทั้งหมดรวมทั้ง ไฟล์วิดีโอ สปอตที่จะยิงขึ้น Web ด้วย ไปตรวจสอบดูอีกทีนะครับแล้วโทรบอกพี่ วันจันทร์พี่จะได้ยิงขึ้น Web ให้ ส่วน Web บริษัทของหนู พี่กำลังติดต่อเพื่อนพี่อีกคนที่ทำงานทางนี้อยู่ให้ ตอนนี้งานมันเยอะ ต้องรอแป๊บ แต่คงไม่นานหรอก มันบอกว่า เอารายละเอียดมา เพราะมันจะสมัครค่าโดเมนรายปีให้ก่อน ขอชื่อที่จะใช้ในการโปรโมท ขอเป็นภาษาอังกฤษนะครับ เพราะทำง่ายกว่า ภาษาไทยเยอะ” นุ่นไม่รอช้า เพราะเตรียมทุกอย่างไว้ให้หมดแล้วตามที่เมฆเคยบอกไว้ จึงยื่นกระดาษใบนึงให้ ที่มีรายละเอียด ที่เมฆต้องการ คือชื่อ บริษัทและเบอร์ติดต่อ พร้อมชื่อ เมฆตรวจดู เมื่อไม่มีอะไรเพิ่มเติม ก็เก็บใส่แฟ้มของเขา

“เดี๋ยวพี่เมฆ” เมฆหันมาเมื่อนุ่นเรียก “มีอะไรจะแก้ไขอีกเหรอครับ”

“เปล่า..เรื่องงานของพี่ไม่มีอะไร แต่หนูอยากจะถามว่า..”

     เมฆไม่รู้ว่านุ่นเรียกทำไม เอียดก็สงสัย “เจอเค้าบ้างไหม” เมฆงง ว่าเค้าไหน ทำไมนุ่นไม่พูดออกมาตรงๆ

“เค้าไหน พี่ไม่เข้าใจ มีอะไรนุ่นก็ถามพี่มาตรงๆเลย เอ่ยชื่อออกมา พี่จะได้รู้”

“พี่กุ้ง” นุ่นตอบเบาๆ และก็อายๆที่ถามถึงผู้ชาย

“ก็เท่านั้น..ไม่เจอมันเลย ตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนเหมือนกัน แต่คิดว่า วันที่ 18 นี้น่าจะเจอ เพราะพี่นัดมันไปดูที่ของนุ่นเรื่องที่จะลงเสาเอก อ้าว แล้วนี่มันหายไป ไม่ติดต่อนุ่นเลยเหรอ เป็นแฟนกันประสาอะไรวะ” นุ่นก้มหน้า ทำหน้าเศร้าๆ

     แล้วเอียดก็กระซิบที่ข้างหูเมฆ บอกความจริง “อะไรนะ แกล้งทำเป็นแฟน เพราะแค่อยากจะหนีงานแต่ง หลอกแม่”

“เบาๆซิพี่ มันไม่ให้หนูบอกใคร แต่เรื่องมันกลับตาลปัตรนะซิ ยัยนุ่นมันดันไปรักพี่กุ้งจริงๆ ตอนนี้หนูสงสารมันจริงๆ ไม่รู้ว่าจะช่วยเพื่อนยังไงแล้ว เนี่ย วันที่ 20 เดือนหน้า มันก็จะหมดอิสรภาพแล้ว พี่กุ้งก็ติดต่อไม่ได้ นุ่นมันอยากจะเอาเรื่องนี้มาปรึกษาพี่กุ้ง เพราะพี่กุ้งเข้าใจว่า ได้มันเป็นเมียไปแล้ว ก็น่าจะง่ายเข้า ถ้ายอมไปขอหมั้นมันกับแม่ก่อนวันแต่ง”

“แล้วทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้เนี่ยเอียด เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่นะ ยิ่งเป็นการโกหกด้วย ถ้าไอ้กุ้งมันรู้ความจริงเข้า จะทำไง”

“นั่นนะซิ หนูถึงมานั่งกลุ้มอยู่นี่ไง” เอียดนั่งเอามือกุมขมับ “มันยิ่งเกลียดคนโกหกอยู่ด้วย” เมฆย้ำถึงความผิดพลาด

     เมฆหันไปมองนุ่นที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ “นุ่น” เมฆเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ขวาเบาๆ

“ขาพี่” นุ่นไม่ได้หันมา “มีอะไรจะให้พี่ช่วยก็บอกมาได้นะ ถ้าคิดว่าจะทำให้นุ่นสบายใจมากกว่านี้ ไม่ต้องไปรอมันหรอกไอ้กุ้งหนะ พี่ยินดีช่วยนุ่น ถ้านุ่นต้องการ ขอแค่ให้นุ่นบอกมา พี่ยินดี ถ้านุ่นต้องการที่จะให้พี่ช่วย” คราวนี้นุ่นหันกลับมาได้

“ขอบใจมากพี่ แต่มันคงยากแล้วหละ บอกตามตรง” นุ่นลุกขึ้นดึงกระเป๋าสะพายบ่า

“ไปเอียด กลับกันเถอะ ฉันอยากจะไปที่อื่นอีก ขอบใจมากนะพี่ ส่วนเรื่องค่าเหนื่อย พรุ่งนี้สายๆหนูจะจัดการให้ ตามเลขบัญชีที่พี่ให้มา ขอบคุณมากนะพี่ ที่ช่วยเหลือในครั้งนี้ ถ้าไม่ได้พี่ หนูคงจะแย่ ส่งงานลูกค้าไม่ทัน” นุ่นยกมือไหว้เมฆและหยิบอัลบัมล์รูปเดินออกไปทันที” เอียดรีบวิ่งตามไป “หนูไปก่อนนะพี่ แล้วอย่าไปบอกใครหละ ความลับๆ” เมฆพยักหน้าและต่างก็แยกย้ายกันกลับ

     เมฆมองตามหลังสองสาว สงสารนุ่นมากเมื่อคิดไป จึงกลับมานั่งคิดว่าจะทำยังไงถึงจะช่วยนุ่นได้ ถ้าหากว่ากุ้งไม่สามารถช่วยได้

***** ///// *****

     มอญเซ็งๆวันนี้เลยมาหาโกร๋น เพราะโทรไปหาเมฆ ก็ไม่ว่าง กุ้งก็ติดงานอีกตามเคย ไม่เหลือใครแล้วนอกจากโกร๋น โกร๋นกำลังนั่งเซ็งอยู่ที่ร้าน มอญเดินเข้ามาหาเพื่อนที่ร้าน เลยนั่งปรับทุกข์กัน

“ไงมึง ทำหน้าเป็นหมาเหงาเลยนะ” มอญแหย่เพื่อน โกร๋นไม่มีอารมณ์ เลยนั่งเบื่อๆ

“มึงก็ดูคนซิ มีบ้างไหม ลูกค้าก็หาย คนที่กูชอบก็หาย ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ยัยน้องไม่เดินผ่านร้านกูเลย กูไม่เข้าใจหวะ ว่าทำไม”

“มึงก็อย่าคิดมากซิวะ ถ้าเขาไม่มา มึงก็ใจกล้าหน่อย ไปหาเขาเองเลย ตื้อเท่านั้นโว๊ยเพื่อน ที่ครองโลก”

     โกร๋นหันไปมองหน้าเพื่อน “เอางั้นเลยเหรอวะ ได้ด้วยเหรอ แล้วถ้าเขาไม่ลงมาพบกู หรือเฟี้ยงของกูทิ้งขึ้นมากูจะทำไง”

“กูถามมึงคำเดียว” มอญอยากให้เพื่อนมีความมั่นใจกับความรัก

“อะไร” โกร๋นถามเบาๆ “มึงรักเขาไหม” โกร๋นพยักหน้า “มึงอยากได้เขามาอยู่ใกล้ๆไหม” โกร๋นพยักหน้าอีก

“และสุดท้าย มึงอยากได้เขามาเป็นคู่ชีวิตไหม” โกร๋นก็พยักหน้าอีก “ถ้ามึงมุ่งมั่นแบบนั้น แล้วมึงจะกลัวอะไรวะไอ้โกร๋น”

     โกร๋นเก็บเอาคำพูดของเพื่อนมาคิด “Ok ขอบใจมากเพื่อน กูจะลองดูอีกสักตั้ง” โกร๋นเอามือแตะไหล่เพื่อนและยิ้มให้

<<<<< ***** >>>>>

     นงนุชกับอนงค์สองเพื่อนซี้ เที่ยวเดินสายร่อนแจกการ์ดงานแต่งแทนคู่บ่าวสาว จนตฤนเองก็ไม่รู้จะทำยังไง งานการที่บริษัทกลับไม่มาช่วยกันทำ ทั้งพฤกษ์และตฤนจึงได้โทรคุยกันเพื่อที่จะแก้ปัญหาของบริษัทที่กำลังเกิดปัญหาภายใน เพราะหมุนเงินไม่ทัน

“เฮ๊ย ตฤน แกอย่าพึ่งมองฉันแบบนั้นซิวะเพื่อน ตอนนี้ฉันกำลังหาแหล่งเงินทุนที่ใหม่อยู่ เงินส่วนที่ฉันยืมไป เดี๋ยวฉันก็จะหามาคืนเองแหละ อย่าทำน้ำเสียงแบบนั้นซิวะ ใจเย็นๆ ฉันคืนแกแน่ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ฉันได้เข้าไปเจรจายื่นโปรเจคกับคุณวิวัฒน์แล้ว กับเรื่องหมู่บ้านจัดสรรที่มันหยุดการก่อสร้างอยู่ในตอนนี้ และโปรเจค Sport Club ที่โคราช ถ้าเขายอมไปดูโครงการและผ่านอนุมัติเงินกู้ รับรองฉันจะเอามาคืนแกทันที ฉันให้สัญญา”

“แล้วแกคิดว่ามันจะผ่านง่ายๆเหรอ ยิ่งคนดูแลทั้งสองโครงการนี้ ก็คือเจ้าสิงห์ลูกชายแก แต่เท่าที่ฉันรู้ มันไม่เคยเข้าไปทำงานและดูแลโปรเจคทั้งสองนี้เลย รู้ไหมว่าที่ไซด์งานกำลังมีปัญหา คนงานกำลังประท้วงกันอยู่เพราะค้างจ่ายค่างแรงมากี่งวดแล้ว ลูกชายแกไม่รู้ว่าหายหัวไปอยู่ที่ไหน งานก็เลยหยุดนี่ไง ทำต่อไม่ได้ เพราะมันไม่ได้ค่าแรงกัน ถ้าวันจันทร์นี้ ไม่เข้าไป Clear รับรองคนงานได้ลาออกกันหมดแน่ แล้วคราวนี้จะทำยังไง ข้าวของก็สั่งซื้อเข้ามาจนหมดแล้ว ทั้งหิน ทั้งดิน ทั้งทราย เหล็กเส้น หมดๆ แบบนี้พังหมด ถ้าฉันรู้ว่ามันจะเกิดปัญหาแบบนี้ ฉันไม่ร่วมลงทุนกับแกหรอกในโปรเจคนี้ ตอนแรกๆก็เห็นว่าจะไปได้ดี แต่หลังๆเนี่ยล้มไม่เป็นท่า เอาหละ แกอยากจะทำอะไรก็ทำไป แต่ถ้าวันจันทร์นี้ งานไม่เดิน แกได้เห็นดีแน่ และคอยหาคำตอบ ตอบพวกถือหุ้นเองด้วยแล้วกัน”

     พูดจบตฤนวางสายทันที “ไม่น่าหลงเชื่อคารมมันเลย เจ็บใจจริงๆ แล้วนี่ดูซิ นงนุชก็ไม่อยู่บ้านเลย มัวแต่ไปทำเรื่องอะไรก็ไม่รู้” ตฤนหัวเสียมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น บริษัทที่ร่วมหุ้นกับพฤกษ์เริ่มมีปัญหา ประสบปัญหาขาดทุนมาได้สักระยะแล้ว เงินทุนหมุนเวียน เริ่มจะเหลือน้อยลงทุกที ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากดึงทุนจากบริษัทแม่ของตัวเองมาเกี่ยว เพราะไม่งั้นเท่ากับว่า จะพังทั้งสองที่เลยทีเดียว

***** \\\\\ *****

     วันนี้นิดพยายามโทรหากุ้งเพื่อขอคืนดีและขอโทษ ที่เผลอทำตัวไม่ดีที่ได้ไปตบหน้าออยเข้าเมื่อคืน แต่ดาวกลับมารับแทนเพราะกุ้งออกไปดูที่กับออยกลางแจ้งและวางโทรศัพท์ไว้ จึงโกหกและหลอกไปว่าเป็นลูกค้า นิดก็เชื่อ เพราะไม่ได้ระแวงอะไร ประกอบกับลมแรงเสียงเลยฟังไม่ชัด มันอู้อี้ นิดเลยจำเสียงดาวไม่ได้เหมือนกัน เพราะคิดว่ายังไง คืนนี้เดี๋ยวเวลากุ้งมารับจะขอโทษในรถก็ยังไม่สาย นิดจึงวางสาย ดาวเลยด่านิด

“อีโง่ กูบอกว่าเป็นลูกค้ามารับสายแทน มึงก็เชื่อ ควายแท้ๆดีๆนี่เองมึงหนะอีนิด สมแล้วที่โดนผัวหลอก” พูดจบก็วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม หยิบหมวกใส่และเดินตามกุ้งลงไปยังกลางที่ ที่กุ้งกำลังทำงาน เดินยิ้มกริ่มสบายใจ ชิวๆ

“เดี๋ยววันจันทร์นะออย ให้เขามาปรับตรงนี้ซ้ำอีกครั้ง เพราะถ้าไม่มีปัญหาอะไร วันพุธนี้ พี่จะได้เริ่มให้เขามาลงเสาเข็มและจะหามุมลงเสาเอกด้วย อ้อ พี่ฝากออย ช่วยไปถามโรสคุณชัชด้วยนะว่า จะให้เสาไหนเป็นเสาเอก และวันจันทร์ช่วยมาบอกพี่ด้วย พี่ฝากงานแค่นี้แหละ” แล้วกุ้งก็หันหลังเดินกลับ ดาวเดินเข้ามาพอดี ดึงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้กุ้ง

“เหนื่อยไหมพี่ เอานี่น้ำค่ะ โกโก้เย็นๆชื่นใจที่พี่ชอบ หนูพึ่งเดินไปแวะซื้อมาให้เมื่อกี้”

“ขอบใจมากจ๊ะ ดาวนี่น่ารักที่สุดเลย รู้ใจพี่จริงๆว่า พี่กำลังต้องการอะไร กำลังจะเดินไปซื้อทีเดียว”

     ออยหมั่นใส้ จึงแกล้งพูดออกมา “ระวังเถ้อะ ถ้าเมียเค้ารู้เข้าว่ามาออเซาะผัวเค้าแบบนี้ ระวังจะตกงานทางอ้อมสักวัน” ดาวหันไปชี้หน้าออย “มึงพูดให้ดีนะอีออย กูอยู่ของกูดีๆแล้วนะ ขอร้องอย่ามากวนน้ำให้ขุ่น คนกำลังอารมณ์ดีๆ”

     ออยไม่สนใจลอยหน้าลอยตาแลบลิ้นใส่ดาว กุ้งรำคาญจึงดึงตัวดาวกลับขึ้นไป

“อะไรกันนักหนานะสองคนนี้ เจอหน้ากันทีไรทำไมต้องชอบกัดกันนะ ออยก็เหมือนกัน พี่ขอร้องหละต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างทำงานของตัวเองได้ไหม ถ้ายังไม่มีใครหยุด ต่อไปพี่จะไม่มาให้เห็นหน้าแล้วนะ ทั้งคู่เลย อะไร อยู่กันดีๆก็ไม่ได้รึไง โตๆกันแล้วนะ ไป ดาว ไปเก็บของ พี่จะกลับแล้ว ออยก็เหมือนกัน ไปเข้าออฟฟิตไปทำงานที่พี่บอกได้แล้ว วันจันทร์งานที่พี่ต้องการ ต้องได้นะ”

     ทั้งออยและดาวสะบัดหน้าหนีทันทีและต่างเดินแยกทางกันไปคนละทิศทันที ออยเดินเข้าออฟฟิตส่วนดาวเดินไปที่รถ

>>>>> ----- <<<<<

     นุ่นโทรหาน้องหลังจากที่ได้เลือกรูปเป็นที่พอใจแล้ว เพื่อบอกว่า ให้เตรียมตัวดูผลงานของตัวเองได้ในวันจันทร์นี้ทางทีวีทุกช่อง

“น้อง นี่พี่นุ่นนะ วันจันทร์นี้น้องเตรียมตัวดูผลงานโฆษณาของตัวเองได้เลยนะทางทีวีทุกช่องเลยคงจะช่วงบ่ายๆเป็นต้นไปแหละ”

“จริงเหรอพี่นุ่น ดีใจจังเลย หนูอยากจะเห็นตัวเองเหมือนกันว่าตัดต่อเสร็จแล้วจะออกมาเป็นยังไง ขอบใจพี่นุ่นมากนะคะที่บอก”

“ไม่เป็นไร เพราะยังไงเดี๋ยววันพฤหัสนี้ เวลาที่น้องเข้ามาที่บริษัท เราจะได้คุยงานกันไปในแนวทางเดียวกัน และให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที อย่าลืมนะ เตรียมให้คำตอบกับพี่ด้วยว่าจะยอมมาเป็น Pr ประชาสัมพันธ์ให้พี่ได้ไหม ส่วนรายละเอียดจริงๆ ค่อยว่ากันอีกที เครนะ แล้ววันพฤหัสนี้เราเจอกัน ส่วนจะที่ไหน เดี๋ยวพี่โทรหาอีกที วันนี้แค่นี้ก่อน บาย”

“บายค่ะพี่” หลังจากวางสาย น้องดีใจสุดๆวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูและตะโกนออกมาสุดเสียง “กรี๊ด” พอโล่งแล้ว จึงออกมา

***** ^^^^^ *****

     วันนี้หลังจากที่กุ้งขับรถออกมาจากไซด์งานได้ไม่นาน ดาวก็เริ่มออเซาะกุ้งต่อ “พี่รีบกลับบ้านเลยนะ ดาวอยากแล้วหงะ นะนะ”

“อะไรมันจะขนาดนั้นดาว เพลาๆบ้างก็ได้ งานพี่ยุ่ง วันนี้พี่ขอสักวันนะ แค่ตอนเช้าครั้งเดียวก็พอ ไม่เห็นเหรอว่างานพี่ยุ่งแค่ไหน พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์แล้ว งานพี่ยังไม่ไปถึงไหนเลย ถ้าดาวยังคอยจะมาขอนั่นขอนี่พี่อยู่แบบนี้ งานพี่ไม่เสร็จกันพอดี แล้วเวลาที่พี่กะไว้ มันก็จะถอยลงไปอีก มันจะไปกระทบงานอื่นๆของจ้าวอื่นด้วยนะ อย่าลืมซิดาวว่า พี่ยังมีงานตกแต่งห้องประชุมของอาวัฒน์ค้างอยู่อีก 1 งานนะ พี่ยังไม่ได้เข้าไปดูเลยงานนั้นหนะ พี่ขอร้องดาวอย่าพึ่งมากวนใจพี่หน่อยเลย ถามจริงๆเถอะ ยาที่พี่ให้กินหนะ กินตรงเวลาสม่ำเสมอไหม ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พี่ไม่รับผิดชอบนะเอ้า” ดาวทำหน้าเหมือนงอน ที่โดนสามีว่า แต่ก็ต้องตอบ

“ทานตรงเวลาตามที่สามีบอกและสั่งทุกประการเลยเจ้าค่ะ หนูไม่ดื้อหรอก บอกพี่ไปแล้วไง สำหรับพี่ สั่งมา หนูทำให้หมดทุกอย่าง”

“ไม่จริง แล้วเมื่อกี้ใครดื้อ ขออะไรวุ่นวายไปหมด ได้คืบจะเอาศอก เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่ายังไง จำไม่ได้รึไง”

“พี่หนะ อย่างนี้ทุกที พอมีเวลา ก็ให้หนูหน่อยไม่ได้ แถมนิดแถมหน่อยจะเป็นไรไป ความสุขแค่นี้ให้เมียก็ไม่ได้ ทำก็ไม่ใช่ว่าจะนานสักหน่อย อย่างดีก็แค่ครึ่งชั่วโมง ไม่ได้ทำทีสองสามชั่วโมงซะเมื่อไหร่ ทีกับอีนิดหนะล่อแม่งทั้งวันทั้งคืน พี่ไม่เห็นบ่นสักคำ”

“เครๆได้ บ่นจัง พี่ให้ แต่ต้องรับปากพี่ก่อนนะว่า รอบเดียว เพราะพี่จะทำงาน อย่าลืมซิว่าพี่ต้องไปรับนิดอีก งานไม่เสร็จกันพอดี”

“ค่ะหนูรับปาก ว่าหนูจะไม่ดื้อ ผัวดีๆน่ารักๆแบบนี้ หนูรักตายเลย ขอบคุณค่ะผัวขา”

     แล้วดาวก็ขยับไปหอมแก้มซ้ายกุ้งและนอนซบอกจนไปถึงบ้าน พอถึงบ้าน ดาวก็รีบจัดการทำการบ้านทันที เพราะทนไม่ไหวจริงๆไม่ถึง 45 นาทีหลังจากเสร็จกิจที่ตัวเองต้องการก็นอนหลับสบาย ปล่อยให้กุ้งออกมาทำงานตามที่ได้รับปากไว้

----- ***** -----

     โรส หลังจากที่ตัดใจหันหลังให้กับกุ้งอย่างจริงจัง ก็พยายามที่จะไม่สนใจเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับกุ้งอีก คืนนี้ออยโทรเข้ามารายงานเรื่องของดาว ให้กับโรสฟัง ทำตัวเป็นคนหวังดี ว่างั้น แต่ที่แท้ตัวเองก็กำลังหักหลังเพื่อนอยู่ จึงได้โอกาสใสไฟดาวอย่างเดียว เพื่อให้โรสมุ่งประเด็นหึงหวงไปที่ดาวคนเดียวเท่านั้น เพื่อไม่ให้มาระแวงตัวเอง ออยเล่าให้โรสอย่างละเอียดเลยทีเดียว

“นี่ไอ้โรส วันนี้นะ อีดาวหนะ มันมาวุ่นวายกับสามีแกด้วย ฉันหละโคตรหมั่นไส้มันมากเลยอยากเข้าไปตบแทนแกเลยหวะ ทำไมวะโรส แกถึงไม่มีคุมงานทางนี้ซะเอง ส่วนตรงนั้นฉันจะไปทำแทนแกเองก็ได้ ฉันเห็นใจแกนะ อยากให้แกได้อยู่ใกล้ผัวตัวเองหนะ”

“ช่างเถอะแก ใครอยากจะทำอะไรที่ไหน กะใคร ตามสบาย คนเราถ้ามันจะดีซะอย่าง อยู่ตรงไหนมันก็ดี ไม่ต้องมาคอยนั่งคุมทุกเวลานาที ฉันคนนึงหละที่ไม่ชอบ ฉันเชื่อใจเค้าว่าคงไม่นอกลู่นอกทาง ซื่อสัตย์กับฉันคนเดียว พี่กุ้งนิสัยเป็นยังไงฉันรู้ดี เชื่อฉัน แล้วทีหลังไม่ต้องเอาเรื่องจำพวกนี้บอกให้ฉันฟังอีก ฉันไม่อยากฟัง อยากทำงานแบบสบายใจ ไม่ชอบจับผิดใครโดยเฉพาะแฟนหรือคนที่เรารัก คงเข้าใจฉันนะ ทุกวันนี้แค่โทรคุยกัน มันก็พอแล้ว ต่างคนต่างทำงาน ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดเป็นพอ แกจะโทรมาบอกฉันแค่นี้ใช่ไหม” โรสเบื่อไม่อยากฟังแล้วจึงตัดบททันที

“เออ แม่พระ ก็ได้ ต่อไป ฉันจะไม่โทรมาบอกแกอีกแล้ว ถ้าสักวันอีดาวมันคาบพี่กุ้งไปรับประทานเมื่อไหร่แล้วแกอย่ามานั่งเสียใจภายหลังแล้วกันว่า สุนัขคาบไปรับประทานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอโทษที่มาทำให้แกไม่สบาย ฉันขอตัวหละกันบาย”

     โรสวางสายแล้วก็หันหน้ามองออกไปที่หน้าต่าง “ทำไมนะ ฉันถึงตัดใจและลืมเค้าไม่ได้สักที เพราะเธอคือลมหายใจของฉันไปแล้วเหรอนรากร ขอแค่ได้เห็นหน้าทุกวัน ถึงจะไม่ได้คุยกัน มันก็ทำให้ฉันมีชีวิตรอดอยู่ได้แล้วในทุกๆวัน ฉันขอแค่นี้จริงๆ”

     พอคิดได้ดังนั้นก็หันไปดูรูปของกุ้งที่วางเอาไว้บนหัวเตียง แล้วก็ร้องไห้ออกมาซะงั้นแหละโดยไม่มีเหตุผล

***** ฿฿฿฿฿ *****

     คืนนี้สิงห์กลับมานอนกกสร้อยอีก เพราะไม่รู้จะไปไหน พฤกษ์พ่อโทรเข้ามาตามตัวเพื่อจะให้กลับไปทำงานซะที

“โหล..ใครวะ โทรมาเวลานี้ กำลังนอน วุ่ยวายกะชีวิตกูจริง” สิงห์รับสายโดยไม่ได้ดูชื่อว่าใคร

“ไอ้ลูกเวร นี่กูเองพ่อมึง” สิงห์เด้งตัวขึ้นมาทันที ขณะที่นอนกอดสร้อยอยู่

“เมื่อไหร่แกจะกลับบ้าน มาทำงานทำการเสียที ฉันขอร้องหละไอ้สิงห์ บริษัทฉันจะล่มจมเพราะแกอยู่แล้ว ช่วยกลับมาทำงานด้วยซะทีเถอะนะ ไอ้โปรเจคงานก่อสร้างบ้านจัดสรรแกก็ไม่ไปดู รู้ไหมว่าคนงานมันประท้วงกันอยู่ทุกวันเนี่ย แกรู้บ้างไหม ไม่ใช่มัวแต่ไปนอนบ้านนั้นที บ้านนี้ที แล้วไม่สนใจงานการเลย ส่วนไอ้โปรเจคที่โคราช แกก็เงียบไม่ไปดูเหมือนกัน เสี่ยเค้าโทรมาตามฉันตลอด เงินทั้งนั้นนะโว๊ย แล้วอีกเรื่องนึง บ่อนหนะ หัดเข้าให้มันน้อยๆหน่อยจะได้ไหม ฉันกำลังจะล้มละลายเพราะแกอยู่แล้ว ไอ้ลูกเวร ฉันขอยื่นคำขาดกับแกตอนนี้เลยนะ ถ้าวันจันทร์นี้ ฉันไม่เห็นแกที่บริษัท แกเตรียมตัวไปนอนข้างถนนได้เลย เพราะฉันกำลังจะถูกโดนฟ้องล้มละลาย ถ้าส่งงานเขาไม่ทัน เข้าใจไหม” พอพูดจบก็วางสายทันที ไม่สนใจฟังการตอบกลับของสิงห์

     พฤกษ์เหวี่ยงโทรศัพท์ลงกับที่นอน จนอนงค์ต้องถาม “เป็นอะไร ไปอารมณ์เสียอะไรมา ถึงต้องทำหน้าแบบนั้น”

“ถามได้ว่าเรื่องอะไร ก็เรื่องลูกบังเกิดเกล้าของเธอไง วันๆหาแต่เรื่องสร้างแต่ปัญหามาให้ผมไม่เว้นแต่ละวัน”

“คุณอย่ามาหาเรื่องเจ้าสิงห์ลูกชายฉันนะ อย่ามาใส่ร้าย ไหนมันไปทำเรื่องอะไรให้คุณ ถึงได้โมโหขนาดนี้ ลูกมันทำงานเหนื่อยๆ มันก็พักสมองมันบ้างซิ คุณนี่ไม่เคยเข้าใจลูกบ้างเลย”

“ทำงานเหรอ คุณไปอยู่ไหนมา มันมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้คุณฟังนะซิว่ามันไปทำงาน..มันไม่ได้ไป ขอให้คุณรับรู้ไว้ซะด้วย ว่ามันไม่เคยไปทำงานเลยมาเกือบเดือนแล้วตั้งแต่หลังปีใหม่เนี่ย ก่อนปีใหม่ก็ด้วย ไม่งั้นเจ้าตฤนมันไม่โทรมาโวยวายกับผมหรอก”

“ไม่จริง ตฤนใส่ร้าย” พฤกษ์เดินเข้ามาและเอามือจับไหล่อนงค์

“ใส่ร้ายงั้นเหรอ ผมเข้าไปที่ไซด์งานบ้านจัดสรรมาแล้วเมื่อบ่ายนี้ หลังจากวางสายตฤน จริง มันทิ้งงาน ไม่เคยเข้าไปดูดำดูดีอะไรเลย จนพวกคนงานมันตั้งม๊อบประท้วงกันแล้วคุณไปอยู่ไหนมา หัดโผล่ไปดูบ้าง ไม่ใช่มัวแต่ทำเรื่องอะไรไม่เป็นท่าอยู่เนี่ย อะไรนะ เดินร่อนแจกการ์ดงานแต่ง ยังงั้นเหรอ ถ้าผมโดนฟ้องล้มละลายขึ้นมาเมื่อไหร่ คุณจะรู้สึก โธ่โว๊ย มีลูกก็ไม่ได้ดั่งใจ มีเมียก็เหมือนควาย”

“นี่คุณกล้าว่าฉันเป็นควายเลยเหรอคุณพฤกษ์ จะมากไปแล้วนะ ปากจัดขึ้นทุกวันแล้วนะ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะคุณพฤกษ์”

“ไม่ ตราบใดถ้าคุณยังไม่เลิกทำตัวไร้สาระแบบนี้ อึ๊ย..” อนงค์ทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก กวักมือเรียกสามีให้กลับมา

     พฤกษ์อารมณ์เสีย อยากจะตบเมียสักฉาด ก็เท่านั้นเพราะคงจะช่วยอะไรไม่ได้ ขี้เกียจมีเรื่อง เลยเดินหนีไปเลย ปล่อยให้อนงค์ยืนหน้าบูดอยู่ตรงนั้นคนเดียว สักพักอนงค์นั่งลงบนเตียงเอามือดึงผ้าปูที่นอนเพื่อระบายอารมณ์โกรธที่พฤกษ์ว่าเธอเป็นควาย

----- ^^^^^ -----

    เนื่องจากนิดไม่ไว้ใจผู้หญิงทุกคนที่มาวุ่ยวายและสุงสิงกับสามีตัวเอง จึงจับตาดูดาวตลอดเวลาโดยที่ไม่ให้ดาวรู้ วันนี้กุ้งให้ดาวอยู่บ้านไม่ต้องไป เพราะอ้างว่าจะไปตรวจงานที่ไซด์ของชัชอย่างไม่เป็นทางการและช่วงเย็นจะเลยไปรับนิดเอง นิดก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะดาวอยู่บ้าน จึงไม่ห่วงเรื่องชู้สาวระหว่างกุ้งกับดาว นิดยังไม่รู้เรื่องของออยกับกุ้ง จึงไม่ได้เอะใจและระแวงอะไร ดาวก็ไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน ช่วงเที่ยงก่อนไป กุ้งก็จูบลานิดตามปกติ และสวีทหวานตามเดิม เพื่อทำให้นิดตายใจ ไม่สงสัยอะไรเขาทั้งสิ้น

     วันนี้วันอาทิตย์ เป็นวันของออย เพราะออยขอให้กุ้งไปหาเธอและอยู่กับเธอทุกวันอาทิตย์ ช่วงบ่ายจนถึงค่ำ ไม่งั้นเธอไม่ยอม กุ้งก็ยอม ไม่ปฏิเสธ อะไรที่ยอมได้ก็ยอมไปก่อน พอถึงเวลาไปทำงาน นิดก็แต่งตัวออกไปทำงานตามปกติ ทิ้งให้ดาวอยู่บ้านคนเดียว

     หลังจากที่กุ้งออกมาจากบ้านของออย วันนี้ไม่รู้นึกยังไง ตัดสินใจแวะเข้าบ้านของโรส แต่โรสปฏิเสธไม่ออกมาพบ บอกให้พิณไล่กุ้งกลับไป กุ้งเสียใจมากที่โรสใจแข็ง จึงขับรถกลับไปรับนิดด้วยความเสียใจ ชัชเดินออกมาดู ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน

<<<<< $$$$$ >>>>>

     คืนนี้หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน นิดอยากให้ความข้องใจของตัวเองหายไป เพราะเริ่มสงสัยว่าทำไมหมู่นี้หลับยาวตลอด หลังจากเสร็จกิจและก่อนนอนคืนนี้ จึงไม่ทานนมที่กุ้งให้เป็นประจำ หลังจากนั้นก็นอนกอดกุ้งตามปกติ จนเช้าประมาณ 6 โมง กุ้งตื่นและเดินออกไปหาดาวตามปกติ นิดแกล้งหลับทำเป็นไม่รู้สึกตัว พอกุ้งพ้นประตูไป นิดค่อยๆเปิดประตูแง้มดูว่ากุ้งไปไหนและค่อยๆตามลงไปอย่างเงียบๆ แล้วก็ต้องตกใจมากที่เห็นกุ้งหายเข้าไปในห้องของดาว

“เล่นยังงี้กันเลยเหรอกุ้ง วางยาเมียหลวงอย่างฉันทุกคืน แล้วแอบลงมาหาเมียน้อยเนี่ยนะ มิน่าหละ ถึงว่า ทำไมเราถึงหลับยาวทุกวันเลย ตลอดอาทิตย์นี้ แถมยังมาบอกว่าขอให้ดาวช่วยงานต่อ ขอยืมตัวจากคุณทรงสิทธิ์มาแล้ว มาทำเมียนะซิ ได้ เล่นกันแบบนี้ใช่ไหมกุ้ง อีดาวมึงเจอกูแน่ อีนี่ไม่รู้จักฤทธิ์แม่ซะแล้ว เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอีนิด ได้อีดาว แล้วแกกับฉันจะได้เห็นดีกัน ว่าใครจะแน่”

xxxxx ===== xxxxx

     หลายวันต่อมานิด นิดมั่นใจแล้วว่ากุ้งวางยาเธอแน่นอน เพราะตั้งแต่คืนวันอาทิตย์เป็นต้นมา นิดไม่ได้ทานนมที่กุ้งให้เลยจนถึงวันนี้ (คืนวันพุธ) พอรุ่งเช้าวันพฤหัส กุ้งก็เข้าไปหาความสุขกับดาวตามเดิม นิดก็ต้องอดทนไปอีก 1 วัน และจะหาทางแก้เผ็ดให้ได้

     สักพักนิดก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนได้ยินกุ้งสั่งงานดาวว่า บ่ายนี้ ถ้าเสร็จงานจากการลงเสาเข็มเสาเอกเล่มสุดท้ายของคุณชัชในช่วงเช้าแล้ว ให้ดาวรีบกลับบ้านมาก่อนได้เลย จากนั้นออยจะเป็นคนดูแลต่อเอง โดยกุ้งจะขอ Clear แบบอยู่ที่บ้านก่อนเพราะแบบของนุ่นมีปัญหานิดหน่อย กุ้งให้ดาวขับรถเขาไป แล้วรีบกลับมา พอดาวกลับมากุ้งถึงจะออกไป ดาวงอแงนิดหน่อย ไม่อยากให้กุ้งไป

“พี่นัดไอ้เมฆเอาไว้ช่วงบ่าย ไม่เอาอย่างอแงซิ เราตกลงกันแล้วนะอย่าลืมซิ ถ้างานเสร็จเร็ว แล้วพี่จะรีบกลับมาหา” ดาวเลยต้องยอม

     นิดจึงตัดสินใจใช้วันนี้เป็นวันที่คิดบัญชีกับดาวทันที ช่วงบ่าย ทันทีที่กุ้งขับรถออกไปแล้ว นิดจึงซ้อนแผน โดยทำทีบอกดาวว่ามีงานด่วนพิเศษ ต้องออกไปทำงานตามปกติ และส่งข้อความหลอกกุ้งว่า “ทางผับโทรมา มีงานพิเศษขอให้ไปช่วย มีงานด่วนจึงขับรถไปเอง คืนนี้ไม่ต้องมารับ” วันนี้ดาวพลาด ชล่าใจจนเกินไป นึกว่านิดไม่อยู่บ้านจริงๆ เพราะอ้างว่าต้องออกไปทำงานร้องเพลงตามปกติ และไม่นึกว่านิดจะหึงโหดขนาดนี้ พร้อมทั้งจับได้กับเรื่องที่เธอแอบได้เสียกับกุ้งที่บ้านมาระยะนึงแล้ว

     นิดขับรถออกจากบ้านไปตอนประมาณ 17.30 น. โดยประมาณ ดาวก็เฉยๆ หลังจากเดินออกมาดูเพื่อให้แน่ใจว่า นิดออกไปแล้ว จริงๆ จึงรีบโทรหากุ้งทันที เพราะคิดถึง และขอให้กุ้งกลับบ้านเร็วๆ เนื่องจากอยากอีกแล้ว พอรู้ว่าวันนี้นิดไม่อยู่จึงอยากมีความสุขเพิ่มสักวัน นิดขับรถกลับมาเมื่อคิดว่าได้เวลาอันสมควรแล้วมาจอดที่ซอยข้างๆไม่ไกลกันเท่าใด แล้วเดินเข้ามาไขกุญแจเข้าบ้านอย่างเงียบๆ “ผัวขา เสร็จงานรึยังคะ รีบกลับมานะ รู้แล้วใช่ไหมว่า อีนิดไม่อยู่บ้านคืนนี้ รีบกลับมานะหนูอยากแล้วหงะ นะ แล้วหนูจะอาบน้ำ ปะแป้งรอให้ตัวหอมๆทุกสัดส่วนเลย เวลาพี่มาดม จะได้สดชื่น พี่กุ้ง พี่อย่าลืมซื้อของโปรดมาฝากเมียด้วยนะ ที่รัก..”

“หนอย อีดาวเรียกได้เต็มปากเต็มคำเลยนะมึง ผัวขา ที่รัก ตายแน่มึงวันนี้ ไม่รอด เสร็จกูหละมึง หลักฐานชัดแจ๋วขนาดนี้”

     ขณะที่ ดาวกำลังนั่งหันหลังคุยโทรศัพท์กับกุ้งอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างมีความสุข นิดก็ค่อยๆย่องและเดินเข้ามา นิดได้ยินชัดทุกถ้อยทุกคำที่ดาวจ๊ะจ๋ากับกุ้ง และเรียกจิกเธอลับหลังว่าอีตลอดทุกคำ เพราะนิดแอบอัดเสียงไว้

     ความสุขอยู่กับดาวได้ไม่นาน พอนิดมาถึงตัวก็รีบดึงโทรศัพท์ของดาวขึ้นมาทันที ดาวตกใจมากว่าใครบังอาจทำเช่นนี้ พอหันไปดาวต้องตกใจมากที่เห็นเป็นนิด นิดไม่ฟังเสียง ใช้มือขวาตบฉาดเข้าที่แก้มซ้ายของดาวทันทีอย่างแรงจนดาวกระเด็นตกลงจากโซฟาทันที แล้วเดินอ้อมไปจิกผมดาวขึ้นมาตบๆๆๆแล้วก็ตบ จนดาวไม่ทันตั้งตัว เลือดกลบปากเลย ดาวพอตั้งตัวได้ก็ตบสู้ แต่ก็สู้นิดไม่ได้ คงได้แค่ลุกแล้วหนีเอาตัวรอด วิ่งหนีเข้าไปในครัว นิดชูโทรศัพท์ดาว  

“นี่อะไร มึงทำอะไร มึงกล้ามากนะอีดาว ที่กล้ามาเป็นชู้มาเป็นเมียน้อยกูเนี่ย คงล่อกันมานานแล้วซิ”

     แล้วก็เหวี่ยงโทรศัพท์ลงพื้นทันที (พังอีกแล้ว เครื่องที่สอง ยังไม่ถึงเดือนเลย) กุ้งพยายามโทรหาดาวอีกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเครื่องพังไปแล้ว “กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหมอีดาวว่าอย่า แต่มึงก็ไม่เคยเชื่อ ไม่เคยหยุด ชอบมาขโมยของของกูจัง กูตามดูพฤติกรรมมึงมานานแล้ว มึงคงไม่รู้หรอก มึงนี่กล้ามากที่ให้กุ้งมาวางยางนอนหลับกู เพื่อจะได้มาเอากับมึงในตอนเช้าของทุกๆวัน”

“เรื่องนั้นหนูไม่รู้นะพี่ เรื่องยาหนะ หนูไม่รู้จริงๆ หนูสาบานได้” นิดเดินไปหยิบมีดยาวปลายแหลมเปี๊ยบมาจ่อที่หน้า

     ดาวเดินถอยหลังมาจนมุมที่มุมห้องครัว ทรุดตัวลงนั่งพับเพียบก้มหน้า ยกมือไหว้ ขอชีวิต

“อย่าฆ่าหนูเลย หนูผิดไปแล้ว ยกโทษให้หนูด้วยนะพี่ ต่อไปนี้ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว หนูขอสัญญา” 

     นิดจึงร้องเพลงให้ดาวฟัง หลังจากที่จับได้ว่าดาวแอบมีอะไรกับกุ้ง โดยที่ไม่บอกให้กุ้งรู้ เตือนแล้วนะว่า อย่า แต่ก็ยังทำ

< หวง - ปาน ธนพร แวกประยูร > https://www.youtube.com/watch?v=vImBEeg1Qqc

     นิดไล่ดาวออกจากบ้านทันที หลังจากร้องเพลงจบ “ไปนะ มึงออกจากบ้านนี้ไปเลย ถ้ามึงยังไม่อยากตาย เป็นผีไม่มีศาลที่นี่ ไป๊” ดาวรีบคลานหนีหัวซุกหัวซุนกลับไปที่ห้องทันที รีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างเร็ว เท่าที่จะเร็วได้ เพราะไม่ทันตั้งตัว

     ดาวจะโทรไปบอกกุ้งก็ไม่ได้ เพราะโทรศัพท์พังไปแล้ว กุ้งเห็นท่าไม่ดีมีลางสังหรณ์แปลกๆ จึงขอตัวจากเมฆกลับบ้านทันที

“เอ๊ย เมฆกูขอตัวกลับก่อนนะ พอดีมีธุระด่วนพึ่งนึกขึ้นได้ ส่วนเรื่องแบบกูแก้ให้แล้ว มึงทำต่อได้เลย กูไปหละ นี่ก็จะทุ่มแล้ว มึงกลับได้แล้ว เดี๋ยวกูโทรหาอีกทีพรุ่งนี้แล้วกัน กูไปหละ” กุ้งเก็บของเสร็จ ก็รีบขับรถกลับบ้านทันที อย่างไว

     ถึงกุ้งจะเหยียบกลับมาเร็วสักเท่าใด แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะขณะที่กุ้งกำลังเดินทาง นิดได้โยนเสื้อผ้าของดาวออกจากบ้านอย่างไม่ปราณีปราศัย อย่างไม่ใยดี ดีนะที่วันนี้ฝนไม่ตก ไม่งั้นยุ่งแน่ดาว ไม่รอให้ดาวเก็บของจนเสร็จ โหดไม่โหดก็คิดดูกันเอาเอง เมียหลวงเล่นงานเมียน้อยทีเผลอแบบนี้ สะใจดี ไล่ให้ดาวไปอยู่ที่อื่นและห้ามมายุ่งวุ่นวายกับกุ้งอีก นิดชี้หน้าดาวด้วยมีดด้ามยาวแหลมเปี๊ยบ

“อย่าให้รู้นะว่า มาวุ่นวายกับผัวกูอีก ไม่งั้นมึงชะตาขาดแน่ ไป๊ รีบไสหัวไป ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ” นิดยังคงชี้หน้าดาวด้วยมีดด้ามยาว

     ดาวจึงได้แต่หนีนิดออกไปจากตรงนั้นก่อน ไม่งั้นตายแน่ เพราะนิดเอาจริง มีดทำครัวยาวขนาดนั้น แทงทีทะลุไปถึงหลังแน่ ดาวเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าได้ รีบวิ่งหนีตายไปทันทีโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย และไม่เหลียวหลังกลับไปมองนิดอีกเลย

     ประมาณทุ่มครึ่ง กุ้งขับรถเข้ามาถึงบ้านก็เห็นนิดยืนจังกล้าท้าวสะเอวถือมีดรออยู่หน้าบ้าน ตรงเทอเรส พอจอดรถก็รีบลงมาถาม

“อ้าวนิดไหนว่าวันนี้ทำงานไง แล้วรถหายไปไหน และถือมีดมายืนอยู่ตรงนี้ทำไม” นิดมองหน้ากุ้ง แล้วเอามีดที่ถืออยู่ชี้หน้า

“ยังจะมาถามอีก ไม่ต้องมาพูดดีเลย ที่รีบกลับมาเนี่ย จะรีบมากกมัน มาเอามันใช่ไหม เห็นโทรนัดจ๊ะจ๋ากันเมื่อกี้หนะ มาเร็วดีนี่ แต่ขอโทษ ไม่ทันแล้ว นิดไล่มันออกจากบ้านไปแล้ว” กุ้งตกใจ “อะไรนะนิดไล่ดาวออกจากบ้านเหรอ นิดทำอะไรทำไมถึงทำแบบนั้น”

“ยังจะมาถามอีกว่าทำอะไร นิดไม่ฆ่ามันให้ตายก็บุญเท่าไหร่แล้ว คุณก็เหมือนกัน ช่างกล้านะ วางยาเมียหลวง เพื่อไปกกเมียน้อยในบ้านเนี่ย กุ้ง คุณทำกับนิดยังงี้ได้ยังไง ถ้าไม่รักไม่อยากอยู่ด้วยกันก็บอกมาดีๆ นิดจะหลีกทางให้เอง ไม่ต้องมาคอยหลบๆซ่อนๆ แอบลักกิน ขโมยกินลับหลังนิดแบบนี้ เสียแรงที่นิดรักคุณ แต่คุณไม่เคยที่จะรักนิดเลย หักหลังนิดมาตลอดทั้งอาทิตย์ ทำได้ยังไง”

     กุ้งพูดไม่ออก เพราะมันคือความจริง “ผมขอโทษ” กุ้งได้แต่พูดสั้นๆและรีบถอยรถออกไปตามหาดาวก่อนที่มันจะมืดมากกว่านี้

“กุ้ง กลับมาเดี๋ยวนี้นะ จะไปไหน ถ้าจะไปตามมัน เพื่อเอามันกลับมาอยู่ที่นี่อีก เราจะได้เห็นดีกัน คอยดู”

     กุ้งไม่ได้ยินสิ่งที่นิดพูดหรอก นิดโยนมีดทิ้งทันที และทรุดตัวนั่งลง เอาหลังพิงประตูร้องไห้ปาดน้ำตา มองดูกุ้งขับรถออกไปตามดาว กุ้งขับรถมองหาดาวตามทางที่ผ่านเข้าออกอย่างช้าๆ วนไปมา สองสามรอบ ออกไปถึงถนนใหญ่ตามทางแถวนั้นและวนกลับมาอีกที แต่ก็ไม่เห็นแม้กระทั่งที่ป้ายรถเมล์ จนฝนตกลงมาอย่างหนัก ขากลับก่อนที่จะเข้าซอยเข้าบ้าน

     กุ้งสังเกตุเห็นว่ามีใครนั่งหลบฝนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งเลยจอดรถและลงไปดูว่าใช่ดาวไหม เพราะดูรูปร่างแล้วเหมือนจะใช่ พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ก็ใช่จริงๆ ดาวนั่งกอดเข่าหนาวสั่นก้มหน้าอยู่คนเดียวอย่างน่าสงสารมืดๆ “ดาว” ดาวค่อยหันหน้าไปดู พอเห็นเป็นกุ้งดาวจึงโผเข้ากอด ดีใจที่รอดตายแล้ว ยังไงกุ้งคงจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรแน่ เธอคิดอย่างนั้น

“พี่กุ้ง ดาวกลัว มันจะฆ่าหนู พี่กุ้งต้องช่วยหนูนะ หนูไม่กลับไปที่นั่นอีกแล้ว”

“ได้ๆ ไม่กลับก็ไม่ต้องกลับ แต่ตอนนี้ พี่ว่า ดาวไปจากตรงนี้ก่อนนะ ไปขึ้นรถพี่ก่อน แล้วนึกยังไงมานั่งหลบอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่โทรหาพี่” ดาวนั่งสั่นเมื่อขึ้นรถ กุ้งหอมแก้มดาวเป็นการปลอบใจ

“จะให้ดาวโทรได้ยังไงหละพี่ ก็อีนิดมันเฟี้ยงทอสับหนูพังจนฉิบหายวางป่วงหมดขนาดนั้น แล้วจะเอาอะไรมาโทร”

“เอาๆเรื่องนั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่ เอาเช็ดหัวก่อน” แล้วกุ้งก็ออกรถไปจากตรงนั้นแล้วตรงเข้าห้างทันที เพราะยังพอมีเวลาเหลืออยู่ เลยตรงเข้าเวสเกดทันที หลังจากที่ได้โทรศัพท์เครื่องใหม่แล้ว กุ้งก็ไม่ลืมที่จะหาที่อยู่ชั่วคราวให้กับดาวเหมือนกัน

     กุ้งหาแถวนั้นเพราะใกล้แหล่งชุมชนเวลาเดินทางจะได้สะดวก กุ้งโชคดีที่หาที่พักได้ไม่ไกลจากแถวนั้น เพราะมันกระทันหัน เป็นแมนชั่น อพาทเม้นท์ ห้องพักชั่วคราว ราคาเช่าต่อวันไม่แพงมาก ประมาณ 500 บาทต่อคืน ดาวไม่อยากนอนคนเดียวเลยคืนนี้

“เอาน่าดาว นอนไปก่อนคืนนึง แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ พรุ่งนี้ดาวไม่ต้องไปที่ไซด์งานนะ”

“อ้าวทำไมหละพี่” ดาวไม่เข้าใจ เพราะใจอยากอยู่ใกล้ๆกุ้งตลอดเวลาเหมือนทุกวัน

“ดาวนอนพักให้สบายตัวก่อนแล้วกัน ทานยาด้วย ตัวรุมๆ นะเชื่อพี่อย่าดื้อ แล้วถ้าพี่เสร็จงานเร็ว พี่จะแวะเข้ามาหา”

“พี่ อย่าทิ้งหนูนะ หนูไม่เหลือใครแล้ว พี่อย่าทิ้งเมียคนนี้นะ หนูกลัว” ดาวเริ่มอ้อนกุ้งเพราะไม่อยากอยู่คนเดียว

“เอาน่า พี่ไม่ทิ้งหรอก พี่คงต้องกลับแล้ว เอานี่เก็บติดตัวเอาไว้ใช้ก่อน หาอะไรทานนะพรุ่งนี้ กว่าพี่จะมาก็บ่ายๆ”

     ดาวดึงตัวกุ้งไว้ “อยู่กับหนูอีกพักนึงไม่ได้เหรอพี่ มันยังไงๆไม่รู้ นะพี่นะ” ดาวลากตัวกุ้งไปนอนที่เตียง และนอนกอด กุ้งสงสารเลย ต้องอยู่ต่ออีกสักพัก สักพักกุ้งต้องลุกขึ้นมา เพราะลืมไปว่า เสื้อผ้าเปียก เลยถอดชุดออกผึ่งที่ระเบียง ไหนๆคืนนี้ดาวก็จะไม่ได้นอนกอดกุ้งแล้ว ขณะที่กุ้งถอดชุดออกเพื่อตากนั้น ดาวก็ถอดชุดของเธอเช่นกันจนเปลือยและเดินไปกอดกุ้งทางด้านหลัง ดาวเลยออดอ้อนกุ้งอีกครั้งขอมีความสุขก่อนสักยกนึงก่อนที่กุ้งจะกลับ แรกๆกุ้งไม่ยอม แต่ทำยังไงดาวก็ไม่ยอมให้กลับ ฝนก็ซาแล้ว ถ้าไม่กลับไป ต้องมีปัญหากับนิดอีกแน่นอน จึงต้องยอมมีเพศสัมพันธุ์กับดาว เพื่อเขาจะได้กลับ ไม่นานหลังจากที่เสร็จกิจ กุ้งก็กลับทันที

>>>>> ##### <<<<<

     เมื่อกุ้งกลับมาถึงบ้านช่วงประมาณ 3 ทุ่ม เปิดประตูเดินเข้ามา นิดจึงส่งเสียงทันที “นึกว่าจะไม่กลับบ้านแล้วคืนนี้”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 24 .. “ อย่าจากฉันไป ”

ตอนที่ 23 .. “ เพราะเธอคือลมหายใจ ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก