บทที่ 13...2/3
โปรโมชั่น ลดแหลกมากจาก 259 เหลือ 149 เหลือ 1 วันสุดท้ายวันนี้ (4 สิงหาคม) แล้วค่ะ วิจารณ์ได้ ถ้าชอบก็ดีใจ ถ้าไม่ชอบอย่าว่าแรงนะคะ คนเขียนหัวใจไม่แข็งแรงค่า
ลัลนาออกมาเดินเล่นเพื่อดับความโมโห โกรธ น้อยใจมันปนเปไปหมด รามินรู้ว่าเธอจะแต่งงานเพราะความรัก แต่เขากลับบอกว่าจะแต่งงานเธอ แต่สิ่งเดียวที่เขายังให้ไม่ได้คือความรัก เธอเป็นสิ่งของที่ไร้หัวใจในสายตาของเขาหรืออย่างไร การแต่งงานสำหรับเขาคงเป็นเรื่องของพิธีการ เป็นภารกิจหนึ่งในชีวิตไม่ได้สลักสำคัญอะไร แต่สำหรับเธอมันคือทั้งชีวิต เธออยากมีความรักที่เป็นรักเดียวและรักสุดท้าย เธออาจจะดูโลกสวยไปก็ได้ในเรื่องของความรัก แต่เธออยากมีความรักที่ได้อยู่กันไปจนแก่เฒ่า ไม่ใช่ไร้ความรัก แล้วตามมาด้วยความหมางเมิน หากไม่หย่าร้าง รามินคงมีบ้านเล็กบ้านน้อย นั่นไม่ใช่ชีวิตหลังแต่งงานที่เธอต้องการแม้แต่นิดเดียว
“ยินดีด้วยนะครับลัลนา คุณกำลังจะเป็นเจ้าสาวแล้ว” ลอเลนโซเอ่ยจากด้านหลังของลัลนา
หญิงสาวปรับสีหน้าที่กำลังจะร้องไห้กลับมายิ้ม แม้จะฝืนเต็มทีแล้วก็ตาม
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
รามินเดินตามมาพอดี เขามองออกว่าลัลนากำลังจะปั้นสีหน้าไม่ไหวแล้ว ดวงตาของเธอมองเขาราวกับกำลังตัดพ้อ ซึ่งไม่ว่าเรื่องอะไร เมื่ออยู่ตามลำพังแล้วเราสองคนจะได้คุยกัน
“อยู่นี่เอง รถพร้อมแล้ว ผมกับว่าที่เจ้าสาวขอตัวก่อนนะครับ” รามินโอบไหล่บางแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะพาลัลนาเดินเรื่อยๆ มายังรถที่จอดรอ
“ฉันไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของคุณค่ะ อย่ามาขี้ตู่” ลัลนาพูดเสียงต่ำด้วยความโกรธให้ได้ยินกับรามินแค่สองคน
“ผมเพิ่งประกาศออกไปว่าคุณเป็นว่าที่เจ้าสาวของผม ตอนนี้ต่อให้คุณพบคนที่อยากจะชอบพอก็สายไปแล้วละนะ”
ลัลนาเข้าใจความหมายที่รามินแผงมากับน้ำเสียงคล้ายขบขันนั้น หญิงสาวเงยหน้าค้อนใส่รามิน แต่เขากลับหัวเราะชอบใจ
“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับลอเลนโซ”
รามินเชื่อว่าลัลนาไม่ได้คิดอะไรกับลอเลนโซแน่นอน แต่ลอเลนโซนั้นไม่แน่หรอก การที่ผู้ชายคนนั้นได้นั่งฝั่งตรงข้ามกับลัลนาย่อมมีนัยยะที่คิดได้ ไนลาไม่เคยทำอะไรที่ไม่หวังผล เขาสังเกตเห็นว่าลอเลนโซมองไปที่ไนลาอยู่บ่อยๆ สองคนนี้ต้องมีการติดต่อกันมาก่อนแน่นอน รามินมั่นใจว่าเขามองไม่พลาด หากให้เดาเขาคิดว่าไนลาส่งลอเลนโซมาเข้าหาลัลนาเพื่อที่จะหลอกล่อด้วยเสน่ห์จนกระทั่งได้แต่งงาน แล้วรอซื้อหุ้น 5 เปอร์เซ็นต์ที่ลอเลนโซคงบังคับให้ลัลนาขายหลังจากแต่งงาน
อิซามารอเปิดประตูรถยนต์ที่ลัลนาไม่เคยเห็นที่บ้านของรามินมาก่อน เธอหันไปมองรามิน แน่นอนว่าเขาคงไม่บอกเธอแน่ๆ ว่าทำไมการเดินทางถึงเปลี่ยนจากเครื่องบินเล็กเป็นรถยนต์ หญิงสาวมองไปรอบตัวอย่างระแวง อดคิดไม่ได้ว่าเครื่องบินเล็กถูกวางระเบิดหรือเปล่า ถึงได้ต้องเปลี่ยนวิธีการเดินทางกลับ หญิงสาวเข้าไปนั่งในรถเพราะเรื่องนี้ควรพูดกันเมื่อไม่มีคนนอกมากกว่า รามินตามเข้ามานั่งที่เบาะหลังข้างๆ กัน แล้วอิซาก็ปิดประตู แล้วมานั่งที่เบาะคนขับ ทั้งที่ปกติแล้วจะมีคนขับรถ แสดงว่าคืนนี้มีแค่เธอ รามินและอิซาที่เดินทางไปด้วยกัน
“กฎข้อแรกที่คุณควรรู้ไว้ อย่าใช้พาหนะเดิมถ้าคุณรู้ว่ากำลังทำให้ใครหลายคนเสียผลประโยชน์” รามินเอ่ยขึ้นเองโดยที่ลัลนาไม่ได้ถาม เขาคิดว่าเธอควรรู้แทนที่จะคิดจนกลัวเกินไป “ออกเดินทางได้แล้วอิซา”
“ครับคุณรามิน”
รถเคลื่อนห่างจากปราสาทเลอันเรื่อยๆ หญิงสาวหันไปมองปราสาทที่สวยงาม ทว่ามีความทรงจำทั้งดีและไม่ดีแห่งนั้น ชีวิตเธอมาไกลถึงขนาดได้อย่างไร รามินมองตามสายตาของลัลนา ก่อนจะเอ่ยเหมือนสอนว่า
“คุณยังเด็กมากสำหรับโลกที่เต็มไปด้วยผลประโยชน์ที่ทำให้คนฆ่ากันได้ พี่น้องฆ่ากันเพราะมรดก หรือแม้กระทั่งศัตรูที่มาในคราบมิตร ฉะนั้นคุณต้องมีคนปกป้องที่แน่ใจว่าจะไม่ทิ้งคุณในเวลาแห่งความเป็นความตาย”
“ที่คุณทำแบบนั้นในงานรวมญาติและหุ้นส่วนเพราะเป็นห่วงฉัน อยากช่วยฉันใช่ไหมคะ” ลัลนาแค่ถามไม่ได้หวังว่ารามินจะตอบหรือเปล่า
รามินเห็นสีหน้าที่เหมือนจะโกรธเปลี่ยนเป็นเศร้าของลัลนา ทำให้ไม่ใจแข็งพอที่จะเมินเฉยได้
“ทั้งใช่ และไม่ใช่”
ลัลนาถามต่อก็รามินพูดให้สงสัยก่อน “ใช่ยังไงและไม่ใช่ยังไงคะ”
รามินเอนหลังพิงกับเบาะ แต่ลัลนาอยากรู้คำตอบจึงขยับเข้ามาใกล้ เธอไม่ได้หว่านเสน่ห์ หรือเธออาจไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอยู่ก็ได้ การเข้ามาใกล้ชิดเขาโดยที่ไม่ขออนุญาตก่อนคงมีแค่ลัลนาคนเดียวที่ทำแบบนี้ได้
“ผมอยากทำหน้าที่ที่รับปากพี่ชายให้จบ ในเมื่อหาคนที่เหมาะสมและปกป้องคุณไม่ได้ในเร็วๆ นี้ ผมจะเป็นผู้ชายคนนั้นเสียเอง ในเวลาเดียวกันผมจะได้ไม่ต้องหาใครมาแต่งงาน การแต่งงานของผมคือการแย่งชิงอำนาจของหมู่ญาติ ถ้าแต่งงานกับคุณ ผมจะได้จบปัญหานั้นไปเสีย”
“คุณจะแต่งงานกับฉันจริงๆ หรือคะ ไม่ใช่ว่าขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนงั้นหรือ” ลัลนาพูดอังกฤษในประโยคแรก และพูดไทยในประโยคหลัง
“ขายผ้าเอาหน้ารอดคืออะไร” แม้รามินจะพูดได้หลายภาษา รวมทั้งภาษาไทย แต่พวกคำยากๆ หรืออะไรที่เป็นคำพูดคล้องจอง เขาก็ไม่เข้าใจนัก
ลัลนาเม้มปากพยายามคิดอธิบาย รามินก็เผลอมองริมฝีปากนุ่ม พอรู้ตัวก็เมินมองไปทางกระจกรถแทน
“มันคือการทำอะไรที่เฉพาะหน้า ไม่ได้ทำจริงๆ แต่ทำให้คนอื่นเชื่อว่าจะทำเฉยๆ อะไรประมาณนี้ค่ะ”
“ตอนนี้ผมเป็นผู้นำของตระกูลไอมาล ผมพูดอะไรออกไปแล้ว ย่อมทำตามที่พูดเสมอ อีก 3 เดือน เราจะเข้าพิธีแต่งงานกัน” รามินพูดในสิ่งที่เขายังบอกลัลนาไม่หมด แต่เธอกลับไม่ประหลาดใจหรือโกรธเขาอย่างที่คิด
ลัลนาถอนใจขยับกลับไปนั่งที่เดิม “ไซรัสบอกฉันแล้ว แต่ว่าฉันไม่ได้รักคุณ”
อ้อ ตอนที่ไซรัสเข้าไปคุยกับลัลนานี่เอง เขามองอยู่ยังกังวลว่าเจ้าหลานตัวดีจะก่อเรื่องอีก แม้ไม่ก่อเรื่อง แต่ก็บอกเรื่องที่ทำให้ลัลนาเดินห่างออกไปจากงานเลี้ยงจนเขาต้องเดินไปตามนั่นเอง เธอคงโกรธจนเหนื่อยจะโกรธเขาแล้วกระมังเพราะคืนนี้เขาทำสิ่งที่น่าโกรธไปหลายอย่าง
“ผมไม่ได้เลวร้ายอะไร เอาไว้ผมจะหาวิธีทำให้คุณรักผมก็แล้วกัน”
ลัลนาหันขวับรู้สึกแปลกๆ ที่รามินพูดอะไรที่มันจะหวานก็ไม่เชิงจะทางการก็ไม่ใช่ อิซาคงรู้สึกเหมือนกันเพราะเธอเห็นเขาแอบก้มหน้ายิ้ม
“แต่คุณก็ไม่ได้รักฉันนี่นา” ลัลนาย้อนคำ รักฝ่ายเดียวอย่างไรเสียชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานก็ไม่รอดอยู่ดี
“คุณก็หาวิธีที่จะทำให้ผมรักคุณสิ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย” รามินไม่ได้จะเอาชนะ ถ้าเขาหาทางทำให้เธอรักเขา เธอก็ควรทำแบบเดียวกัน ความรักมันควรเกิดจากคนสองคนถึงจะดีไม่ใช่หรือ “ไม่ต้องมองไปข้างหลังบ่อยๆ หรอก ถ้าใครสักคนจะลงมือทำอะไรสักอย่าง มันยังไม่ทำตอนนี้แน่นอน”
“ทำไมคุณถึงมั่นใจจังล่ะคะ”
“ดูข้างบนสิ” รามินบอกพร้อมเปิดหลังคาซันรูฟให้ลัลนาเห็นชัดๆ
ลัลนามองไปบนฟ้าก็แทบร้องอุทานออกมา อิซาขับรถโดยมีเครื่องบินเล็กส่องไฟนำทาง ถึงว่าเธอรู้สึกว่าไปส่องทางมันสว่างแปลกๆ ยังนึกชมอยู่ในใจว่ารถที่ขับกลางทะเลทรายมืดๆ มีไฟรถที่ส่องสว่างดีเหลือเกิน เครื่องบินเล็กเครื่องยนต์เงียบเสียด้วย เธอเลยไม่ทันคิด แบบนี้ใครจะกล้าลงมือ มันเปิดเผยเกินไป
แต่แล้วสักพักใหญ่ต่อมาเครื่องบินเล็กก็ขับหายไป รถยนต์ที่อิซาขับก็ปิดไฟส่องทางแล้วนำทางด้วยระบบอินฟราเรดแทนเพื่อไม่ให้แกะรอยได้ อีกทั้งด้านหลังรถยังมีกลไกที่ยื่นออกมาคล้ายม้วนพรมที่หมุนได้เพื่อกลบรอยของการเดินทาง ลัลนามองรามินอย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่าทุกอย่างจะเตรียมไว้พร้อมขนาดนี้
หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง รถยนต์ที่อิซาขับก็กำลังเข้าอาณาบริเวณของคฤหาสน์หลังใหญ่กลางทะเลทรายซึ่งลัลนาไม่รู้แล้วว่ามันอยู่ส่วนไหนในโลก การมาถึงอย่างเงียบเชียบและร่องรอยของล้อรถถูกลบเลือนมาตลอด ทำให้ยากหากใครจะแกะรอยรามิน อิซาจอดรถที่หน้าคฤหาสน์ซึ่งมีหลายสิบห้อง จะเหมือนคฤหาสน์ที่มีคนอาศัยก็ได้ แต่ก็คล้ายโรงแรมเพราะมีส่วนที่เหมือนเอาไว้ให้สำหรับพนักงานต้อนรับ แต่ไม่มีใครอยู่เลย มีเพียงไฟนำทางที่เปิดไว้เท่านั้น
“ที่นี่เป็นบ้านของใครหรือคะ” ลัลนาถามหากมีคนอื่นอยู่ที่นี่มันก็แปลกอีกนั่นล่ะ อยู่อย่างไรมืดแบบนี้ แม้จะมีไฟให้แสงสว่าง แต่ก็แค่ไม่กี่ดวงเท่านั้น
“บ้านของผมเอง แต่ไม่มีญาติคนไหนรู้ว่าเป็นบ้านของผม” รามินตอบพลางกดรหัสเพื่อเปิดประตูบานใหญ่ที่เลื่อนเปิดหลังจากเขากดรหัสครบ “เราเข้าไปข้างในกันก่อน ดึกมากแล้ว คุณน่าจะเพลียจนอยากหลับแล้วกระมัง”
“ตีสองแล้ว ไม่เพลียก็แปลกแล้วล่ะค่ะ คุณเองก็น่าจะเพลียมากกว่าฉันไม่ใช่หรือคะ วางแผนทำอะไรมาตั้งเยอะ ”
ลัลนาจะไม่แขวะอะไรรามินแล้วเชียว แต่เพราะเขาดูสดชื่นดีเหลือเกิน หลังจากก่อเรื่องใหญ่มา เลยอดไม่ได้
“ผมสนุกจะตาย ไม่เพลียหรอก” รามินหัวเราะต่ำๆ อยู่ในลำคอ “ผมสั่งให้เมดาเตรียมกระเป๋าเดินทางไว้ให้คุณแล้ว ห้องของคุณอยู่ทางนั้น ห้องของผมอยู่ทางนี้ ถ้ามีอะไรที่ต้องการเพิ่มบอกผมหรืออิซาก็ได้”
อิซานำกระเป๋าเดินทางไปวางไว้หน้าห้องตามที่รามินชี้บอกลัลนาพอดี ด้านในสว่างพอให้เห็นว่ามีอะไรอยู่ตรงไหน และเดินได้โดยที่ไม่ชนกับอะไรเข้า ลัลนาเข้าใจแม้ไม่มีใครบอกว่าเพื่อความปลอดภัย แม้ว่าจะลบรอยของการเดินทางแล้ว แต่หากใครก็ตามส่งโดรนมาบินสำรวจอาจจะพบคฤหาสน์กลางทะเลทรายแห่งนี้เข้าก็ได้ นั่นเองทำให้ลัลนานึกบางอย่างขึ้นมาได้
“มีเรื่องหนึ่งที่ฉันลืมบอกคุณ”
“เรื่องอะไรหรือ” รามินหยุดเท้าไม่ก้าวต่อ แต่หันมารอฟัง
“ที่บ้านของคุณมีสายของไซรัส ซึ่งก็น่าจะเป็นสายให้คุณไนลาด้วยเหมือนกัน จำที่ฉันตกลงกับไซรัสเรื่องจะเดินทางไปประเทศไทยได้ไหมคะ” ลัลนาเห็นรามินพยักหน้าจึงพูดต่อไปว่า “ไซรัสหลุดพูดออกมาว่ามีสายอยู่ที่บ้านของคุณ แถมยังรู้ตารางงานและการเดินทางของคุณด้วย”
รามินยิ้มให้ลัลนาจากใจจริงของเขา ไม่ใช่ยิ้มเพื่อให้ศัตรูหรือใครสักคนตายใจ แต่เธอจะรู้ไหมว่าเขาทำแบบนี้เพื่อ...ทำให้เธอรักเขา
“เป็นห่วงผมหรือไง ถึงได้บอกเรื่องนี้กับผม”
“ยอมรับตรงๆ ว่าเป็นห่วงก็ได้ค่ะ แต่ก็เป็นห่วงตัวเองด้วย ถ้าวันหนึ่งสายคนนั้นถูกสั่งให้ฆ่าคุณขึ้นมาจะทำยังไง” ที่คฤหาสน์ของรามินมีทั้งแม่บ้าน สาวใช้ คนสวน คนขับรถ บอดี้การ์ด เขาจะรู้ไหมว่าใครที่เป็นสายให้ไนลา
รามินเดินมาใกล้ลัลนาเพื่อที่จะวางมือลงบนไหล่บาง หากดึงเข้ามากอด เธอจะเผ่นหนีเขาหรือเปล่า รามินเดาใจลัลนาไม่ถูกจึงไม่ทำแบบนั้น
“ขอบใจนะที่เป็นห่วงผม แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกคุณก็คือผมรู้ว่าใครเป็นสายให้พี่ไนลา แต่จงใจให้อยู่ในบ้านเพื่อที่ผมจะได้รู้ว่าอีกฝั่งรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผมบ้าง แล้วที่สำคัญ ผมเองก็มีสายอยู่ที่บ้านญาติทุกคน”
“สงสัยฉันจะห่วงผิดคน” ลัลนาหัวเราะเพราะไม่ต้องห่วงรามินแล้วก็ได้ถ้าเขารอบคอบถึงเพียงนี้ “ฉันจะเข้าห้องแล้ว ที่นี่ปลอดภัยแน่นะคะ”
“คืนนี้ยังปลอดภัย แต่พรุ่งนี้อาจมีคนมาเยี่ยมก็ได้” รามินตอบตามตรง บางเรื่องเขาก็ใช่ว่าจะรู้ไปทุกอย่าง “ผมไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ก็ไม่เคยประมาท คุณไปพักเถอะ คืนนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล”
“เกือบลืม” ลัลนากำลังจะถอดสร้อย ตอนนั่งมาในรถก็ลืมเพราะกำลังลุ้นระทึกว่าจะมีใครตามมาสาดกระสุนใส่หรือเปล่า ตอนนี้ปลอดภัยเลยเพิ่งรู้ตัวว่าหนักคอหนักนิ้วมาก
“มันเป็นของคุณแล้ว แต่ถ้ากลัวหายเอาไว้กลับถึงดูไบก็ฝากให้อิซาเอาไปเก็บที่ตู้เซฟในธนาคารก็ได้”
ลัลนายิ้มแห้งรู้สึกสยองขวัญที่ต้องเก็บเพชรไม่รู้ว่ากี่ร้อยกะรัตเอาไว้กับตัว
“ตอนนี้มันยังไม่ใช่ของฉันหรอกค่ะ เพราะเราไม่ได้รักกัน แต่ฉันจะทำตามคำแนะนำของคุณ เอาเครื่องประดับทั้งหมดไปเก็บในตู้เซฟธนาคาร”
รามินเห็นสีหน้าของลัลนาแล้วอดขำไม่ได้ ถ้าเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ชื่อว่าลัลนา ป่านนี้คงดีใจที่ได้เพชรมูลค่ามหาศาลไปครอบครองแล้ว แต่ลัลนากลับกังวลที่เก็บจะไว้ทั้งที่ทุกอย่างเป็นของเธอทั้งหมด เมื่อเขามอบให้เธอแล้วก็ไม่คิดจะขอคืนกลับมา
ชายหนุ่มรอจนลัลนาเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว จึงเดินไปกดรหัสเพื่อปิดประตูและเปิดกลไกต่างๆ ที่จะปกป้องชีวิตเขาเอง ลัลนาและอิซา คืนนี้เขามั่นใจว่าพวกเราทั้งหมดจะปลอดภัยดี แต่พรุ่งนี้ไม่มีอะไรแน่นอน การที่เขาเลือกประกาศว่าจะแต่งงานกับลัลนา ไม่ใช่แค่ไนลาที่เสียผลประโยชน์ ยังมีญาติคนอื่นๆ ด้วย รวมทั้งไพอัสที่พร้อมจะทำลายเขาแล้วรวมหัวกับญาติบางคนนำทุกสิ่งที่ปู่ของเขาสร้างมาไปเป็นของตนเอง
คืนนี้ยังปลอดภัย แล้วพรุ่งนี้ล่ะ รามินทำอะไรไม่เคยไม่มีเหตุผล ยัยลัลเอ้ย พรุ่งนี้แกจะเจอกับอะไร
ปล. ทุกๆ 2-3 วัน โบว์จะมาลบบทที่เกินจากบทที่ 10 ไปเรื่อยๆ นะคะ จะได้เท่ากับตัวอย่างที่ให้อ่าน MEB ค่ะ ส่วนที่ up ก็ up เรื่อยๆ จนกว่าจะถึงบทที่ 14 ค่ะ
มี E-BOOK แล้ว โบว์ก็ยัง up นิยายต่อนะคะ คิดว่าโบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 14 นะคะ อย่าว่ากันนะคะที่ลงจนจบไม่ได้
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะใน MEB
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะใน DEK-D
https://dekd.co/w/e/32551 บ่วงรักรามิน
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะในปิ่นโต
บ่วงรักรามิน | ปิ่นโต อีบุ๊ก อ่านสนุก ทุกหมวดทุกแนว
ตอนนี้มีใน meb ในประเภทนิยายรักค่ะ โบว์ทำโปรโมชั่น ลดแหลกมากจาก 259 เหลือ 149 เหลือ 1 วันสุดท้ายวันนี้ (4 สิงหาคม) วิจารณ์ได้ ถ้าชอบก็ดีใจ ถ้าไม่ชอบอย่าว่าแรงนะคะ คนเขียนหัวใจไม่แข็งแรงค่า
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
บรรพตี (อัมราน)
แสดงความคิดเห็น