บทที่ 321 ปลาใหญ่กินเหยื่อ

“พวกบลัดบราเธอร์มันไปหาเรื่องโอเวอร์ลอร์ดอีกแล้วสินะ ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าทำไมฉงป้าถึงยอมนิ่งเฉยอยู่ได้” สมาชิกของบลัดเติสตี้คนหนึ่งพูดขึ้นมาหลังจากที่ได้เห็นกองกำลังพิทักษ์ราชินีเดินไปยังป่าเรดวูดภายในเขตของโอเวอร์ลอร์ดอีกครั้ง

“ฉงป้ามันเป็นพวกขี้ขลาดนะสิ ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองต่างก็ลือกันไปว่าฉงป้ากับฉือมู่ต่างก็กลายเป็นคนขี้ขลาดตาขาว ถึงแม้พวกเขาจะโดนลู่หยางส่งลูกน้องเข้าไปในพื้นที่ของตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครกล้าออกมาตอบโต้เลยแม้แต่คนเดียว” สมาชิกของเดธโซลพูดจาเยาะเย้ยด้วยเช่นกัน

“เมื่อกี้พวกแกพูดว่าอะไรนะ?!” สมาชิกของโอเวอร์ลอร์ดที่บังเอิญเดินผ่านมาตะโกนถามอย่างไม่พอใจ

“ทำไม? อยากจะมีเรื่องกันไหมล่ะ?” สมาชิกของเดธโซลถามกลับอย่างหาเรื่องโดยไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย

สมาชิกของบลัดเติสตี้กว่า 20 คนต่างก็ส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาด้วยเช่นกัน ก่อนที่พวกเขาจะบีบวงล้อมเข้ามาล้อมรอบสมาชิกทั้ง 20 คนของโอเวอร์ลอร์ดเอาไว้

“ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งผลีผลาม”

“พวกมันด่าหัวหน้ากิลด์แบบนี้แล้วจะให้ฉันใจเย็นอยู่ได้ยังไง”

“ลืมคำสั่งของหัวหน้าไปแล้วเหรอว่าตอนนี้การบุกเบิกป้อมปราการเป็นเรื่องสำคัญที่สุด พวกเราจำเป็นจะต้องอดทนกันเอาไว้ก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรผลีผลามกันเป็นอันขาด” ผู้เล่นที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าทีมพยายามควบคุมลูกน้องของตัวเอง

สมาชิกของโอเวอร์ลอร์ดทำได้เพียงแต่เก็บอาวุธอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่พวกเขาจะจ้องมองไปยังสมาชิกของเดธโซลอย่างอาฆาตแค้นแล้วเดินออกไปจากที่นี่

“ฮ่า ๆ ๆ พวกแกมันก็ขี้ขลาดเหมือนกับหัวหน้าของพวกแกสินะ” สมาชิกเดธโซลได้ทีก็ตะโกนส่งเสียงเยาะเย้ยต่อไป

“พวกเรากลับไปรายงานหัวหน้ากันเถอะว่าไอ้พวกโอเวอร์ลอร์ดมันขี้ขลาดแค่ไหน”

“ถ้าหัวหน้ารู้เรื่องนี้เข้าเขาจะต้องดีใจแน่ ๆ บางทีเขาอาจจะให้รางวัลพวกเราด้วย”

สถานการณ์ในปัจจุบันได้ทำให้เดธโซลกลายเป็นกิลด์ยักษ์ใหญ่อันดับ 1 ของเมืองเซนต์กอลล์ และมันก็ทำให้แบล็คบลัดผู้ซึ่งเป็นผู้นำของเดธโซลใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายมากที่สุดนับตั้งแต่ที่เขาได้เข้าร่วมเกมมา

หลังจากแบล็คบลัดและหัวหน้ากิลด์ทั้ง 8 ได้ฟังรายงานอยู่บนกำแพงของป้อมปราการวินด์ธันเดอร์ พวกเขาต่างก็หัวเราะขึ้นมาด้วยความชอบใจ

“พวกฉงป้าเมื่อก่อนมันทำตัวราวกับเป็นเทพเจ้า แต่ดูตอนนี้สิพวกมันเอาแต่มุดอยู่ในรู” สกายซอร์ทหัวเราะอย่างสะใจ

“การตัดสินใจรวมตัวกันของพวกเราถือได้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริง ๆ ไม่เพียงแต่พวกเราจะมีป้อมปราการเป็นของตัวเองแต่พวกเรายังได้กลายเป็นกิลด์ยักษ์ใหญ่อันดับ 1 ของเซิร์ฟด้วย หลังจากนี้หากพวกเราบุกยึดป้อมปราการได้สำเร็จ กองกำลังของเราก็คงจะไร้คู่ต่อสู้อีกต่อไปแล้ว” เฟียร์เลสกล่าว

“หากเรายึดป้อมปราการได้จริง ๆ ในตอนนั้นแม้แต่บลัดไทแรนท์ก็ยังต้องเกรงใจพวกเรา” สวิฟเดธกล่าว

“น่าเสียดายที่เราต้องแบ่งผลประโยชน์ของป้อมปราการนี้ไปให้บลัดไทแรนท์ 30% ฉันขอเสนอว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเรามีอุปกรณ์พร้อมแล้วเราควรไปยึดป้อมปราการแบล็คร็อคของฉงป้าเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องไปแบ่งผลประโยชน์กับใคร” เอไจล์ไนน์เฮฟเว่นกล่าว

ทุกคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย มีเพียงแบล็คบลัดที่นิ่งเงียบโดยไม่พูดอะไร

“น้องชายแบล็คบลัดไม่เห็นด้วยงั้นเหรอ?” เอไจล์ไนน์เฮฟเว่นถาม

หลังจากสงครามใน 2 ครั้งก่อน แบล็คบลัดก็ได้ยึดตำแหน่งผู้นำสูงสุดของเดธโซลไปโดยปริยายทำให้หัวหน้ากิลด์อีก 8 คนต่างก็จำเป็นจะต้องถามความคิดเห็นของเขาก่อน

แบล็คบลัดนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

“การยึดป้อมปราการแบล็คร็อคเป็นเรื่องที่ดีสำหรับพวกเราอย่างแน่นอน แต่ทุกครั้งที่พวกเราจะเริ่มทำสงครามโอเวอร์ลอร์ด เพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่และบลัดบราเธอร์ก็มักจะรวมกำลังกันทำให้การบุกของพวกเรากลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก”

“นั่นสินะ พันธมิตรของพวกมันแข็งแกร่งจริง ๆ หากเราตั้งเป้าไปที่พวกมันคนใดคนหนึ่ง พันธมิตรอีก 2 กิลด์ก็จะเข้ามาให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว กองกำลังของฉือมู่มีดีแค่จำนวนคน แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมฉันมองว่าไม่เท่าไหร่ ในความคิดเห็นของฉันกองกำลังของลู่หยางเป็นกองกำลังที่น่ารำคาญที่สุด เพราะถึงแม้ว่าพวกมันจะมีคนน้อยแต่สมาชิกของพวกมันแข็งแกร่งมากและมักจะมีสกิลพิเศษมาเซอร์ไพรส์พวกเราอยู่เสมอ” สวิฟเดธกล่าว

“ในตอนที่เรากำลังจะบุกชิงป้อมปราการฟลาวเวอร์ ถ้าไม่ใช่เพราะลู่หยางเข้ามาก่อกวนในตอนนั้นพวกเราก็คงเอาชนะฉงป้ากับฉือมู่ได้ตั้งแต่วันแรกแล้ว” สกายซอร์ทกล่าว

“ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้วนะเนี่ย ฉันว่าหลังจากเราบุกยึดป้อมปราการได้ พวกเราก็ควรจะจัดการกับลู่หยางก่อนเลย กองกำลังของมันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับพวกเราด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้ฉันเห็นพวกมันเก็บเลเวลอยู่แถว ๆ ชายแดนของเรา แต่สมาชิกของพวกมันก็เพิ่งจะมีเลเวลผ่าน 20 กันไปเอง ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้เราต้องบุกยึดป้อมปราการ ฉันจะนำกองกำลังไปจัดการกับพวกมันเดี๋ยวนี้เลย” เฟียร์เลสพูดอย่างโกรธแค้น

“จะว่าไปช่วงนี้นอกเหนือจากที่พวกบลัดบราเธอร์จะประกาศรับสมัครสมาชิกเลเวล 20 กว่า ๆ เราก็ไม่ค่อยได้ข่าวมันเลยนะว่าพวกมันกำลังทำอะไรอยู่” เอไจล์ไนน์เฮฟเว่นกล่าวอย่างสงสัย

แบล็คบลัดจ้องมองไปที่ทุกคนที่กำลังรอฟังคำตอบจากเขา แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับออกไปว่า

“ช่วงนี้ฉันก็กำลังยุ่งอยู่กับการบุกเบิกป้อมปราการอยู่เหมือนกัน ฉันเลยไม่ได้ส่งกองกำลังเข้าไปสอดแนมพวกมันเลย ถ้าให้ฉันเดาพวกมันน่าจะกำลังเก็บเลเวลกันอยู่แน่ ๆ อย่าลืมนะว่าพวกมันคือพวกบ้าเก็บเลเวลเพราะตั้งแต่เซิร์ฟเวอร์เปิดให้บริการมา พวกมันก็อยู่ในกระดานจัดอันดับเก็บเลเวลมาโดยตลอด”

“ถึงมันจะเลเวลสูงอยู่คนเดียวก็ไม่มีประโยชน์อะไรในสนามรบหรอก อีก 1 เดือนพวกมันจะต้องถูกพวกเราจัดการได้แน่ ๆ” เฟียร์เลสกล่าว

“พวกเราอุตส่าห์มีวัตถุดิบมากพอจะสร้างอุปกรณ์ได้ 20,000 ชุด แต่ตอนนี้พวกเราเพิ่งจะได้บลูปริ้นมาแค่ 4 ชุดเอง ถึงแม้เราจะสั่งผลิตอุปกรณ์ทั้งวันทั้งคืน แต่จำนวนของอุปกรณ์ที่ผลิตออกมาได้มันก็ยังช้ามากจนเกินไป” สกายซอร์ทกล่าว

นี่คือปัญหาใหญ่ที่สุดที่เดธโซลกำลังเผชิญ เพราะพวกเขาบุกเบิกป้อมปราการช้ามากเกินไป มันจึงทำให้พวกเขามีบลูปริ้นเก็บสะสมเอาไว้อยู่น้อยมาก

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ หากพวกเราช่วยกันกำจัดบอสระดับลอร์ดได้อีกตัว พวกเราก็จะได้บลูปริ้นอุปกรณ์ระดับทองมาเพิ่มเอง ตอนนี้พวกเรามีสมาชิก 1,800 คนที่สวมชุดอุปกรณ์ระดับทองแล้ว การเผชิญหน้ากับบอสระดับลอร์ดมันก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากขึ้นเยอะ” เอไจล์ไนน์เฮฟเว่นกล่าว

แบล็คบลัดและแกนนำคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้ารับ แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินออกไปอยู่นั่นเอง จู่ ๆ จินเตียวก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าอันอื่นตระหนก

“หัวหน้าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วครับ”

“เรื่องอะไร?” แบล็คบลัดถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“มีบอสระดับลอร์ดเลเวล 50 ปรากฏตัวในพื้นที่ของเราครับ” จินเตียวรายงานอย่างตื่นเต้น

“อะไรนะ?!” แบล็คบลัดและผู้นำทั้ง 8 ต่างก็อุทานขึ้นมาอย่างตกใจ

“มันอยู่ไหน?!” สกายซอร์ทรีบถาม เพราะด้วยกองกำลังผู้เล่น 1,800 คนที่สวมชุดอุปกรณ์ระดับทองเลเวล 30 การสังหารบอสระดับลอร์ดเลเวล 50 ก็ไม่ใช่เรื่องไกลเกินเอื้อมอีกต่อไป

“ตอนนี้มันอยู่ที่ภูเขาไอร่อนพีคครับ แต่ตอนที่คนของเราไปเจอบอส คนของบลัดบราเธอร์ก็มาเจอบอสตัวนี้ก่อนแล้ว ตอนนี้พวกบลัดบราเธอร์กำลังวิ่งลากบอสเข้าไปในดินแดนของพวกมัน พวกเราควรจะทำยังไงกันต่อดีครับ?” จินเตียวถามอย่างร้อนรน

“จะถามทำไมก็ไปแย่งบอสมันมาสิ! บอสระดับลอร์ดเลเวล 50 จะต้องมีโอกาสดรอปไอเท็มพิเศษลงมาแน่ ๆ แถมมันยังมาปรากฏตัวในพื้นที่ของพวกเราก่อนด้วย หากเราปล่อยให้พวกบลัดบราเธอร์แย่งบอสตัวนี้ไปแล้วพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” สกายซอร์ทกล่าวอย่างโมโห

“พวกบลัดบราเธอร์มันหาที่ตายชัด ๆ พวกเราอุตส่าห์ยังไม่ไปหาเรื่องพวกมัน แต่พวกมันกลับคิดจะมาแย่งชิงบอสภายในเขตของพวกเรา กระจายคำสั่งออกไปให้ทุกคนรีบมารวมพลกันเดี๋ยวนี้!” แบล็คบลัดตะโกนออกคำสั่ง

เหล่าบรรดาผู้นำทั้ง 8 ต่างก็กระจายตัวกันออกไปรวบรวมกองกำลังของตัวเองในทันที ทำให้ในเวลาเพียงแค่ไม่นานผู้เล่นกว่า 50,000 คนที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ ป้อมปราการแห่งนี้ก็ได้เดินทางกลับมารวมทัพกันอย่างรวดเร็ว

ในทัพนี้มีผู้เล่นเลเวล 30 อยู่มากกว่า 5,400 คน ส่วนผู้เล่นที่เหลืออีกประมาณ 40,000 คนต่างก็มีเลเวลเกินกว่า 26 กันหมดแล้ว

พวกแบล็คบลัดไม่ได้ระแวงเลยว่าการเคลื่อนไหวครั้งนี้คือกับดัก เพราะท้ายที่สุดมันก็คงไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าลู่หยางกับซุนหยูจะใช้เวลากว่า 8 วันในการลากบอสตัวนี้มาจากแผนที่เลเวล 50

ไม่มีใครตามแผนพี่แกทันหรอก มันเข็มขัดสั้น เฮ้ย! คาดไม่ถึงไป