บทที่ 296 ภารกิจลับของคนแคระแบล็คสโตน

คำรับรองสถาบันเวทมนตร์แบล็คเฟลมเมจ!

ทุกอย่างเป็นไปเหมือนกับสิ่งที่บลัดไทแรนท์ให้สัมภาษณ์ไว้ในชาติก่อนว่าลาวาลอร์ดผู้ซึ่งเป็นบอสตัวสุดท้ายของป้อมปราการคริมสันจะทำการดรอปใบเปลี่ยนอาชีพลับลงมาเป็นของรางวัลด้วย

ในบรรดาอาชีพลับทั้งหมดนอกเหนือจากอัศวินหมอกโลหิตที่เขาให้เป็นอาชีพอันดับ 1 ชายหนุ่มก็คิดว่าแบล็คเฟลมเมจน่าจะเป็นอาชีพที่มีความเก่งเป็นอันดับ 2 ของเกมนี้

ผู้ที่เปลี่ยนอาชีพเป็นแบล็คเฟลมเมจจะสามารถใช้เวทมนตร์ออกมาเป็นเปลวเพลิงสีดำ ซึ่งสามารถสร้างความเสียหายได้สูงกว่าเวทมนตร์ธาตุไฟปกติมาก

ชาติที่แล้วสาเหตุที่แบล็คเฟลมมีชื่อเสียงโด่งดังส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะว่าเขาได้เปลี่ยนอาชีพเป็นแบล็คเฟลมเมจ และถึงแม้ลู่หยางจะสามารถนำใบเปลี่ยนอาชีพนี้ไปเปลี่ยนเป็นอาชีพลับได้ด้วยเช่นกัน แต่เขาก็ได้ตัดสินใจจะมอบใบเปลี่ยนอาชีพนี้ให้กับแบล็คเฟลมโดยไม่ลังเล

ไม่ว่าตัวเขาจะพัฒนาไปมากแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งของคนคนเดียวก็ยังมีขีดจำกัด มีเพียงแต่การช่วยพัฒนาคนที่อยู่รอบข้างให้แข็งแกร่งขึ้นไปพร้อม ๆ กันด้วยเท่านั้น มันจึงจะทำให้กิลด์ของเขากลายเป็นกิลด์ด์ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง

หลังมองดูไอเท็มที่น่าสนใจชิ้นต่อไป เขาก็ได้พบกับแร่สีดำชิ้นหนึ่งที่ดรอปอยู่บนพื้น

เมเมโอไรท์ไอร่อน

รายละเอียด อุกกาบาตสีดำจากนอกโลก

นี่คือต้นเหตุที่ทำให้คนแคระแบล็คสโตนกลายเป็นทาสของลาวาลอร์ดเป็นเวลานานนับพันปี ขณะเดียวกันมันก็คือสัญลักษณ์ของความมั่งคั่ง ลู่หยางจึงทำการเก็บก้อนแร่เอาไว้ในกระเป๋าอย่างทะนุถนอม

หลังจากมองสำรวจอยู่บริเวณโดยรอบลู่หยางก็ได้พบกับคนแคระที่กำลังรวมตัวกันมองมาที่เขาอย่างมากมาย อย่างไรก็ตามชื่อของคนแคระเหล่านี้ก็ไม่ใช่ชื่อสีแดงที่หมายถึงศัตรูอีกต่อไป แต่มันกลับกลายเป็นชื่อสีเขียวที่แสดงสถานะถึงความเป็นมิตร

ทันใดนั้นคนแคระชราคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาลู่หยางด้วยท่าทางที่นอบน้อม

“ขอบคุณท่านนักผจญภัยมากที่ช่วยปลดปล่อยพวกเราจากลาวาลอร์ด หากคุณมีคำรับรองบุกป้อมปราการคริมสัน พวกเราก็ยินดีที่จะยอมรับท่านเป็นเจ้านายคนใหม่ของป้อมปราการแห่งนี้”

ลู่หยางหยิบใบรับรองบุกป้อมออกมาจากกระเป๋าและถามว่า

“สิ่งที่คุณถามถึงใช่อันนี้ไหม?”

“ใช่แล้ว! หากท่านต้องการครอบครองป้อมปราการนี้ก็เชิญท่านนำใบรับรองไปวางไว้หน้ารูปปั้นเทพเจ้าข้างปากปล่องภูเขาไฟได้เลย” คนแคระชราที่มีชื่อว่าโมโรโด้พูดอย่างตื่นเต้น 

ลู่หยางคุ้นเคยกับกระบวนการในลักษณะนี้มาแล้ว เพราะในชาติที่แล้วเขาก็เคยยึดครองป้อมปราการขนาดเล็กมาก่อน ชายหนุ่มจึงเดินตามโมโรโด้ไปยังรูปปั้นเทพเจ้าข้างปากปล่องภูเขาไฟซึ่งตรงบริเวณฐานรูปปั้นมีช่องสำหรับเสียบใบรับรองเอาไว้พอดี

ระบบ: ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่นลู่หยางได้ทำการยึดครองป้อมปราการสำเร็จแล้ว

ระบบ: ต้องการประกาศให้ทั้งเซิร์ฟเวอร์ทราบหรือไม่?

ลู่หยางพยายามระงับความตื่นเต้นภายในใจเอาไว้แล้วทำการเลือกปฏิเสธ เพราะในตอนนี้มันยังไม่ใช่ช่วงเวลาเหมาะสมสำหรับการเปิดเผยความแข็งแกร่งของตัวเองออกไป และเขาก็จะไม่ทำผิดพลาดซ้ำซ้อนแบบในชาติที่แล้วของตัวเองอีกครั้ง

วินาทีต่อมามันก็มีไอคอนรูปป้อมปราการปรากฏขึ้นในหน้าต่างสกิลของลู่หยาง เมื่อเขาทำการกดเข้าไปในไอคอนมันก็มีหน้าต่างสินค้าปรากฏอาคารรูปแบบต่าง ๆ ขึ้นมาให้เลือกมากกว่า 10 แบบ ไม่ว่าจะเป็นร้านขายยา, โรงแรม, ร้านขายอุปกรณ์, คลังสมบัติ, ห้องประชุมและอาคารอื่น ๆ อีกอย่างมากมาย โดยอาคารที่มีราคาถูกที่สุดคือห้องสำหรับการพักผ่อนที่มีราคาอยู่ที่ห้องละ 1,000 เหรียญทอง

นี่คือระบบที่ถูกผู้เล่นวิจารณ์มากที่สุดในชาติที่แล้วว่าทำไมทางตัวเกมถึงต้องตั้งราคาอาคารในป้อมปราการเอาไว้สูงมากขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเนื่องมาจากทางตัวเกมเปิดให้แลกเปลี่ยนเงินนอกเข้ามาเป็นเงินในเกมเป็นจำนวนมาก พวกเขาจึงจำเป็นจะต้องหาวิธีระบายเงินออกเพื่อให้สภาพเงินภายในเกมไม่เกิดอาการเฟ้อมากเกินไป

ขณะเดียวกันป้อมปราการก็มีบทบาทภายในเกมนี้สูงมาก เพราะเมื่อผู้เล่นเลือกออกจากเกมเพื่อไปพักผ่อน ตัวละครของพวกเขาก็ยังจะคงอยู่ในเกมต่อไป ดังนั้นผู้เล่นจึงจำเป็นจะต้องหาสถานที่ปลอดภัยก่อนที่จะทำการกดออฟไลน์ออกไปพักผ่อนในโลกแห่งความเป็นจริง

ตอนแรกไม่ค่อยมีใครคิดว่าระบบนี้จะเป็นระบบที่ยุ่งยากมากนัก แต่หลังจากที่พวกเขามีเลเวลเกิน 20 ผู้เล่นก็ได้พบว่าการวิ่งไปยังการเก็บเลเวลในแต่ละครั้งจำเป็นจะต้องใช้เวลานาน 1-2 ชั่วโมง

การเดินทางไปกลับเพื่อเก็บเลเวลสร้างความยากลำบากให้กับผู้เล่นเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาก็ไม่สามารถออฟไลน์ภายในพื้นที่เก็บเลเวลได้ด้วยเช่นเดียวกัน ป้อมปราการจึงถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแก้ไขปัญหานี้โดยเฉพาะ เพราะป้อมปราการสามารถสร้างโรงแรมให้ผู้เล่นเข้ามาพักผ่อนเพื่อทำการออฟไลน์ได้

ขณะเดียวกันป้อมปราการทุกแห่งก็จะอยู่ในแผนที่เลเวล 30 ขึ้นไป ขอเพียงผู้เล่นเข้ามาพักผ่อนในป้อมปราการพวกเขาก็จะประหยัดเวลาในการเดินทางไปได้เยอะมาก และด้วยเหตุผลในข้อนี้เองมันจึงทำให้ค่าธรรมเนียมในการเข้าพักเพียงอย่างเดียวสามารถสร้างกำไรให้กับเจ้าของป้อมปราการอย่างมหาศาล

ยิ่งไปกว่านั้นป้อมปราการยังสามารถให้บริการซื้อขายสินค้าได้หลายอย่าง ผู้เล่นหลาย ๆ คนที่ขี้เกียจเดินทางกลับไปยังเมืองหลักจึงมักจะทำการซื้อขายสินค้าภายในป้อมปราการเลย บริการนี้จึงสามารถสร้างผลกำไรให้กับเจ้าของป้อมปราการได้เป็นอย่างมากด้วยเช่นกัน

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือป้อมปราการมีคลังสมบัติเป็นของตัวเอง ผู้เล่นจึงไม่จำเป็นจะต้องกังวลเรื่องการเก็บไอเท็มอีกต่อไป และถึงแม้ป้อมปราการจะถูกตีแตกแต่คลังสมบัติก็ยังคงคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดภายในป้อมปราการแต่ละแห่งอยู่ดี

อย่างไรก็ตามการจะสร้างสิ่งเหล่านี้ก็จำเป็นจะต้องใช้เงินสูงมาก เพราะเพียงแค่โรงแรมแห่งหนึ่งก็มีราคาสูงถึง 10,000 เหรียญทอง โดยโรงแรมสามารถรองรับผู้เข้าพักได้ 500 คน และถ้าหากเจ้าของป้อมปราการต้องการจะอัปเกรดโรงแรมให้ดีกว่านี้พวกเขาก็จะต้องเสียเงินเพิ่มขึ้นจากเดิม

ขณะเดียวกันอิฐที่เอาไว้ใช้สำหรับสร้างกำแพงเมืองก็มีราคาอยู่ที่ก้อนละ 1 เหรียญเงิน แม้ราคานี้จะฟังดูเหมือนถูกมากแต่ในความเป็นจริงมันต้องใช้อิฐเป็นจำนวนนับแสนก้อนจึงจะสามารถล้อมพื้นที่เล็ก ๆ ให้กลายเป็นสถานที่อันปลอดภัยได้

ด้วยเหตุนี้เองการสร้างป้อมปราการให้ได้มาตรฐานอย่างน้อยจะต้องใช้เงินขั้นต่ำ 100,000 เหรียญทอง ซึ่งมันเป็นจำนวนเงินที่ผู้เล่นธรรมดาไม่สามารถหาได้อย่างแน่นอน และแม้แต่หัวหน้ากิลด์ขนาดใหญ่ก็ยังต้องชั่งใจว่าเงินจำนวนนี้มันคุ้มค่าแก่การลงทุนจริง ๆ หรือเปล่า

อย่างไรก็ตามหลังจากป้อมปราการได้เปิดให้บริการอย่างเต็มที่ในเวลาประมาณเพียงแค่ 1 ปี มันก็สามารถผลิตกระแสเงินสดเพื่อใช้ทุนคืนได้จนหมดแล้ว และรายได้ที่เกิดจากในปีที่ 2 เป็นต้นไปก็จะกลายเป็นผลกำไรให้กับเจ้าของป้อมปราการอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

ตอนนี้ร้านตีเหล็กกับร้านขายยาของลู่หยางสร้างกำไรให้กับเขาได้เดือนละประมาณ 7,000 เหรียญทอง แต่เงินเหล่านี้ยังไม่สามารถนำมาใช้การได้ วิธีที่ดีที่สุดสำหรับการหาเงินทุนจึงกลายเป็นแร่เมเมโอไรท์ไอร่อนที่อยู่ในกระเป๋าของเขานี่เอง

“ท่านเจ้าป้อมปราการ คุณมีอะไรจะถามฉันงั้นเหรอ?” โมโรโด้ถาม

ลู่หยางหยิบแร่เมเมโอไรท์ไอร่อนออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า

“ฉันเพิ่งได้แร่ก้อนนี้มาจากลาวาลอร์ด ฉันขอมอบมันให้กับคุณก็แล้วกัน”

“จริงเหรอ?” โมโรโด้มองลู่หยางอย่างตื่นเต้น

“จริง ๆ” ลู่หยางพยักหน้าก่อนจะทำการส่งมอบแร่สีดำให้กับโมโรโด้

ระบบ: ชื่อเสียงของคุณในเผ่าคนแคระแบล็คสโตนถึงระดับเคารพ

“ในที่สุดสมบัติประจำเผ่าของเราก็กลับมาแล้ว” โมโรโด้กอดแร่เมเมโอไรท์ไอร่อนภายในมือราวกับลูกน้อย ก่อนที่เขาจะหันมาพูดกับลู่หยางด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความนอบน้อม

“ท่านเจ้าป้อมปราการพวกเราเผ่าคนแคระแบล็คสโตนยินดีช่วยเหลือท่านทุกอย่าง ไม่ทราบว่ามันพอจะมีอะไรที่พวกเราพอจะช่วยเหลือท่านได้บ้างไหม?”

ทันใดนั้นหน้าต่างซื้อขายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่หยาง ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้พบกับบลูปริ้นอุปกรณ์ระดับทองเลเวล 15 ของนักรบและนักเวทที่เขาต้องการมากที่สุด

ในชาติที่แล้วบลัดไทแรนท์เคยให้สัมภาษณ์ถึงภารกิจนี้ด้วยเช่นกันว่าในตอนที่เขายึดครองป้อมปราการได้ใหม่ ๆ เขาพยายามหาวิธีนำแร่เมเมโอไรท์ไอร่อนไปใช้หลายวิธี อย่างไรก็ตามแม้เขาจะพยายามจนเลเวลของผู้เล่นภายในกิลด์เพิ่มขึ้นถึง 50 แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถหาวิธีการใช้ประโยชน์จากไอเท็มชิ้นนี้ได้เลย

ขณะเดียวกันคนแคระภายในป้อมที่เคยให้ความเคารพพวกเขาก็เริ่มมีท่าทีเย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งวันหนึ่งที่บลัดไทแรนท์โมโหเนื่องจากไม่สามารถหาวิธีการใช้แร่เมเมโอไรท์ไอร่อนได้ เขาจึงทำการโยนแร่สีดำทิ้งไปแต่มันบังเอิญกลิ้งไปตกอยู่ด้านหน้าคนแคระแบล็คสโตน ก่อนที่มันจะเป็นจุดเริ่มต้นของภารกิจในเวลาต่อมา

หลังจากนั้นผู้เล่นก็ได้มีการจัดอันดับภารกิจที่น่าเสียดายที่สุดที่พวกเขาไม่ได้ทำตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ซึ่งภารกิจของคนแคระแบล็คสโตนก็ถูกจัดอันดับอยู่ในอันดับที่ 19 เลยทีเดียว

ลู่หยางเลือกซื้อบลูปริ้นทั้ง 2 แบบมาอย่างละ 50 ชุด ก่อนที่เขาจะติดต่อไปหาฮั่นจงและพูดว่า

“อาจารย์ครับ ผมคิดว่าจะขยายร้านตีเหล็กของเราออกไป”