บทที่ 334: ขอบคุณสำหรับยาถอนพิษ

“ไร้สาระ ช่างไร้สาระยิ่งนัก!” เจียงเหยาเดินวนอยู่รอบห้องขังอย่างกระวนกระวาย “เมื่อกี้ท่านพูดว่าอะไรนะ?”

“บอกว่าไป๋ไป่รู้ขอบเขตดี ท่านคิดว่านางเป็นคนที่รู้ขอบเขตหรือ?”

“คนที่อยู่เบื้องหลังเจิ้งเฉินยังไม่ปรากฏตัว หากอีกฝ่ายรู้ตัวตนที่แท้จริงของนาง…”

“เหยาเหยา ใจเย็น ๆ ก่อน” ในเวลานี้ท่าทางของอวี้เซิ่งเปลี่ยนเป็นจริงจัง “ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้เราถูกขังอยู่ในห้องขัง ไม่มีประโยชน์ที่เราจะมานั่งกังวลเรื่องนี้อีก”