ปักปิ่นอลเวง

ชิวเพ่ยเพ่ยที่กลับมาจากร้านเครื่องประดับแล้ว นางนำกล่องเครื่องประดับไปให้ท่านแม่ตรวจสอบก่อน

“เพ้ย นี่เจ้าไม่ได้ใช้ตาดูก่อนซื้อหรือเพ่ยเพ่ย  เจ้าดูซิว่ามันจะใช้ในงานวันปักปิ่นของเจ้าพรุ่งนี้ได้หรือไม่ ฮึ่ย” เตียวเฟยหลิวมองเครื่องประดับในกล่องที่ลูกสาวเลือกมาอย่างดูถูก  ของราคาถูกแบบนี้จะมาใช้ในงานปักปิ่นลูกสาวนางได้ยังไงกัน  ถ้าท่านพ่อท่านแม่รู้เข้า มีหวังตามมาฉีกอกนางแน่

“อ้าว ก็ท่านแม่สั่งให้ข้าไปเลือกเองนี่เจ้าคะ  ท่านก็รู้ว่าข้าไม่รู้เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่  ข้าใช้แค่ของที่ท่านแม่กับท่านย่าให้มาทั้งนั้น” ชิวเพ่ยเพ่ยทำหน้าตาใสซื่อให้แม่คนดีของนาง  ไม่อย่างนั้นแม่นาง จะกลายร่างระหว่างที่ท่านพ่อไม่อยู่เรือนอีกเป็นแน่  นางยังไม่อยากต่อสู้กับท่านแม่ตอนนี้นะ

“เฮ้อ เอาล่ะ ๆ เจ้าไปรอที่เรือนไป เดี๋ยวแม่จะให้แม่นมเอาไปให้เจ้าพร้อมชุดที่เจ้าต้องสวมพรุ่งนี้ด้วย ส่วนพิธีการเจ้าคงรู้ดีอยู่แล้วใช่ไหม” นางถอนหายใจแรงกับลูกสาวที่มีแววตาเดียวกับสามีไม่มีผิด  พอจะต่อว่านางทีไรเป็นต้องหยุดเพราะแววตานี้ทุกทีสิน่า

“ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ ข้าขอตัวก่อน” ชิวเพ่ยเพ่ยยังคงกิริยามารยาทอันแช่มช้อยเอาไว้ได้อย่างดี  นี่เป็นเรื่องเดียวที่เตียวเฟยหลิวไม่สามารถเลียนแบบลูกสาวนางได้  ดีที่สามีนางชอบที่นางเป็นตัวของตัวเอง ไม่อย่างนั้นคงยากที่จะรักษาผู้ชายแสนดีแบบนี้เอาไว้แนบอก

ชิวเพ่ยเพ่ยเดินกลับเรือนไปรอตามท่านแม่สั่งอย่างเชื่อฟัง  ไม่นานนักแม่นมก็มาพร้อมบ่าวอีกสองคน  นางอธิบายชุดและเครื่องประดับให้คุณหนูของนางฟังอย่างละเอียด  กระทั่งชิวเพ่ยเพ่ยพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มการค้าให้นั่นแหละ  แม่นมจึงพาบ่าวกลับเรือนท่านแม่ไปได้เสียที  เฮ้อ ทำไมมันวุ่นวายนักนะกับอีแค่งานปักปิ่น

วันต่อมาฟ้ายังไม่สว่าง  ชิวเพ่ยเพ่ยถูกแม่นมของท่านแม่นางมาปลุกให้เตรียมตัวตั้งแต่ไก่ยังไม่ตื่นนอน โอ้ยยยย นางง่วง  ทำไมต้องรีบกันเสียขนาดนี้เนี่ย  กว่างานจะเริ่มอีกตั้งหลายชั่วยาม  นางวิ่งผ่านน้ำไม่ถึงครึ่งเค่อด้วยซ้ำ ฮือ ʕ ´•̥̥̥ ᴥ•̥̥̥`ʔ ท่านแม่รังแกนางอีกแล้ว  ชิวเพ่ยเพ่ยที่โมโหมากจากการตื่นเช้า  นางอยากอาละวาดให้จวนพลิกคว่ำเสียจริง ดีที่ยังจำคำเตือนท่านแม่ได้และเห็นแก่หน้าท่านพ่อผู้อ่อนโยน  ไม่อย่างนั้นล่ะก็…

หลังอาหารเช้า คนในครอบครัวชิวต่างรอต้อนรับแขกเหรื่อที่ชิวกังเชิญมาร่วมงานปักปิ่นของบุตรสาวสุดที่รัก เขาสนิทกับขุนนางไม่มากนัก จึงได้เชิญมาเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น อีกทั้งจวนของเขามีขนาดเล็ก ไม่สามารถรองรับแขกจำนวนมากได้  ครั้งนี้เขายังปรับปรุงลานด้านหลังเรือนหน้า ทำเป็นที่ทานอาหารหลังพิธีการในห้องโถงรับแขกเสร็จสิ้น ภรรยาคนดียังช่วยเขานำดอกไม้มาประดับตกแต่งอย่างสวยงามแปลกตา อ่า เขารักนางเสียจริง ๆ แม่ยอดรัก ??’•

ก่อนเวลาพิธีการเริ่มหนึ่งก้านธูป องค์ชายสามกับแม่ทัพเฟยมาถึงหน้าประตูโถงรับรองอย่างไม่มีใครคาดคิด ชิวกังเห็นคนใหญ่คนโตก็ตกใจจนเตียวเฟยหลิวสังเกตุได้  นางกระซิบถามสามีเสียงค่อย  จนทราบว่าเขาไม่ได้เชิญสองคนนี้จริง ๆ นางหรี่ตามองสองหนุ่มน้อยตรงหน้าพร้อมประเมินสถานการณ์ว่าพวกเขามาทำอะไรที่นี่? ชิวกังชวนภรรยาต้อนรับก่อนตามมารยาท

“ถวายพระพรองค์ชายสาม คารวะท่านแม่ทัพ” สองสามีภรรยาคำนับเต็มพิธีการ

“ตามสบาย ข้าขอร่วมงานบ้านท่านในวันนี้ได้หรือไม่ขุนนางชิว  ข้าได้ข่าวว่างานวันนี้ท่าทางจะสนุก ไม่รู้ว่าท่านจะรังเกียจข้ากับสหายหรือไม่” องค์ชายสามยังคงทำหน้าทะเล้นหยอกล้อเฟยหยุนที่อยากมางานหญิงในดวงใจแต่ไม่มีใครเชื้อเชิญ  เขาจึงต้องใช้ประโยชน์จากองค์ชายสามจอมเกเรคนนี้

“เป็นเกียรติของตระกูลชิว ที่ฝ่าบาทกับท่านแม่ทัพเมตตามาร่วมงานพะย่ะค่ะ เชิญนั่งก่อนพะย่ะค่ะ” ชิวกังรีบตอบรับด้วยเกรงกลัวอาญา  เขารู้ดีว่าองค์ชายสามผู้นี้ไม่ควรล้อเล่น จึงได้แต่พาไปนั่งในตำแหน่งสูงสุดและให้พ่อกับแม่ของเขาขยับลงมานั่งต่ำกว่าหนึ่งระดับจากแม่ทัพเฟย

“ไฮ้ เร็วเข้าสิไอ้แก่ เพราะแกมัวแต่ชักช้าขนของมาให้เพ่ยเพ่ยมากไปจนรถม้าแทบวิ่งไม่ไหวนี่แหละ  เกือบมาไม่ทันงานหลานแล้วไหม ฮึ่ย ยัง ยังจะช้าอี๊กกก!!” เสียงเจียวไฉ่หลานดังมาแต่ไกล  นางโมโหสามีเรื่องมากแทบตายแล้ว มีอย่างที่ไหน ขนกล่องสมบัติมาเสียเกือบ 20 กล่อง รถม้าคันนิดเดียวมันจะวิ่งไหวได้ยังไง เฮ้อ

“ช้าหน่อยภรรยา  เจ้าจะรีบอะไรนักเล่า ยังไงตอนนี้เราก็มาถึงแล้วนี่นา พวกเจ้า!!! เร็วเข้าสิ ของพวกนี้ข้าเอามามอบให้เป็นของขวัญวันปักปิ่นหลานสาวสุดที่รักของข้าเชียวนะ ขนกันดี ๆ อย่าให้เสียหายล่ะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็… หึหึ” เตียวหย่งไจ้ที่ถูกภรรยาเอ็ดต่อหน้าคนจำนวนมาก หาทางลงให้ตัวเองโดยการดุด่าคนของตนแก้เก้อ

แขกเหรื่อที่ได้ยินได้เห็นกล่องเกือบ 20 กล่องที่สองเฒ่าชราให้คนขนเข้ามาก็ได้แต่สงสัย  อะไรอยู่ในนั้นหนอ?

เมื่อได้เวลา  พิธีการปักปิ่นเริ่มขึ้นทันที  ชิวเพ่ยเพ่ยลูกสาวคนเดียวของขุนนางชิวที่แขกเห็นเป็นครั้งแรก นางมีสายตาใสซื่อเหมือนบิดาไม่มีผิด  แถมกิริยามารยาทดียิ่งกว่าลูกขุนนางใหญ่บางคนเสียอีก ถึงว่าสิ ขุนนางชิวไม่เคยพาครอบครัวเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังเลยสักครั้ง  เขาเก็บไข่มุกเอาไว้ในฝ่ามือจริง ๆ

แขกที่มีบุตรชายยังไม่แต่งงานต่างพากันสอบถามชิวกังกันใหญ่  ถึงแม้ตระกูลชิวจะไม่ได้ร่ำรวย แต่ความซื่อสัตย์ภักดีแถมด้วยมีสมองนับเป็นจุดเด่นของเขามาแต่ไหนแต่ไร  พวกเขาไม่รังเกียจถ้าได้เกี่ยวดองกับบ้านนี้

เฟยหยุนได้ยินที่พวกเขาพูดก็ได้แต่กำหมัดแน่น  สาวน้อยของเขาจะรับหมั้นคนอื่นก่อนไม่ด๊ายยยย เขารีบส่งสัญญาณเรียกองครักษ์ให้ไปตามท่านพ่อกับท่านแม่ในทันใด หึ มาดูกันว่าตระกูลชิวอยากได้ลูกเขยไก่กาอาราเร่หรือข้าที่เป็นแม่ทัพหน้าหล่อคนนี้