บทที่ 133 ความหมายของคำว่า'หิว'

สองลิ้นหยอกล้อโรมรันพัวพันกันอยู่ในโพรงปาก ทำเหมือนกับว่าไม่ได้เจอะเจอกันมานานแสนนาน ต่างฝ่ายต่างโหยหาอีกคน จนแทบลืมหายใจ

 

ผมที่ยอมถอนริมฝีปากออกจากปากอวบอิ่มก่อน แม้จะยังไม่หนำใจกับรสหวานที่ได้ละเลียดชิม แต่จำต้องปล่อยให้เธอได้มีโอกาสหอบอากาศเข้าหายใจบ้าง

 

“แฮ่กๆๆ ” เสียงหอบหายใจ เมื่อยามที่ปากอิ่มพ้นจากพันธนาการ การกระทำของเธอมันทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ

 

“ขำอะไรคะ...เฮียบ้าขี้แกล้ง” เธอค้อนผมจนแก้มป่อง ที่ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก

 

ผมมองเธอด้วยความรักใคร่ ก่อนที่จะระดมจูบไปที่แก้มนวลด้วยความรู้สึกมันเขี้ยว

 

ฟอด~~ ฟอด~~

 

“ฮ่าๆๆ พอแล้วค่ะ...แก้มเอลิซช้ำหมดแล้วเนี้ย” เธอที่พยายามเอียงหน้าหลบแต่ก็ไม่เคยหลบพ้น ส่งเสียงห้ามพร้อมมือที่ยกขึ้นมาปิดปากหนาที่กำลังจะก้มลงไปหาความหอมที่แก้มเธออีกครั้ง

 

“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้ไปทานข้าวกัน เอลิซอยากไปเดินเล่นที่ชายหาดจะแย่แล้ว วันนี้เอลิซตั้งใจไว้ว่าต้องได้สูดอากาศสดชื่นให้เต็มปอด” เธอขยับปากทำเสียงทำหน้าทำตาออดอ้อนน่ารักเสียจนผมไม่อยากจะปล่อยเธอให้ออกไปจากอ้อมกอดของผมเลย นี่เธอจะรู้บ้างไหมว่ายิ่งเธอทำแบบนี้ มันยิ่งกระตุ้นให้ผมอยากกดเธอเอาไว้ใต้ร่างแล้วจับเธอกินทั้งตัวเสียให้เข็ด โทษฐานอ่อยไม่รู้เวล่ำเวลา

 

“แต่ตอนนี้เฮียหิวแล้วอ่าาาขอเฮียกินก่อนได้ไหม” ผมอ้อนเธอกลับ

 

“หิวหรอค่ะ...งั้นเฮียรีบไปอาบน้ำก่อนเลยค่ะ ระหว่างนี้เดี๋ยวเอลิซไปเตรียมอาหารไว้รอดีไหมคะ” เธอตอบกลับตาแป๋วจนผมอดขำไม่ได้ โธ่ เมียจ๋าไม่เข้าใจคำว่าหิวของผัวสินะ...หึหึ...เดี๋ยวผัวจะทำให้รู้ว่าความหมายของคำว่าหิวของผัวมันหมายความว่ายังไง

 

“ไม่เอาไม่อยากรอ...จะกินเดียวนี้เลย” ผมที่ยังทาบอยู่บนร่างของเธอ ทำทีเป็นงอแงร้องเอาแต่ใจเหมือนเด็ก

 

“ก็เอลิซบอกอยู่นี่ไงคะ ว่าเดี๋ยวเอลิซไปเตรียมอาหารไว้รอ อยู่แบบนี้แล้วเอลิซจะไปทำให้เฮียหายหิวได้ยังไงล่ะค่ะ” เธอที่ทำท่าทีเหมือนจะเหนื่อยใจกับความงอแงเอาแต่ใจของผม เอ่ยอธิบายให้ผมเข้าใจ

 

แต่มีหรือที่ผมจะยอมปล่อยเนื้อแสนอร่อยให้หลุดรอดออกไปจากกรงเล็บ...

 

ผมมองไปยังแววตาสุกใสไร้เดียงสาของเธอที่จ้องมองมาอย่างรอฟังคำตอบว่าผมจะเอายังไง

 

“ทำได้...” ˶⚈Ɛ⚈˵ ผมโพล่งบอกเธอไปด้วยสายตาที่มีเลศนัย

 

“ทำอะไรคะ??” *-*? เธอที่ทำหน้าตาสงสัย

 

“ก็ทำให้หายหิวไง” ผมตอบกลับพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

 

“เอ๋....” *-*???

 

ผมไม่ได้ให้คำตอบเธอเป็นคำพูด แต่เลือกที่จะกระทำเป็นคำตอบให้แทน

 

พรึ่บ!!

 

ผมดึงชุดกระโปรงให้ร่นลงมาใต้ราวนมพร้อมกับจัดการแผ่นแปะซิลิโคนที่ปกปิดยอดปทุมถันของโปรดของผมให้พ้นทาง

 

“อ๊ะ ~~...”

 

เมื่อเม็ดมุกสีหวานที่โผล่พ้นจากการถูกปกปิดด้วยแผ่นแปะซิลิโคน ชูยกยอดเย้ายวนจนดึงดูดให้ผมต้องก้มลงไปดูดกิน ซึ่งผมก็ไม่รอช้าตรงเข้าจู่โจมด้วยความเต็มใจ

 

จ๊วบๆๆ แผล๊บๆๆ

 

“อื้อออออ เฮียอย่าดูดแรง เอลิซเสียว ~~” เสียงหวานครวญครางแอ่นอกขึ้นเมื่อเจอปากร้อนครอบงำปลายปทุมถัน แล้วดูดเลียจนเกิดเสียงดัง...

 

เสียงหวานของเธอที่เอ่ยห้าม กลับกลายเป็นเสมือนกับเสียงยุให้ผมช้อนหลังของเธอยกแอ่นขึ้น พร้อมกับเอาใบหน้าละเลงลงบนก้อนอกอวบของเธออย่างแรงด้วยความมันเขี้ยว

 

“ซี๊ดดดดด อ๊าาาาส์ อ๊ะ...อื้มมมม ~~” เสียงครางกระเส่าเพราะโดนหนวดที่ขึ้นเป็นตอเล็ก ๆ ถูไถที่ปลายเม็ดมุกสีชมพูหวาน จนร่างสั่นสะท้านขนลุกชูชัน

 

ผมจัดการสาละวนนัวเนียอยู่กับหน้าอกอวบอิ่ม ทั้งดูด ทั้งดึง ทั้งขบจนเป็นจ้ำ จนร่างสาวบิดเร้าร้องไม่เป็นศัพท์ และเมื่อผมตักตวงจนอิ่มหนำสำราญใจแล้ว ผมก็ค่อย ๆ ปล่อยร่างเธอให้นอนหายใจหอบรวยริน ก่อนที่จะผละออกจากร่างงามเดินไปอาบน้ำแล้วจัดการปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นให้ออกจากร่างกายไปพร้อมกับสายน้ำที่ชโลมกาย...

 

--- เอลิซ Talk ---

 

ฉันที่นอนหายใจหอบพร้อมกับความรู้สึกหลากหลายที่อยู่ภายใน สายตาเหม่อลอยมองไปยังเพดานห้อง ความรู้สึกวาบหวามเสียวสะท้านที่เขาทิ้งไว้ให้ มันเต็มไปทั่วหน้าอกจนลามไปยังที่หว่างขา จนตอนนี้ตรงบริเวณนั้นกำลังเจิ่งนองชื้นแฉะไปด้วยหยาดน้ำใส แสดงให้เห็นถึงความต้องการของฉันที่มีต่อเขา

 

พอความรู้สึกทั้งหลายที่เกิดขึ้นเริ่มจางหายไป ก็ทำให้เกิดเป็นความสงสัยที่ว่า ทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงหยุดลงกลางคันแบบนั้นแล้วลุกขึ้นทิ้งฉันไปอาบน้ำ (อร๊ายยย...ยัยเอลิซแกอยากให้เขาทำต่อหรอ... (>;<) )

 

เมื่อฉันไม่สามารถหาคำตอบในสิ่งที่เขาทำได้ ถ้าอย่างนั้นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันคิดได้ก็คือ ฉันน่าจะกำลังโดนเขากลั่นแกล้งทำให้อยากแล้วจากไป...ใช่...ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆ

 

แต่สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยนั่นก็คือ ความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นข้างในร่างกายของฉันที่นับวันจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น ถ้าหากยังโดนเขารุกหนักอยู่ทุกวันแบบนี้ ไม่แน่ว่าอีกไม่นานคงเป็นฉันเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน...

 

เมื่อฉันใช้เวลาไปกับการนอนจมอยู่ในห้วงความคิด จนทำให้ความพลุกพล่านที่อยู่ภายในร่างกายสงบลงแล้ว ฉันถึงค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าให้กลับมาเรียบร้อยดังเดิม และก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ

 

ฉันใช้สายตามองไล่ไปตามตัวเขาจากด้านล่างขึ้นไปด้านบน จนกระทั่งเมื่อความแจ่มชัดของทั้งร่างปรากฏ ภาพนั้นก็ทำให้ฉันถึงกับมองตาค้างในทันที ความหล่อและดูดีอย่างไม่มีที่ติ อาจจะเป็นเพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามักจะมีเรื่องราวมากมายจนฉันไม่ทันได้สังเกตเลยว่า เขาน่ะพอเขาอยู่ในชุดลำลองสบายๆ แล้ว จะดูดีได้มากขนาดนี้ มากจนฉันรู้สึกหวงไม่อยากให้ใครมามองเขา ไม่อยากให้ใครมาเข้าใกล้เขา อยากให้เขาอยู่แต่กับฉันคนเดียวเท่านั้น
(ทำไมน๊าาาา...นับวันฉันยิ่งมองเขาหล่อมากขึ้น ยิ่งรู้สึกหวงเขามากขึ้น ขนาดนี้) ( ‘>///<’ )

 

“มองตาค้างขนาดนี้ รู้สึกหวงผัวหรือไงคะ” เขาเอ่ยทำลายความตะลึงงันของฉัน ก่อนที่ฉันจะรู้สึกได้ว่าเขาต้องเป็นนอสตราดามุสแน่ ๆ ไม่ผิด (-.-)

 

“อะไรคะ ใครมองตาค้างกัน ใครหวงกัน...ชิ” ฉันแกล้งแถทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะไม่อยากถูกเขาจับไต๋ได้

 

“หึหึหึ...อ่ะ ไม่หวงก็ไม่หวงป่ะ ไปกินข้าวจริง ๆ กันดีกว่า” เขาที่กลั้วหัวเราะในลำคอที่เห็นอาการลุกลี้ลุกลนดูมีพิรุธของฉัน ก่อนที่จะยื่นมือมาให้ฉันจับเพื่อพาฉันเดินไปข้างนอก แต่ถึงกระนั้นฉันก็รู้สึกแปลกๆ กับประโยคที่ดูสองแง่สองง่ามของเขา ก่อนที่จะนึกขึ้นมาได้ว่าเขาหมายความว่ายังไง จากนั้นความเห่อร้อนก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าหวานของฉันทันที (>///<)