ตอนที่ 895 ถูกดึงเข้าสู่ความมืดมิด

จู่ ๆ พื้นที่บริเวณทั้งหมดก็เหมือนถูกดึงด้วยแรงอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ เซี่ยเฟยจึงรู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกดึงเข้าสู่ส่วนลึกของจักรวาลอย่างรวดเร็ว

“ไม่! มันไม่ใช่ฉันที่เคลื่อนไหวแต่พื้นที่ทั้งหมดกำลังเคลื่อนไหวอยู่ต่างหาก”

สภาพแวดล้อมเริ่มวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ และพื้นที่สีขาวผสมสีดำที่อยู่บริเวณด้านนอกก็ค่อย ๆ ทวีความเข้มมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยเช่นกัน ก่อนที่ในที่สุดมันจะกลายเป็นพื้นที่สีดำโดยสมบูรณ์ราวกับว่ามันเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนอันไร้แสงดาว

ทุกสิ่งบนดาวเคราะห์ดวงสีเหลืองถูกหยุดลงอย่างกะทันหัน แม้กระทั่งพายุทรายที่เคยโหมกระหน่ำก็ยังหยุดชะงักไม่มีการเคลื่อนไหว

ระหว่างที่เขากับต้นสนไร้วันสลายกำลังตกอยู่ภายใต้ความมืดมิด ทันใดนั้นเขาได้พบว่าหงส์ครามกำลังแสดงเจตนาต่อสู้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง แม้กระทั่งต้นสนที่เคยยืนหยัดอยู่นิ่ง ๆ ไม่ไหวติงก็กำลังระเบิดจิตสังหารของมันออกมาด้วยเช่นกัน

ปฏิกิริยาของต้นสนไร้วันสลายแตกต่างจากในตอนที่มันกำลังเผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างสิ้นเชิง คล้ายกับว่าในตอนนี้มันกำลังได้พบกับศัตรูตามธรรมชาติ

“นั่นมันอะไร?!” เซี่ยเฟยอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เขาสังเกตเห็นแสงสว่างอันเจิดจ้ามุ่งตรงเข้ามาท่ามกลางความมืดมิด

—

ระหว่างที่เซี่ยเฟยติดอยู่ภายใต้ความมืดกับต้นสนไร้วันสลายและไม่รู้ว่าแสงสว่างอันเจิดจ้าที่ปรากฏขึ้นมามันคืออะไร แต่บรรดานักรบสกายวิงและนักรบเผ่ามารที่อยู่ด้านนอกกลับมองเห็นเหตุการณ์นั้นได้อย่างชัดเจน

ในระหว่างที่นักรบมารกำลังจะทำลายชั้นป้องกันของอาวุธมายาเพื่อบุกเข้าไปหาต้นสนไร้วันสลายอยู่นั่นเอง เหล่าบรรดานักรบสกายวิงก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพื่อพยายามหยุดยั้งนักรบมารเหล่านี้เอาไว้

แต่ในทันใดนั้นช่องว่างมิติขนาดใหญ่ก็ถูกเปิดออกอย่างฉับพลัน และมันก็ทำหน้าที่เป็นเหมือนหลุมดำที่ดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปภายในนั้นอย่างรุนแรง

แม้ว่าเหล่าบรรดาราชันย์มารจะสามารถหลบเลี่ยงแรงดูดจากช่องว่างมิติได้ แต่มันก็มีจักรพรรดิบางคนถูกดูดเข้าไปภายในหลุมดำ

ระหว่างที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าจู่ ๆ มันมีช่องว่างมิติถูกเปิดออกมาได้ยังไง มันก็ได้มีลิ้นสีดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาจากช่องว่างมิติ

ลิ้นขนาดมหึมามีความกว้างประมาณครึ่งหนึ่งของช่องว่างมิติที่ถูกเปิดออก บนลิ้นเต็มไปด้วยหนามแหลมและปล่อยกินเหม็นออกมาจนทำให้ทุกคนหายใจเข้าออกได้อย่างลำบาก

แม้ว่าลิ้นสีดำขนาดยักษ์จะดูเหมือนงุ่มง่าม แต่ในความจริงแล้วมันกลับสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว การตวัดลิ้นของมันเพียงครั้งเดียวจึงทำให้ลิ้นขนาดใหญ่พันม้วนเข้าล้อมรอบพื้นที่ที่ต้นสนไร้วันสลายได้ตั้งอยู่

วินาทีต่อมาลิ้นขนาดยักษ์ก็ดึงพื้นที่นั้นเข้าสู่ช่องว่างมิติ ซึ่งก่อนที่ใครจะทันได้ตั้งตัวช่องว่างมิตินั้นก็ได้ปิดตัวลงไปแล้ว

เหตุการณ์ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึง 2 วินาที แต่มันกลับสร้างความตกใจให้กับทุกชีวิตที่เห็นลิ้นสีดำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นมันคืออะไรกันแน่ แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนยืนยันได้คือลิ้นประหลาดอันนั้นได้นำเอาต้นสนไร้วันสลายไปจากพวกเขาแล้ว

“ไม่นะ! เซี่ยเฟยยังอยู่บนดาวดวงนั้นอยู่!!” เซี่ยเค่อตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

เหล่าบรรดานักรบมารยังคงล้อมรอบสกายวิงเอาไว้ อย่างไรก็ตามมันก็ดูเหมือนกับว่านักรบสกายวิงจะกังวลเรื่องเซี่ยเฟยมากกว่าเรื่องที่พวกเขากำลังถูกล้อมอยู่เสียอีก

“พวกเราจะทำยังไงกันดี?”

“เราควรรีบกลับไปรายงานเรื่องนี้กับบรรพบุรุษก่อนดีไหม?”

“แล้วเราจะอธิบายให้บรรพบุรุษฟังว่ายังไง? เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลิ้นนั่นมันเป็นลิ้นของตัวอะไรกันแน่”

“บางทีบรรพบุรุษอาจจะรู้จักกับเจ้าของลิ้นนั้นก็ได้”

นักรบสกายวิงทั้ง 12 คนต่างก็อุทานออกมาอย่างวิตกกังวล มันจึงทำให้ใบหน้าของนักรบมารหลายร้อยคนที่กำลังล้อมรอบสกายวิงอยู่หน้าแดงด้วยความโกรธ

เห็นได้ชัดว่าพวกสกายวิงกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่คนพวกนี้กลับทำเหมือนกับว่าพวกเขาไม่มีตัวตน

“พวกเรารีบกลับไปรายงานบรรพบุรุษกันก่อนเถอะ” เซี่ยเค่อออกคำสั่ง

“พวกแกจะโอหังมากเกินไปแล้ว! พวกแกคิดว่าพวกแกจะหนีรอดออกไปจากวงล้อมของพวกเราได้ง่าย ๆ หรือยังไง” นักรบมาระดับราชันขั้นสูงสุดส่งเสียงตะโกนพร้อมกับชี้นิ้วไปยังนักรบสกายวิงทั้ง 12 คน

“พวกเราอยากจะไปไหนทำอะไรมันก็เรื่องของเรา ถ้าหากพวกเราอยากจะไปมันก็ไม่มีใครสามารถมาหยุดยั้งพวกเราได้!” เซี่ยเค่อกล่าวพร้อมกับยืดหน้าอกอย่างภาคภูมิใจ

“ทั้ง ๆ ที่พวกแกมีแค่ 12 คนเนี่ยนะ?!” ราชันย์มารระดับสูงสุดกล่าวขึ้นมาอย่างเยาะเย้ยเพราะจำนวนของราชันย์ทั้งสองฝ่ายห่างกันเกือบ 6 เท่า

“พวกแกอยากจะเล่นหมาหมู่ใช่ไหม?” เซี่ยกวงไห่ตะโกนถาม

“ถ้าพวกเราเล่นหมาหมู่แล้วมันจะทำไม?”

อย่างไรก็ตามทันทีที่นักรบมารพูดจบลง มันก็มีเงาดำหลายสิบเงาวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“กำลังเสริมจากตระกูลมาถึงแล้ว!”

“เสียใจด้วยนะที่ทางฝั่งของพวกเรามีจำนวนมากกว่า” เซี่ยเค่อกล่าวอย่างเยาะเย้ยกลับไป

เหล่าบรรดานักรบมารต่างก็เผยสีหน้าออกมาอย่างสับสน เพราะจู่ ๆ มันก็มีราชันย์มากกว่า 50 คนปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ตระกูลสกายวิงต่างจากทุกตระกูลในดินแดนกฎ เพราะถึงแม้ว่าจำนวนประชากรภายในตระกูลของพวกเขาจะไม่มากนัก แต่อัตราการพัฒนาของสกายวิงจัดอยู่ในระดับที่น่าหวาดกลัว

“อย่าปล่อยให้ใครรอดกลับไปแม้แต่คนเดียว ในเมื่อพวกมันอยากเล่นหมาหมู่ พวกเราก็จะสั่งสอนให้พวกมันรู้ว่าหมาหมู่ที่แท้จริงเป็นยังไง!” เซี่ยเค่อตะโกน

—

ท่ามกลางความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด เซี่ยเฟยพยายามหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ และเปิดระบบ ของชุดเกราะเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมอย่างเงียบ ๆ

ประสาทสัมผัสอันเฉียบแหลมของชายหนุ่มกำลังบอกว่าตอนนี้เขาไม่เพียงแต่จะถูกล้อมรอบเอาไว้ด้วยความมืดเท่านั้น แต่เขาถูกรายล้อมไปด้วยศัตรูเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนอีกด้วย

ชายหนุ่มหันศีรษะไปหาต้นสนไร้วันสลายที่อยู่ใกล้ ๆ ก่อนที่จะได้เห็นว่าต้นสนขนาดใหญ่กำลังระเบิดจิตสังหารออกมาอย่างบ้าคลั่ง

เห็นได้ชัดเลยว่าก่อนหน้านี้ต้นสนไร้วันสลายยังไม่ได้ใช้กำลังที่แท้จริงในระหว่างการเผชิญหน้ากับเขา แล้วในตอนนี้มันก็กำลังเปิดเผยให้เห็นพลังที่แท้จริงของมันออกมา

เมื่อพายุทรายได้หายไปต้นสนไร้วันสลายก็ได้เผยให้เห็นสีสันของมัน ต้นสนต้นนี้เป็นต้นไม้สีมรกตอันสูงตระหง่าน ลำต้นมีกิ่งก้านเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มันกลับให้ความรู้สึกที่หนักแน่นเป็นอย่างมาก

สิ่งหนึ่งที่เขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้นั่นก็คือโดยปกติถึงแม้หงส์ครามจะยืนอยู่ท่ามกลางกองกำลังของศัตรู แต่มันก็ยังคงแสดงเจตนาออกมาอย่างเยือกเย็น ในทางกลับกันวันนี้มันกลับเปิดเผยเจตนาออกมาอย่างแรงกล้า คล้ายกับว่ามันกำลังเตรียมตัวรับการต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้น

แกร็ก ๆ ๆ

เสียงอันน่ากลัวดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ และถึงแม้เซี่ยเฟยจะไม่รู้ว่าเขากำลังจะต้องเผชิญหน้ากับอะไร แต่เขาพอจะคาดเดาได้ว่ามันจะต้องเป็นการต่อสู้อันดุเดือด เพราะเพียงแค่ประมาณการคร่าว ๆ จำนวนของศัตรูก็คงจะเกินกว่าหลักล้านอย่างแน่นอน

แกร็ก!

เพล้ง!

หลังจากเสียงภายนอกดังขึ้นไปเรื่อย ๆ ในที่สุดชั้นป้องกันด้านสุดท้ายของอาวุธมายาก็แตกออก ศัตรูปริมาณมหาศาลถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นยักษ์ แต่พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชายหนุ่มไม่เคยเห็นมาก่อน

โดยรวมแล้วพวกมันยืน 2 ขา มี 2 ตา ลำตัวตั้งตรงคล้ายกับมนุษย์ แต่พวกมันกลับไม่ใช่เผ่าพันธุ์ใด ๆ ที่อยู่ภายในดินแดนกฎ

ดวงตาของพวกมันเป็นสีดำที่เต็มไปด้วยความดุร้าย ฟันภายในปากของพวกมันมีความคมและบิดเบี้ยวราวกับสัตว์ป่า ซึ่งแน่นอนว่าเป้าหมายของพวกมันในตอนนี้ก็คือเซี่ยเฟยกับต้นสนไร้วันสลาย

‘อย่าบอกนะว่าไอ้พวกนี้คือสิ่งมีชีวิตในดาร์คไนท์!’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจ ขณะจ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตตรงหน้า

เมื่อศัตรูใกล้เข้ามาต้นสนไร้วันสลายก็เริ่มยืดกิ่งก้านของมันออกราวกับเป็นแท่งไม้อันแหลมคม

“นี่น่ะเหรอวิธีการต่อสู้ของต้นสนไร้วันสลาย?” เซี่ยเฟยพึมพำขึ้นมาเบา ๆ

เมื่อไม่มีกำลังเสริมเซี่ยเฟยก็จำเป็นจะต้องพึ่งพาเพียงแต่ความแข็งแกร่งของตัวเองเท่านั้น และเขาก็จำเป็นจะต้องพยายามยื้อสถานการณ์เอาไว้จนกว่ากำลังเสริมจะเดินทางมาถึง

“ฆ่าพวกมันซะ!” เซี่ยเฟยส่งเสียงร้องตะโกนก่อนที่จะเริ่มจู่โจมไปพร้อม ๆ กับหงส์ครามและขนอุย

ลำแสงขนาดใหญ่ถูกปล่อยออกไปจากปากของอสูรตัวน้อยอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ลำแสงพวกนั้นจะพุ่งเข้าทำลายสิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์จนแหลกสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

“พวกมันอ่อนแอขนาดนี้เลยเหรอ?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อได้เห็นว่าศัตรูถูกทำลายลงไปอย่างรวดเร็ว

แต่ในทันใดนั้นเถ้าถ่านของศัตรูก็เริ่มกลับมารวมตัวกันอีกครั้งกลายมาเป็นร่างที่สมบูรณ์อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ศัตรูบางกลุ่มก็ไม่สามารถเรียกชิ้นส่วนกลับมาได้ด้วยเช่นเดียวกัน แต่พวกมันก็ยังคงคลานเดินหน้าต่อไปด้วยร่างกายที่เรียกได้ว่าพิการ

“พวกมันเป็นอมตะงั้นเหรอ?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยความตกตะลึง แต่เขาก็ไม่ได้มีเวลาพิจารณาเรื่องนี้มากนัก เพราะศัตรูได้ล้อมรอบพวกเขาไว้จากทุกทิศทางแล้ว

หงส์คราม!

ชายหนุ่มทำการตวัดใบหญ้าขนาดใหญ่ออกไปในแนวนอน เพื่อทำการกวาดร่างของศัตรูทั้งหมดที่ขวางทางไว้

ผลลัพธ์ในคราวนี้ออกมาดีอย่างน่าประหลาดใจ เพราะสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นถูกตัดขาดออกจากกันเป็นชิ้น ๆ และไม่สามารถกลับมาหลอมรวมร่างกายของพวกมันเข้าด้วยกันได้อีกเลย

แม้ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะพยายามลุกขึ้นกลับมายืนอีกครั้ง แต่พวกมันก็ต้องบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด ไม่นานนักพวกมันก็ต้องทิ้งตัวลงไปเนื่องมาจากว่าพวกมันไม่สามารถอดทนต่อความเจ็บปวดไหว แตกต่างจากในตอนที่พวกมันถูกลำแสงจากขนอุยโดยสิ้นเชิง

เหตุการณ์นี้ทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกประหลาดใจมาก และมันก็ทำให้เขาได้ตระหนักว่าอาวุธมายาน่าจะเป็นจุดอ่อนของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้!

“ที่แท้อาวุธมายาก็ถูกออกแบบมาเพื่อจัดการกับเจ้าพวกนี้นี่เอง” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับมองไปยังหงส์ครามที่เติบโตจากแขนขวาของเขา

ในช่วงต้นของการเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์ ในที่สุดหงส์ครามก็ได้แสดงความสามารถอันลึกลับของมันออกมาแล้ว

***************

รอบนี้ขนอุยแพ้ สู้ ๆ เจ้าตัวน้อย!