บทที่ 26 เปิดใจให้(ปีศาจ)

พ่ายเกมสวาท
-A A +A

บทที่ 26 เปิดใจให้(ปีศาจ)

หมวดหนังสือ: 

เขาถอนจูบออกจากริมฝีปากของฉันก่อนจะ เลื่อนหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอ ฉันออกแรงหยิกเขา เพื่อจะเตือนสติให้หยุดการกระทำที่ล่อแหลมนี้ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มละมุนให้ฉันอีกครั้ง แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

 

แม้เขาจะมีสีหน้าที่แสดงความเจ็บปวดจากบาดแผลพาดผ่านใบหน้ามาบ้างเล็กน้อย แต่อ้อมกอดคนตัวใหญ่ที่โอบล้อมคนตัวเล็กในอ้อมแขน ก็ยังคงแน่นและมั่นคง

 

เราสองคนได้แต่นอนกอดก่ายกันอยู่บนที่นอน มันเป็นอ้อมกอดแรกที่ฉันเปิดใจยอมรับโดยที่ไม่มีเงื่อนไขพันธสัญญาใดมาเกี่ยวข้อง มันมาจากใจที่ค่อยๆ เปิดยอมรับ ความหอมหวานของไออุ่นและกลิ่นกายของกันและกัน มันค่อยๆ เพิ่มระดับความสุขและความรู้สึกภายในให้พรั่งพรู เราสองคนได้แต่นอนมองหน้ากันไปมาเหมือนอยากจะเก็บไว้เป็นความทรงจำในความสัมพันธ์แรกเริ่มของเรา โดยไม่ได้สนใจว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเท่าไรแล้วเสมือนอยากจะให้มันหยุดนิ่งลง คงไว้แต่ความเอิบอิ่มที่เติมเข้ามาภายในหัวใจอย่างต่อเนื่อง

 

เขาใช้นิ้วมือเรียวยาว ค่อยๆ ลูบไล้ ไปตามกรอบหน้าสวย ผ่านแก้มนวล ก่อนที่จะค่อยๆ ใช้มือเชยคางสาวขึ้นมาจุมพิต จูบครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาวนเวียน อยู่บนปากอวบอิ่ม นุ่มนิ่ม จนคนร่างเล็ก ต้องส่งเสียงฮึดฮัดออกจากลำคอ เพื่อประท้วงต่อคนร่างโตที่คอยจะฉกฉวยเอาแต่ได้ โดยไม่รู้จักอิ่ม

 

"เฮีย พอได้แล้วค่ะ เอลิซเจ็บปากไปหมดแล้ว" ฉันเอ่ยปากบอกให้เขาหยุด ส่วนความเจ็บมันก็เป็นแค่ข้ออ้าง เขาไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บเลยสักนิด ออกจะนุ่มนวลด้วยซ้ำไป

 

"แต่เฮียยังไม่อยากพอเลย ก็ใครใช้ให้ปากเอลิซ หวานขนาดนี้ล่ะ" เขาเอ่ยเสียงกระเส่า แกมร่ำร้องอย่างคนเอาแต่ใจ

 

ก่อนจะก้มลงมาประทับที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง พร้อมทั้งหอมแก้มซ้ายขวาสลับไปมาไม่ยอมหยุด

 

ฟอด ฟอด ฟอด ~~

 

เสียงจากการหอมแก้มฉันไม่หยุด หนวดเล็กๆ ที่ขึ้นเป็นตอ เสียดสีเข้ากับแก้มนวลจนทำให้รู้สึกจั๊กจี้

 

“อ๊าาาห์...ชื่นใจเฮียจริงๆ เลย” พูดจบก็บรรจงบดเข้ามาที่ริมฝีปากต่อ จนฉันต้องเบนหน้าหนี

 

"พอพอได้แล้วค่ะ" ฉันหัวเราะในท่าทีของเขาพร้อมกับ ออกแรงผลักหน้าเขาออกไปเบาๆ

 

" ไม่อยากไปไหนเลยอยากนอนกอดเมีย หอมเมีย จุ๊บเมียอยู่อย่างนี้ทั้งวันทั้งคืน" เขายังคงเอ่ยคำหวาน ใส่ฉันไม่หยุด พร้อมกระชับ อ้อมกอด เขาให้แน่นขึ้น จนฉันเริ่มจะหายใจไม่ออก

 

" กอดแน่นขนาดนี้ ไม่เจ็บแผลแล้วหรือไงคะ" ความแรงจากอ้อมกอดของเขาทำให้ฉันอด ที่จะกังวลอาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้

 

" ให้เจ็บจนตายก็คุ้ม ถ้ามันจะทำให้ได้มีเอลิซอยู่ในอ้อมกอดเฮียแบบนี้" เขาเอ่ยคำหวานไม่หยุด

 

สงสัยตอนที่โดนแทง มีดเล่มนั้นคงจะอาบไปด้วยน้ำตาลเป็นแน่ ถึงทำให้เขาพูดอะไรเลี่ยนๆ ออกมาเยอะแยะมากมาย จนฉันอด ไม่ได้ ที่จะเขินกับคำพูดเหล่านั้น

 

"กับผู้หญิงคนอื่นเฮียก็ยอมเจ็บแบบนี้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ" ฉันแกล้งยั่วโมโหเขาไป เพราะอยากรู้ว่าเขาทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นด้วยหรือไม่

 

" เป็นกับเอลิซคนเดียวเท่านั้น" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาสีเทาเข้มจับจ้องเข้ามาในดวงตากลมโตสุกใส เพื่อให้เชื่อมั่นว่าเขาพูดมาจากใจจริง

 

"ไม่เชื่อหรอก คนอย่างท่านเซบาสเธีย จะไม่มีผู้หญิงมานอนข้างกายเลยหรอ ไม่แคล้วจะมีมากมายจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่เปลี่ยนแทบไม่ทัน" ฉันยังคงพูดกวนประสาทเขา

 

"แล้วเฮียต้องทำยังไงล่ะ" เขาเอ่ยด้วยท่าทีที่อ่อนลง พร้อมกับถือวิสาสะก้มหน้าซุกหน้ามาที่อกของฉัน

 

" คืออะไรคะ หมายถึงอะไร" ฉันถามออกไป เพราะงงกับคำพูดของเขา อยู่ดีๆ มาถามว่าต้องให้เขาทำยังไง

 

"ก็ทำยังไงเอลิซถึงจะเชื่อ..หื้อ..หื้อ" เขาพูดไม่พูดเปล่า แต่กลับขยับใบหน้าส่ายไปมาเล่นกับสองเต้าของฉันแรงขึ้น

 

ไม่รู้ว่าเพราะความมันเขี้ยว หรือว่าเพราะอะไร

 

แต่การกระทำของเขาทำให้ฉันเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยเกิดขึ้นภายในใจทันที เพราะปฏิกิริยาร่างกายของฉันมันเริ่มมีอาการตอบสนองเขา ความวูบวาบวิ่งเล่นไปทั่วร่างสาว

 

และกว่าจะรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงไปได้ ตะขอบราของฉัน ก็หลุดออกจากกันแล้ว~~ (หึ...มือไวเป็นบ้า)

 

"อุ๊ย!!!" ฉันตกใจ

 

มือหนาที่โอบกอดยังคงล็อกตัวฉันไว้แน่น บราเซียที่หลุดออกที่อยู่ภายในเสื้อ ตอนนี้ถูกปากทำให้ร่นขึ้นไปกองอยู่เหนือสองเต้า จนเผยให้เห็นปลายปทุมถันที่แข็งชูชันดันเสื้อออกมาเป็นรูปเป็นร่าง

 

งับ!!!

 

" ว๊ายยย!!!...อือออ " ฉันตกใจทั้งร้องทั้งครางออกมา เพราะเขาใช้ปากเข้างับเม้ม มาที่ปลายปทุมถันที่ชูชันดันออกมายั่วยวน จนเขาถึงกับอดใจไม่ไหว

 

ไอจากริมฝีปากร้อนเมื่อสัมผัสดูดดึงหยอกล้อกับยอดปทุมถันผ่านเนื้อผ้า การกระทำโลมเลียปลุกปั่นอารมณ์แม้จะกระทำจากภายนอกเสื้อผ้า แต่แค่นั้นมันก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของฉันอ่อนระทวย

 

"อือ..อืม..พะ...พอเถอะค่ะ" ฉันเอ่ยเสียงกระเส่าบอกให้เขาหยุด

 

แม้ปากจะเอ่ยออกไปแบบนั้น แต่หน้าอกกลับแอ่นสู้ (มันน่าตีนักนะยัยเอลิซ สติ!!สติ!!)

 

"พออะไรหรอ...หื้อ แต่เฮียว่า ร่างกายเอลิซไม่ได้บอกแบบนั้นนะ" เขายิ้มกรุ้มกริ่ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบารดที่ข้างหู ยิ่งทำให้ร่างกายยวบยาบไร้แรงต้านทาน

 

(ตาบ้านี่ ขนาดเจ็บอยู่ยังหื่นได้ตลอดเลยนะ...) ฉันสบถในใจ

 

ในขณะที่ร่างกายของฉันกำลัง โดนหลอมละลายด้วยปากอันร้ายกาจของเขาอยู่นั้น...

 

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.