บทที่ 393: หักมือหักเท้าของเขา

ณ ตอนนี้เบื้องหน้าลู่หลีคือเด็กที่มีใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก

เมื่อกวางหนุ่มเห็นหลงเหยายืนอยู่ข้างหลังเด็กคนนั้น เขาก็นึกออกทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

นี่คือไอ้ใบ้ที่ครอบครัวของหูเจียวเจียวรับเลี้ยง!

“ไปให้พ้น! เจ้ามองหน้าข้าอยากมีเรื่องรึ!”

ลู่หลีรู้สึกอับอายกับสภาพของตัวเองพลางใช้มือปัดหิมะตามตัวด้วยท่าทางดูถูก