ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว

“ข้าช่างไม่ระวังเสียจริงๆ อ่าพี่เหรินท่านกลับมาแล้วรึ ไข่ที่อยู่ในมือนั่นคือ” ติงหยูกำลังเดินชมดอกไม้ที่หลังจวนวันนี้เป็นวันว่างของเขา ติงหยูเอื้อมมือไปจับดอกกุหลาบกลับถูกหนามแทงเข้าที่นิ้วจนเลือดออก แต่ก่อนที่จะจัดการกับแผลสายตาเขากลับเหลือบไปเห็นเจียเหรินเดินเข้ามาก่อน เขาจึงทักทายเจียเหรินอย่างยินดีไม่น้อย แต่ก็แปลกใจเช่นกันที่ในมือของเจียเหรินกลับอุ้มไข่ใบใหญ่ใบหนึ่งมาด้วย