บทที่ 1 บ้าน

บทที่ 1 บ้าน

“ออกจากป่าแห่งการเวลากันเถอะ” เสียงของปู่ทำให้ไบรท์รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

ปู่ยื่นมือมาจับหลานของตนเอง ก่อนที่จะพาออกไป

“หลานโง่... เจ้ารู้ไหมว่ามาอยู่ในป่านี้กี่ปีแล้ว”

ไบรท์สั่นศีรษะปฏิเสธ “ไม่รู้เลยปู่”

“เจ้ามาอยู่ที่นี่ 1 ปีแล้ว”

“แล้วทำไมร่างกายของผมถึงไม่เห็นโตขึ้นเลยล่ะปู่”

“ไม่เห็นจะแปลกเลย ก็เพราะว่าที่นี่คือป่าแห่งการเวลาไง ว่าแต่เจ้าสังหารพวกมอนสเตอร์ในป่าหมดเลยอย่างนั้นหรอ”

ไบรท์เกาหัว “ไม่รู้เหมือนกัน ผมจำไม่ค่อยได้แล้ว”

“พอถึงบ้าน ข้าจะขอดูพลังเวทของเจ้าหน่อยก็แล้วกัน”

สองตาหลานเดินไปสักพัก ไบรท์ก็พบกับทางออก ปู่เรียกประตูมิติขึ้นมาก่อนที่จะเปิดมัน ชายชราอุ้มร่างของไบรท์เพื่อความรวดเร็วก่อนที่จะพาหลานของตนกลับไปยังบ้านของตนเอง

เมื่อก้าวพ้นประตูมิติออกมา ไบรท์ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของดินและไอดินที่คุ้นเคย แสงแดดอบอุ่นสาดส่องลงมาต้องใบหน้าของเขา ทำให้ต้องหยีตาลงเล็กน้อย เบื้องหน้าของเขาคือบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี มันดูเงียบสงบและเรียบง่ายจนไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ใกล้กับประตูมิติที่สามารถเชื่อมต่อกับป่าแห่งการเวลาได้

“ถึงแล้ว... นี่แหละบ้านของเจ้า” ปู่กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

ไบรท์มองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งความสับสน ความแปลกใจ และความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน ป่าที่โหดร้ายเมื่อครู่ดูเหมือนจะเลือนหายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกที่น่าประหลาด

“ปู่... นี่มันบ้านของผมจริงๆ หรอ” ไบรท์ถาม

ปู่พยักหน้า ก่อนที่จะเดินนำไปยังลานกว้างข้างบ้าน ลานแห่งนั้นมีก้อนหินขนาดใหญ่ตั้งเรียงรายคล้ายสนามฝึกฝน

“มานี่สิ” ปู่กวักมือเรียก “เจ้ารอดชีวิตมาได้นานขนาดนั้น แสดงว่าพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเจ้าไม่ได้อ่อนด้อยอย่างที่ข้าคาดไว้”

ปู่ชี้ไปที่ก้อนหินก้อนหนึ่งที่ดูเก่าแก่จนปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ “ลองดูสิ... ลองใช้พลังของเจ้าทำลายก้อนหินก้อนนั้น”

ไบรท์หลับตาลง เขาพยายามรวบรวมพลังงานบางอย่างที่รู้สึกถึงในตัว แต่มันกลับไม่ยอมเคลื่อนไหวตามที่เขาต้องการ เด็กหนุ่มลองอีกครั้ง คราวนี้เขาจินตนาการถึงเปลวเพลิงที่ลุกโชนอยู่ในมือ ทันใดนั้น พลังงานมหาศาลก็พุ่งออกจากร่างกายของเขาไปสู่ก้อนหิน แต่แทนที่จะแค่สลายไป ก้อนหินกลับลุกเป็นไฟและสลายกลายเป็นผงธุลีในพริบตา

“เป็นไงบ้าง” ปู่ถามด้วยรอยยิ้มพอใจ

“ทำไม… ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นล่ะครับ” ไบรท์ถามด้วยเสียงสั่นเครือ เขามองดูควันไฟที่ลอยขึ้นจากซากก้อนหินด้วยความรู้สึกตกใจ

“เพราะพลังของเจ้าคือ พลังเวทไฟ ยังไงล่ะ” ปู่ตอบด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ “มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และอันตรายที่สุด”

“เวทไฟ… แต่ผมไม่เคยเรียนรู้เรื่องนี้เลย” ไบรท์โต้แย้ง

“เจ้าไม่มีทางที่จะเรียนรู้มันได้ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ต้องเรียนรู้ มันเป็นพลังที่อยู่ภายในตัวเจ้า” ปู่กล่าว “แล้วตอนนี้เจ้าก็ทำลายมันทิ้งไปหมดแล้ว” ปู่ถอนหายใจ “มันเป็นพลังทำลายล้างที่แท้จริง”

ปู่ของไบรท์เดินไปยังบริเวณที่เต็มไปด้วยเศษหินและหญ้าแห้ง “เอาล่ะ! เรามาเริ่มต้นกันใหม่… ข้าจะสอนเจ้าควบคุมมัน”

ไบรท์มองดูเศษหินและหญ้าแห้ง เขาไม่เข้าใจว่าปู่กำลังคิดอะไรอยู่ “ผมต้องทำอะไรครับ”

“จงทำในสิ่งที่ง่ายที่สุด” ปู่กล่าว “สร้างเปลวไฟเล็กๆ ขึ้นในมือของเจ้า”

ไบรท์ลองอีกครั้ง คราวนี้เขาพยายามจะทำให้พลังออกมาอย่างช้าๆ และควบคุมมันให้เป็นรูปร่างเล็กๆ เหมือนในจินตนาการ แต่แล้วก็เกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง เสียงระเบิดดังสนั่นจนทำให้ไบรท์ต้องหลับตาลงแน่น

“เกิดอะไรขึ้น!”

เสียงร้องอย่างตกใจของหญิงชราคนหนึ่งดังขึ้น ไบรท์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น และสิ่งที่เขาเห็นคือหญิงชราในชุดคลุมสีขาวกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาเขาด้วยความรวดเร็ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล แต่ในขณะเดียวกันก็มีประกายแห่งความยินดี

“ไบรท์… หลานรักของย่า”

ยังไม่ทันที่ไบรท์จะได้ตั้งตัว ย่าแอนนาก็เข้ามากอดเขาไว้แน่น กลิ่นหอมจางๆ ของดอกไม้ทำให้ไบรท์รู้สึกอบอุ่นจนน้ำตาคลอเบ้า เขาคิดถึงอ้อมกอดนี้มานานแสนนานแล้ว

“ย่าแอนนา…” ไบรท์พึมพำ

“หายไปไหนมาตั้งนาน ทำไมถึงไม่กลับบ้าน” ย่าแอนนาพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ก่อนที่จะปล่อยอ้อมกอดแล้วหันไปมองปู่ของเขา “โยดา… คุณไปทำอะไรกับหลาน!”

ไบรท์หันไปมองตามก็เห็นปู่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ โดยมีเด็กหญิงตัวเล็กๆ อีกคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของย่าแอนนาอย่างช้าๆ เธอมีผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตากลมโตที่ดูน่ารัก

“พี่ไบรท์…” เด็กหญิงตัวเล็กพูดด้วยเสียงกระซิบ เธอคือมาย น้องสาวของไบรท์นั่นเอง

ไบรท์รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอย่าแอนนาและน้องสาวของเขาที่นี่ ทั้งที่เขาคิดว่าทั้งสองคนคงจะอยู่ที่เมืองหลวงกันหมดแล้ว เขาคิดถึงมายมากจริงๆ และไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้เจอเธอในสถานการณ์แบบนี้

“มาย… มายจริงๆ หรอ” ไบรท์ถามด้วยเสียงสั่นเครือ

"ก็ใช่นะสิ... หนูโตขึ้นไหม"

"อื้อ ... โตขึ้นเยอะมากเลยล่ะ" ไบรท์พูดพร้อมกับนำมือไปจับหัวของน้องสาว