บทที่ 444: ข้าอยากรับเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้า

“อึก!” เหยียนซางส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับที่ใบหน้าซีดเผือด

ความเจ็บปวดนั้นมันฝังลึกลงในแขน ขาและกระดูกของนาง หญิงสาวปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย ขณะเดียวกัน นางรู้สึกว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป

ภายในเวลาชั่วครู่ หน้าผากมนก็เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เช่นเดียวกับแผ่นหลังที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น แต่นางยังคงกัดฟันเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา