บทที่ 241 ผู้หญิงที่อยากให้เกียรติ

‘ที่นี่ที่ไหน แล้วจับฉันมาต้องการอะไร’

เสียงหวานถามด้วยน้ำเสียงกระด้างปนไปด้วยความขุ่นเคือง และน้ำเสียงนั้นมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจ

‘หึ...มึงก็รู้ว่ากูไม่บอก ก็ยังจะโง่ถาม นี่ดีนะที่กูถูกใจมึง ไม่งั้นป่านนี้มึงได้ไปเป็นเมียไต้ก๋งเรือแล้ว’ และด้วยอารมณ์โมโหที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ข้างในของผม มันก็เลยทำให้ผมยังพูดจาร้ายกับเธอไปอีกครั้ง

(เออ...ให้มันได้อย่างนี้ซิวะ พูดจาดี ๆ เป็นบ้างไหม...มึงเนี้ยไอ้เมฆ)

ผมพูดโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าสวย ๆ ดวงนั้น พร้อมกับเดินออกไปจากห้อง ด้วยอารมณ์ของตัวเองที่กำลังเดือดอยู่ อีกทั้งการกระทำให้ครั้งนี้เป็นเพราะผมไม่อยากจะแสดงด้านเลวร้ายไปมากกว่านี้ให้เธอได้เห็น จนกระทั่งเมื่อผมก้าวเท้าเดินพ้นผ่านประตูห้องออกมา เสียงฝีเท้าของคนที่อยู่ข้างในก็วิ่งตามมาติด ๆ เพื่อล็อกประตูทันที...

ผมเหลียวมองไปยังประตูที่ปิดสนิท พร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดที่เกิดขึ้น ก่อนที่ตัวเองจะเดินลงไปบอกป้าแม่บ้านให้เตรียมสำรับอาหารเอาไว้

ผ่านไปไม่นาน เมื่อป้าแม่บ้านเตรียมสำรับอาหารเสร็จ ผมก็ได้เดินนำขึ้นมาพร้อมกับเอากุญแจไขประตูที่ล็อกออก

ผมนำสำรับอาหารมาวางไว้ให้เธอ ก่อนที่จะพูดจาร้ายกาจกับเธอไปอีกประโยค โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมผมต้องทำแบบนั้นลงไป

เธอที่ไม่ยอมหันมามอง แถมยังไม่ตอบผมอีก การกระทำของเธอมันยิ่งทำให้ผมอยากจะเอาชนะเธอทุกขณะ และอยากให้เธอร้องครวญครางใต้ร่างของผม พร้อมกับเรียกชื่อผมไม่หยุดปาก

แต่มันก็เป็นแค่เพียงความคิดแค่ชั่ววูบเท่านั้น นั่นก็เพราะว่าผมรู้สึกจริงจังกับเธอ และอยากให้เธอมาอยู่เคียงข้างผมในฐานะผู้หญิงของผมจริง ๆ และด้วยสถานการณ์ในตอนนี้บวกกับสถานที่ที่พวกเราอยู่ ณ ตอนนี้ มันทำให้ผมไม่จำเป็นต้องรีบเร่งอะไร เพราะถึงยังไงผมก็ยังมีเวลาที่จะทำให้เธอใจอ่อนยอมตกมาเป็นของผมด้วยความเต็มใจโดยไม่ต้องบังคับขืนใจกัน นั่นก็เพราะว่าที่เซฟเฮ้าส์แห่งนี้มีเพียงผมกับลูกน้องคนสนิทไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามันตั้งอยู่ที่ไหน เพราะมันเป็นสถานที่ที่ผมปิดกับตระกูลของผมเอาไว้ เพื่อใช้พักผ่อนหย่อนใจหลังกลับมาจากทำชั่วให้กับท่านผู้นำ...

สำรับอาหารถูกวางไว้ที่มุมห้อง ก่อนที่ผมกับป้าแม่บ้านจะพากันเดินออกไปเพราะไม่อยากทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจไปมากกว่านี้ และแม้ว่าผมจะไม่มั่นใจว่าเธอจะกล้ากินอาหารที่ผมเอามาให้ไหม แต่ถ้าหากว่าเธอยังรักไอ้ก้อนเนื้อที่อยู่ในท้องของเธอแล้วล่ะก็ ผมรับรองได้เลยว่าเธอต้องกินมันแน่...

หลังจากที่ผมออกมาจากห้องได้ไม่นาน และยังเลือกที่จะยืนรออยู่หน้าห้องเพื่อรอฟังความเคลื่อนไหวของคนที่อยู่ด้านใน จู่ ๆ ภายในห้องก็ได้มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังออกมา

ผมได้ยินเสียงนั้นด้วยความเป็นห่วงเธอจับใจ ก็ได้รีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปตามเสียงนั้นทันที

‘อุแหวะ!!...แค่กๆๆ!!...แหวะ!!’ เธอที่โก่งคออาเจียนอยู่ที่อ่างล้างหน้า ทำให้ผมเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก ก่อนที่ผมจะรีบผมรีบเข้าไปลูบหลังเธอพร้อมกับถามเธอด้วยความห่วงใย แต่ทว่า...ท่าทีที่เธอมีกลับมามันกับทำให้ผมหัวเสียขึ้นมาอีกครั้ง จนอดพูดจาร้ายกาจกับเธอออกไปอีกไม่ได้

(เอาอีกแล้วนะมึง...ไอ้เมฆ!!...ปากมึงนี่นะ) ผมก่นด่าตัวเองในใจ ก่อนจะกลับไปจับจ้องที่เธอด้วยความเป็นห่วงต่อ

และในขณะที่ผมกับเธอกำลังปะทะคารมกันไปมาอยู่นั้น จู่ ๆ ตัวเธอก็เหมือนจะโงนเงนแทบจะทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว และทันใดนั้นเองเธอก็ได้เป็นลมสลบล้มลงไปต่อหน้าต่อตาของผมทันที

“เอลิซ...!!” ผมเรียกชื่อเธอสุดเสียงพร้อมกับตัวเองที่พุ่งตัวเข้าไปประคองร่างเธอเอาไว้ โดยที่สิ่งสุดท้ายที่ผมเหมือนจะได้ยินจากปากเธอ แม้ว่ามันจะเป็นเสียงที่แผ่วเบาจนแทบจะจับใจความไม่ได้ แต่พอลองเทียบฟังดูดี ๆ ความเป็นห่วงที่เธอนึกถึงเพียงอย่างเดียวในตอนนี้คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจาก

‘เรื่องลูก...’

ใช่...!! ผมรู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอแล้ว นั้นก็เพราะว่าหลังจากที่ผมฟื้นขึ้นมาผมได้ยินการสนทนาระหว่างเธอกับไอ้เซบาสเธีย เธอที่กำลังจะมีลูกกับมัน ทำไมความจริงนี้มันถึงทำให้ผมปวดแปล๊บที่หัวใจแบบนี้นะ

ผมรีบดึงสติที่คิดไปเรื่องอื่นของตัวเองกลับมา แล้วออกปากเรียกชื่อเธอเพื่อให้เธอได้ฟื้นคืนสติขึ้นมา แต่ปฏิกิริยาของเธอที่นิ่งเงียบไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกของผม และด้วยห้องน้ำที่อุดอู้ มันทำให้ผมร้อนใจจนต้องรีบอุ้มพาเธอกลับไปนอนบนที่นอนตามเดิม...

หลังจากนั้นผมก็ได้ตามป้าแม่บ้านให้เข้ามาช่วยดูอาการ พร้อมกับทำความสะอาดและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ โดยที่ผมยังอยู่ในห้องไม่ได้ออกไปไหน นั่นก็เพราะความรู้สึกที่เป็นห่วงเธอจนจับใจ จนกลัวว่าถ้าออกไปแล้วมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ผมคงจะเสียใจมากแน่ ๆ

โดยขณะที่ผมยืนอยู่นั้น ผมได้เลือกที่จะยืนหันหลังให้กับเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอ ผมที่ยังอดแปลกใจต่อพฤติกรรมของตัวเองไม่ได้ เพราะโดยปกติแล้วผมจะไม่มีทางทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ผมต้องการอย่างแน่นอน แล้วยิ่งรู้ว่าข้างหลังผมนี้มีผู้หญิงนอนเปลือยกายอยู่ด้วยแล้ว ถ้าเป็นผมในเวอร์ชันปกติ ผมคงกระโดดขึ้นเตียงแล้วจัดการปล้นสวาทผู้หญิงคนนั้นจนกว่าจะหนำใจ เพราะถ้าคนอย่างผมจะเอา แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้สติก็ตามแต่...ผมก็จะเอา แต่ทว่า...กับเธอที่นอนไม่ได้สติอยู่บนที่นอนนั้น ผมกลับไม่อยากจะทำร้ายให้เธอเสียใจ

การกระทำที่ดูแปลกไปจนผมเองยังอดแปลกใจในตัวเองไม่ได้ คนชั่วแบบผมที่ไม่เคยให้เกียรติผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผมที่มักจะกระทำกับพวกผู้หญิงเหล่านั้นอย่างป่าเถื่อนและหยาบคาย และไม่เคยเห็นคุ้นค่าของผู้หญิงพวกนั้นแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเมื่อหลังจากที่เสร็จภาร(กาม) กิจแล้ว ถ้าผมไม่เฉดหัวพวกเธอทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย ผมก็จะนำพวกเธอไปขายเพื่อหากำไรให้กับตัวเอง

แต่ทว่า...ทำไมกับเธอคนนี้ ผมกลับอยากจะทำทุกอย่างที่ตรงกันข้ามกับผู้หญิงเหล่านั้นหมด ผมที่มีความรู้สึกแปลกไปตั้งแต่เห็นรูปของเธอในครั้งแรก โดยเฉพาะความรู้สึกที่แวบขึ้นมาในตอนนั้น มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ผมอยากจะทะนุถนอมเธอ และอยากได้เธอคนนี้มาอยู่เคียงข้าง...