เที่ยวบ้านท่านตา

ชิวเพ่ยเพ่ยใช้เวลาเดินทางจากเมืองหลวงถึงตำหนักเมฆาดับถึงสามวันเต็ม  นางไปอย่างไม่เร่งรีบตามที่ท่านตากำชับมา  นางจำได้ว่าที่นางต้องตกไปอยู่ในมือท่านแม่ก็เพราะสาเหตุที่ท่านยายถามนางว่าอยากเรียนรู้วรยุทธหรือไม่ พอมาถึงตอนนี้นางขี้เกียจที่จะโกรธเคืองผู้อาวุโสของนางแล้ว  ไหน ๆ ก็เรียนมาขนาดนี้แล้ว แถมท่านตายังยอมที่จะยกตำหนักพร้อมสมบัติสูงกองท่วมหัวให้นางอีก  นางมีหรือจะปฏิเสธความร่ำรวย  เมื่อก่อนนางไม่รู้ว่าท่านแม่ร่ำรวย นางเพิ่งรู้เรื่องนี้หลังจากท่านตากับท่านยายแอบมาเยี่ยมนางในช่วงสองสามปีที่ผ่านมานี่เอง

ท่านพ่อนางเป็นขุนนางน้ำดีที่แสนจะสมถะ  ของดี ๆ บ้านนางไม่เคยมีใส่กับเขาหรอก  พวกนางสวมเพียงเสื้อผ้าเนื้อดีกว่าบ่าวรับใช้นิดหน่อยเท่านั้นมาตลอดตั้งแต่นางเกิดจนโตเอาป่านนี้  ตอนนั้นนางก็นึกว่าบ้านนางไม่มีเงินทองเหมือนตระกูลขุนนางอื่น ที่นางเห็นพวกเขาสวมชุดผ้าไหม เดินกรีดกรายไปทั่วตลาดพวกนั้นเสียอีก  ที่ไหนได้เป็นท่านแม่นางที่ไม่อยากทำให้ครอบครัวท่านพ่อเป็นจุดเด่น  จึงได้ทำตัวดังเช่นอดีตจนถึงปัจจุบัน  นางอยากบอกท่านแม่เสียจริง ๆ ว่านี่มันสมัยไหนแล้ว  แถมท่านตากับท่านยายยังเก่งกาจกันเสียขนาดนั้น  ท่านแม่ยังทำเป็นกลัวสิ่งใดอีก เฮ้อ นางแสนจะเหนื่อยใจกับการคุยกับแม่ของนางเสียจริง

พ่อบ้านของตำหนักยืนรอนายหญิงน้อยที่ประตูใหญ่นานแล้ว  พอเห็นรถม้าเก่า ๆ คันหนึ่งกำลังมา เขาถึงกับตาเบิกโพลง  ทำไมนายหญิงน้อยถึงนั่งรถม้าโกโรโกโสแบบนี้มาเนี่ย  คุณหนูของเขาทำไมไม่ดูแลลูกสาวให้ดีกว่านี้หนอ  เขากลัวจริง ๆ ว่าถ้านายท่านกับนายหญิงผู้เฒ่าเห็นเข้าจะเอ็ดคุณหนูเสียสามวันสามคืน  เขารู้มานานแล้วว่านายท่านกับนายหญิงผู้เฒ่ารักนายหญิงน้อยมากขนาดไหน  ในเมื่อเขาเป็นคนสนิทของพวกท่านมาเกินครึ่งชีวิตแล้ว  ใครในตำหนักที่กล้าดูถูกนายหญิงน้อยวันนี้คงต้องเตรียมตัวขุดหลุมศพให้ตัวเองเสียแล้ว หึ หึ

เมื่อรถม้าเข้ามาถึงประตู พ่อบ้านใหญ่รีบกล่าวต้อนรับนายหญิงน้อยและใช้วิชาตัวเบานำหน้ารถม้าเข้าไปด้านในเสียก่อน  คนขับที่เป็นองครักษ์ลับของชิวเพ่ยเพ่ยตามไปอย่างไม่สะทกสะท้านใด ๆ กับบรรยากาศในตำหนักที่กดขี่จากค่ายกลใหญ่ที่ผู้เฒ่าหลิงไท่สร้างป้องกันไว้เมื่อหลายปีก่อน  หากเป็นคนธรรมดากล้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วล่ะก็  คงต้องลำบากคนในตำหนักหามศพออกมาอย่างเดียว

ชิวเพ่ยเพ่ยที่เรียนรู้กับอาจารย์มาจนแตกฉาน  พอนางเห็นค่ายกลใหญ่ที่อาจารย์คุยนักคุยหนาก็เกิดความสนใจในทันที  รอให้นางพักผ่อนเสียก่อน  แล้วนางจะออกสำรวจให้ทั่วทั้งตำหนักเลยคอยดู ฮิ ฮิ

เหล่าคนเฒ่าคนแก่ ไม่มีใครรู้เลยว่าพวกเขาสร้างปีศาจน้อยที่กระหายความรู้ขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ  ชิวเพ่ยเพ่ยที่ดูดความรู้อาจารย์เสียจนไม่มีอะไรจะสอนตั้งแต่สิบขวบ  นางเริ่มหาอ่านหนังสือท่านพ่อจนหมดห้องหนังสือ  ไม่พอกับสิ่งที่นางอยากเรียนรู้  นางยังออกไปหาซื้อหนังสือจากร้านในเมืองหลวงมากองจนล้นห้องเก็บของหลายครั้งแล้ว  ลำบากท่านตาที่รู้ข่าวจากองครักษ์ลับต้องให้คนสร้างห้องเก็บหนังสือขนาดใหญ่ให้นางภายในบ้านตระกูลชิวเสียอีก  ทั้งเขายังสรรหาหนังสือจากแคว้นอื่นให้คนขนกลับให้หลานสาวสุดที่รักไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ  ถ้าจะบอกว่าชิวเพ่ยเพ่ยเป็นอัจฉริยะก็ไม่มากไปนัก  ความรู้ของนางไม่ว่าจะด้านไหนล้วนแต่แตกฉานมากกว่าเด็กวัยเดียวกัน หรือแม้กระทั่งเหล่าขุนนางในราชสำนัก  ชิวเพ่ยเพ่ยยังสามารถโต้เถียงได้เป็นวัน ๆ  นางชอบปลอมตัวออกไปในรูปลักษณ์ของคุณชายตัวน้อยอยู่บ่อย ๆ เหล่าอาจารย์ในเมืองหลวงที่ถูกนางลองภูมิล้วนพ่ายแพ้อย่างไม่ทราบสาเหตุ  คนที่พวกเขาส่งไปสืบหาตัวตนของคุณชายน้อยล้วนแต่ไม่เคยกลับมา  ตั้งแต่นั้นมาข่าวคุณชายน้อยก็ถูกปิดบังมาได้สองปีแล้ว

เรื่องนี้ต้องขอบคุณท่านตาที่รู้ข่าวจากองครักษ์ลับว่าหลานสาวก่อเรื่อง  เขาจึงรีบจัดการปิดข่าวทั้งหมดของหลานสาวคนดีภายในเวลาเพียงหนึ่งเดือน  บรรดาอาจารย์เกรงกลัวความตาย  พวกเขาต่างปิดปากเงียบเหมือนคนเป็นใบ้หากมีใครกล้าถามหาคุณชายน้อยหน้ามนคนเก่งคนนั้น

เตียวหย่งไจ้กับเจียวไฉ่หลานมายืนรอหลานสาวที่ประตูตำหนักแล้ว  พอรถม้าจอดสนิท ชิวเพ่ยเพ่ยรอบันไดอย่างมีมารยาท  นางยังคงเป็นหลานสาวผู้น่ารักในตอนกลางวันเฉกเช่นเดิม  แต่ตอนกลางคืนน่ะหรือ เฮ้อ สองผู้ชราได้แต่เอาเท้าก่ายหน้าผากกับความซนของหลานสาวที่ชอบรับงานเป็นรายได้ค่าหนังสือของนางเสียนี่  ทั้งที่พวกเขาบอกนางหลายครั้งแล้วว่าอยากได้เงินก็แค่บอกมา  พวกเขาจะถวายให้หลานสาวคนเดียวจนหมดโกดังก็ยังได้  แต่นางเอาแต่อยากใช้ความสามารถตนเองหาเงิน  จนพวกเขาหมดหนทางที่จะเกลี้ยกล่อม  ต้องปล่อยให้หลานสาวทำตามใจแบบนี้เรื่อยมา