ตอนที่ 26 โหยหาแต่เธอ

“ใกล้น้องรินแล้ว พี่กลัวจะเผลอทำอะไรลงไปน่ะสิ หึหึหึ”

"อัศวิน" กล่าวหยอกล้อเสียงหวานหยด ลอบอมยิ้มเป็นนัยๆ

“พี่วินหยุดคิดอะไรบ้าๆ เลยนะค่ะ เดี๋ยวเถอะ”

"นาริน" พูดไปด้วยหน้าแดงไปด้วย เม้มปากเป็นเส้นตรงอมยิ้มอย่างเขินอาย

“พี่พูดจริงๆ นะครับ เวลาที่อยูใกล้ๆ น้องรินที่ไร พี่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำอะไรลงไปตามแรงปรารถนาที่มันเรียกร้องโหยหาอยู่ตลอดเลยนะ”

"อัศวิน" พูดด้วยใจหวั่นไหว และอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสกับใบหน้าที่งดงามหมดจดนั้น

“พี่วินนน”

"นาริน" เอ่ยเสียงต่ำราวกับว่าละเมอ จิตใจสับสนว้าวุ่น ภายในหัวใจก็เต้นแรง มองสบตากับชายหนุ่มรับรู้ถึงอุณหภูมิร้อนผ่าวขึ้นมาในทันใด

“พี่รักน้องรินมากนะครับ และอยากอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา”

"อัศวิน" อยู่ๆ ก็เอ่ยออกมาเขาไม่รู้เลยว่าทำไมเขาถึงอยากบอกให้เธอรู้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เขารักเธอจริงๆ และมันก็ออกมาใจจริงๆ เช่นกัน

“รินก็รักพี่วินมากเช่นกันนะค่ะ”

"นาริน" ตอบรับไปตามหัวใจที่เต็มเปื่ยมไปด้วยความสุข เต็มใจจะเดินไปพร้อมกับเขาต่อจากนี้ "นาริน" ไม่รู้ตัวเองเลยว่ายามที่เธอเอิ้นเอ่ยคำหวานออกมานั้น ประกายนัยน์ตาซึ้งๆ ของเธอนั้นช่างดึงดูดมันน่ามองยิ่งนัก "อัศวิน" ไม่ยากทนอีกต่อไปแล้วความสุข ความปรารถนาโหยหานี้แสนทรมานเขาเสียจริงๆ ชายหนุ่มค่อยๆ ก้มลงไปหาใบหน้าหวานซึ้งพึงใจเขามากในยามนี้อย่างต้องมนต์สะกด เขาประทับจูบอย่างนุ่มนวลอ่อนหวานบางเบา แล้วเพิ่มแรงบดเบียดตามอารมณ์ที่ค่อยๆ ก่อตัวปะทุอยู่อย่างต่อเนื่องในตอนนี้ ปลายลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานเกาะเกี่ยวกระหวัดโอบรอบลิ้นบางอย่างช่ำชองมันช่างหอมหวานตราตรึงใจเป็นอย่างมากแรงเสน่หากระพือโหมพัดกระหน่ำคนทั้งคู่ปากที่กดจูบบดคลึงเคล้ากันไปมาอย่างไม่รู้จบ ไม่อาจแยกจากกันไปได้ง่ายๆ หนักบ้าง เบาบ้างเสียงครางหวานแผ่วเบาเป็นที่น่าพอใจ ไม่รู้เมื่อใดที่มานอนลงบนที่นอนนุ่มจนตัวติดกัน ร่างบอบบางที่อยู่ด้านล่างส่วนร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอยู่ด้านบนใกล้ชิดจนอุ่นร้อนซาบซ่านไปทั่วทุกอณูทั้งๆ ที่ยังมีเสื้อผ้ากางกั้นอยู่ "อัศวิน" ถอนริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้า มองใบหน้าแสนหวานอย่าหลงใหล ริมฝีปากบางที่ตอนนี้เปลี่ยนสีเป็นแดงบวมขึ้นเล็กน้อยเพราะเขา

“น้องรินช่างน่ารักเหลือเกิน ทั้งหวาน ทั้งหอมไปทั้งตัว จนพี่ทรมานไม่อาจห้ามความหวั่นไหวนี้ได้อีกแล้ว พี่ยากจะกลืนกินน้องรินไปทั้งตัวแล้วรู้ตัวรึเปล่า”

"อัศวิน" เอ่ยเสียงแหบพร่า นัยน์ดวงตาหวานเปล่งประกายระยิบระยับ ก้มลงสูดดมซุกไซ้โรมเลียทั้งริมฝีปาก ทั้งจมูกโด่งนั้นไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ ขบเม้มจากติ่งหูลงไปตามลำคอขาวผ่องนั้น ทำให้ "นาริน" ร้อนรุ่มดังไฟสุ่มจนขนลุกขนชันไปทั่วสับพรางกาย ร่างกายเหมือนอ่อนระโหยโรยแรงไปในบัดดล หัวใจเต้นระรัว ทั้งตื่นเต้น และแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ทำให้เผลอหลุดเสียงคลางออกมาเบาๆ อย่างอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

“พี่วิน ดะดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ หยุดก่อน”

"นาริน" ออกปากห้ามชายหนุ่มเสียงสั่นไม่คงที่ด้วยใบหน้าที่แดงจัด เกิดขึ้นจากหลากหลายอารมณ์ ทั้งอยากหยุด ทั้งอยากไปต่อ จนเธอสับสนไปหมด

“เพราะพี่รักน้องรินมาก มากเสียจนพี่ไม่อาจควบคุมตัวเองได้เมื่ออยู่ใกล้ๆ พี่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว น้องรินอย่าห้ามพี่อีกเลยนะครับ”

"อัศวิน" เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า นัยน์ตาฉ่ำวาว มองสาวน้อยตรงหน้าอย่างหลงใหลรักใคร่เสน่หา พูดจบก็ก้มลงพรมจูบที่ลำคอขาวนวลอีกครั้งหนึ่งจนมาถึงไหล่ ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบไล้เนินหน้าอกอวบหยุ่นวนไปมาบีบเค้นอย่างหลงใหล "นาริน" บิดกายดิ้นไปมาแอ่นหน้าอกรับกับมือหนาที่บีบลงมาที่หน้าอกของเธอ ทำให้เสียวซ่านจนเกินจะรับไหว ความอึดอัดพุงไปถึงจุดกึ่งกลางกายสาวภายในใจก็อยากปฏิเสธแต่ร่างกายกับตอบสนองไปอย่างเต็มอกเต็มใจซะอย่างนั้น "อัศวิน" ไม่รอช้ารีบถอดชุดของสาวน้อยออกไปอย่างรีบร้อนเขาอยากมอง และสัมผัสกับเนื้อแท้ภายในที่นุ่มนิ่มใจจะขาด ฟ้าฝนและบรรยากาศช่างเป็นใจ ไฟที่ส่องสว่างเป็นพักๆ ไม่ถึงกับมืดสนิท ส่งให้ร่างที่เย้ายวนสวยงามน่ามองเหลือเกิน ชายหนุ่มจัดการกับอกอวบอย่างโหยหาปากก็หยอกเย้ากับอกข้างหนึ่ง มือหนาก็กอบกุมอกอีกข้างหนึ่งสัมผัสลูบวนสลับไปมา บีบเค้นทั้งหนัก ทั้งเบา สาวน้อยบิดตัวเสียดสีด้วยความรัญจวนครวญครางเสียงสั่นไม่เป็นภาษาใต้ร่างกายหนาที่กำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามนี้ ลิ้นอุ่นๆ ที่ลากวนดูดดึงทั้งสองเต้าอย่างไม่รู้เบื่อ ทั้งมือทั้งปากสลับกันไปมา แต่ "นาริน" นั้นแทบหลอมละลายหายใจติดขัด ทรมาน ผ่อนคลาย สุขสมหรือปวดร้าวไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

"อัศวิน" ได้ยินเสียงครางแผ่วเบาของสาวน้อยใต้ร่างเขานี้มันปลุกอารมณ์ดิบของเขาจนจะอดรนทนไม่ไหว ชายหนุ่มยืดตัวออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรีบเร่งออกไปจนหมด ความสง่างามบงบอกถึงความแข็งแรงผงาดออกมา คนทั้งคู่เปล่าเปลือยต่อหน้ากันและกัน "นาริน" หน้าแดงขึ้นมาอีกรีบหันหลบสายตาที่ยิ้มกริ่มส่งมา เธอเห็นขนาดแก่นกายของเขาแล้วก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เธอเริ่มกลัวคิดไปต่างๆ นาๆ ในใจลุ้นระทึกขึ้นมา "อัศวิน" รับรู้ถึงอาการของเธอรีบก้มลงจูบปลอบประโลมเธอในทันที จูบที่ดูดดื่มรุนแรงเร่าร้อน ชายหนุ่มถอยห่างมองชื่นชมร่างงามของสาวน้อยตั้งแต่ดวงหน้าไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ ด้วยดวงตาที่หวานฉ่ำปะทุไปด้วยไฟปรารถนา และนึกห่วงแหนเธอขึ้นมาในทันใด "อัศวิน" จูบไล่ตั้งแต่กลางอกมาถึงหน้าท้องที่แบนราบเรียบเนียน ร่างกายที่งดงามนี้เขาจองทั้งหมดใครก็อย่าได้หมายจะใกล้เธอได้อีกเขาคิดขึ้นมาอย่างหึงหวง มาสิ้นสุดหยุดลงที่เนินเนื้อนางที่น่าพิศวง มือ ปาก ลิ้น สอดประสานทำงานอย่างลงตัว มันช่างสวยสดงดงามล้ำค่ายิ่งนักในความคิดของชายหนุ่ม "นาริน" ร้องครวญครางเสียงแหบพร่าไม่เป็นศัพท์จุดนี้มันไวต่อความรู้สึกทั้งหมดที่มี ทุกการสัมผัสของชายหนุ่มปลุกไฟสวาทแรงอารมณ์ไปจนถึงขีดสุดเร่งเร้าความชุ่มชื่นที่หลั่งออกมา ชายหนุ่มไม่อาจทนรอต่อไปได้อีกแม้แต่เสียววินาทีเดียว เขาต้องการเข้าไปฝังอยู่ในร่างของเธอเดี๋ยวนี้!

“กรี๊ดดด รินเจ็บค่ะ พี่วิน พอเถอะนะค่ะ รินกลัว”

"นาริน" ห้ามเสียงสั่นสะดุ้งสุดตัวจากความเสียวซาบซ่านเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บเหมือนมีบางสิ่งที่กำลังฉีกขาด และอึดอัดเจ็บแสบจนทนรับแทบไม่ไหว อาการตื่นกลัวเกิดขึ้นมาในทันที พร้อมทั้งพยายามฝืนกายออกห่างจากชายหนุ่ม แต่ก็ต้องหยุดชะงักไปในทันทีที่ได้ยิน และเห็นสีหน้าอาการของชายหนุ่ม

“น้องรินอย่าเพิ่งขยับ พี่ขอโทษนะ พี่ใจร้อนไปหน่อย พี่จะทำเบาๆ ไม่เจ็บอีกแล้ว นะครับคนดี พี่สัญญา”

"อัศวิน" เอ่ยห้ามเสียงสั่น มือหนาจับแน่นที่เอวของสาวน้อยกดเอาไว้ไม่ให้เธอขยับออกไป เพราะเขาใส่ไปได้แค่ปลายเท่านั้นด้วยเยื่อบางๆ บวกกับความคับแน่นที่กางกั้นอยู่ในตอนนี้ สายตาที่มองเธอมานั้นเหมือนเขาเจ็บปวด ชายหนุ่มต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากเพื่อควบคุมไม่ให้รุนแรงทั้งที่ใจอยาก เป็นครั้งแรกของเธอ ชายหนุ่มพยายามที่จะอ่อนโยนไม่อยากเร่งรัดจนเกินไป อยากให้เธอมีความสุข และความทรงจำที่ดีร่วมกัน ความอดทนทั้งหมดนี้เพราะเขารักเธอมากนั่นเอง

“ฮือออ รินกลัวค่ะ มันเจ็บมากจริงๆ”

"นาริน" ถึงกลับน้ำตาร่วงริน เมื่อก่อนเธอก็เคยได้ยิน ได้ฟังมาบ้างเกี่ยวกับประสบการณ์ครั้งแรกของสาวๆ ทุกคนว่ามันเป็นสิ่งสวยงาม หอมหวาน สุขสมราวกับขึ้นสวรรค์ก็ไม่ปาน แต่นี้มันไม่ใช่เลยทำไมถึงได้เจ็บมากอย่างนี้ มันทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา และไม่อยากที่จะไปต่อ

“โธ่..คนดี อย่าร้องไห้เลยนะครับ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างนั้น ผ่านจุดนี้ไปก็จะมีแต่ความสุข พี่รักน้องรินมากอย่างนี้ พี่คงไม่ทำร้ายน้องรินหรอกจริงมั๊ย เชื่อใจพี่นะครับ”

"นาริน" เงยหน้ามองสบตากับชายหนุ่มราวกับถูกมนต์สะกด คล้ายความวิตกกังวลลงไปได้บ้างจากคำพูดของเขา เธอจะลองอดทนดูอีกสักครั้งหนึ่ง เห็นความเจ็บปวดทรมานบนใบหน้าของชายหนุ่มแล้วสงสารทำให้เธอคิดว่าจะลองเชื่อใจเขาดู เพราะถึงยังไงเขาก็คงไม่ทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตายหรอกมั้ง "นาริน" ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงแต่กัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ มองสบตากับชายหนุ่มแล้วพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับให้กับชายหนุ่ม "อัศวิน" ก็มองสบตาอย่างหวานซึ้งตรึงใจ และเต็มเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขสมที่ท่วมท้น ชายหนุ่มก้มลงจูบหน้าผากมนเป็นการปลอบประโลมอย่างแผ่วเบา แล้วบดเบียดริมฝีปากหนาเข้าหาความหวานกับริมฝีปากบางของเธอในทันทีอย่างเร่งเร้า เร้าร้อนดูดดื่มให้เธอผ่อนคลายวิตกกังวล แล้วเริ่มขยับกายแกร่งเข้าไปจนสุด สาวน้อยสะดุ้งเล็กน้อยครางเสียงทุ้มต่ำทั้งที่ปากยังประกบกันอยู่ ด้วยความใหญ่โตของเขาบวกกับความคับแน่นของเธอทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดชะงักไว้เพียงครู่เพื่อสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดข่มอารมณ์ที่เดือดพุ่งพ่าน

ก่อนจะเริ่มขยับอย่างแผ่วเบารอสาวน้อยปรับตัว และปล่อยใจ ปล่อยกายไปพร้อมกับลีลารักที่เขากำลังจะมอบให้ "นาริน" สะดุ้งเพียงเล็กน้อยความเจ็บบรรเทาเบาบางลงไปแล้วแต่มีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่เป็นความสุข สุขมากๆ จนไม่สามารถบรรยายออกมาได้หมด ร่างกายของคนทั้งคู่ร้อนผ่าวยิ่งกว่าโดนแผดเผา เลือดในกายไหลเวียนสูบฉีดเรียกร้องโหยหากันและกันไม่อาจแยกจาก จังหวะรักที่บรรเลงขึ้นลีลารักที่เร้าร้อนหมุนเวียนผลัดเปลี่ยน เบาบ้าง หนักหน่วงบ้างยิ่งกว่าพายุที่พัดโหมกระหน่ำ ทะลุทะลวงรุกรานอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงครวญคราง และเสียงหอบลมหายใจที่รุนแรงของคนทั้งคู่ ถูกกลบไปด้วยเสียงลม เสียงพายุฝนและสายฟ้าฟาดในยามนั้น ชายหนุ่มรีบเร่งจังหวะสวรรค์เพื่อจับจูงสาวน้อยไปสู่วิมานฉิมพลีพร้อมกันยังสุขสมอิ่มเอมในหัวใจ หลังจากศึกเสน่หาและแรงปรารถนาจบลงคนทั้งคู่ยังนอนกอดกายแนบแน่นจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน ต่างฝ่ายต่างเหนื่อยหอบ และหลับไหลไปพร้อมกัน

โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ