7: ไม่อยากเจอ

เมื่อก่อน... เคยกลัวนั่น กลัวนี่ จนอดคิดไม่ได้ว่า “ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย”

พยายามจะหลีกหนี พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มันไม่เกิดขึ้น

บางครั้งก็หลบได้ บางทีก็แค่หลบพ้นไปชั่วคราว

แต่สุดท้ายของชีวิตแล้ว... เราก็ต้องได้เจอจนได้อยู่ดี!

พอถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงๆ กลับพบว่า—

เปล่าเลย มันไม่ได้เบากว่าที่คิด... บางครั้งก็ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย

และหลายครั้งก็หนักหนากว่าที่คิดมาก

เวลาผ่านไป

พอโตขึ้น มันทำให้เข้าใจอย่างหนึ่งว่า

“เราหนีบางเรื่องไปตลอดไม่ได้หรอก”

ยิ่งรู้แบบนั้น ก็ยิ่งกลัว ยิ่งเจ็บ ยิ่งระแวง...

จนสุดท้าย ก็ได้เรียนรู้อีกอย่างว่า

เราไม่จำเป็นต้องรีบพุ่งเข้าไปเจอหรอก

เลี่ยงได้ก็เลี่ยง

แต่สำคัญที่สุด... อย่างไรแล้วก็อย่าลืมเตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อม

โดยเฉพาะหัวใจของเรา

มาถึงประโยคสุดท้ายนี่แหละ

ที่ค่อยๆ เปลี่ยน “ความกลัว” ให้เบาลง เปลี่ยน “ความระแวง” ให้มีพื้นที่ของความเข้าใจมากขึ้น

และถึงแม้ว่าเมื่อถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงๆ... เราจะยังเจ็บอยู่บ้าง...

แต่หัวใจก็จะไม่ถึงกับเสียศูนย์ไปนานนัก

แถมในระหว่างที่มันยังไม่เกิด ใจก็ยังพอจะ “วางได้” และ “สบายขึ้น” อย่างบอกไม่ถูกเลยด้วยนะ