บทที่ 246: ยอมรับชะตากรรมของเจ้าซะ!

“เจ้าจะไม่รักษาชีวิตตัวเองไว้แล้วหรือไง เจ้าบาดเจ็บหนักขนาดนี้ยังกล้าขยับตัวอีก!”

เสียงดุด้วยความเป็นห่วงดังเข้ามาในหูของมู่หรงเฉิน ทำให้เขาตกตะลึงนิ่งงัน แต่เขาก็ค่อย ๆ ขยับนอนลงอย่างเชื่อฟัง พร้อมกับไป๋เซิ่งเสวี่ยที่โน้มตัวลงมาติดตามใกล้ชิดมากขึ้น แล้วนางก็นิ่งค้างอยู่แบบนั้นไม่ยอมขยับออกไป

“ข้าไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่?” ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้ม ในขณะที่เขาใช้น้ำเสียงนุ่มทุ้มหยอกล้อหญิงสาวซึ่งทำให้บรรยากาศที่เคยตึงเครียดผ่อนคลายลง