บทที่ 144: เอาไปทิ้งที่หลุมซะ

ซือคงหรูหลางที่ชิมเกี๊ยวเทพเซียนเข้าไปครั้งแรกก็รับรู้ได้ถึงรสชาติที่ละมุนและหอมกรุ่นอยู่ในปาก อ๋องหนุ่มอดไม่ได้ที่จะตักอาหารกินเพิ่มอีกสัก 2-3 คำ กระทั่งยกดื่มจนน้ำซุปหยดสุดท้ายไหลลงคอไปจึงจะหยุดมือ

“ฝีมือการทำอาหารของเจ้าไม่เลวเลย ข้ากินอิ่มแล้ว เจ้าออกไปเถอะ”

จ้าวเจียอี๋ที่เพิ่งหาข้ออ้างอยู่ตามลำพังกับซือคงหรูหลางได้เป็นครั้งแรกย่อมไม่อยากปล่อยโอกาสเช่นนี้ให้หลุดมือไป นางแสดงท่าทางเขินอายขณะที่พูดว่า