บทที่ 86 ผมต้องการผู้หญิงคนนั้น
สองขายาวตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปยังจุดที่เขาเพิ่งจบบทสนทนา เพื่อหยุดยั้งการกระทำของคนที่ได้รับคำสั่งทันที
เมื่อมีบุคคลที่สามปรากฏตัวขึ้น ก็ทำให้ทั้งสองคนที่สนทนากันอยู่ก่อนหน้านั้นหยุดชะงักแล้วหันมามองยังคนที่เข้ามาใหม่ทันที
“อะไรดลจิตดลใจให้แกมาที่นี่ตั้งแต่เช้า” เสียงทักทายจากท่านผู้นำคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของผมกล่าวขึ้น
ผมยืนก้มโค้งเพื่อเป็นการทำความเคารพให้แก่เขา ก่อนจะเปิดประเด็นขึ้นมาทันที
“ได้ยินมาว่าท่านผู้นำรู้แล้วใช่ไหมครับว่าอะไรคือจุดอ่อนของไอ้เซบาสเธีย ผมว่าผมจะมารายงานท่านอยู่พอดีเลย” ผมเดินเข้าไปแล้วแสร้งทำเป็นว่าจะมารายงานเรื่องเกี่ยวกับเซบาสเธียตามที่เขามอบหมายให้ผมไปทำให้เขาฟัง
ท่านผู้นำมองผมด้วยความสงสัย ก่อนจะเอนตัวพิงพนักที่นั่งทำท่าทางสบาย แล้วส่งสายตามีเลศนัยมาให้ผม ในแววตามีทั้งความดูหมิ่น เยาะเย้ย และหวาดระแวงอยู่ในนั้น ซึ่งมันก็ไม่แปลกเพราะปกติผมไม่เคยที่จะพูดคุย ทักทาย หรือเข้ามายุ่งในเรื่องของตระกูลก่อนเลย
“หึ...แล้วแกมีอะไรจะบอกฉันเพิ่มเติมนอกเหนือจากที่ฉันรู้ไหมล่ะ” ท่านผู้นำถามกลับเพื่อเป็นการหยั่งเชิง คิ้วหนายกขึ้น สายตายังคงเจ้าเล่ห์เช่นเดิม
“ตอนนี้ยังไม่มี แต่อนาคตไม่แน่” ผมตอบเขากลับไปด้วยท่าทีที่เหมือนมีลับลมคมในเช่นกัน
“แกหมายความว่าไง??” เขาขมวดด้วยความสงสัยในท่าทีของผมทันที พร้อมทั้งยังรอฟังคำตอบจากผมด้วยท่าทีที่ยังสงวนความอยากรู้ไว้เล็กน้อย เพราะไม่อยากให้ผมรู้ว่าเขาอยากรู้คำตอบมากแค่ไหน
“ท่านต้องบอกผมมาก่อนว่าท่านมีแผนจะทำอะไร” ผมยื่นขอเสนอกลับแทนที่จะตอบคำถามของเขา
“ฮ่าๆๆๆ แกนึกว่าฉันโง่หรือไงถึงคิดจะมาลวงเอาแผนการจากฉันเนี้ย...ห๊ะ!!” ท่านผู้นำหัวเราะลั่น ก่อนจะแค่นเสียงใส่ผมอย่างเย็นชา เพราะรู้ทันความคิดที่ต้องการลวงความลับของผม
“แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าแกแอบทำอะไรลับหลังฉันไว้บ้าง โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับนังผู้หญิงคนนั้นของไอ้เซบาสเธีย” เขาพูดต่ออย่างคนที่รู้ทันทุกอย่าง
ผมตกใจทันทีที่ได้รู้ว่าเขารู้หมดแล้วว่าช่วงเวลาระหว่างนี้ผมทำอะไรไปบ้าง ทั้งที่ผมไม่ได้ใช้คนของเขาเลย แต่ความรู้สึกนั้นก็พาดผ่านมาแค่แว๊บเดียว ก่อนที่ผมจะพยายามทำใจเย็น ตีหน้านิ่งกลับไป...
“ก็ที่ผมทำ เพราะถ้าใช้ลูกน้องของท่าน ไอ้เซบาสเธียก็จับได้กันพอดี” ผมยังคงแถไปด้วยท่าทีที่มั่นคง
ท่าทางสุขุมนุ่มลึกของผมที่แสดงออกไปได้ผล!! ท่านผู้นำชะงักงั้นนิ่งไปอย่างใช้ความคิดขึ้นมาทันที
“หึ แกจะบอกว่าแกทำเพื่อฉันเพื่อตระกูลอย่างงั้นนะหรอ!!” เขาที่ยังคงไม่เชื่อผม เอ่ยถากถางผมขึ้นมา พร้อมเอนตัวพิงพนักที่นั่งด้วยท่าสบายๆ อีกครั้ง
“ก็ในเมื่อท่านเป็นคนสั่ง ผมก็ต้องทำ...ไม่ใช่หรอครับ” ผมโต้ตอบเขากลับทันที เพื่อให้เขาคลายความสงสัยในตัวของผม โดยไม่ลืมที่จะกระแนะกระแหนเหน็บแนมเขาไปอีกด้วย
“หึ...ไม่ใช่ว่าแกทำเพื่อสนองตัณหาของตัวเองหรอกรึ” เขามองผมอย่างไม่วางตา ก่อนจะส่งคำถามเข้ามาจี้ใจผมทันที เหมือนอยากให้ผมหลุดความจริงออกไป
ผมเลือกที่จะไม่ตอบในสิ่งที่เขาถาม แต่ผมเลือกที่จะบอกถึงจุดประสงค์ของผมไป
“ผมมีขอเสนอครับท่าน” ผมตอบกลับไปโดยไม่ต้องคิด แล้วเปิดคำพูดนิดๆ ให้เขาสงสัย
“หึ...ขอเสนออะไร ไหนแกลองบอกฉันสิ!!” ท่านผู้นำถามด้วยความสงสัย และจ้องมองมาที่ผมอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
ผมจ้องด้วยสายตาดุดันกลับไป อย่างไม่มีความเกรงกลัวคนตรงหน้าแม้แต่น้อย ก่อนจะเอ่ยถึงผลประโยชน์ที่ผมต้องการ
“ผมต้องการผู้หญิงคนนั้นมาเป็นของผม” คำพูดที่หนักแน่นและแววตาที่ดุดัน ทำให้คำตอบของผมดูน่าเชื่อถือขึ้นมาทันที
“หึ หึ แปลว่าแกถึงขั้นยอมเปิดศึกกับไอ้เซบาสเธียมัน เพียงเพราะว่าแกอยากได้ผู้หญิงของมันแค่นั้นนะหรอ” เขาถามย้ำอีกครั้ง แต่ดวงตากลับเป็นประกายโรจน์ที่อยู่ดีดี ก็มีคนมารับอาสาทำงานยากให้
“ก็วินวินกันทั้งสองฝ่าย ทั้งท่านและผมนี่ครับ ท่านก็ได้จัดการไอ้เซบาสเธียมัน ส่วนผมก็ได้ผู้หญิง” ผมเอ่ยย้ำถึงข้อดีที่เขาจะได้รับโดยที่ไม่ต้องลงแรงเหนื่อยอะไร
รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่มีริ้วรอยของกาลเวลา ด้วยความพึงพอใจ
“ดี...ดี...ฉันจะคอยดูว่าแกจะทำได้อย่างปากแกพูดหรือเปล่า ฉันหวังว่าแกจะเห็นเลือดข้นกว่าน้ำนะ อ้อ..เพราะถึงยังไงแม่แกก็ยังอยู่กับฉันอยู่แล้วนิ” เขาพูดด้วยท่าทางยียวนดูไม่เชื่อในตัวผมสักเท่าไร ก่อนที่ไม่วายจะเอาแม่ของผมมาขู่ผมสำทับอีกที
ผมพยายามข่มใจไม่ให้ออกอาการที่จะทำให้เขารู้สึกสงสัยในตัวผมได้ ทั้งที่ภายในใจผมกำลังร้อนรุ่มดั่งเพลิงไฟที่กำลังสุมอยู่ในทรวงอกเพราะความโกรธ โกรธที่เขาคิดจะทำร้ายผู้หญิงที่ผมรักทั้งสองคน
คนตรงหน้ายังคงมองมาที่ผมเพื่อหาข้อพิรุธทั้งจากแววตาและทางกาย เมื่อจ้องอยู่นานแล้วไม่เห็นถึงความผิดปกติอะไร ปากหนาที่ปกคลุมไปด้วยหนวดเคราก็ขยับเพื่อสั่งการทันที
“หึหึ...ถ้าแกมั่นใจที่จะทำงานนี้จริงๆ ฉันจะให้โอกาสแกได้พิสูจน์ฝีมือ ถ้าอย่างนั้นหน้าที่ต่อไปของแกคือไป ‘เอาตัว’ อีนั่นมาให้ได้ก่อน แล้วฉันจะบอกแผนการขั้นต่อไป” เขายกไปป์ขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทางสบายใจ ก่อนจะบอกถึงสิ่งที่ผมต้องไปทำ
ผมโค้งศีรษะรับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะโบกมือเป็นสัญญาณให้ผมออกไปได้ เมื่อผมยืดตัวตัวแล้วก็กลับหลังหันเพื่อที่จะก้าวเดินออกไปทันที
“ฉันหวังว่าแกจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ” เสียงสำทับดังตามหลังมาจนทำให้เท้าที่กำลังก้าวเดินของผมหยุดชะงักลงเล็กน้อย ก่อนที่จะก้าวเดินออกไปโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลังเลย
แววตาร้ายฉายโรจน์ขึ้นมาในดวงตาของจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ในทันทีที่มองตามไปยังแผ่นหลังสง่างามผ่าเผยแต่ดูโดดเดี่ยวของลูกชายคนโตที่เกิดจากเมียคนที่สองของเขาที่กำลังเดินออกไปจนลับตา
ก่อนจะโน้มตัวลงไปหยิบรูปหญิงสาวใบหน้าสวยหวานขึ้นมาดูอีกครั้ง
"ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ " เขาพึมพำ ก่อนที่มุมปากแสยะยิ้มร้ายอย่างคนมีชัย พร้อมกับความคิดที่เกิดขึ้นในสมองของเขา ‘ถึงเขาจะไม่ได้เลี้ยงลูกมา แต่เขานะหรือจะไม่รู้จักนิสัยลูกแต่ละคนของตัวเอง’
“ไปตามเมฆินทร์ให้มาพบฉัน” เมื่อรอจนร่างสูงเดินลับตาไป เขาก็ได้บอกลูกน้องคนสนิทที่ยืนกุมมือสงบนิ่ง ตั้งแต่ลูกชายคนโตของเขานั้นย่างกายเข้ามา ก่อนจะยกไปป์ตัวโปรดขึ้นมาสูบเข้าเต็มปอดด้วยความชื่นใจ
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 19
แสดงความคิดเห็น