บทที่ 594: ข้าแอบเอาของพวกนั้นกลับมา

หูเจียวเจียวกับหลงโม่ขมวดคิ้วแน่นหลังจากได้ยินคำพูดของหัวหน้าเผ่าไป๋ผี 

นี่เขากล้าเอาเชื้อไปแพร่กระจายในเผ่าด้วยอย่างนั้นหรือ?

เขารู้ว่ามันจะทำให้ภูตทั้งเผ่าล้มตาย แล้วเขาก็ยังกล้าทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้อีก!

จังหวะนั้นหางมังกรตัวใหญ่ที่ถูกเหวี่ยงออกไปก็หยุดอยู่ที่หัวของหยินซาง

“กรรซ์!” ความโกรธครั้งใหม่ปะทุขึ้นในตาสีทองของหลงโม่