บทที่ 467: พืชที่สวมใส่ได้

ทันทีที่ชายปีกดำพูดจบ เงาดำเหล่านั้นก็ลอยวนไปรอบ ๆ ที่เดิม พวกมันกำลังทำท่าทางเสียใจเหมือนเด็ก ๆ ที่อดได้ของเล่นชิ้นโปรด

บางตนถึงกับนอนนิ่งกลางอากาศพลางใช้ปีกอ่อนปิดตาที่ไม่มีอยู่จริงแล้วม้วนตัวไปมา

จากนั้นเสียง ‘งอแง’ ก็ดังระงมไปทั่วบริเวณ

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มไม่เปลี่ยนสีหน้า เขายังคงทำหน้าเฉยเมยเช่นเคย 

ไม่นานเสียงทุ้มก็ปฏิเสธอย่างไร้ความปรานี