ตอนที่ 22 หมายแห่งความตาย

บทที่ 22

ตอน หมายแห่งความตาย

ห้วงแห่งความฝันดำมืด

               วิวรู้ดีว่านี้คือความฝันที่เขาติดอยู่ เขามองหาองค์หญิง แต่แปลกทำไมไม่มีองค์หญิงละ เขาร้องเรียกหานาง  แล้วอยู่ ๆ ภาพความฝันของเขาได้กลายเป็นฝนเลือด ฝนเลือดสีแดงที่ตกลงมาสาดตามตัวของเขาจนแดงไปทั้งตัว วิวกลัวมาก เขาวิ่งหาที่หลบ แต่ยิ่งวิ่งก็เหมือนกับเขาวิ่งอยู่กับที่ จากสายฝนเลือดที่ตกกลับกลายเป็นดินแดนแห่งน้ำแข็งที่หนาวเหน็บ เขารับรู้ได้ถึงความหนาวเหน็บนั้น มันเจ็บปวดเข้าถึงกระดูก เขานั่งลงกอดตัวเองอยู่อย่างนั้น สมองของเขาเริ่มชา เขาคิด หรือเขาจะต้องตายแล้วจริง ๆ  น้ำตาที่ไหล ออกมาเป็นเกร็ดน้ำแข็งก็หยดลงสู่พื้นน้ำแข็ง เมื่อน้ำตาหยดนั้นกระทบกับพื้นน้ำแข็ง ทุกอย่างก็กลายเป็นเปลวเพลิงเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือดังก้องไปทั่วบริเวณ เขามองเห็นความตายของมนุษย์ เด็ก ผู้ใหญ่ พ่อ เพื่อน พี่น้องทุกคน ตายอย่างทรมาน ไม่เว้นแต่ เวน อาจารย์ ฟาง ลุค ยีน ทุกคนตาย ทุกดินแดนถูกทำลายจนไม่เหลือ “ไม่ มันต้องไม่เกิดขึ้น ผมจะทำอย่างไร” เขาร้องไห้

               “เราต้องช่วยพวกเขา” เสียงที่คุ้นเคยพูดขึ้น วิวหันมองเสียงของเธอ

               วิวถาม “ต้องทำอย่างไรให้ทุกคนอยู่รอด ผมไม่อยากให้ทุกคนตาย”

               องค์หญิงพูด “สักวันหนึ่งเจ้าจะรู้ว่าเส้นทางที่เจ้าเดินนี้ไม่มีวันถอยกลับได้ เมื่อสิ่งชั่วร้ายชนะจิตใจมนุษย์ เกราะป้องกันก็จะอ่อนแอลง เจ้าต้องหาวิธีหยุดทุกอย่าง ครั้งหนึ่งข้าเคยคิดว่าการทำแบบนี้ทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่วันนี้สิ่งที่ข้าคิดมันผิด มันไม่ได้หยุดตลอดไป แต่มันแค่หยุดภัยชั่วคราวเท่านั้น”

               วิวน้ำตาไหล “องค์หญิงจะบอกว่าผมต้องทำให้มันไม่เกิดขึ้นอีก หยุดมันตลอดการอย่างนั้นเหรอ”

               “ใช่ มันต้องไม่เกิดขึ้นอีก”

               “อย่างไร”

               “แล้วเจ้าจะรู้ด้วยตัวของเจ้าเอง เจ้าเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ข้าเคยเจอมา  ใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าที่สุด อย่างทำพลาดเหมือนที่ข้าเคยทำ ข้าที่ทำทุกอย่างเพื่อล้างแค้นให้พ่อกับแม่ จนลืมน้องชายตัวน้อยไปว่าเขายังรอคอยข้ากลับมาเสมอ แต่ข้าก็ไม่เสียใจที่เลือกทำแบบนี้อย่างน้อยพวกเขาก็ได้มีชีวิตอยู่ต่อ”

               วิวก้มหน้าเขาร้องไห้ และถาม “พลังหวนคืน จะทำให้เขาได้เจอท่านมั้ย”

               องค์หญิงพูด “จะมีประโยชน์อะไรที่จะต้องเจอเขาอีก”

               วิวพูด “บอกรักและคิดถึงน้องชายของท่านสักครั้ง”

               องค์หญิงพูดและจับหน้าของวิวเบา ๆ “ข้าไม่รู้ว่าชะตาของเจ้ากับเวนเป็นเช่นไร มันจะจบลงอย่างไร ข้าไม่รู้จริง ๆ”

               วิวคิด เขาเริ่มรู้แล้วว่าชะตาของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป “ถ้าผมต้องตาย ผมต้องตายอย่างมีความสุขที่ได้รักเขา”

               องค์หญิงยิ้มด้วยความสุข “เราจะชนะพวกมัน ใครจะรู้ มนุษย์ที่อ่อนแอที่สุดอาจจะพลิกชะตาของโลกไปตลอดกาล” แล้วความฝันก็มืดดับไป